814 - ใครกันแน่ที่เป็นเจ้าของทัณฑ์สวรรค์นี้
814 - ใครกันแน่ที่เป็นเจ้าของทัณฑ์สวรรค์นี้
เย่ฟ่านไม่ได้จากไป แต่เดินไปรอบๆในภูเขาอมตะที่ล้อมรอบด้วยปราณสีม่วง จากนั้นเลือกก็สถานที่และฝึกฝนอย่างเงียบๆ
สองสามวันต่อมา เขากลับไปที่ลู่เฉิง และทันทีที่เขากลับมาเขาเห็นคนจำนวนมากที่มีสายตาแปลกๆ ทุกคนมองมาที่เขาและต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง
“เป็นอะไร ทำไมมองข้าแบบนี้?”
“ท่านเจ้าเมือง ชายคนหนึ่งนามเหยียนอวิ๋นหรานมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนและบอกว่าเขาจะฆ่าท่าน คนจำนวนมากจากสำนักฉีซื่อก็มาด้วย แต่ท่านไม่ได้อยู่ที่นี่ เราไม่รู้ว่าจะแจ้งให้ท่านทราบได้อย่างไร”
“พวกเขาคิดว่าท่านไม่กล้าออกมาต่อสู้และหนีไปแล้ว จึงมีข่าวลือน่าเกลียดมากมายที่นอกเมือง”
“เขามาจริงๆเหรอ?”
เย่ฟ่านไม่สนใจเรื่องนี้ หลังจากเขาฝึกฝนอยู่สองสามวัน เขาจึงพลาดการต่อสู้ไป
“บางคนบอกว่าหากท่านไม่มาปรากฏตัว มัวแต่หดหัวอยู่ในกระดองเหยียนอวิ๋นหรานจะเข้ามารับตำแหน่งเจ้าเมืองแทน”
เย่ฟ่านมาที่กระท่อมรกร้างและผู้คนในหมู่บ้านก็พูดเช่นเดียวกัน เหยียนอวิ๋นหรานมาที่นี่เพื่อตามหาเขา โดยต้องการจะสู้กับเขาจนกว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะตาย
ไม่นานหลังจากนั้น ข่าวการกลับมาของเย่ฟ่านก็แพร่กระจายออกไป และผู้คนในสำนักฉีซื่อก็รู้ว่าความวุ่นวายได้ปรากฏขึ้นในวันนั้น
มีคนไม่ต่ำกว่าสองหรือสามร้อยคน ทั้งหมดเป็นชายหนุ่มผู้แข็งแกร่ง หญิงสาวพวกงาม และคนทุกประเภทที่มาจากสำนักฉีซื่อ
หลายคนเคยได้ยินว่าคนคนนี้ไล่ล่าเหยียนอวิ๋นหราน และพวกเขาทั้งหมดต้องการดูว่าเขามีวิธีการแบบไหน ชนชั้นสูงในห้าภูมิภาคต่างให้ความสนใจที่นี่อย่างจริงจัง
“ปรมาจารย์ฉีอยู่ที่ไหน?” ใครบางคนตะโกน หลายคนจ้องไปที่เย่ฟ่าน
เขาหายตัวไปชั่วขณะหนึ่งและเขามองไม่เห็นร่องรอยเลยแม้แต่น้อย ในเมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งคนที่เคยเป็นศัตรูกับเขาต่างมาชุมนุมอยู่ที่นี่จนครบกัน
“ปล่อยนางออกมา!” ผู้คนนับสิบต่างกระตือรือร้นที่จะเคลื่อนไหว
ทันใดนั้นเย่ฟ่านก็หัวเราะ และในมือของเขาฉายแสงวาบวาบ เขาเปิดขวดสมบัติและโยนหญิงสาวคนหนึ่งออกมา
“เจ้าผนึกข้าไว้ที่นี่หลายวัน ข้าจะฆ่าเจ้า!”
น่าเสียดาย ที่พันธนาการในร่างกายของนางยังไม่ถูกปลดออก และนางไม่สามารถทำร้ายเย่ฟ่านได้แม้แต่น้อย
“อย่าเพิ่งใจร้อน” เย่ฟ่านทำให้นางตกใจ
หลายคนตกตะลึงเมื่อเห็นสิ่งนี้ ร่างกายของพวกเขาแทบจะกลายเป็นหิน พวกเขารู้สึกว่าเย่ฟ่านกล้าหาญเกินไป เขากล้าแตะต้องไข่มุกแห่งหนานหลิง เขาไม่กลัวที่ต้องลำบากในอนาคตหรือ
“ในที่สุดเจ้าก็มา”
ในขณะนั้นเหยียนอวิ๋นหรานปรากฏตัวขึ้นด้วยสีหน้าเฉยเมยและ ไร้อารมณ์ เขากล่าวว่า
“ข้าจะให้เจ้ายิงด้วยเกาทัณฑ์ว่านซางและวันนี้ข้าจะไม่ใช้แม้แต่นิ้วเดียวสู้กับเจ้า”
“ช่างสมกับเป็นผู้ยิ่งใหญ่” เย่ฟ่านแค่นเสียงอย่างเย็นชา
คนอื่นๆ ก็ประหลาดใจเช่นกัน พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมเหยียนอวิ๋นหรานถึงหยิ่งผยองและกล้าพูดเรื่องใหญ่โตเช่นนี้ เขาจะสังหารเย่ฟ่านได้อย่างไรโดยไม่ใช้แม้แต่นิ้วเดียว
“บูม!”
ในขณะนั้นสายฟ้ากระแทกลงมาอย่างรุนแรง ทั้งสองคนจมลงในทะเลสายฟ้าในครั้งเดียว
ทุกคนตกใจเป็นอย่างมาก เพราะสายฟ้าที่ตกลงมาคือทัณฑ์สวรรค์
เหยียนอวิ๋นหรานต้องการใช้พลังแห่งสวรรค์และพิภพเพื่อสังหารเย่ฟ่านขณะที่เขาทะลวงขั้น ตอนนี้ทุกคนรู้แล้วว่าเขาคิดอะไรอยู่
ที่แท้แผนการของเขาก็เป็นแบบนี้นี่เอง
คนอื่นๆต่างหวาดกลัว แต่เย่ฟ่านกลับหัวเราะ ชายคนนี้พยายามจะฆ่าเขาด้วยทัณฑ์สวรรค์ เขารู้สึกว่าบางทีเขาน่าจะกระตุ้นความหายนะที่ใหญ่กว่านี้ให้ผู้ยิ่งใหญ่คนนี้เห็นว่าใครกันแน่ที่จะถูกฆ่า
มันเป็นฉากที่น่าสะพรึงกลัวที่ท้องฟ้าแจ่มใสเปลี่ยนเป็นสีดำในเสี้ยวลมหายใจ
ในช่วงเวลานี้ ท้องฟ้าดูเหมือนจะพังทลาย มืดสนิท และสายฟ้าก็ผ่าลงมาอย่างดุเดือด ราวกับว่ามีมังกรจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งลงมาจากฟากฟ้า
“บูม!”
เสียงนั้นทำให้ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นต่างสูญเสียการได้ยินไปชั่วขณะ
“อา...”
เย่ฟ่านยืนอยู่ตรงนั้นด้วยรอยยิ้มจางๆ และปล่อยให้สายฟ้าฟาดฟันเข้าหาร่างกายของตัวเองโดยไม่เกรงกลัว
“บูม!”
สายฟ้าไม่มีที่สิ้นสุดราวกับแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวเหมือนทุ่งดวงดาวกลืนร่างเย่ฟ่านลงไป
เหยียนอวิ๋นหรานรู้สึกเหนื่อยเป็นอย่างมาก เมื่อจ้องมองไปยังฝ่ายตรงข้ามเขาก็เห็นเย่ฟ่านก็ก้าวออกมาอีกครั้ง โดยไม่มีรอยไหม้เกรียมบนร่างกายของเขาแม้แต่น้อย
“ยังไม่เพียงพอ ทัณฑ์สวรรค์นี้ยังอ่อนเกินไป เจ้าต้องทำให้พายุรุนแรงขึ้นอีก” เย่ฟ่านตะโกน
เมื่อเหยียนอวิ๋นหรานได้ยินคำเหล่านี้ เขาโกรธมากจนอยากจะกระอักเลือด นี่เป็นหายนะระดับสวรรค์หากเพิ่มระดับขึ้นกว่านี้พวกเขาจะต้องตายอย่างแน่นอน
เหยียนอวิ๋นหรานที่กำลังโกรธจัด เขาไม่หยุดยั้งสายฟ้า และอักขระเต๋าจำนวนมากปรากฏขึ้นพร้อมกับสายฟ้านี้
หลังจากทัณฑ์สวรรค์ครั้งใหญ่ผ่าลงมาหกหรือเจ็ดครั้ง เย่ฟ่านก็เดินออกจากทะเลแห่งสายฟ้าและค่อยๆ ก้าวไปข้างหน้า เขาสงบนิ่งมาก และเขาไม่ได้บุบสลายแต่อย่างใด
“เหยียนน้อย เจ้าทำได้ เจ้าต้องรุนแรงกว่านี้อีกหน่อย!” เย่ฟ่านเร่งเร้า
เหยียนอวิ๋นหรานโกรธจริงๆ ทัณฑ์สวรรค์คืออะไร? มันทำลายทุกสิ่งในโลกได้ เขาดึงดูดสายฟ้ามาเพื่อลงโทษศัตรู แต่เขากลับถูกเยาะเย้ย
“เคร้ง!”
ระฆังดังขึ้นในทะเลแห่งสายฟ้า และระฆังขนาดใหญ่ที่ก่อตัวจากแสงสีดำเริ่มควบแน่นอย่างคลุมเครือ และเสียงฟ้าร้องก็สะท้อนน่ากลัวเป็นพิเศษ
“นั่นอะไรน่ะ?”
เหยียนอวิ๋นหรานเข้าสู่ทะเลแห่งกระแสสายฟ้าและพยายามรวบรวมพลังแห่งสายฟ้าครั้งใหญ่
อักขระเต๋าคลุมเครือมาก แต่มีบางระดับที่พัวพันกับพายุสายฟ้า มันสั่นสะเทือนเบาๆ แต่ทำลายล้างทุกอย่าง เป้าหมายของมันแน่นอนว่าเป็นเย่ฟ่าน
“บุกทะลวงเพื่อข้า!”
ผู้คนต่างพากันหวาดกลัว นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นวิธีการเช่นนี้ และไม่มีใครไม่ตกใจ เขาเสียสละระฆังทองแดงเพื่อสังหารศัตรู
เย่ฟ่านรู้สึกทึ่งอยู่ครู่หนึ่ง ปรากฏว่าเขายังสามารถดึงดูดทัณฑ์สวรรค์ด้วยวิธีนี้และมันก็ลึกลับจริงๆ ซึ่งทำให้เขารู้สึกประทับใจเป็นอย่างมาก สิ่งนี้สร้างแรงบันดาลใจให้เขาในการเผชิญหน้ากับทัณฑ์สายฟ้าในอนาคต
“ระฆังขนาดใหญ่เช่นนี้จะดึงดูดสายฟ้ามาทำลายทุกสิ่ง” หลายคนเต็มไปด้วยความกลัว
“ครืน!”
ระฆังใหญ่สั่นสะเทือน และสายฟ้าถูกดึงดูดให้มารวมตัวกันมากยิ่งขึ้น
“วิธีการอันวุ่นวายของเหยียนอวิ๋นหรานและระฆังทองแดงที่เขาใช้ดึงดูดสายฟ้าสวรรค์เป็นวิธีการที่ยอดเยี่ยมอย่างแท้จริง”
“เคร้ง... …”
เสียงระฆังดังก้องระหว่างสวรรค์และพิภพ พื้นที่กว้างใหญ่ของภูเขาที่แห้งแล้งพังทลายลง เย่ฟ่านยังคงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างสงบ สายฟ้าที่กระแทกลงมาสร้างรอยขีดข่วนให้กับเขาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
เหยียนอวิ๋นหรานแทบจะกระอักเลือด ทัณฑ์สายฟ้าแห่งสวรรค์กลับไม่สามารถสร้างอันตรายให้กับฝ่ายตรงข้าม ในขณะที่ตัวเขาแทบจะยืนไม่ไหวอยู่แล้ว
“เย่เจ๋อเทียนปรากฏตัวออกมาแล้ว” ผู้คนต่างประหลาดใจ
“บูม!”
ในเวลานี้สวรรค์และพิภพกำลังสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ทัณฑ์สวรรค์กระแทกลงมาอย่างต่อเนื่องเก้าครั้ง สายฟ้ามีสีสันทุกประเภท และพวกมันมุ่งทำลายพวกเขาทั้งสองให้พังพินาศ
รัศมีหลายสิบลี้จมอยู่ใต้สายฟ้า มองไม่เห็นอะไรเลย ร่างทั้งสองเบลอและแยกแยะไม่ออกว่าใครเป็นใคร
“ทัณฑ์สวรรค์ของเหยียนอวิ๋นหรานน่ากลัวมาก”
“ไม่ใช่ ครั้งนี้ข้าไม่ได้อัญเชิญมันมา…”
ในที่สุดเหยียนอวิ๋นหรานก็ตะโกนออกมาด้วยความหวาดกลัว สายฟ้าเก้าชั้นนี้มันไม่ใช่ของเขา
“ปัง”
เขากลายเป็นสีดำไหม้เกรียมและกระเด็นออกไปหลายร้อยจั้งแต่ในไม่ช้าก็จมลงในทัณฑ์สวรรค์อย่างรวดเร็วไม่สามารถหลุดออกจากขอบเขตสายฟ้านี้ได้
แสงสายฟ้าไหลไปทั่วร่างกายของเขา เขาอดทนต่อความเจ็บปวดอย่างรุนแรง และลุกขึ้นจากความว่างเปล่า แต่สายฟ้าเหล่านั้นยังคงโจมตีเข้ามาไม่หยุดหย่อน
“ไม่ถูกต้อง! ดูเหมือนว่าเหยียนอวิ๋นหรานจะถูกพายุพัดปลิวไป เป็นไปได้ไหมว่าเขาต้องฝ่าสองอาณาจักร จึงดึงดูดทัณฑ์สวรรค์ที่ทรงพลังที่สุดมา”
“ชายคนนี้กล้าหาญเกินไป ทัณฑ์สวรรค์ส่วนใหญ่ที่เกิดขึ้นจากเขานั้นเกินกว่าที่คนธรรมดาจะทนได้ ดูเหมือนว่าเขาต้องการเลื่อนระดับถึงสองขั้นจริงๆ” หลายคนคาดเดาเช่นนี้
ในทะเลแห่งสายฟ้า เหยียนอวิ๋นหรานอยู่ในอารมณ์ที่ใกล้จะร้องไห้เต็มที ทัณฑ์สวรรค์ครั้งใหญ่ที่เขาดึงดูดมาที่ไหนกัน ไอ้สารเลวที่อยู่ฝั่งตรงข้ามต่างหากที่ควบคุมหายนะครั้งนี้!
