ตอนที่ 5 รางวัลของผู้ชนะ
วันนี้ผมออกล่า ต่อสู้ และได้รับชัยชนะอย่างงดงาม
รวมๆ แล้วถือเป็นประสบการณ์ที่ดีปนยุ่งเหยิงหน่อยๆ
ความเจ็บปวดที่ต้องทนก่อนจะทำตามเป้าหมายได้สำเร็จนั้นคือสิ่งที่ผมในชาติที่แล้วไม่เคยได้รับมาก่อนเลย
อ้อ ความรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้ชนะแบบนี้ก็ไม่เคยเหมือนกันนะ
ปกติแล้วผมจะออกแนว... ชินชาไปกับทุกอย่างน่ะ
[สังหารสปินเนตต้า ลาเซอทอส เลเวล 2]
[ได้รับค่าประสบการณ์]
[เลื่อนขั้นเป็นเลเวล 2, ได้รับ 1 แต้มสกิลเป็นรางวัล]
เสียงแกนดาลฟ์นี่หว่า!? จู่ๆ ก็พูดมาเป็นชุดเลย! เลเวล 2 แล้วสินะเรา เหะ? สุดยอด!
งั้นชื่อของเจ้านี่ก็คือสปินเนตต้า ลาเซอทอสสินะ? นี่มันอะไรกัน? ทำไมถึงฟังดูเหมือนภาษาละตินเลยเลยล่ะ?
จะว่าไป เผ่าพันธุ์ของเราก็มีชื่อว่า ‘ฟอร์มิก้า’ นี่หว่า
จากที่เคยรู้มา ‘ฟอร์มิก้า’ คือภาษาละตินที่แปลว่า ‘มดป่า’ นี่มอนสเตอร์ที่นี่ทุกตัวจะมีชื่อเป็นภาษาละตินหรือเปล่านะ?
ฟังดู... แปลกชอบกล
เอาเป็นว่าเก็บเรื่องนี้ไว้ก่อนละกัน ตอนนี้ผมขอคิดเรื่องสำคัญๆ ก่อน
อย่างแรก ผมรู้แล้วว่าตัวเองสามารถเพิ่มเลเวลได้ด้วยการล่าสิ่งมีชีวิตและเก็บค่าประสบการณ์
อย่างที่สอง ผมจะได้รับแต้มสกิลจากการเพิ่มเลเวล
และอย่างสุดท้าย สิ่งมีชีวิตอื่นๆ ก็สามารถทำแบบนี้ได้เช่นกัน เพราะอย่างเจ้า... สปินเนตต้าอะไรนี่ก็เป็นเลเวล 2
แต่ถ้าจะให้สืบแบบหนักๆ เลยก็คือ มันอาจจะเป็นเลเวล 2 ตั้งแต่เกิดก็ได้ หรือไม่ก็เป็นไปตามที่บอกตอนแรก
เรื่องนี้คงต้องคิดและศึกษากันอีกเยอะ!
ตอนที่ผมมีสองเรื่องที่ต้องจัดการโดยด่วน อย่างแรกก็คือผมจะทิ้งศพไว้ตรงนี้ไม่ได้เด็ดขาด
ไม่นานกลิ่นของมันก็จะกระจายออกไปทั่วและดึงดูดมอนสเตอร์ตัวอื่น ทั้งๆ ที่ตัวที่หิวสุดๆ มันก็ผมเองนี่แหละ! ต้องรีบกินแล้วโว้ย!
ผมเริ่มกวาดตาหามุมอร่อยโดยไม่รีรออะไรอีกแล้ว
มันมีทั้งแผลไหม้จากกรดที่ผมใช้ รวมไปถึงส่วนที่กระดูกหักเพราะตกจากที่สูง ตบท้ายด้วยแผลที่โดนผมกัดเข้าไปหลายที
ฟังดูเจ็บชะมัด...
โทษทีนะน้องกิ้งก่า ขอโทษจริงๆ แกไม่ควรมาเจอกับอะไรแบบนี้เลย...
แต่ไหนๆ มันก็เกิดขึ้นไปแล้ว งั้นพี่ขอประเดิมมื้อแรกของชาตินี้ละกัน
รู้กันหรือเปล่าว่าปากที่แท้จริงของมดน่ะอยู่ตรงส่วนล่างของศีรษะ?
คนส่วนใหญ่อาจคิดว่าขากรรไกรคือปาก หรือไม่ก็ปากน่าจะอยู่ตรงโคนขากรรไกร แต่ที่จริงมันไม่ใช่แบบนั้น
ขากรรไกรน่ะเป็นเหมือนมือที่ยื่นหัวมาจากหัว ส่วนปากจริงๆ นั้นจะอยู่ล่างลงไปอีก
เอาเป็นว่าขอชิมก่อนละกัน
อื้มมมม รสชาตินี่มัน... จะใช้คำว่าอะไรดีนะ เริ่มจากมันมีความเป็นเอกลักษณ์แล้วก็เข้มข้นมากละกัน เกือบได้คำศัพท์แล้ว... คำไหนถึงจะเหมาะสมที่สุดกันน้า?
อ้อ หยะแหยงไง!
แม่งโคตรแหวะเลย!
ถึงจะหิวมากๆ แต่เนื้อนี่ก็ทำให้กระเพาะของผมหดไปเหมือนกัน เป็นมื้อแรกที่ไม่ประทับใจเลยสักนิด
[กลืนกินไบโอแมสแหล่งใหม่: สปินเนตต้า ลาเซอทอส, ได้รับ 1 ไบโอแมส
[ปลดล็อคข้อมูลพื้นฐานของสปินเนตต้า ลาเซอทอส]
เสียงแกนดาลฟ์อีกแล้ว! โอวว ท่านผู้ยิ่งใหญ่ ผู้มีเครางดงามล้ำเลิศที่สุดในปฐพี วันนี้รู้สึกจะมาบ่อยเหลือเกินนะ!
วันนี้มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย เล่นซะผมหัวหมุนไปหมด ขอคิดไปกินไปละกัน
ดูเหมือนว่าผมจะได้โบนัสไบโอแมสทุกครั้งที่ได้ทานสปีชีส์ใหม่ๆ แล้วก็จะปลดล็อคข้อมูลของสปีชีส์นั้นๆ ด้วย ข้อมูลพื้นฐานงั้นเหรอ? แล้วมันเข้าไปดูยังไงล่ะ?
เดี๋ยวค่อยทดสอบละกัน
ผมรีบยัดทุกอย่างเข้าปากอย่างรวดเร็ว แหยงก็แหยง แต่ที่สำคัญกว่าคืออิ่มท้อง!
บอกได้เลยว่าตอนนี้กระเพาะอาหารหรือก็คือร่างกายส่วนหลังของผมนั้นมีขนาดใหญ่กว่าเดิมมาก
หลังจากสวาปามเสร็จแล้ว ผมก็ได้เจอกับเรื่องน่าแปลกใจอีกอย่าง
[ได้รับ 1 ไบโอแมส]
มาอีกแต้มแล้ว! แหมๆ แค่ออกล่าครั้งแรกก็รับกันไปเต็มๆ แบบนี้~
หลังได้รางวัลมามากมาย อย่างต่อไปที่ต้องทำก็คือถอยทัพกลับรังนอนและเริ่มวางแผนสำหรับวันพรุ่งนี้
หลังจากส่ายหนวดไปมาเพื่อตรวจสอบรอบๆ ผมก็ปีนขึ้นไปบนกำแพงอีกครั้งเพื่อเดินทางกลับ
ที่ด้านล่างยังมีมอนสเตอร์ชุกชุมเหมือนเดิม แต่พวกมันน่ะไม่มีเวลาแหงนหน้าขึ้นมาสนใจผมหรอก
ผมก็เลยกลับมาฐานที่มั่นได้อย่างปลอดภัย
เอาล่ะ มาดูค่าสถานะกันหน่อย
[สถานะ]
ชื่อ: แอนโธนี่ (I)
เลเวล : 2
ค่าพละกำลัง: 15
ค่าความทนทาน: 12
ค่าความหลักแหลม: 25
ค่าความมุ่งมั่น: 18
HP: 30
MP: 0
สกิล: ขุด เลเวล 3 ; พ่นกรด เลเวล 2 ; แรงจับ เลเวล 3 ; กัด เลเวล 3; อำพรางตัว เลเวล 3;
กลายพันธุ์: ตา +1
สปีชีส์ : ตัวอ่อนมดงาน (ฟอร์มิก้า)
แต้มสกิล: 1
ไบโอแมส: 2
ฮ่าฮ่า! ดูซะให้เต็มตา! ถึงตอนเริ่มจะลำบากโคตร แต่ผมก็รอดมาได้ หาอาหารได้สำเร็จ เลเวลอัพ แล้วก็พัฒนาสกิลไปอีกขั้น เป็นผลลัพธ์ที่น่าภูมิใจจริงๆ
จะเจอกับอะไรก็ต้องรอดไปให้ได้ นี่แหละคือความฝันอันแรงกล้าของผม!
ตอนนี้ถึงเวลาที่ผมต้องเลือกแล้ว มีไบโอแมสอยู่ 2 แต้มให้ใช้ ผมจะต้องคิดอย่างรอบคอบที่สุ-
ตา! พัฒนาให้เป็นตา +2 ไง ขอเห็นอะไรให้มันชัดๆ หน่อยเถอะ!
[ต้องการพัฒนาเป็นตา +2 หรือไม่? จำเป็นต้องใช้ 2 ไบโอแมส]
เอาเลยยย!
ทันใดนั้นเอง ความรู้สึกคันอย่างแสนสาหัสที่ดวงตาก็กลับมาอีกครั้ง
ผมทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากอดทน! แล้วก็กลิ้งแหงกๆ อยู่บนพื้นนี่แหละ เกลียดความรู้สึกนี้เจงเจ๊งงง!
พออาการคันทุเลาลง ผมก็ ‘มองออก’ ทันทีเลยว่าสายตาดีขึ้นกว่าเดิมอีกหน่อย
เรื่องสายตาแย่ๆ ของมดนี่นึกกี่ทีๆ ก็เจ็บปวดใจ ถ้าเคยเป็นมนุษย์มาก่อนแล้วต้องมาทนกับภาพเบลอแบบนี้มันสุดจะทนจริงๆ
พัฒนาไป 2 ครั้งแล้วยังได้ไม่เท่าสายตามนุษย์ทั่วไปเลย แต่ก็ยังดีกว่าตอนมาใหม่ๆ นะ
ดูทรงแล้วคงต้องทำตา +4 ถึงจะได้สายตาแบบชาติที่แล้ว... ไม่สิ เผลอๆ ต้อง +5 ด้วยซ้ำ
รอบนี้ใช้ 2 ไบโอแมส รอบหน้าคงกลายเป็น 3 กว่าจะได้ +5 นี่ต้องรออีกพักใหญ่เลย
---------------
สนับสนุนผลงานอย่างถูกต้องได้ที่ MyNovel และ Thai-Novel
---------------
โดยรวมแล้วการใช้แต้มรอบนี้ถือว่าไม่แย่นะ ตอนนี้ความสามารถในการสำรวจของผมก็เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ผมสามารถออกปฏิบัติการได้ตามลำพังโดยไม่ต้องพึ่งโคโลนี่เลย...
ต่อไปก็เป็นตาของแต้มสกิลแล้ว ตั้งแต่ที่เห็นมันครั้งแรก ผมก็พอรู้อยู่นะว่าอยากได้อะไร เพราะเป้าหมายอันดับต้นๆ ของผมไม่ใช่พลังต่อสู้ แต่เป็นการเก็บข้อมูล การสำรวจ และการเอาชีวิตรอด นี่จึงเป็นสกิลที่สำคัญมาก
‘สัมผัสห้วงลึก’
ด้วยการพัฒนาสัมผัสทิศทาง ระยะเก็บข้อมูลของผมจะกว้างขึ้นกว่าเดิม แต่เพราะไม่ได้เพิ่มความสามารถในการต่อสู้หรือหาอาหาร ผมก็จะเสียเปรียบในเรื่องนั้นๆ
เห้อออ ต้องทำใจ เพราะว่าผมยังอยากทำตามนโยบาย ‘สำรวจ+วิจัย’ ต่อไปอีก
ต้องเข้าใจก่อนนะว่าผมในตอนนี้คือมอนสเตอร์ขยะดีๆ นี่เอง! ที่สุดของความห่วย!
การเอาแต้มมาจมกับสกิลต่อสู้ถือว่าเป็นเรื่องที่ไม่สมควรอย่างยิ่ง
การอยู่รอดต่างหากที่เป็นเรื่องสำคัญอันดับหนึ่ง สอง และสามรวมกัน!
เพื่อการอยู่รอด เราต้องมีความรู้ ถ้าปราศจากความรู้ เราก็จะไม่เจอเหยื่อและหลบหลีกพวกที่ไม่ใช่เหยื่อไม่ได้
ผมยังเข้าใจสถานที่แห่งนี้ได้ไม่เท่าไหร่เลย!
ต้องมาเกิดอยู่ในอุโมงค์แปลกๆ ที่มีมอนสเตอร์ยั้วเยี้ย ตรงผนังยังมีแสงหลอนๆ คล้ายงูหรือเถาวัลย์เต็มไปหมด แถมในตัวยังมีระบบที่คล้ายกับเกม RPG ด้วย ทั้งสกิล เลเวลอัพ แล้วก็ระบบกลายพันธุ์ด้วยไบโอแมส
โลกนี่มั้น... แปลกดีเนอะ?
นี่ผมยังไม่เจอมนุษย์สักคน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่มีมนุษย์อาศัยอยู่หรือเปล่า
เป็นไปได้ไหมว่าโลกนี้จะมีแต่มอนสเตอร์? จะมีพื้นผิวให้ขึ้นไปหรือเปล่า? ที่นี่อาจเป็นโลกของสิ่งมีชีวิตที่อยู่ด้านล่างอย่างเดียว?
คำถามเพียบ! ปริศนาเหล่านี้ทำให้ผมขวัญอ่อนไปหมด ผมต้องเข้าใจสถานการณ์ให้มากกว่านี้
สัมผัสห้วงลึกจะช่วยเพิ่มระยะสัมผัส ทำให้ผมทำอะไรได้ไกลมากขึ้น
[ต้องการเรียนรู้สกิลสัมผัสห้วงลึกหรือไม่? จำเป็นต้องใช้ 1 แต้มสกิล]
จัดไป!
จู่ๆ ผมก็รู้สึกจั๊กจี้ เหมือนกับมีน้ำอุ่นมาไหลลงหัว แต่มันล้ำลึกกว่านั้น ท่วมท้นกว่านั้นมาก
บางทีการอัพสกิลอาจเป็นแบบนี้ทุกรอบก็ได้นะ แต่ผมไม่ทันสังเกตมาก่อนเพราะมักทำพร้อมกับกลายพันธุ์
โอยยย ดีกว่าตอนกลายพันธุ์เยอะเลย แค่นึกถึงตอนกลายพันธุ์ตาก็เสียวสันหลังวาบแล้ว
ไม่นานขั้นตอนก็จบลงพร้อมกับที่ความรู้สึกนั้นหายไป ตอนนี้ยังไม่รู้สึกว่ามีอะไรเปลี่ยนไป แต่อีกเดี๋ยวคงได้ลองใช่จริงๆ นั่นแหละ
ไหนๆ ท้องก็อิ่มเป็นครั้งแรก แบบนี้ต้องนอนพักเอาแรงกันหน่อย จากนั้นค่อยออกไปลุยต่อ! แต่ลุยแบบอำพรางตัวน่ะ...
---------------
อัพเดทข่าวสารล่าสุดและติดตามแฟนเพจนักแปลได้ที่: EP:IC Translation
