เล่มที่ 1: ถิ่นทุรกันดาร – บทที่ 13: ฝึกฝน [อ่านฟรี]

อเล็กซ์ลงจากต้นไม้และทำใจให้พร้อมสำหรับการฝึกซ้อมครั้งแรกในโลกใหม่นี้

พระเจ้าบอกกับอเล็กซ์ว่าเขาควรทำลายร่างกายตัวเองทั้งตัวให้มากที่สุดจากการฝึกแล้วจึงใช้การนั่งสมาธิเพิ่มเติมมานาเขาสู่ร่างกาย

คงไม่มีอะไรที่ผิดแปลกเกิดขึ้นหากมีบางคนบอกคล้าย ๆ กันนี้กับมือใหม่ในวงการกีฬา

ทำไมกัน?

เพราะหากไม่มีประสบการในด้านการออกกำลังกายมากพอ กำลังกายและการต้านทานความเจ็บปวดก็จะไม่ได้รับการพัฒนาจนทำให้กล้ามเนื้อได้รับบาดเจ็บ

เมื่อนักกีฬาใหม่ฝึกฝนจนชิน กล้ามเนื้อพวกเขาจะไม่เสียหายมากนัก เนื่องจากสัญชาตญาณการถนอมร่างกายจะเข้ามามีบทบาท สำหรับผู้ที่รู้สึกส่าไม่สามารถไปต่อได้ แต่เคยเป็นผู้ที่ผ่านการฝึกฝนมา นานวันไปกว่านั้นพวกเขาก็ยังสามารถไปต่อได้

อเล็กซ์รู้สึกวิตกเล็กน้อยกับคำพูดของพระเจ้า

อเล็กซ์ฝึกฝนร่างกายจนถึงระดับที่เขาสามารถเข้าร่วมองค์กรเอ็มเอ็มเอที่ใหญ่ที่สุดในโลกได้

คงไม่เป็นการกล่าวเกินจริงหากจะบอกว่าอเล็กซ์เคยมีร่างกายที่เห็นได้ทั่วไปตามทีวี เพราะการต่อสู้ของอเล็กซ์ได้รับการออกอากาศผ่านทีวี

ด้วยเหตุนี้ อเล็กซ์ตัดสินใจที่จะทุ่มเทสุดกำลังด้วยการฝึกฝน เขาก็มีพลังใจที่จะฝึกฝนอย่างเต็มที่จนกว่าเส้นเอ็นจะขาด

แน่นอนว่าเขาไม่เคยทำอะไรแบบนั้นมาก่อน เพราะมันโง่เกินกว่าจะเชื่อที่จะทำอย่างนั้น

‘โลกนี้ไม่เหมือนโลกของฉัน’ อเล็กซ์คิดพลางลูบคาง ‘ถ้ามานาในอากาศสามารถรักษาและเสริมความแข็งแกร่งให้กับเส้นเอ็นได้ การฝึกจนเส้นเอ็นขาดอาจได้ผลที่ยอดเยี่ยมกว่าเดิม’

อเล็กซ์มองป่ารอบ ๆ ด้วยท่าทีที่ขัดแย้งกัน

‘แล้วถ้ามานาไม่สามารถช่วยในการรักษาอาการบาดเจ็บได้ล่ะ? ถ้ามันช่วยได้ แต่ต้องใช้เวลาพักฟื้นหลายวันล่ะ? ระหว่างนั้นก็ทำอะไรไม่ได้เลยนะ’

‘คือแบบ ก็อาจจะลองได้ แต่ต้องอยู่ในหมู่บ้านสักแห่งหนึ่งที่จะปลอดภัย แต่ที่นี่? หาความมั่นใจอะไรไม่ได้เลย’

อเล็กซ์ถอนหายใจ

‘ค่อย ๆ เริ่มก็แล้วกัน เริ่มจากออกกำลังกายที่เกินขีดจำกัดร่างกายก่อนแล้วกัน ออกจนกว่าจะเจ็บจนไม่ไหวไปอีกสองสามวันข้างหน้า’

อเล็กซ์เตรียมใจพร้อมสำหรับการฝึก ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่ได้ทำมานานแล้ว

อเล็กซ์รู้สึกว่าเริ่มมีพลังและยิ่งเพิ่มขึ้นเมื่อสมองส่งสัญญาณไปยังร่างกายเพื่อเตรียมพร้อมสำหรัช่วงเวลาที่ตึงเครียด

จากนั้นอเล็กซ์ก็ทำสิ่งที่น่าประหลาดใจ เขาถอดเสื้อผ้าทั้งหมดออก

‘ตอนฝึกจะเยอะมาก และฉันไม่อยากให้เสื้อผ้าเปียกเหงื่อ’

อเล็กซ์หักข้อต่อเพื่อปรับกระดูกให้เข้าที่และกระโดดขึ้นลงสองสามครั้ง

‘เอาล่ะ มาเริ่มกันเลย!’

การฝึกฝนครั้งแรกของเขาได้เริ่มต้นขึ้น

เขาใช้เวลาราวสิบนาทีเพิ่มอบอุ่นร่างกายด้วยการวิ่ง ลงไปนั่งและลุกขึ้นยืน ดึงข้อกับกิ่งไม้ และอีกหลายอย่าง

อเล็กซ์ไม่ได้ฝึกมานานแล้ว แต่ทันทีที่เริ่มฝึก เขาก็รู้สึกเหมือนกับมันเพิ่งเกิดเมื่อไม่นานมานี้

‘ปกติจะเน้นแค่กล้ามเนื้อ แต่วันนี้จะเอาทุกส่วน!’

อเล็กซ์หยิบดาบเพื่อใช้มันถ่วงน้ำหนัก ซึ่งมันค่อยข้างหนักมาก

เขาพาดดาบไว้บนไหล่ จากนั้นก็ยืนด้วยปลายเท้า และกลับไปยืนปกติ แล้วก็กลับไปยืนด้วยปลายเท้า ทำวนซ้ำอยู่อย่างนี้ไปเรื่อย ๆ

นี่คือการฝึกกล้ามน่องขา

จากนั้นก็สควอชพร้อมดาบ

วิธีนี้คือการฝึกต้นขา

อเล็กซ์มีประสบการณ์มากพอที่จะรู้ว่าการเคลื่อนไหวแบบใดที่จะฝึกกล้ามเนื้อส่วนใด

เนื่องจากเป็นช่วงเวลาการฝึกที่เข้มข้น อเล็กซ์จึงวางแผนที่จะใช้เวลาการฝึกระยะหนึ่ง

หลังจากเขาฝึกไปได้หนึ่งชั่วโมง ฝนก็เริ่มตั้งเค้า

อเล็กซ์ไม่สนใจกองไฟหรืออาหาร ถ้าเกิดไฟมอดดับ ก็ให้มันดับไป และเนื้อก็ยังกินได้แม้มันจะเย็นก็ตาม ซึ่งตอนนี้ก็น่าจะสุกพร้อมกินแล้ว

อย่างไรก็ตาม อเล็กซ์หยิบกระเป๋าและทำความสะอาด

หลังจากนั้นเขาก็ขุดหลุมให้เป็นทรงกระบอกและยัดกระเป๋าลงไป

เขาจำได้ว่าตอนที่โพชันแตกในกระเป๋า โพชันทำให้กระเป๋าเปียกก็จริง แต่ของเหลวส่วนใหญ่ยังอยู่ในกระเป๋าได้ ซึ่งก็หมายความว่ากระเป๋าสามารถกักเก็บน้ำได้ในระดับหนึ่ง

เสื้อผ้าอเล็กซ์ถูกวางไว้บนต้นไม้ในจุดที่ค่อนข้างแห้ง

อเล็กซ์ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงครึ่งไปกับการฝึกขา และก็เริ่มรู้สึกเจ็บขึ้นมาบ้างแล้ว นี่เป็นจุดที่ปกติแล้วเขาจะหยุดฝึกตอนอยู่บนโลกเก่า

เพื่อความปลอดภัย อเล็กซ์จึงหยุดฝึกขา

เขาต้องตตรวจสอบวิธีใช้มานาก่อน

ต่อไปก็ฝึกแขนและไหล่

ขณะที่อเล็กซ์กำลังฝึกอยู่ เขาก็รู้สึกได้ถึงความรู้สึกแปลก ๆ บางอย่าง

ตอนแรกเขาไม่มั่นใจว่าความรู้สึกนั่นมาจากไหน แต่ก็พบที่มาในทันที

เขากำลังฝึกอยู่ในถิ่นทุรกันดาร ไม่ต้องมีความรับผิดชอบ ครอบครัว ภาพลักษณ์สาธารณะ งาน และอื่น ๆ

มีเพียงฝนที่ทำให้ร่างกายเขาเปียกโชกและถิ่นทุรกันดารที่รกร้างรายล้อมเขา

เขาไม่ทำอย่างอื่นเลยนอกจากการฝึก

การฝึกคือหน้าที่เดียวของเขาตอนนี้

สิ่งอื่นไม่สำคัญ

ไม่มีงานให้ต้องกลับไปทำ

ไม่ต้องมีเรื่องเงินให้ปวดหัว

ไม่ต้องตื่นเพื่อไปทำงาน

สิ่งที่เขาต้องทำคือเพิ่มพลังให้มากขึ้น

ในความคิดอเล็กซ์ การฝึกฝนเหมือนกับการเปลี่ยนรูปแบบการออกกำลังกายไปเป็นรูปแบบของการฝึกตนทางจิตวิญญาณ

อเล็กซ์รู้สึกว่านี่คือความจริงเบื้องต้นและพื้นฐานที่สุดของโลก

แค่พลังเท่านั้น

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมงครึ่ง อเล็กซ์ก็เสร็จการฝึกแขนและไหล่

ส่วนสุดท้ายคือหน้าท้อง หน้าอก และหลัง ทั้งหมดนี้ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมง จากนั้นก็เป็นอันเสร็จสิ้น

เขาฝึกฝนมาสี่ชั่วโมงเต็ม และรู้สึกมีชีวิตชีวาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน สภาพแวดล้อมใหม่นี้ทำให้อเล็กซ์มีพลังงานเพิ่มขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ และการฝึกฝนภายใต้สายฝนค่อนข้างแปลกในตอนแรก แต่อเล็กซ์เริ่มชอบมันเข้าแล้ว

มันทำให้เขาเย็นลง และความรู้สึกที่เม็ดฝนกระทบกับผิวหนังช่วยสะกดจิตใจเขา

อเล็กซ์สูดอากาศเข้าเต็มปอดอีกครั้งขณะค่อย ๆ คูลดาวน์จากการฝึก

ไม่กี่นาทีต่อมา อเล็กซ์ก็รู้ทันทีว่าจิตใจไม่ได้จดจ่อกับการฝึกอีกแล้ว

เขาไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เมื่อวาน และขาดน้ำอย่างรุนแรง

อเล็กซ์เดินไปดูกระเป๋าและพบว่าในนั้นมีน้ำอยู่เต็ม

น่าเสียดายที่น้ำไม่ได้สะอาด มีเศษ ๆ สีน้ำตาลปนอยู่ในน้ำให้เห็น

‘จะเรื่องมากไม่ได้อยู่แล้วนี่นะ’

อเล็กซ์ดื่มน้ำที่มีตะกอนเข้าไป รสชาตไม่ถึงกับแย่ แต่ความรู้สึกเย็น ๆ ค่อย ๆ ไหลผ่านคอที่แห้งผากนั้นยอดเยี่ยมมาก

จากนั้นอเล็กซ์ก็เดินไปที่กองไฟ

ไฟดับไปนานแล้ว มีหยดน้ำหยดลงมาจากเนื้อที่เขาย่างไว้

อย่างไรก็ตาม อเล็กซ์คว้าเนื้อและกัดเต็มคำ

มันขาดการแต่งรสชาติ และยังไม่สุกดีนัก แต่การได้กินแบบนี้ก็ปลุกความรู้สึกพิเศษของอเล็กซ์ให้ตื่นขึ้นมา

น่าแปลกที่เนื้อมีรสชาติค่อนข้างดี!

เคี้ยวค่อนข้างยาก แต่รสชาติเข้มข้น ทั้งหมดนี่คล้ายกับอยู่ในเกม

อเล็กซ์จะกินทั้งหมดก็ได้แต่ก็หยุดแค่นั้น

สำคัญมากที่ไม่ควรกินจนอิ่มเกินไป ไม่อย่างนั้นสมาธิขณะนั่งสมาธิจะลดลง

หลังจากที่อเล็กซ์กินและดื่มเสร็จ เขาก็นั่งลงใกล้ต้นไม้แล้ววางดาบไว้ข้าง ๆ

จากนั้นก็หลับตาและจดจ่อกับสิ่งรอบข้าง

น่าแปลกที่เสียงฝนไม่ได้ทำให้เขาเสียสมาธิ ในทางตรงกันข้าม มันช่วยให้อเล็กซ์ปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมได้อย่างดี

หลังจากผ่านไปหลายนาที อเล็กซ์ก็รู้สึกถึงพลังลึกลับบางอย่างในอากาศและเขามั่นใจว่าเขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้บนโลกเก่า

นี่มันความรู้สึกใหม่

นี่ต้องเป็นมานาแน่!

อเล็กซ์ตั้งสมาธิกับมานาและพยายามดึงมันด้วยความคิด

ต้องใช้เวลาทำความคุ้นเคยบ้าง แต่หลังจากผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง อเล็กซ์ก็ค่อนข้างเก่งในการดึงมานาเข้ามาในร่างกาย

เขาจินตนาการว่าตัวเองเหมือนหลุมดำที่ดึงดูดทุกอย่างที่อยู่รอบตัวเข้ามาหามัน

เขาต้องดูดซับทุกสิ่งที่เขาสัมผัสได้

โลก ไม้ อากาศ และรูปแบบอื่น ๆ ที่เคลื่อนที่ไม่ได้ แต่เนื่องจากจิตใจของอเล็กซ์สามารถจัดการมานาได้ในระดับหนึ่ง มันจึงไหลเข้าสู่ร่างกายเขา

ทันทีที่มานาถูกบังคับให้ไหลเข้ามาในร่างกายอเล็กซ์ เขาก็รู้สึกว่ากล้ามเนื้อเริ่มอุ่นแต่ไม่ร้อน

มันให้ความรู้สึกที่ดีและผ่อนคลาย

มันเหมือนกับอเล็กซ์ได้อาบน้ำ

สามชั่วโมงผ่านไป

ตะวันลับขอบฟ้าไปแล้ว และตอนนี้เวลากลางคืนก็เข้ามาแทนที่

อเล็กซ์ลืมตาขึ้น

ถึงเวลาที่เขาต้องระวังตัวแล้ว