ตอนที่ 178

ตอนที่ 178

หลี่เหวินซวนจ้องไปที่หูจื่อด้วยดวงตาที่เบิกกว้างและพูดว่า “คุณพูดอะไร ใครขอให้พี่ชายอวี่กลับไปกับฉัน รู้จัก พี่อวี่ได้อย่างไร?”

เธอมองที่หูจื่อด้วยสายตาที่เฉียบคม

หูจื่อก้มศีรษะเพื่อหลีกเลี่ยงสายตาของหลี่เหวินซวนและพูดเบา ๆ “คำสั่งนายท่าน ผมไม่กล้าปฏิเสธ”

หลี่เหวินซวนมองไปที่หูจื่อด้วยใบหน้าที่เย็นชาและพูดอย่างเย็นชา “ฉันจะกลับไปกับคุณ มันไม่เกี่ยวอะไรกับพี่อวี่”

หูจื่อก้มศีรษะลงและไม่พูดอะไร

หลี่เหวินซวนโกรธทันที “ฉันบอกว่าพี่อวี่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไร ไม่ใช่ว่าคุณปู่ให้มาคุ้มกันฉันหรือ? ฉันจะกลับไปกับคุณตอนนี้ทันที หรือคุณจะสู้กับฉันก่อน?”

หูจื่อแก่กว่าเธอเล็กน้อย เขาเป็นผู้คุ้มกันของเธอตั้งแต่เธอยังเด็ก เขาไม่ได้คิดมากกับความก้าวร้าวของหลี่เหวินซวน เพียงแต่เขาเห็นหลี่เหวินซวนได้เจอแฟนหนุ่มและเธอก็ดูมีความสุข ดังนั้นเขาจึงต้องรายงานนายท่านตามหน้าที่เท่านั้น

ถ้าหลี่เหวินซวนรู้ว่าหลิวหมิงอวี่ได้รับการแต่งตั้งลอยๆว่าเป็นแฟนของเธอ เธอคงจะร้องไห้ออกมา เธอไม่คิดว่าการแอบออกมาเที่ยวเล่นอย่างลับๆ ของเธอจะทำให้เธอมีแฟนอย่างกระทันหัน

ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดหลิวหมิงอวี่แต่เธอไม่สามารถพูดถึงเรื่องดังกล่าวนี้ได้ เพียงแต่ว่าในวันเกิดของเธอวันนี้ เธอได้พบกับคนที่สามารถพูดคุยด้วยได้ เหมือนเป็นพี่น้องกัน เธอจึงสนิทสนมกับเขาอย่างรวดเร็ว

หลิวหมิงอวี่ที่ด้านข้างเข้าใจสถานการณ์แล้ว แต่เธอก็ยังไม่อธิบายอะไร ทำไมปู่ของอีกฝ่ายถึงชวนเขาไปที่บ้าน?

ก่อนหน้านี้เขาไม่รู้จักหลี่เหวินซวนแม้แต่ครอบครัวของหลี่เหวินซวนสักคน แต่พิจารณาจากปากของชายคนนี้ เป็นเจ้านายของอีกฝ่ายหนึ่งที่เรียกเขาให้กลับไปกับเขาโดยเฉพาะ ซึ่งแปลกเกินไป

เขาส่ายหัวทันที ถ้าเขายอมรับผิด อีกฝ่ายจะปล่อยเขาไปได้ไหม?

หลี่เหวินซวนและหูจื่อยืนอยู่ที่ประตูและหลิวหมิงอวี่ก็กระซิบ “หรือฉันควรจะไปที่บ้านของเธอ?”

หลี่เหวินซวนลังเลอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “พี่อวี่ ฉันจะคุยกับเขาทางโทรศัพท์ก่อน ฉันจะบอกพี่ในภายหลัง”

จากนั้นเธอก็รู้สึกว่าเธอจงใจปฏิเสธหลิวหมิงอวี่เกินไปและพูดอย่างรวดเร็วว่า “พี่ชายอวี่ที่ฉันไม่ยอมให้คุณไปที่บ้านของฉัน เพราะที่บ้านของฉันค่อนข้างซับซ้อน”

มันซับซ้อนจริงๆ ถ้าหลิวหมิงอวี่กลับไป เขาอาจจะรู้ว่าคนอื่นคิดอย่างไร

หลิวหมิงอวี่ยิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไร เธอคุยกับครอบครัวก่อนก็ได้”

หลี่เหวินซวนพ่นลม จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ส้มที่เป็นที่นิยมในปัจจุบันและกดโทรออก

หลังจากเสียงกริ่งดังขึ้นอีกฝั่งก็ดังขึ้นว่า “หลานสาวสุดที่รัก เล่นพอหรือยัง หมดเวลาแล้วยังไม่กลับมาอีกเหรอ ถ้าเธอไม่กลับมา ฉันจะให้ใครสักคน ไปลากเธอกลับมาดีไหม?”

“คุณปู่ หนูจะรีบกลับ แต่พี่หูจื่อไม่ยอมให้กลับไป”

ในเวลานี้หลี่เหวินซวนกลายเป็นเด็กดี พูดด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะ

หูจื่อที่อยู่ด้านข้างได้ยินคำบ่นของหลี่เหวินซวนจึงดูไร้หนทางเล็กน้อย

“อะไรนะ หูจื่อไม่ยอมให้กลับมาหรือ ต้องเป็นเจ้าเด็กน้อยที่ทำอะไรบางอย่างผิดแน่ๆ เธอเป็นหลานสาวของฉัน ฉันจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเธอกำลังคิดอะไร”

หลี่เหวินซวนแลบลิ้นของเธอและพูดอย่างอ่อนหวาน “ทำไมคะคุณปู่ หนูอยากกลับบ้านจริงๆนะคะ”

“เอาล่ะๆ ฉันจะรอที่บ้าน อย่าลืมกลับมาเร็ว ๆ นี้ วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ มีปาร์ตี้ ถ้าไม่มีเธอเป็นตัวเอกคงจะแย่น่าดู กลับมาเร็ว ๆ ทุกคนรออยู่ ส่งโทรศัพท์ให้หูจื่อ ฉันต้องการคำอธิบาย”เสียงจริงจังดังมาจากปลายอีกด้านของโทรศัพท์

หลี่เหวินซวนไม่มีทางเลือกนอกจากต้องส่งต่อโทรศัพท์ให้หูจื่อ “นี่”

หูจื่อรับโทรศัพท์มา “นายท่าน”

“ไม่ว่าจะใช้วิธีไหน ต้องพาพวกเขากลับมาก่อนหนึ่งทุ่ม” เสียงเคร่งขรึมดังขึ้นอีกครั้ง

“รับทราบครับ”

หูจื่อวางสาย แล้วส่งโทรศัพท์กลับไปให้หลี่เหวินซวน มองดูอย่างช่วยไม่ได้ และกล่าวว่า “คุณหนู ควได้ยินแล้ว นายท่านสั่ง ผมต้องทำ”

หลี่เหวินซวนพ่นลมอย่างเย็นชา เธอก็ได้ยินคำพูดของชายชราเช่นกัน บางทีชายชราอาจจงใจจะบอกกับเธอ

แต่คงไม่ง่ายที่จะประนีประนอม และจะต้องมีบุคคลภายนอกเข้ามาเกี่ยวข้อง ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอไม่ชอบอย่างยิ่ง

เธอพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันจะกลับไปกับคุณ”

หูจื่อยืนอยู่ที่ประตูด้วยท่าทางเขินอาย แต่เขาไม่ได้ขยับตัวไปไหน เขายังหวังว่าหลี่เหวินซวนจะกลับไปกับเขาด้วยตัวเอง

หลี่เหวินซวนไม่ได้ใช้สปีกเกอร์โฟนในการโทร และเสียงของเธอก็เล็กมาก แต่หลิวหมิงอวี่ยังได้ยินชัดเจน

หลิวหมิงอวี่ยิ้มและพูดว่า

“นี่มิส อย่าทำให้ผู้อาวุโสโกรธเลย ถ้าบ้านของเธอไม่ใช่ถ้ำเสือ ฉันไปกับเธอได้ ไม่มีปัญหา”

การไปเยี่ยทบ้านเพื่อนไม่ใช่เรื่องใหญ่ แค่ฟังการสนทนากับปู่ของเธอ ดูเหมือนว่าไม่ได้หมายความว่าเธอไม่ได้รักบ้าน แต่รู้สึกว่าเธอแค่ต้องการออกมาผ่อนคลาย

กล้ามเนื้อของหูจื่อตึงเครียดขึ้นมาทันที เมื่อหลิวหมิงอวี่มายืนอยู่ข้างๆเขา จากการผลักเบาๆในตอนเที่ยงนั้น เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของหลิวหมิงอวี่นั้นแข็งแกร่งมาก เขาจึงเกร็งตัวโดยอัตโนมัติเพราะกลัวว่าหลิวหมิงอวี่จะผลักเขาออกไปทันทีและพาหลี่เหวินซวนออกไป

แต่เมื่อเขาพบว่าหลิวหมิงอวี่ก็พยายามโน้มน้าวหลี่เหวินซวน การแสดงออกของเขาผ่อนคลายเล็กน้อย แต่ร่างกายของเขายังคงเตรียมพร้อมเพื่อป้องกันไม่ให้หลิวหมิงอวี่พาหลี่เหวินซวนออกไป

ใบหน้าของหลี่เหวินซวนยังคงลังเล ดูเหมือนว่าการกลับบ้านจะเหมือนกับก้าวเข้าไปในถ้ำเสือจริงๆ หลังจากเวลาผ่านไปนาน เธอพูดอย่างช้าๆ “พี่อวี่ การไปบ้านของฉันอาจทำให้เกิดปัญหาบางอย่าง แต่ก็ไม่สำคัญ ปล่อยพวกเขาไปเถอะ ฉันจะบอกคุณปู่เอง”

หลิวหมิงอวี่พยักหน้าและพูดว่า “ตกลง ฉันแค่ไปส่งเธอกลับบ้านเท่านั้น ฉันจะกลับมาหลังจากนั้น จะไม่อยู่นาน”

หลังจากหยุดชั่วคราวหลิวหมิงอวี่ดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างและอุทาน “ไปบ้านคนอื่น ดูไม่ดีที่จะไปมือเปล่า ดูของขวัญที่เราซื้อแล้วเลือกของขวัญที่จะนำไปด้วย”

หลี่เหวินซวนยกขวดยาพลังงานสองขวดในมือของเธอขึ้นและยิ้ม “ของขวัญอะไรอีกที่จะเทียบได้กับสิ่งนี้ได้”

หูจื่อที่อยู่ด้านข้างเห็นหลอดทดลองสองหลอดในมือของหลี่เหวินซวนและอดคิดไม่ได้ว่าขวดทั้งสองนี้มีค่าควรแก่การเป็นของขวัญอย่างไร

มันดูเหมือนเครื่องดื่มที่ซื้อจากแผงขายของริมถนน

หลิวหมิงอวี่ไม่รู้ว่าหูจื่อกำลังคิดอะไรอยู่ แม้ว่าเขาจะรู้ เขาก็ไม่สนใจอะไรมาก

นี่เป็นเครื่องดื่มหรือ?

ยาให้พลังงานซึ่งสามารถฟื้นฟูร่างกายได้ทันที เทียบได้กับเครื่องดื่มขยะเหล่านั้นไม่ได้หรอก

หลิวหมิงอวี่ส่ายหัวและถามเบา ๆ “สองขวดยังน้อยเกินไป ครอบครัวของเธอมีกี่คน”

“ทำไม? ต้องการตรวจสอบทะเบียนบ้านของฉันหรือ?” หลี่เหวินซวนถามด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่หลิวหมิงอวี่จะถาม เธอตอบด้วยตัวเธอเองว่า “ครอบครัวของฉันเป็นครอบครัวใหญ่ แต่หลักๆคือพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย และพี่ชายของฉัน ญาติคนอื่นๆไม่นับ”

“หกคน” หลิวหมิงอวี่หันกลับมาและเปิดลิ้นชัก หยิบยาพลังงานออกมาอีกสี่ขวด “ฉันจะให้อีกสี่ขวด คนละขวด เธอรู้วิธีใช้มันแล้วใช่ไหม?”

หลี่เหวินซวนที่ดื่มยาเพิ่มพลังงาน ย่อมรู้ดีถึงผลมหัศจรรย์ของยาพลังงาน หลังจากได้รับยาพลังงาน เธอก็ขอบคุณอย่างรวดเร็ว “ขอบคุณพี่อวี่”

ความสัมพันธ์ของหลี่เหวินซวนกับหลิวหมิงอวี่ดูเหมือนจะดีขึ้นเล็กน้อย โดยไม่ได้ตั้งใจ