ตอนที่ 145 ใช้เงินไปอีก 1 แสน
หวงเสี่ยวเว่ยไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกของเขาออกมายังไงแล้วในตอนนี้
นี่เป็นเรื่องที่ประหลาดใจที่สุดสำหรับเขา เขาเคยเห็นซูเปอร์มาร์เก็ตในเซียงเจียงมาก่อน ตอนนั้นพี่สามก็ได้พาเราไปเดินที่นั่นกับพี่ลู่กั๋วเฉียงอีกด้วย
สถานที่นั่นเป็นอะไรที่น่าทึ่งมาก ไม่จำเป็นต้องมีพนักงานเพื่อขายของ ผู้คนที่นั่นถือตระกร้าของพวกเขาแล้วหยิบสินค้าที่ต้องการเองเลย สินค้าทุกชิ้นมีป้ายราคาบอกทุกอย่าง
มีการจัดวางสินค้าประเภทเดียวกันให้อยู่ใกล้กัน สามารถตัดสินใจเลือกว่าจะเลือกของแพงหรือของถูกได้
นี่คือซูเปอร์มาร์เก็ตที่พี่สามต้องการให้เราเปิดใช่ไหม?
หวงเสี่ยวเว่ยยังรู้สึกคลุมเครือกับคำว่าซูเปอร์มาร์เก็ตอยู่มาก แม้ว่าเขาจะเคยได้ไปเดินที่เซียงเจียง แต่เขาก็ไม่ได้รู้รายละเอียดอะไรเกี่ยวกับซูเปอร์มาร์เก็ตเลย
"พะ..พี่…สะ..พี่สาม"
หวงเสี่ยวเว่ยตื่นเต้นมากจนพูดติดอ่าง
"ทำไม? นายไม่อยากทำงั้นเหรอ?"
ซูข่านขมวดคิ้วของเขาเล็กน้อย และพูดต่อว่า
"นายจะทำงานที่ร้านวังหลวงต่อไปก็ได้ เดี๋ยวฉันหาคนอื่นมาทำงานนี้แทนเอง"
หวงเสี่ยวเว่ยตกใจที่ยิน ตอนนี้ร้านอาหารวังหลวงเฒ่าจางเป็นเจ้าของร้านอาหารแล้ว ทางด้าน KFC เสี่ยวหู่กับพี่หวางเอ๋อก็ได้เป็นเจ้าของเช่นกัน ตอนนี้โอกาสในการเป็นเจ้าของร้านมาถึงแล้ว
"ไม่ครับพี่สาม ผมอยากทำ"
อยู่ดีๆหวงเสี่ยวเว่ยก็พูดขึ้นมาอย่างมั่นใจ อาการพูดติดอ่างเมื่อสักครู่ได้หายไปแล้ว
"ฉันไม่ได้บังคับนะ จะทำจริงเหรอ?"
ซูข่านถามด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย
"ทำครับ ผมทำได้แน่นอน"
หวงเสี่ยวเว่ยพูดอย่างมั่นใจ
"ถ้าผมทำงานนี้ไม่ได้ พี่สามช่วยลงโทษผมอย่างสาสมได้เลยครับ ผมจะไม่ว่าอะไรพี่สามเลย"
หลังจากพูดจบหวงเสี่ยวเว่ยก็จ้องไปที่ซูข่าน เขายังกลัวว่าซูข่านจะเอางานนี้ให้คนอื่นทำ
ถ้าเป็นอย่างงั้นจริง เขาต้องร้องไห้ออกมาแน่นอน
"ฮ่าๆ"
ซูข่านเห็นใบหน้าที่ดูมั่นใจแต่สายตาที่ยังเป็นกังวลของหวงเสี่ยวเว่ย เขาหัวเราะออกมา
หวงเสี่ยวเว่ยกลัวที่จะพลาดโอกาสนี้ หัวใจของเขาเต้นแรงมากหลังรอคำตอบของซูข่าน
ซูข่านเห็นตาของหวงเสี่ยวเว่ยที่จ้องมาที่เขาอย่างไม่กระพริบ ตอนนี้หวงเสี่ยวเว่ยกำลังมั่นใจในตัวเองสุดๆ
ซูข่านก็ได้พูดต่อว่า
"เอา่ละๆ งั้นนายก็รับผิดชอบในการเปิดซูเปอร์มาร์เก็ตละกัน ทำมันให้ดีล่ะ"
"ขอบคุณครับพี่สาม ผมขอสัญญาเลยว่ามันจะต้องออกมาดีอย่างแน่นอน"
หวงเสี่ยวเว่ยตะโกนด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น
เขารู้สึกโล่งใจ ในที่สุดพี่สามก็ได้ให้โอกาสนี้กับเขา ถ้าเขาไม่ได้ทำงานนี้ละก็ เขาจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตอย่างแน่นอน
ลองคิดดูสิ ร้านอาหารวังหลวงสามารถรับลูกค้าได้กี่คน?
ซูเปอร์มาร์เก็ตที่เขาเห็นในเซียงเจียง ที่นั่นสามารถรองรับคนได้เป็นร้อยๆคนในเวลาเดียวกัน การจัดการกับซูเปอร์มาร์เก็ตจะต้องยากกว่าร้านวังหลวงไม่รู้ตั้งกี่เท่า
หรือยากกว่าร้าน KFC ของเสี่ยวหู่
ดูเสี่ยวหู่ตอนนี้สิ ไปไหนมาไหนก็มีแต่คนรู้จักร้าน KFC ที่นั่นเป็นร้านที่มีชื่อเสียงที่สุดแล้วในเมืองนี้
ไหนยังจะพี่ลู่กั๋วเฉียง ตอนนี้เขาได้งานใหญ่ไปทำถึงที่เผิงเฉิง ฉันรู้สึกอิจฉาเขามาก ที่ได้งานใหญ่แบบนั้น
"ตามฉันมา"
ซูข่านยืนขึ้นและมองไปที่หวงเสี่ยวเว่ย จากนั้นเขาก็เดินนำหวงเสี่ยวเว่ยออกจากห้องไป
ซูข่านเดินนำหวงเสี่ยวเว่ยมาที่ห้องเขาของ เขาเปิดประตูและเดินเข้าไป
หวงเสี่ยวเว่ยเห็นซูข่านเดินเข้าไปในห้องของเขา แต่หวงเสี่ยวเว่ยไม่กล้าที่จะเดินเข้าห้อง
"เข้ามาสิ"
ซูข่านตะโกนเรียก
เมื่อหวงเสี่ยวเว่ยได้ยิน เขาก็เดินเข้าไปในห้องช้าๆ หวงเสี่ยวเว่ยไปนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวหนึ่ง เขาไม่กล้าที่มองรอบๆห้องของซูข่าน
ซูข่านได้หยิบเอาแผนทำซูเปอร์มาร์เก็ตออกมา เขาเขียนทุกอย่างด้วยมือของเขาเอง
นอกจากนี้ยังมีแผนการฝึกพนักงานที่จะมาทำงานอีกด้วย
ซูข่านยังได้นำถุงใบหนึ่งออกมาให้กับหวงเสี่ยวเว่ยอีก
ในนั้นมีแบงค์ 100 หยวนอยู่หลายใบ รวมๆแล้วมีประมาณ 100,000 หยวน
ซูข่านได้ยื่นทุกอย่างของเขาให้กับหวงเสี่ยวเว่ย
"ครับพี่สาม"
หวงเสี่ยวเว่ยยืนขึ้นเมื่อเห็นซูข่านยื่นของเยอะแยะมาให้กับเขา
"นี่คือแผนการเกี่ยวกับการสร้างซูเปอร์มาร์เก็ต มีการฝึกอบรมพนักงานอยู่ข้างในด้วย นายลองเอาไปอ่านดู แล้วทำตามแผนข้างใน"
หวงเสี่ยวเว่ยหยิบของทั้งหมดมาเขาเห็นด้านบนเขียนอักษรตัวใหญ่เป็นภาษาต่างประเทศ
"Carrefour Supermarket"
ด้วยตัวอักษรที่ใหญ่กว่าตัวอื่น หวงเสี่ยวเว่ยเลยคิดว่านี้คงจะเป็นชื่อของที่นี่อย่างแน่นอน
มีชื่อภาษาจีนเขียนกำกับเอาไว้อยู่ไม่ไกล มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นในประเทศจีนที่รู้จักกับภาษาอังกฤษ
"คาร์ฟูร์ ซูเปอร์มาร์เก็ต"
"เป็นชื่อที่ดีมากเลย"
หวงเสี่ยวเว่ยพูดกับตัวเองในใจ
"สินค้าที่จะขายในซูเปอร์มาร์เก็ตนี้ นายไปหาจางเฉียงแล้วปล่อยให้เขามาจัดการในส่วนนี้"
จางเฉียงเป็นที่รู้จักอย่างมากในหนานจิง และภาคเหนือของประเทศจีน เขาสามารถหาสิ่งของที่ต้องการขายในซูเปอร์มาร์เก็ตได้ทุกอย่าง
การที่ให้จางเฉียงไปจัดการหาของพวกนี้เป็นตัวเลือกที่ไม่เลวเลยที่เดียว
ไม่ว่าสินค้าหรือของพวกนั้นจะหายากแค่ไหน แต่ถ้ารู้จักแหล่งที่สามารถหาได้ละก็ ของในซูเปอร์มาร์เก็ตก็จะไม่มีวันขาด
"ครับผม"
หวงเสี่ยวเว่ยพยักหน้า
ซูข่านได้พูดต่อว่า
"ถ้านายมีปัญหาอะไร ให้นายไปปรึกษากับหวางเอ๋อที่ร้าน KFC ได้เลย บอกเขาว่าฉันสั่งให้นายมาปรึกษากับเขา"
"แต่ถ้าหวางเอ๋อไม่สามารถให้คำปรึกษากับนายได้ นายค่อยมาพบกับฉันที่นี่"
ถ้าหวางเอ๋อไม่สามารถให้คำปรึกษาได้ ในหนานจิงคงไม่มีใครแล้ว ต้องเป็นตัวซูข่านเอง
นี่เป็นเหตุผลที่ซูข่านปล่อยให้หวางเอ๋อพยายามที่จะทำงานแทนเขา หวางเอ๋อเป็นเสมือนกับตัวแทนในการคุยกับซูข่านโดยตรง
"ในถุงกระดาษนั่นมีเงินอยู่ 100,000 หยวน"
"มันเอาไว้ใช้สำหรับไปเช่าสถานที่ที่มีพื้นที่ใหญ่ๆ แต่ถ้าติดต่อจนสามารถซื้อได้ก็ซื้อมันซะ"
"ถ้าเงินนี่หมด นายค่อยกลับมาเอาเพิ่ม"
หวงเสี่ยวเว่ยที่ได้ยิน เขาก็ปากอ้าค้างออกมา
