ตอนที่ 11 โดนไล่ออกจากบ้าน

เดอะพาธไม่ได้ถูกสร้างโดยเผ่าพันธุ์ทั่วไป

แม้แต่พวกชาลในช่วงที่แข็งแกร่งที่สุดก็ไม่อาจใช้พลังเพื่อเปลี่ยนแปลงโลกทั้งใบได้ ไม่เลย

เดอะพาธน่ะ คือสิ่งที่มาจากฟากฟ้า

นับจากนั้นมาก มันก็กลายเป็นเครื่องนำทางและผลักดันให้โลกก้าวเดินต่อไป

เดอะพาธไม่เลือกเผ่าพันธุ์ กลุ่ม หรือลัทธิ ใดๆ ทั้งสิ้น

มันยอมรับทุกสิ่งและในทางกลับกัน ทุกสิ่งก็ต้องยอมรับมันด้วย

เดอะพาธคือหนทางสู่สวรรค์ สู่การเป็นสิ่งมีชีวิตที่สูงส่งกว่าเดิม

ระบบจะอุ้มชูเรา... แต่ถ้าอยากเห็นจริงๆ ว่าเดอะพาธจะนำพาเราไปที่แห่งใด เหล่าเผ่าพันธุ์ทั้งปวงจะต้องรวมกันเป็นหนึ่งให้ได้เสียก่อน

คัดลอกจาก ‘หนังสือศักดิ์สิทธิ์แห่งเดอะพาธ’

--------------------------------------------------------------------------------------------

เมื่อวานนี่มันโคตรจะวุ่นวายเลยอ่ะ บอกตรงๆ ว่าเกินจะรับไหวจริงๆ

หวังว่าวันนี้จะสงบกว่าเดิมนะ

เป้าหมายเดียวของผมในตอนนี้ก็คือหาไบโอแมสเพิ่มเพื่อทำตา +3 และเตรียมหารังใหม่ที่อยู่ไกลจากพื้นผิวกว่าเดิม

ไอ้เราก็หวังๆ ไปงั้นแหละนะ แต่ไม่คิดเลยว่ามันจะเกิดเรื่องที่ตรงกันข้าม

ทหารโผล่มาจากไหนเยอะแยะวะเนี่ย!?

พอออกจากรังเพื่อมุ่งหน้าเข้าโพรง ผมก็เห็นว่ามีทหารมนุษย์อยู่เต็มไปหมด!

พวกทหารกำลังเดินสวนสนามลงมาที่โพรง

เสียงฝีเท้านั่นล่อให้มอนสเตอร์ตามทางพุ่งเข้าใส่ จากนั้นพวกมันก็โดนสังหารอย่างง่ายดาย

จากตำแหน่งบนนี้ (บนเพดาน) ผมเห็นชัดเลยว่าทางนั้นกำลังเข้ามาตรึงกำลังอยู่รอบสระ

มีการนำไม้สามขามาตั้งไว้ตามผิวน้ำ และที่ห้อยจากไม้ลงมาก็คือคริสตัลบางอย่างที่กำลังดูดแสงออกจากน้ำ!?

นี่มันเทคโนโลยีไฮเทคจากหนังเรื่องไหนเนี่ย? แสงที่ดูดไปนั่นคืออะไร? แล้วคริสตัลเจ๋งๆ นี่ล่ะ?

ที่สำคัญกว่านั้น ผมจะรอดไปจากตรงนี้ได้ยังไง!?

ส่วนที่เป็นโพรงทางเข้าออกก็มีทหารไปเฝ้าหมดแล้ว ต่อให้ใช้สกิลอำพรางตัว พวกทหารก็มีเครื่องตรวจจับอยู่ดี

ยังมีอุโมงค์ยักษ์ที่พอจะออกไปได้อยู่ แต่นั่นมันทางที่พวกทหารจะไปต่อไม่ใช่เหรอ?

กลับไปซ่อนในรังนอนดีไหมเนี่ย?

ไม่สิ คิดว่าไม่น่าได้

ถ้าทหารเหลือบไปเห็นว่าผิวดินตรงส่วนนั้นมันแปลกๆ พวกมันต้องดูออกแน่เลยว่าเป็นฝีมือของมอนสเตอร์

ถ้าเกิดว่ามีแผนที่อยู่แล้วก็คือจบสิ้น จงไปสู่สุคติเถิดนะ แอนโธนี่~

ถ้าเป็นแบบนี้แล้ว เอาไงต่อดีล่ะเรา?

ไอ้พวกมนุษย์นิสัยไม่ดี!

ตอนนี้ผมเหลือตัวเลือกแค่อย่างเดียวแล้ว เรื่องความเสี่ยงนี่บอกเลยว่าโอกาสตายสูงมาก!

ผมต้องหนีไปทางอุโมงค์รังนอนนั่นแหละ แต่ทางนั้นจะพาเราไปยังสถานที่ที่เจอกับไอ้เข้ยักษ์เป็นครั้งแรก!

นี่มันหนีเสือปะจระเข้แบบจริงแท้ที่สุดเลยนี่หว่า!?

ขณะนี้พวกทหารยามเริ่มลาดตระเวนมาทางที่ผมอยู่แล้ว หนึ่งในนั้นถือคริสตัลสีแดงเจ้าเก่าที่เอาไว้ตรวจหามอนสเตอร์ได้จากทุกซอกทุกมุม อีกไม่นานก็คงเจอเข้ากับทางที่ผมกลบไว้

ทำไมไอ้พวกนี้มันขยันกันจังวะ? พัก 10 นาทีก่อนก็ได้นะเว่ย! ผ่อนคลายน่ะ ผ่อนคลาย

ไม่เหรอ? ก็แล้วแต่ละกัน

ผมไม่มีทางเลือกแล้ว ถึงเวลาออกผจญภัย/หนีตาย

ผมรีบวิ่งกลับไปทางเดิมและลงมาที่รัง หัวใจเต้นตึกตักขณะคลานกลับเข้าไปในรังนอน

นี่คือที่สถานที่ปลอดภัยที่สุดของผม(มั้ง) เป็นบ้านชั่วคราว

อยู่กันได้ไม่กี่วันเองนะ เจ้ารังนอน(ซึ้งงง) แต่เราก็มีเวลาดีๆ ด้วยกัน

นี่ถ้ามีพวกพี่น้องมดอยู่ด้วยล่ะก็ มันคงจะเหมือนกับบ้านจริงๆ

รู้อะไรไหม? มันจะดีมากเลยถ้าผมได้เจอกับรังบ้านเกิดอีกครั้ง

ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าโลกบนพื้นผิวคิดยังไงกับมอนสเตอร์ (แหงแหละ) บางทีอาจถึงเวลาแล้วที่เราต้องกลับไปหาเผ่าพันธุ์ของตัวเอง

เผ่าพันธุ์มดไง!

ไอ้ตัวที่แบกผมมาตอนแรกมันจะเดินได้ไกลสักเท่าไหร่เชียวนะ บางทีรังอาจจะอยู่ใกล้กว่าที่คิดก็ได้!

คิดบวกเข้าไว้สิแอนโธนี่! ออกเดินหน้าเพื่อตามมาองค์ราชินี! หรือก็คือ แม่จ๋าไงล่ะ!

แต่งานนี้ต้องรัดกุมสุดๆ แล้วก็ต้องไม่ให้ถูกพบเห็นด้วย หวังว่านะ

ผมออกมาจากรังนอนและมุ่งหน้าสู่ความเวิ้งว้าง ไม่ได้มาที่เลยตั้งแต่เห็นเพื่อนร่วมเผ่าพันธุ์โดนไอ้เข้งาบต่อหน้าต่อตา

แต่สถานการณ์มันเปลี่ยนไปแล้ว! ตอนนี้ผมคือมอนสเตอร์เลเวล 2 มีไบโอแมสเหลือด้วย ไม่ได้อ่อนแอแบบตอนนั้นสักหน่อย!

ผมใช้เท้าทั้ง 6 เกาะเพดานอย่างแน่นหนาและเริ่มเดินหน้าต่อ

เสาอากาศของผมส่ายไปมาตลอด ส่วนดวงตาก็พยายามจ้องไปที่เงาแปลกปลอมต่างๆ

นี่ผมคิดไปเองหรือว่าในนี้มันดูสว่างกว่าเดิมนะ?

สาบานได้เลยว่าเถาวัลย์แสงมันสว่างกว่าเดิม แถมมันยังส่งเสียงหัวใจเต้นเร็วกว่าเดิมด้วย? นี่มันอะไรกัน?

ผมแอบย่องไปที่ทางโค้งอย่างระมัดระวัง ในใจพลางนึกถึงภาพในอดีต

แม่งเอ๊ย นึกถึงเรื่องนี่ทีไรแล้วหลอนขึ้นมาทุกที!

อย่ามีมอนสเตอร์นะ อย่ามีมอนสเตอร์นะ...

พอมองออกไปก็ไม่พบตัวอะไรเลย

เห้ออ~

ไม่มีแม้กระทั้งซากศพของเหล่าสหายหรือพวกจระเข้

ตัวอุโมงค์ดูเหมือนจะคดไปทางซ้ายยาวๆ (ทางขวาของผม เพราะผมกำลังกลับหัวอยู่บนเพดาน)

สกิลสัมผัสห้วงลึกเริ่มจะมีประโยชน์หน่อยๆ เพราะมันกระซิบบอกผมว่าทางข้างหน้าจะเริ่มลาดลงและห่างจากพื้นผิวมากขึ้น

นับเป็นเรื่องที่ดี ไม่อยากเจอกับกองทัพมนุษย์แล้ว ลาขาดนะน้อง!

เป็นอีกครั้งที่ผมมุ่งหน้าออกไปอย่างกล้าหาญ(แบบแอบๆ)

---------------

สนับสนุนผลงานอย่างถูกต้องได้ที่ MyNovel และ Thai-Novel

---------------

เดี๋ยวนะ เสาอากาศของผมตรวจจับบางอย่างได้

เดินออกมาแค่ 100 เมตรก็รู้แล้วว่ามันต่างออกไป

พอไปต่ออีกหน่อยถึงได้รู้ว่าทำไม อุโมงค์ตรงส่วนนี้มีการแยกออกเป็นสองทาง

ฮื่มมม

คงต้องใช้ประสาททุกอย่างเพื่อตัดสินว่าทางไหนปลอดภัยกว่ากัน

บริเวณโดยรอบไม่มีอะไรเป็นพิเศษ ส่ายเสาอากาศให้ตายก็ตรวจจับอะไรเพิ่มไม่ได้

เจอแบบนี้แล้วไม่ค่อยแฮปปี้เลยแฮะ หากพลาดเพียงครั้งเดียวก็อาจถึงแก่ชีวิตได้เลย

ดีไม่ดีอาจถึงแก่ชีวิตทั้งสองทางเลยก็ได้ ฮ่าๆ~ ...ตลกตรงไหน?

จะมัวรอช้าไม่ได้

[ต้องการพัฒนาหนวดเสาอากาศหรือไม่? จำเป็นต้องใช้ 2 ไบโอแมส]

จัดไป!

เฮือกกก!

ตอนนี้จะยกขาขึ้นมาเกาก็ไม่ได้เพราะเกาะเพดานอยู่ ทำไมต้องทำกันแบบนี้ด้วยล่ะ แกนดาล์ฟ!?

ไม่นานอาการคันก็จางหายไป ตอนนี้เสาอากาศของผมยาวกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด

มาลองดูอีกทีว่าทางไหนมีโอกาศตายน้อยกว่ากัน

เดี๋ยวนะ! อะไรกันเนี่ย!?

ร่างกายของผมเริ่มสั่นไปมาเมื่อตรวจพบกลิ่นบางอย่างจากอุโมงค์ด้านซ้าย

กลิ่นนี่มัน... พยายามสื่อสารกับผม? นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น?

กลิ่นนี้ทำให้ผมเลือกเดินไปทางซ้ายแทน ไม่ว่าจะเป็นอะไร ผมก็รู้ได้โดยสัญชาตญาณว่ามันไม่ได้มาร้าย

อืมมม รู้แค่นี้แหละ

ยิ่งเดินกลิ่นก็ยิ่งรุนแรงขึ้น

กลิ่นไอลอยจางๆ กลับกลายมาเป็นกลุ่มก้อนขนาดใหญ่ที่ระโยงระยางไปทั่ว

ผนังตรงส่วนนี้เป็นชั้นหินเกือบหมด แต่เถาวัลย์แสงก็ยังสามารถกระจายผ่านไปได้เหมือนปกติ

ไม่กี่นาทีต่อมา ผมก็พบเข้ากับจุดที่น่าจะเป็นต้นตอของกลิ่น

แต่ตรงนี้ไม่มีอะไรนี่หว่า!?

ผมมองซ้ายทีขวาทีแต่ก็ไม่พบอะไร  อุโมงค์ยังคงโค้งไปทางด้านซ้ายและลงล่างต่อ แต่จากตรงนี้ผมยังไม่เห็นอะไรเลยสักอย่าง ไม่มีทั้งมอนสเตอร์หรือแหล่งอาหาร

ผมใช้เสาอากาศเพื่อตรวจสอบแรงสั่นสะเทือนใกล้เคียง สุดท้ายก็ต้องลงไปดูที่พื้น

ขณะเอาเสาอากาศมาแตะตรงนู้นทีตรงนั้นที ผมก็เจอบางอย่างเข้า

ฟีโรโมน!

มดพูดไม่ได้ แต่พวกมันสื่อสารกันได้ยังไงน่ะเหรอ?

มดรู้ได้ไงว่าต้องเดินไปช่วยเพื่อนๆ เก็บเกี่ยวอาหารที่ไหน?

คำตอบก็คือฟีโรโมนนี่ไง!

ด้วยการใช้ต่อมฟรีโรโมน พวกมดสามารถสร้างเส้นทางให้มดตัวอื่นเดินตามมาได้

บางสิ่งบอกกับผมว่านี่คือฟีโรโมนที่มดลาดตระเวนปล่อยทิ้งเอาไว้... ดูเหมือนจะกำลังตามหาอาหารหรือไม่ก็พวกตัวอ่อนที่ถูกขโมยไป!

ผู้คนของผมกำลังเรียกให้ผมกลับบ้านแล้ว!

---------------

อัพเดทข่าวสารล่าสุดและติดตามแฟนเพจนักแปลได้ที่: EP:IC Translation