947 ฉันคือสายลับ
947 ฉันคือสายลับ
“ทำไม?” หลู่ซิ่วเฟิงถามด้วยความสงสัย
“เขาไม่มีแรงจูงใจให้ทำแบบนั้น” หวูซานพูด “เขาอยู่ในหมู่บ้านก็มีความสุขดีอยู่แล้ว ทำไมเขาต้องส่งคนออกไปฆ่าคนมากมายที่ข้างนอกนั่นด้วย? เขาหวังจะทำไปเพื่ออะไร? อีกอย่าง เขายังสนับสนุนและปกป้องสิ่งที่ถูกส่งต่อมายังรุ่นสู่รุ่นของหมู่บ้านมานับร้อยปีอย่างแข็งขัน เขาต้องการส่งต่อมรดกไปยังรุ่นต่อๆไปเหมือนอย่างที่คนรุ่นก่อนเคยทำมา เขาพยายามหลีกเลี่ยงการมีปฏิสัมพันธ์กับโลกภายนอกให้มากที่สุด เพื่อให้หุบเขายังคงความงดงามเอาไว้เหมือนเดิม”
จากที่เขาพูดมา ดูเหมือนว่าเขาจะรู้จักเมี่ยวซีเหอเป็นอย่างดี
“ขอบคุณมากครับ” หลู่ซิ่วเฟิงพูด
“อืม พวกคุณก็กลับไปเถอะ ที่นี่จะเสียงดังเกินไปแล้ว” หวูซานโบกมือไล่
“ครับ หวังว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะไปรบกวนคุณมากเกินไปนะครับ” หลู่ซิ่วเฟิงชะงักไป ก่อนที่เขาจะเขียนเบอร์โทรลงไปในกระดาษ “ถ้าต้องการอะไรก็โทรหาผมได้เลยนะครับ”
“อืม ไปได้แล้ว”
ความจริง วันนี้ที่หวูซานพูดกับหลู่ซิ่วเฟิงถือว่าเขาพูดเยอะกว่าปกติมาก ด้วยนิสัยของเขาแล้ว ในหนึ่งเดือนเขาอาจพูดน้อยกว่านั้นด้วยซ้ำ
“ขอบคุณมากครับ”
หลู่ซิ่วเฟิงลุกขึ้นยืนและคำนับให้อีกฝ่าย ก่อนจะเดินออกไป
“ผู้กองหยาง ผู้กองหลู่ เราตามจับผู้ต้องสงสัยสองคนนั้นไม่ได้ครับ”
“มีกันตั้งหลายคน แต่ก็ยังตามจับเขาไม่ได้” หลู่ซิ่วเฟิงจุดบุหรี่สูบ เรื่องนี้ไม่ได้ทำให้เขาโมโห เพราะเขาคิดเอาไว้อยู่แล้ว
“นั่นสิ พวกเขาดูเหมือนจะรู้จักป่าแถวนี้ดีมาก พอเข้าไปในป่าได้ไม่นาน พวกเราก็ตามพวกเขาไม่ทันแล้ว”
“อืม แจ้งไปยังผู้เกี่ยวข้องทุกคนที่อยู่เขตและหมู่บ้านใกล้ๆ ถ้าเจอตัวพวกเขาเมื่อไหร่ให้รีบแจ้งมาทางเราทันที”
“ครับ”
หยางกวนเฟิงและหลู่ซิ่วเฟิงเจอกับเมี่ยวเฉิงถางที่อยู่ในบ้านไม้ไผ่เป็นครั้งที่สอง ครั้งนี้ พวกเขาได้เห็นตัวตนจริงๆของเขา
“เราพบกันอีกแล้วนะ”
“พวกคุณจับเขาได้รึเปล่า?”
“ไม่ได้ พวกเขาหนีไปแล้ว”
เมี่ยวเฉิงถางแอบโล่งอกอยู่ลึกๆในใจ ถึงยังไงพวกเขาก็เคยอยู่หมู่บ้านเดียวกันและเป็นเพื่อนบ้านกันมาก่อน แต่เขาไม่เห็นด้วยกับวิธีการของเมี่ยวเทียนชวน ลึกๆแล้ว เขาก็หวังว่าอีกฝ่ายจะถูกจับและได้รับโทษตามกฎหมาย ถึงเมี่ยวเทียนชวนจะล้มเหลวหรือตายไป เขาก็ไม่ควรจะต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนั้น
“คิดดีแล้วใช่ไหม?”
“ครับ”
“เรามาคุยกันหน่อยไหม?”
“ที่นี่เลยเหรอครับ?” เมี่ยวเฉิงถางถาม “ผมว่ามันไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่นะครับ”
“นายกลัวว่าพวกเขาจะกลับมางั้นเหรอ?”
“ใช่”
“ก็ได้ งั้นเราไปคุยกันที่อื่นแทน”
การปฏิบัติการครั้งใหญ่จบลงทันทีที่เริ่ม
“เฮ้อ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?” คนที่มารอรับการรักษาต่างตกใจ และไม่ต้องบอกว่าพวกเขากลัวมากขนาดไหน
“ใครจะไปรู้ล่ะ? บางทีพวกเขาอาจจะมาจับคนร้ายก็ได้”
“นี่ ลองดูสิว่าใช่พวกเขารึเปล่า” มีคนค้นหาข่าวที่ถูกโพสเมื่อไม่นานมานี้
“อาชญากรที่ทางการต้องการตัว อยู่ที่นี่อย่างนั้นเหรอ?”
“มันก็อาจจะเป็นไปได้ เพราะที่นี่อยู่ไกลมาก”
“พระเจ้า คนตายไปมากกว่า 20 คน!”
“มันเป็นข่าวที่ไม่มีแหล่งที่มา มันอาจจะไม่ใช่เรื่องจริงก็ได้”
เรื่องที่เกิดขึ้นและข่าวที่ได้รับ ทำให้หลายคนที่อยู่ภายในหมู่บ้านเอะอะเสียงดังกันพักใหญ่
ในภูเขาที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล
เมี่ยวเทียนชวนกับเมี่ยวชิงชานกำลังหลบซ่อนอยู่บนยอดเขา
“เราสลัดพวกเขาหลุดรึยัง?”
“อืม” เมี่ยวเทียนชวนมองดูสิ่งที่เกิดขึ้นด้านล่างภูเขา เขากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่
“ไม่รู้ว่าเฉิงถางจะปลอดภัยรึเปล่า”
“เขาไม่เป็นอะไรหรอก” เมี่ยวเทียนชวนพูด
“ไม่เป็นไร? แล้วตำรวจจะไม่จับตัวเขาไปเหรอ?”
“ไม่หรอก” เมี่ยวเทียนชวนพูด
“นายคาดเดาไม่ได้หรอกว่า คนเราคิดอะไรอยู่บ้าง”
เมี่ยวเฉิงถาง หยางกวนเฟิง และหลู่ซิ่วเฟิงกำลังนั่งอยู่ภายในห้องสอบสวนของสถานีตำรวจเขตเหอ
“เอาล่ะ พูดมาได้แล้ว” หลู่ซิ่วเฟิงพูด
“ผมขอบุหรี่สักมวนได้ไหมครับ?” เมี่ยวเฉิงถางถาม
“เอาไปสิ” หลู่ซิ่วเฟิงส่งบุหรี่ให้เขา
เมี่ยวเฉิงถางพูดทุกอย่างที่เขารู้ออกไปจนหมดเปลือก
“แบบนี้ก็แสดงว่า เมี่ยวเทียนชวนอยู่เบื้องหลังการฆาตกรรมทั้งหมดเลยใช่ไหม?”
“ผมไม่รู้ว่าเขาทำคนเดียวหรือมีคนอื่นช่วยเขามาตั้งแต่ต้น” เมี่ยวเฉิงถางพูด “ตอนที่เกิดเรื่องครั้งล่าสุด ผมกับเมี่ยวชิงชานอยู่ในหมู่บ้าน ก่อนที่เราสองคนจะออกมาจากหุบเขา หรือแม้กระทั่งตอนที่พวกเราออกมาแล้ว พวกเราไม่เคยรู้เลยว่าเมี่ยวเทียนชวนจะเสียสติได้ขนาดนี้ เขาบ้าไปแล้ว เขาพร้อมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้แก้แค้น”
“แล้วทำไมอยู่ๆเขาถึงได้กลับไปที่หุบเขา? เขาก็น่าจะรู้ดีว่า ถ้าเขากลับไปเขาก็อาจจะตายได้ง่ายๆ แล้วทำไมเขาถึงยังกลับไป?”
“ตอนนั้น เขาอาจจะรู้ตัวว่าตัวเองกำลังจะตายก็ได้ เขาก็เลยอยากกลับไปเห็นที่ที่ครั้งหนึ่งเขาเคยเรียกว่าบ้านเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่เขาจะจากโลกนี้ไป”
“เขากำลังจะตายเหรอ?”
“ใช่ เขาถูกพิษ มันเป็นพิษที่เขาได้รับเมื่อหลายปีที่แล้ว ในตอนที่เขาหนีออกไปจากหมู่บ้าน มันเป็นพิษที่รุนแรงมาก แต่เขาก็ยังอยู่มาได้จนถึงทุกวันนี้”
“เป็นฝีมือของเมี่ยวซีเหอใช่ไหม?”
“ไม่ใช่เขา แต่เป็นคนอื่น” เมี่ยวเฉิงถางพูด
“ทั้งที่พวกนายต่างก็ใช่แซ่เดียวกันและอยู่หมู่บ้านเดียวกัน แต่พวกนายก็ยังมาต่อสู้กับพวกเดียวกันอีก” หลู่ซิ่วเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยอารมณ์
“ความขัดแย้งเกิดขึ้นได้ทุกที่ที่มีคน” เมี่ยวเฉิงถางพูด “มันเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว”
“เอาล่ะ งั้นมาพูดกันต่อ แล้วเขาอยู่มาจนถึงตอนนี้ได้ยังไง?”
“เขาอาจจะเจอยาวิเศษก็ได้”
ยาวิเศษ?”
“ป่าในแถบนี้ของยูนนานใต้นั้นหนาทึบ” เมี่ยวเฉิงถางพูด “มีสมุนไพรซุกซ่อนอยู่นับไม่ถ้วน จากบันทึกในอดีตของหมู่บ้าน มีสมุนไพรบางตัวที่หายากและเป็นที่รู้กันว่าเป็นยาวิเศษ พวกมันทั้งหมดสามารถดึงคนตายให้กลับมามีชีวิตได้ เขาก็อาจจะไปเจอพวกมันมาก็ได้”
“อย่างเช่น กล้วยไม่สีเลือด ใช่ไหม?”
“ก็อาจจะใช่”
“นายช่วยพวกเราหาตัวพวกเขาได้ไหม?”
“พื้นที่แถบนี้ของยูนนานใต้มีแต่ป่าทั้งนั้น” เมี่ยวเฉิงถางพูด “เมื่อเขาเข้าไปในป่าแล้ว มันก็ไม่มีทางที่คุณจะตามหาตัวพวกเขาพบ และผมก็คิดว่า เขาคงจะไม่เชื่อใจผมแล้ว”
“เขารู้ตัวเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“สัมผัสที่หกของเขานั้นเหนือมนุษย์และแม่นยำมาก ผมเคยเห็นมันมากับตาหลายครั้งแล้ว”
“นอกจากเรื่องนั้นแล้ว ยังมีเรื่องอะไรอีกไหมที่เรายังไม่รู้เกี่ยวกับเขา? ช่วยบอกพวกเราที”
“ผมขอปากกากับแผนที่หน่อย ผมจะวงสถานที่ที่พวกเราไปมาในหลายวันที่ผ่านมานี้ มันอาจจะพอช่วยอะไรได้บ้าง”
“ดี”
“อะไรนะ? เขาเป็นสายลับ? คุณแน่ใจเหรอ?”
เจ้าหน้าที่ระดับสูงต่างยินดีเมื่อได้ยินว่า พวกเขาได้ตัวผู้ต้องสงสัยมาคนหนึ่ง แต่หลังจากที่ได้คุยกับหยางกวนเฟิงแล้ว พวกเขาถึงได้รู้ว่าผู้ต้องสงสัยที่ว่ากลับกลายเป็นสายลับแทน
“ครับ แน่ใจ เขาเป็นคนที่ติดต่อกับพวกเราตั้งแต่ตอนที่เขายังอยู่ในหุบเขาพันโอสถครับ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ให้เขาช่วยเราจับตัวสองคนนั้นมาให้ได้ เบื้องบนกำลังจับตามองเรื่องนี้อยู่ พวกเขากังวลกันมาก!”
“ครับ”
หยางกวนเฟิงต้องใช้เวลาสักพักในการยืนยันตัวตนของเมี่ยวเฉิงถาง
“เอาล่ะ ตอนนี้ก็แก้ปัญหาของนายไปได้ชั่วคราว”
“ชั่วคราว? หมายความว่ายังไงครับ?”
“ถ้าเราพบหลักฐานว่านายมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดี เรื่องมันก็จะกลายเป็นอีกแบบหนึ่งยังไงล่ะ”
“ผมบอกคุณแล้ว ว่าผมไม่เคยมีส่วนในเรื่องนั้นเลย” เมี่ยวเฉิงถางพูด “ผมไม่ได้บ้าเหมือนเขานะ”
“ฉันเชื่อนาย และจากการอนุมานของเราก็บอกไปในทางเดียวกัน เรื่องทุกอย่างจะจบได้ก็ต่อเมื่อเราได้ตัวเมี่ยวเทียนชวนเข้าคุก แล้วนายก็ไม่รู้ว่าทางหุบเขาพันโอสถรู้เรื่องนี้มาก่อนรึเปล่า?”
“จริงด้วย แต่ตอนนี้พวกคุณต้องปกป้องผมด้วย เมี่ยวซีเหอกำลังตามหาตัวพวกเรา ถ้าเขารู้ว่าผมเป็นคนเปิดโปงพวกเขา เขาต้องพยายามฆ่าคนแน่ๆ”
“วางใจเถอะ เราจะดูแลเรื่องความปลอดภัยของนายเอง”
ที่โรงแรมแห่งหนึ่งในเขตฉู่ซาน
“ฉันได้ยินมาว่า พวกเขาจับมาได้คนหนึ่ง”
“ใช่ มีแค่ไม่กี่คนที่รู้เรื่องนี้ มันเป็นข่าวที่ถูกปิดเอาไว้”
“เป็นใครเหรอ?”
“เมี่ยวเฉิงถาง”
“จริงเหรอ?”
“เราต้องคิดหาทางกำจัดเขาไหม?” เมี่ยวฉางหงถาม
“ไม่ได้ เราจะทำอะไรในช่วงวิกฤตแบบนี้ไม่ได้ ตอนนี้ เราต้องคิดหาทางช่วยพวกเขาจับตัวเมี่ยวเทียนชวนให้ได้โดยเร็วที่สุด ไม่ว่าจะเป็นหรือตายก็ต้องจับมาให้ได้ แค่รู้ที่อยู่ของเขาก็ถือว่าช่วยได้มากแล้ว”
