ตอนที่ 3 เหล่าสหายมอนสเตอร์
เสียงคำราม ขู่ฟ่อ และลับเล็บไปมานั้นดังสะท้อนไปทั่วบริเวณ ส่วนเสาอากาศของผมเองก็สั่นจนรู้สึกคลื่นไส้ไปหมด
โพรงส่วนนี้เต็มไปด้วยสัตว์อสูรที่เอาแต่สู้กัน เคลื่อนที่ไปมา เหมือนกับงานชุมนุมสัตว์ร้ายไม่มีผิด
ผมพุ่งเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็ว ส่วนเป้าหมายก็คือหินงอกหินย้อยที่อยู่มาจากด้านบนนั่นเอง พอมาถึงแล้วผมก็เริ่มสาดส่องสายตาไปทั่ว
เส้นแสงสีฟ้าแปลกๆ ที่เห็นตามทางนั้นมีอยู่ที่นี่เช่นกัน
พวกมันกระจายออกไปทั่วทุกพื้นผิว ไม่ว่าจะเป็นที่พื้น ผนัง หรือแม้แต่เพดาน อีกทั้งยังทำให้ทุกสรรพสิ่งตกอยู่ภายใต้แสงสีฟ้าสลัว
ตรงกลาง ‘ห้อง’ ซึ่งใกล้กับจุดที่ผมซ่อนอยู่นั้นยังมีสระน้ำใหญ่ราวๆ 20 เมตรอยู่ด้วย
พอเพ่งดูแล้วก็เห็นว่าต้นตอของน้ำในสระมาจากรอยแตกเล็กๆ บนเพดาน
คาดว่าชั้นบนคงจะเป็นแม่น้ำหรือไม่ก็แหล่งน้ำบาดาลขนาดใหญ่ล่ะมั้ง
แสงที่สะท้อนออกมาจากรากสีฟ้านั่นทำให้น้ำในสระดูงดงามจริงๆ
ทว่าสิ่งที่ดูน่าตื่นตายิ่งกว่ากลับเป็นกลุ่มของมอนสเตอร์ที่อยู่รอบสระ
นี่มันชุมนุมแห่งฝันร้ายอะไรกัน!?
สายตาห่วยๆ ทำให้ทุกอย่างดูแย่ไปหมด แต่เพราะหลายตัวต้องขยับไปมาขณะดื่มน้ำ ผมก็เลยยังพอจับภาพได้บ้าง
มาดู 2 ตัวที่อยู่ใกล้สุดกันก่อน ดูเหมือนพวกมันจะมีลักษณะคล้ายกับสุนัขหรือไม่ก็หมาป่า แต่ส่วนหางกลับยาวและมีเกล็ดเหมือนกิ้งก่า
มองจากตรงนี้ยังรู้เลยว่าพวกมันมีฟันที่เยอะและแหลมคมขนาดไหน
เมื่อตัวนึงลงไปดื่มน้ำ อีกตัวก็จะมองไปรอบๆ อย่างระแวดระวัง ตามมาด้วยเสียงขู่ในลำคอ
ถัดจากพวกมันมาอีกหน่อยก็คืออสูรตะเข้ที่กลับมายืน 4 ขาขณะดื่มน้ำอย่างสบายอารมณ์
ดูท่ามอนสเตอร์ตัวอื่นจะไม่กล้าเข้าใกล้มันเลยแฮะ ผมเองก็ด้วย!
พวกมันทุกตัวคงรู้ดีว่างานนี้ได้ไม่คุ้มเสีย...
จะว่าไปแล้ว รอบๆ สระไม่มีมอนสเตอร์สู้กันเลยนี่นา หรือว่าพวกมันเข้าใจตรงกันและประกาศให้ตรงนั้นเป็นพื้นที่สงบ?
รู้สึกประหลาดใจเลยนะเนี่ย ไม่นึกเลยว่าพวกมอนสเตอร์จะรู้จักแบ่งปันด้วย ทั้งๆ ที่ต่างก็สามารถกินไบโอแมสและเก่งขึ้นได้เหมือนๆ กัน
แบบนี้คงต้องขอเข้าไปดูใกล้ๆ หน่อยแล้ว!
ผมค่อยๆ ไต่เพดานเข้าไปใกล้สระทีละนิด แน่นอนว่ายังคงอำพรางตัวแบบเต็มที่
ทำไมมันช้าแบบนี้!?
ถ้าเหงื่อออกได้ ป่านนี้ข้างล่างคงมีสระเพิ่มมาอีกแห่งแล้ว
ทุกย่างก้าวของผมเต็มไปด้วยความระมัดระวังและเชื่องช้า...
[อำพรางตัว เลื่อนขั้นเป็นเลเวล 2]
โอ้สสสส์!
สกิลเลเวลอัพ! เด็ดดวงจริงๆ!
แบบนี้ก็ชัดเจนแล้วว่าผมสามารถฝึกสกิลได้
รอบนี้คงเป็นผลมาจากการที่ผมพยายามซ่อนตัวจากพวกมอนสเตอร์ด้านล่าง
โอกาสครั้งใหญ่เลยสิแบบนี้!
ผมสามารถซ่อนตัวและคอยสังเกตการณ์ไปเรื่อยๆ ได้ แบบนี้ก็จะได้ทั้งข้อมูลของพวกมัน แถมยังได้ฝึกสกิลเพิ่มด้วย
เอาล่ะ เย็นไว้ไอ้มด ถ้าพวกมันรู้ตัวก็คืออดหมด
ขออนุญาตสูดหายใจเข้าลึกลึกกกก เพื่อสงบจิตใจสักหน่อย~
พลาด = ตาย ท่องไปเรื่อยๆ เพราะผมในตอนนี้คงสู้ใครไม่ได้เลย ห้ามลืมความเป็นจริงอีกข้อเด็ดขาด ว่าถูกพบ = ตายเหมือนกัน
นิ่งไว้นะแอนโธนี่...
สุดท้ายแล้วผมก็มาถึงตำแหน่งที่ใกล้กว่าเดิม ทำให้มองเห็นทุกอย่างได้ชัดเจนมากขึ้น
สิ่งที่ดูเหมือนกลุ่มก้อนอะไรสักอย่างนั้น ที่แท้ก็คือกลุ่มตะขาบยักษ์นั่นเอง
พวกมันบิดและไต่กันไปมาขณะลงไปดื่มน้ำ ส่วนพวกตัวที่อยู่รั้งท้ายหน่อยๆ ก็เอาแต่ขยับขากรรไกรและขู่ฟ่อไม่หยุด
ผมพอเห็นลางๆ ว่าทุกตัวเหมือนจะมีก้ามเล็กๆ อยู่ตรงขาคู่หน้าสุดด้วย ส่วนที่เหลือก็เดิมๆ ขาแยะๆ ทุกส่วนดูแหลมคมไปหมด
เห็นแล้วหยะแหยง!
นายเป็นคนสร้างไอ้พวกนี้ขึ้นมาหรือเปล่านะแกนดาล์ฟ รับไม่ได้ว่ะ!
ดูแล้วตรงนั้นน่าจะสุมกันอยู่ไม่ต่ำกว่า 10 ตัว! โอยยย ถ้าจ้องต่ออีกหน่อยคงได้อ้วกออกมาจริงๆ แน่
ขอเปลี่ยนไปดูอย่างอื่นละกัน
ตัวสุดท้ายที่ผมเห็นก็คือมอนสเตอร์ขนาดเล็ก รูปร่างกล้ายกิ้งก่า ทว่ากลับมีหนามแหลมคล้ายหินประดับอยู่กลางหลัง
ถ้าเทียบกันแล้วมันอาจดูน่ากลัวน้อยกว่าตัวอื่นๆ แต่พื้นที่ของมันนั้นค่อนข้างใหญ่เอาเรื่อง
สงสัยว่าหนามแหลมนั่นน่าจะมีดีซ่อนอยู่
ความคิดหนึ่งแล่นเข้ามาในหัวผม
แม้ว่าแต่ละตัวจะน่าสยองสุดๆ.... แต่พวกมันก็คือกลุ่มก้อนของไบโอแมสชั้นดีนี่เอง
เป็นหีบสมบัติติดระเบิดนิวเคลียร์ที่กำลังรอผมอยู่!
ก่อนอื่นคงต้องเตรียมตัวสักหน่อย...
...2-3 ชั่วโมงถัดมา ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม
ผมยังคงหลบซ่อนอยู่ด้านบน บางช่วงก็เปลี่ยนตำแหน่งเล็กน้อยขณะเฝ้ามองทุกอย่าง
สายตาจับจ้องและคอยดูว่าพอดื่มเสร็จแล้วพวกมันจะไปที่ไหนต่อบ้าง
พวกกลุ่มตะขาบนั้นเลื้อยไปทางอีกฝั่งของโพรง ที่น่าสงสัยก็คือเจ้าตะเข้เองก็ไปทางเดียวกัน
สุนัขทั้งสองไม่ได้ตามไปด้วย แต่เลือกที่จะไปอยู่ใกล้กลับทางที่ผมออกมา
เจ้ากิ้งก่าหนามเดินไปที่ผนังด้านหนึ่งก่อนจะปีนขึ้นไปข้างบน ไม่นานมันก็หายไปจากสายตา(ห่วยๆ) ของผม
เป็นพวกนักปีนป่ายเหมือนกันสินะ?
นี่ถ้าไม่ติดเรื่องไบโอแมสล่ะก็ ฉันคงนับถือแกเป็นพี่ใหญ่แล้ว! หึๆๆ
หลังจากที่พวกหัวโจกแยกย้ายกันออกไป พวกที่แอบอยู่ในซอกหลืบก็ค่อยๆ ออกมาแทนที่
2 ชั่วโมงถัดมา ในที่สุดผมก็ได้รับรางวัลจากความพยายาม
[อำพรางตัว เลื่อนขั้นเป็นเลเวล 3]
ในที่สุด! ขอพักขาหน่อยละกัน เกาะจนเมื่อยแล้วเนี่ย!
---------------
สนับสนุนผลงานอย่างถูกต้องได้ที่ MyNovel และ Thai-Novel
---------------
ดูผิวเผินเหมือนจะง่าย แต่ที่จริงแล้วผมต้องใช้พลังงานอย่างต่อเนื่องทั้งๆ ที่ยังไม่ได้กินอะไรเลย
ตอนนี้ก็เลยทั้งเหนื่อยทั้งหิว แต่เรื่องอาหารคงต้องรอไปก่อนนะ ผมยังไม่พร้อมเลย...
ผมค่อยๆ เคลื่อนที่กลับไปทางอุโมงค์ ก่อนจะเริ่มสร้างหลุมหลบภัยอยู่ข้างนอกนั่น
เห้ออ! ได้อยู่แบบนี้สิ ถึงจะรู้สึกปลอดภัย
นี่เราเริ่มคิดแบบมดๆ แล้วสิ...
ช่างเถอะ! ได้เวลาทำงานต่อแล้ว!
ผมเริ่มออกแรงขุดและขยายพื้นที่หลุมหลบภัยให้กว้างขึ้น ส่วนดินที่ขุดออกมานั้นก็จะถูกนำออกไปปิดทางเข้าโพรงที่ผมใช้ตอนแรก
ผมใช้ขากรรไกรเกลี่ยดินมาเพิ่มก่อนจะออกแรงดันเพื่อทำให้ชั้นดินแน่นกว่าเดิมอีกหน่อย
พอทำไปเรื่อยๆ แล้วก็รู้สึกผ่อนคลายดีแฮะ
ตามปกติแล้ว เวลาที่มดขุดดินสร้างรังใหม่นั้น พวกมันจะนำดินออกมาโปะตรงทางเข้าออกให้เป็นเนินสูง หรือที่เรียกกันว่า ‘เนินมด’
ที่ทำแบบนั้นก็เพื่อป้องกับเรื่องฝนตกน้ำท่วมนั่นเอง
แต่ที่ผมทำอยู่นั้นอาจดูคล้ายๆ แต่ก็ไม่ใช่ซะทีเดียว
แผนก็คือปิดทางเข้าตรงนี้ซะ ให้เหลือช่องด้านบนซึ่งเล็กพอที่ตัวผมจะลอดผ่านเข้าไปได้
สัตว์ร้ายบางตัวอาจถูกหลอกและคิดว่าตรงนี้มีแค่รูเล็กๆ คงจะไล่ตามเข้าไปไม่ไหวหรอก
แผนนี้จะแตกทันทีที่พวกมันเกิดบ้าเลือดและพุ่งชนเข้ามาใน ‘รู’ แบบตรงๆ
ยังไงนี่ก็เป็นแค่กำแพงดินที่หนาไม่ถึงเมตรเอง...
ครู่ถัดมา:
[ขุด เลื่อนขั้นเป็นเลเวล 2]
อ่าฮ่า! ทีนี้ก็ขุดได้เร็วกว่าเดิมแล้ว!
จากนั้นผมก็ขุดต่อไปเรื่อยๆ จนสำเร็จตามแผนที่วางไว้ แถมยังเสริมกำแพงให้หนาขึ้นอีกหน่อย
อ่อ แล้วก็ได้ [ขุด] เพิ่มมาอีกเลเวลด้วย
เหนื่อยชิบ ขอนอนก่อนละ!
หลังจากมุดเข้าไปในส่วนที่เป็นหลุมหลบภัย ผมก็เริ่มผ่อนคลายขาทั้ง 6 ข้างและลงไปนอนบนพื้นดินนุ่มๆ
หิวโว้ยยย!
ท้องของผมบิดไปมาจนไส้แทบขาด แต่สภาพแบบนี้ก็ชินอยู่หรอก
มันคล้ายกับเวลาที่พ่อกับแม่ลืมให้ค่าอาหาร หรือไม่ก็ลืมซื้ออาหารมาใส่ตู้เย็น
ผมน่ะหิวจนชินซะแล้ว...
ตอนนี้คงได้แต่หลับรอ พอตื่นขึ้นมาอีกครั้ง... ผมก็จะออกไปล่าเหยื่อตัวแรก
เป้าหมายน่ะเหรอ? เลือกไว้เรียบร้อยแล้ว!
---------------
อัพเดทข่าวสารล่าสุดและติดตามแฟนเพจนักแปลได้ที่: EP:IC Translation