ตอนที่ 14 - ทางด่วนพิเศษ
[กลืนกินไบโอแมสแหล่งใหม่: พิวเออร์ อาราเนีย, ได้รับ 1 ไบโอแมส]
[ปลดล็อคข้อมูลพื้นฐานของพิวเออร์ อาราเนีย]
[ได้รับ 1 ไบโอแมส]
[พิวเออร์ อาราเนีย: แมงมุมเด็ก เป็นมอนสเตอร์แมงมุมแรกเกิด พึ่งพาใยในการหาเหยื่อ
...โอเค ตอนนี้ผมเริ่มละอายใจละ หายโมโหเลยด้วย
ที่บอกว่ามันเอาแต่กินไบโอแมสฟรีอยู่หลังใยก็ขอถอนคำพูดนะ
นี่มันทารกแมงมุมชัดๆ เลยนี่หว่า มันอาจเพิ่งเกิดมาและยังไม่เคยกินไบโอแมสเลยด้วยซ้ำ
น่าสงสารอะไรเยี่ยงนี้
ทำไมแกถึงน่าสมเพชแบบนี้เนี่ย!
เราจะไม่พูดเรื่องนี่กันอีก
ขอโทษด้วยนะน้องแมงมุม!
หลังโดนกรด 2 ชุดแรกเข้าไป เจ้าแมงมุมก็คงร่อแร่เต็มทีแล้ว แน่นอนว่ามันคงไม่มีวิธีแก้พิษให้ตัวเองหรอก
พอไปเจอมันในสภาพปางตายอีกรอบ กรดนัดที่ 3 เลยปลิดชีพมันได้ง่ายๆ
ฆ่ามอนสเตอร์เลเวล 1 ไปก็ได้ค่าประสบการณ์ไม่เยอะ แต่หลังจากกินมัน (ขอข้ามการบรรยาย) ผมจึงได้ไบโอแมสมาเพิ่มอีก 2 แต้ม
ในที่สุดตา +3 ก็อยู่ใกล้แค่เอื้อม!
ถ้าตาของผมหลุดพ้นจากคำว่า ‘ห่วย’ ได้เมื่อไหร่ ต่อไปคงเริ่มเน้นพัฒนาด้านร่างกายแทน
บางทีอาจจะสู้อะไรได้บ้างนะ
ฝันลมๆ แล้งๆ! ผมมันห่วยแตก!
อย่างน้อยก็ต้องหาวิธีเติบโตเป็นมดเต็มวัยก่อน หรือว่ามันจะเกี่ยวข้องกับเรื่องเลเวล? แต่ก่อนจะถึงขั้นนั้นผมคงต้องหาพื้นที่ล่าเหยื่อที่มันดีๆ หน่อย
อย่างน้อยการปราบเจ้าแมงมุมนี่ก็ทำให้ผมเดินทางต่อได้ ที่นี่ไม่เหลืออะไรอีกแล้วนอกจากใยว่างเปล่า...
ผมขุดดินขึ้นมาโปรยใส่ใยส่วนที่เหลือก่อนจะเดินหน้า ถ้าตอนนี้มาติดใยแล้วหลุดออกไปไม่ได้คงตลกน่าดูเลย
เข้าโหมดอำพรางตัว!
เป็นอีกครั้งที่ผมกลับไปห้อยหัวอยู่บนเพดาน
เดินไต่อยู่ครู่นึงก็เจอบางอย่างแล้ว
เป็นช่วงทางเดินยาวๆ ที่มืดมากเพราะตรงนั้นไม่มีเถาวัลย์อยู่เลย
ที่ตรงกลางทางดูเหมือนจะเป็นทางแยกลง... เรียกว่าหลุมอาจจะเหมาะกว่าเพราะว่ามันชันมากและกว้างประมาณ 4 เมตร
นี่มันจะไปโผล่ออกที่ไหนเนี่ย?
จะลองสไลด์ลงหลุมหรือเดินตามทางต่อดีล่ะ? ผมต้องเลือกอีกแล้ว
ถ้าเดาว่ายิ่งลึกยิ่งอันตราย งั้นผมก็ควรเดินไปตามทางต่อ
ผมลองใช้เสาอากาศตรวจหาฟีโรโมนที่ปากหลุมดูก่อน
บ๋อแบ๋
รู้สึกเสียดายแต่ก็โล่งใจหน่อยๆ นะ
ถ้าเลือกได้ ผมก็ไม่อยากลงลึกเกินไป แต่เพราะข้างบนเองก็ใช่ว่าจะปลอดภัย (ทหารรอเสียบหัว) บางทีการเลือกทางนี้อาจดูฉลาดกว่า...
อ้ากก! ปวดหัวว้อย!
สุดท้ายผมอาจจะต้องสำรวจทั้งสองทางเลยก็ได้
อย่าคิดมากดีกว่าเรา ผ่านหลุมไปก่อนละกัน ออกเดินทางต่อ!
20 นาทีต่อมา ผมก็เจอเข้ากับบางอย่างอีกรอบ
ดูเหมือนว่าอุโมงค์ช่วงข้างหน้าจะขยายออกจนมีลักษณะคล้ายกับโพรงก่อนหน้านะ
ดูแล้วน่าจะกว้างประมาณ 30 เมตรและสูง 20 เมตร นอกจากนั้นรอบโพรงยังมีรูอุโมงค์เล็กๆ แตกย่อยออกไปอีกมากมาย
นั่นก็หมายความว่า...
มหกรรมมอนสเตอร์จ้า!
คิดถึงตรงนั้นเสร็จก็ได้ยินเสียงอะไรต่อมิอะไรดังลอดออกมาจากด้านในทันที
สงสัยจังว่าที่นี่จะเชื่อมต่อกับโพรงอันเก่าโดยตรงเลยหรือเปล่านะ?
ถ้าเป็นแบบนั้นจริง สรุปคือผมไปเดินเสี่ยงตายเล่นๆ พอมาถึงที่นี่ก็โดนทหารไล้บี้ต่อ
งี้เหรอ?
ต้องระวังตัวกันอีกแล้ว
ก่อนอื่นเลย ผมถอยกลับมาที่อุโมงค์เล็กและเริ่มหาส่วนที่นุ่มเพื่อขุดดิน
รอบนี้ต้องถอยกลับไปเยอะมากกว่าจะเจอ
ที่นี้ก็เริ่มก่อสร้างรังใหม่ และนำพวกเศษดินไปปิดที่ทางเข้าโพรงแทน
แน่นอนว่าต้องขุดทางเข้าโพรงอันใหม่ด้วย
ถ้าไม่มีเจ้าชั้นดินนี่ล่ะก็ ผมคงรู้สึกหลอนๆ พิกล
ทุกอย่างกินเวลานานหลายชั่วโมง แต่ผมก็ได้รังใหม่ที่มีฟีเจอร์เหมือนกลับรังอันแรกไม่มีผิด
แล้วก็...
[ขุด เลื่อนขั้นเป็นเลเวล 4]
ต่อให้เป็นสกิลธรรมดาๆ แต่การเติบโตก็คือการเติบโตอยู่วันยังค่ำแหละนะ
พอลองมาคิดๆ ดูแล้ว เทียบกับตอนที่เกิดใหม่นี่ถือว่าผมมาไกลมาก
ทั้งประสาทสัมผัสที่เฉียบคมขึ้น กรดก็รุนแรงขึ้น สกิลอื่นๆ ด้วย
---------------
สนับสนุนผลงานอย่างถูกต้องได้ที่ MyNovel และ Thai-Novel
---------------
ผมก็กากเรื่องสู้เหมือนเดิมนั่นแหละ แต่ก็นะ
เราควรภูมิในตัวเองซะบ้าง...
โอเครังนอนปลอดภัยแล้ว งั้นก็นอนสักหน่อย!
จะสำรวจและออกล่าได้นั้นสมองต้องไวด้วย การพักผ่อนจึงเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้
ผมหย่อนตัวลงและถ่างขาออกไปจนราบกับพื้น
เรื่องตานี่ปิดไม่ได้นะ เพราะมดไม่มีเปลือกตา อยู่ๆ ไปเดี๋ยวเราก็ชินเอง
เพราะเคยเลี้ยงแมลงมาก่อน ผมถึงรู้ว่ามดจะไม่นอนแบบมนุษย์
ปกติพวกมันจะหยุดนิ่งเพื่อพักชั่วคราว นี่คือสถานะที่เรียกว่า ‘กบดาน’ หรือ ‘จำศีล’ แต่เอาจริงๆ นะ มาโลกใหม่ทั้งทีงั้นขอเรียกง่ายๆ ว่า ‘งีบ’ หรือ ‘พักงีบ’ ละกัน
ผมหยุดขยับตัวและเข้าสู่สถานะกึ่งตื่นทันที
สัมผัสทุกอย่างจะจางลงและที่สมองบางส่วนหยุดทำงาน
นอนหลับ... โดยไม่ต้องหลับตา
---
ผมตื่นในเวลาต่อมา ดึงขากลับเข้าตัวและยืนหยัดขึ้้นอีกครั้ง
ตอนนี้สมองรู้สึกสดชื่นมาก! การทำงานของทุกระบบอยู่ในระดับสูงสุด ถึงเวลาออกสำรวจกันแล้ว
ตอนนี้มีสองเรื่องที่ผมกังวลอยู่นะ เรื่องแรกเลยก็คือการหาไบโอแมสมาพัฒนาสายตาโดยด่วน
เมื่อได้ตา +3 มาแล้ว ผมจะไม่รีบทำตา +4 แต่จะหันไปพัฒนาร่างกายส่วนอื่นแทน
หากมีขาที่ทรงพลัง เปลือกแข็ง ขากรรไกรแหลมคม และต่อมกรดอันร้ายแรง ผมก็จะออกล่าได้สบายขึ้น
เรื่องที่สองก็คือการหาค่าประสบการณ์เพิ่ม เลเวลเพิ่มขึ้นหมายความว่าค่าสถานะอาจจะเพิ่มตามหรือไม่ก็มีโอกาสที่จะพัฒนาไปเป็นมดโตเต็มวัย
เรื่องค่าประสบการณ์นี่ผมพอคิดแผนไว้บ้างแล้ว
หวังว่าจะได้ลองทดสอบ ‘วิธีนั้น’ ในโพรงนี่นะ
ถ้ามีมอนสเตอร์มากพอล่ะก็ คิดว่าคงไม่มีปัญหา... หึหึ
ผมเข้ามาในโพรงและปีนขึ้นไปอยู่บนเพดานหินอย่างรวดเร็ว
ตอนนี่สกิลอำพรางยังอยู่ที่เลเวล 3
หวังว่าการเฝ้าสะกดรอยมอนสเตอร์จะช่วยให้มันพัฒนาเร็วขึ้น
พอมองดีๆ แล้วจะเห็นว่าด้านซ้ายของโพรงเป็นทางลาดขึ้นและโค้งออกไปในที่ไกลๆ ขอให้โพรงนี้ไม่เชื่อมต่อกับอันที่แล้วทีเถิด~
ดูเหมือนว่าแถวนี้จะมีช่องอุโมงค์หลัก ‘อันใหญ่’ กับช่องเล็กๆ ที่ทะลุออกไปทั่ว
นั่นทำให้มีมอนสเตอร์ขนาดเล็กโผล่ออกมามากมายและจับตัวอยู่กันเป็นฝูง
งั้นอุโมงค์ใหญ่คือทางด่วน ส่วนอุโมงค์เล็กๆ ก็คือตรอกซอกซอยสินะ
[สัมผัสห้วงลึก เลื่อนขั้นเป็นเลเวล 3]
หา!? ไอ้การเลือกเส้นทางเดินในใจนี่มันนับเป็นค่าประการณ์ด้วยเหรอ?
ดีจุง แต่รู้สึกแปลกๆ นะ เหมือนกับว่าระบบกำลังอ่านใจและเฝ้ามองเราตลอด...
เอาเถอะ สำหรับตอนนี้สกิลเลเวลอัพก็ถือว่าดีแล้ว!
พอเดินต่ออีกหน่อยก็เจอเข้ากับมอนสเตอร์ 2 ชนิดใหม่พอดี
ตัวแรกคือหนูที่มีสามหาง แต่ละหางนั้นมีหนามแหลมอยู่ตรงส่วนปลาย
ถ้าเป็นไปได้นี่ไม่อยากไปยุ่งกับมันเลย
ตัวที่สองดูคล้ายทาก ร่างกายของมันถูกเคลือบไปด้วยอะไรเหนียวๆ
ตรงสันตัวมีสีสดน่ากลัว ตรงส่วนที่ควรจะเป็นเปลือกทากนั้นดูคล้ายกับก้อนปะการังขนาดใหญ่ที่โตออกมาจากลำตัว อีกเรื่องที่ควรระวังไว้ก็คือมันตัวใหญ่กว่าผมถึง 2 เท่าและสามารถไต่ผนังได้ด้วย... ที่ไกลๆ ออกไปเห็นมีไต่กันอยู่สองตัวแหนะ น่ารักเชียว
ผมเกลียดทากแบบนี้! อี๋ตัวโตๆ เลย!
ดูเหมือนพวกมันจะเคลื่อนที่ได้ช้า แต่พนันกันไหมล่ะว่าพวกมันจะมีพิษร้ายแรงขนาดไหน?
ขออยู่ห่างๆ ก่อนละกัน
อ่าฮ้า! ผมเริ่มได้ยินเสียงหวานๆ ที่อยากได้ยินแล้ว!
เสียงขู่คำรามและกรงเล็บกระทบกันของมอนสเตอร์ด้านหน้านั่นไง!
ไปเลยยยย ด้วยความเร็วดุจดั่งชาโด้วแฟกซ์! (TL:ชาโด้วแฟกซ์ - ม้าของแกนดาล์ฟ)
---------------
อัพเดทข่าวสารล่าสุดและติดตามแฟนเพจนักแปลได้ที่: EP:IC Translation