ระบบชดเชยคริติคอล บทที่ 16 : นี่คือวิชาดาบระดับปฐพี!
บทที่ 16 : นี่คือวิชาดาบระดับปฐพี!
“ข้าสามารถจัดการพวกเจ้าทั้งหมดได้ด้วยตัวคนเดียวโดยไม่จำเป็นต้องให้ศิษย์พี่ใหญ่ลงมือ!”
เสียงเยือกเย็นดังก้องไปทั่วเหมือง
แทบจะทุกคนต่างตกใจกับสิ่งนี้!
ลู่เสวียนต้องเหลือบมองเจียงเหยาเกอด้วยความประหลาดใจ
ในอดีต ศิษย์น้องหญิงเงียบขรึมเกินไป เขาจึงคิดว่านางคงจะเป็นคนไร้อารมณ์ แต่ไม่คิดเลยว่านางจะสามารถกล่าวคำหยิ่งๆ แบบนี้ได้ในช่วงเวลานี้
แต่จากคุณสมบัติของเจียงเหยาเกอ บวกกับทักษะการต่อสู้ระดับปฐพีนั้น
นางก็นับว่ามีคุณสมบัติเป็นที่จะหยิ่งอย่างแท้จริง!
หากกลุ่มคนที่อยู่ข้างหน้าพวกเขา ไม่มีทักษะการต่อสู้ระดับปฐพี เขาเกรงว่าพวกเขาจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนางจริงๆ!
แม้ว่านางจะอยู่แค่ระดับอาณาจักรทะเลวิญญาณขั้นแรกก็ตาม!
“จัดการพวกเราทั้งหมด?”
เว่ยหลันพลันกลับมารู้สึกตัวและมองไปที่เจียงเหยาเกอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความต้องการฆ่า
แม้ว่าใบหน้าที่สวยงามจะทำให้เขาประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง แต่ความโกรธในใจ ทำให้เขาไม่สนใจที่จะสนใจสิ่งเหล่านี้อีกต่อไป
“แค่ระดับอาณาจักรทะเลวิญญาณขั้นแรก ทำให้เจ้ามีความมั่นใจมากขนาดนั้นเลยรึ?”
เว่ยหลันเยาะเย้ย
ศิษย์หญิงของนิกายตงหลินคนนี้ คงจะไม่ได้คิดว่าระดับอาณาจักรทะเลวิญญาณขั้นแรก อยู่ยงคงกระพันในโลกใช่ไหม?
ต้องรู้ก่อนนะว่า พื้นฐานการฝึกตนของคนทั้งห้าที่อยู่ข้างหน้านางนั้น อยู่ระดับอาณาจักรทะเลวิญญาณขั้นที่สองขึ้นไป
“ศิษย์พี่เจ็ด หยุดพูดเรื่องไร้สาระกับนางได้แล้ว!”
ศิษย์น้องสิบห้าพลันก้าวมาข้างหน้า ดวงตาของเขามืดมน "ข้าคิดว่านิกายดาบไคหมิงของพวกเราคงจะเงียบมานานเกินไป ทำให้ตอนนี้แม้แต่นิกายตงหลินเล็กๆ ก็กล้าที่จะไม่เห็นพวกเราอยู่ในสายตาเช่นนี้!"
"ตกลง"
เว่ยหลันพยักหน้า "สอนบทเรียนล้ำค่าให้พวกมันซะ"
"ไม่ต้องห่วง"
ศิษย์น้องสิบห้าผู้นี้ชื่อเฉินหยิน
เขาเดินมาข้างหน้าพร้อมกับเยาะเย้ย และในขณะเดียวกันก็ดึงดาบยาวที่ห้อยอยู่ที่รอบเอวของเขาออกมา ก่อนชี้ไปที่เจียงเหยาเกอ
"คนของนิกายตงหลิน ชักดาบออกมา"
“ขอข้าดูหน่อยว่าเจ้าแข็งแกร่งเท่าปากของเจ้าหรือไม่!”
เจียงเหยาเกอพลันค่อยๆ ชักดาบยาวของนางออกมา นางไม่ได้พูดอะไรอีก แต่มีแสงอัสนีสีฟ้าจางๆ ค่อยๆ ส่องประกายขึ้นมาบนร่างกายของนาง
"วิชาดาบวารีทมิฬ!"
เฉินหยินลงมือก่อน รีบพุ่งเข้าหาเจียงเหยาเกอ
พลังดาบที่ดุร้ายพุ่งออกมาจากร่างกายของเขา และในขณะเดียวกันก็มีปราณสีดำที่ซึ่งกลายเป็นน้ำ ที่ราวกับจะปล่อยคลื่นอันบ้าคลั่งโจมตีเจียงเหยาเกอ
“วิชาดาบของศิษย์น้องสิบห้าแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ”
หลายคนจากนิกายดาบไคหมิงเริ่มประเมิน
จากประโยคนี้ แค่ต่อสู้กับระดับอาณาจักรทะเลวิญญาณขั้นแรกนั้น ไม่สามารถทำให้พวกเขาชื่นชมได้!
“ดาบเล่มนี้ ศิษย์หญิงของนิกายตงหลินย่อมไม่อาจต้านทานได้!”
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่คำกล่าวนี้จบลง เจียงเหยาเกอก็ขยับตัว และแสงอัสนีที่หนาแน่นก็ไหลไปบนดาบ
“วิชาดาบอัสนีม่วง กระบวนท่าแรก!”
"ลำแสงอัสนี!"
ฟูม!
เจียงเหยาเกอฟาดฟันดาบออกไป ทันใดนั้นลำแสงสายฟ้ายักษ์สิบสายก็คำรามออกมาจากตัวดาบ เสียงนั้นดังราวกับฟ้าร้องก้องในหู
กลิ่นอายแห่งการทำลายล้างแผ่ซ่านออกมาปกคลุมผู้ชมทุกคนในทันที จนทำให้ทุกคนได้กลิ่นของความตาย!
"อะไร!"
ด้วยกลิ่นอายนี้ ใบหน้าของเฉินหยินเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เขารู้สึกเพียงหนาวสั่นไปทั้งตัว ราวกับว่าเขาจะถูกฟ้าผ่าอย่างรุนแรงในวินาทีต่อมา!
“นี่มันวิชาดาบอะไรเนี่ย!”
ฟูม!
ก่อนที่เฉินหยินจะสามารถคิดได้ ลำแสงยักษ์สิบสายก็พุ่งตรงมาหาเขา
ความเร็วนั้นเร็วมากและพลังก็รุนแรงมาก
“หยุดให้ข้า!”
เฉินหยินกระตุ้นปราณแท้จริงของเขา และเปลี่ยนเป็นปราณดาบสีดำจำนวนมาก พยายามต่อต้าน
แต่ทักษะการต่อสู้ระดับลึกลับขั้นกลางของเขา จะสามารถเปรียบเทียบกับวิชาดาบอัสนีม่วงระดับปฐพีได้อย่างไร?
ทันทีที่สัมผัส ปราณดาบทั้งหมดก็สลายไป!
บูม!
เฉินหยินกระอักเลือดออกมาเต็มปาก ถูกลำแสงอัสนีกลืนกิน ก่อนจะปลิวออกไปข้างหลัง
เมื่อเขาตกลงพื้น ร่างกายของเขาก็ไหม้เกรียมและดูราวกับว่าเขากำลังจะตาย
ทั่วทั้งสถานที่แห่งนี้เงียบงันลงไปครู่หนึ่ง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนไม่กี่คนจากนิกายดาบไคหมิง พวกเขายังคงประเมินอย่างไม่ตั้งใจในหนึ่งวินาทีก่อน แต่ในวินาทีต่อมา ศิษย์น้องสิบห้าของพวกเขากลับถูกดาบฟันกระเด็นออกไป!
“ศิษย์น้องสิบห้า!”
มีคนตอบสนองและรีบเข้าไปช่วยเขา
แต่ขณะที่เขาสัมผัสร่าง มันยังคงมีแสงอัสนีอยู่ จนทำให้ฝ่ามือของเขาชา
“เป็นวิชาดาบที่แข็งแกร่งอะไรเช่นนี้!”
ใบหน้าของเว่ยหลันพลันกลายเป็นเคร่งขรึม "นี่คือระดับปฐพีรึ?!
วิชาดาบที่เขาฝึกฝนนั้นอยู่แค่ระดับลึกลับขั้นสูง มันอยู่ห่างไกลจากพลังของวิชาดาบที่อยู่ตรงหน้าเขามาก!
“มันเป็นวิชาดาบระดับปฐพีอย่างแท้จริง!”
ผู้อาวุโสหลินที่อยู่ข้างๆ เขากล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “และมันก็ยังมีเจตนาดาบด้วย!”
เจตนาดาบที่ว่านี้ เป็นการผสมผสานระหว่างพลังวิเศษกับวิชาดาบ และด้วยพลังแห่งวิเศษนี้เองที่ทำให้พลังดาบคมขึ้น
“นิกายตงหลินเป็นนิกายที่อ่อนแอไม่ใช่รึ? จะมีทักษะการต่อสู้ระดับปฐพีได้อย่างไร?”
เว่ยหลันไม่อยากจะเชื่อเลย
ในเวลานี้ เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเขาทำผิดพลาดและประเมินนิกายตงหลินต่ำเกินไป!
เขาไม่เคยคิดเลยว่าศิษย์ระดับอาณาจักรทะเลวิญญาณขั้นแรก จะมีทักษะการต่อสู้ระดับปฐพีที่หายากอย่างยิ่งเช่นนี้!
ต้องรู้ก่อนนะว่าแม้แต่เขาก็ไม่มีคุณสมบัติจะฝึกมัน!
“เมื่อนานมาแล้ว นิกายตงหลินเคยเป็นผู้นำอาณาเต๋า!”
ผู้อาวุโสหลินเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนกล่าวว่า “พลังของทักษะการต่อสู้ระดับปฐพีนั้นเหนือจินตนาการ หากผู้ใช้มีความเข้าใจอย่างลึกซึ้ง แม้แต่การต่อสู้กับขั้นย่อยที่เหนือกว่าหกหรือเจ็ดขั้นก็ถือเป็นเรื่องปกติ”
“ถ้าอย่างนั้น คาดว่าเจ้าต้องลงมือเอง”
"เข้าใจแล้ว"
เว่ยหลันกำหมัดของเขา พลางหายใจเข้าลึกๆ
ต่อสู้กับหกหรือเจ็ดขั้นย่อยที่เหนือกว่าตัวเองได้ ความแข็งแกร่งของศิษย์หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขานั้นก็เกือบจะเท่ากับเขาแล้ว
จบบทที่ 16
