ตอนที่ 168

ตอนที่ 168

หลังจากพูดคุยเกี่ยวกับเทคโนโลยีเสมือนจริงรุ่นที่สี่แล้วลั่วเหวินหยง ก็หยุดแนะนำมันทันที แต่เขามองไปที่หานหยวนฮั่วและพูดว่า “คุณหานจะแนะนำเทคโนโลยีเสมือนจริงรุ่นที่ 5 ให้กับคุณ ผมไม่มีความรู้เกี่ยวกับเทคโนโลยีรุ่นใหม่”

แน่นอนว่าไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ทิศทางการพัฒนาของเทคโนโลยีเสมือนรุ่นต่อไป เขาพูดมากและเขาควรปล่อยให้คนอื่นมีบทบาทบ้าง หานหยวนฮั่วได้ยินพี่ใหญ่อย่างลั่วเหวินหยงพูดจึงรีบลุกขึ้นแล้วพูดว่า “ครับ”

พูดถึงความรู้ทางวิชาชีพของเขา แม้ว่าเขาจะไม่ได้สัมผัสมันมาเป็นเวลาห้าปีแล้ว แต่ความรู้ในนั้นก็ฝังลึกอยู่ในจิตใจของเขาแล้ว

“อันที่จริง การวิจัยและพัฒนาเทคโนโลยีเสมือนจริงรุ่นที่ห้านั้นไม่ง่ายนัก กล่าวคือ เพื่อเพิ่มการรับรู้ของมนุษย์เป็น 100% และอีกประการหนึ่งคือการตระหนักถึงอัตราส่วนเวลาระหว่างโลกเสมือนกับโลกแห่งความจริง ไม่ว่าความจริงที่ว่ารุ่นที่สามและสี่ยังคงเพิ่มการรับรู้ของมนุษย์ต่อไป 40% ถึง 50% ในคราวเดียวรุ่นที่ห้าก็เพิ่มขึ้นเพียง 20% เท่านั้น ความยากลำบากนี้แตกต่างกัน 20% สุดท้ายยากกว่า 80% แรก เมื่อความสามารถในการรับรู้ถึง 100% แสดงว่ามนุษย์มีโลกเสมือนจริงอย่างแท้จริง อาจกล่าวได้ว่านี่ไม่ใช่โลกเสมือนจริงอีกต่อไป แต่เป็นโลกแห่งความจริง”

เมื่อพูดเช่นนี้ เสียงของหานหยวนฮั่วก็เพิ่มขึ้นเล็กน้อยโดยไม่ได้ตั้งใจ และทุกคนก็เริ่มตื่นเต้น

ลั่วเหวินหยงตั้งคำถามกับตัวเองว่า “โลกเสมือนจริงเรียกว่ายังอยู่ไกลจากการกลายเป็นโลกแห่งความจริง และเป็นการยากที่จะแก้ปัญหาทางโภชนาการของโลกแห่งความเป็นจริง นี่คือปัญหาเพียงอย่างเดียวที่ยังไม่สามารถแก้ไขได้”

เกี่ยวกับเรื่องนี้หานหยวนฮั่วกล่าวอย่างมั่นใจ “เกี่ยวกับปัญหานี้ บริษัทของเรามีทางออกสำหรับปัญหานี้แล้ว และห้องโภชนาการเป็นวิธีหนึ่งในการแก้ปัญหาที่คุณกล่าวถึง”

ลั่วเหวินหยงส่ายหัวและพูดว่า “ไม่ เท่าที่ผมรู้ แคปซูลโภชนาการในท้องตลาดตอนนี้รองรับได้มากที่สุดแค่สามวัน เมื่อเกินสามวัน พวกเขาต้องหยุดเพื่อมาเติมสารอาหาร”

หานหยวนฮั่วยิ้มและพูดว่า “นั่นคือในตลาด เพียงเพราะเทคโนโลยีเสมือนจริงรุ่นที่ห้ายังไม่ได้รับการพัฒนาอย่างเต็มที่หลังจากการพัฒนาจริง แคปซูลโภชนาการชุดใหม่จะถูกปล่อยออกมาตามธรรมชาติและโภชนาการแคปซูลสามารถอยู่ได้เป็นเดือน”

หลิวหมิงอวี่ถามด้านข้าง “แล้วการวิจัยเกี่ยวกับเทคโนโลยีเสมือนจริงรุ่นที่ 5 อยู่ที่ไหน สิ่งที่คุณพูดเกี่ยวกับการปรับอัตราส่วนของโลกเสมือนกับโลกแห่งความเป็นจริงมีการสรุปผลแล้วหรือยัง?”

อันที่จริงสำหรับเทคโนโลยีเสมือนจริง รุ่นที่ 5 เขากังวลเรื่องการปรับอัตราส่วนเวลามากกว่าเรื่องโภชนาการ

ไม่สำคัญว่าความสามารถในการรับรู้จะถึง 100% หรือไม่ ตอนนี้มันเป็นไปได้ที่จะมีมากถึง 80% ท้ายที่สุดไม่ใช่ทุกคนที่ชอบให้เพิ่มความสามารถในการรับรู้

ท้ายที่สุด การเพิ่มความสามารถในการรับรู้หมายความว่า หากได้รับบาดเจ็บภายใน ตัวผู้ใช้ก็จะรู้สึกเจ็บปวดด้วยเช่นกัน

ปัจจุบันความสามารถในการรับรู้สูงสุดคือ 80% หลายคนเลือกน้อยกว่า 50% เฉพาะผู้ที่ต้องการใช้โลกเสมือนจริงเพื่อทำสิ่งต่าง ๆ ที่ไม่สามารถทำได้ในโลกแห่งความเป็นจริงเท่านั้นที่จะเลือกความสามารถในการรับรู้ที่สูงขึ้น

หานหยวนฮั่วตอบว่า “การพัฒนาความสามารถในการรับรู้ได้ถึง 95% แล้วในตอนนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะไวรัสซอมบี้ ผมคิดว่าตอนนี้น่าจะได้รับการพัฒนาถึง 100% สำหรับอัตราส่วนการปรับเวลา แม้ว่าจะมีแนวคิดในเรื่องนี้และพื้นฐานบางอย่างแล้ว แต่ก็ยังอีกยาวไกลกว่าจะบรรลุผลได้”

หลิวหมิงอวี่รู้สึกเสียใจที่การพัฒนาหยุดลง หากมีการพัฒนาฟังก์ชันนี้ จะประหยัดเวลาลงมาก

แม้ว่าจะทำการปรับตามเวลาจริงได้สำเร็จ แต่ก็ยังสามารถสร้างโลกเสมือนจริงในโลกเสมือนได้ ดังนั้นการซ้อนทับเลเยอร์แล้วชั้นเล่าจึงสามารถสร้างเวลาได้มากกว่า

อย่าพูดมาก ใช้อัตราส่วนเวลา 1:2 หนึ่งชั่วโมงในโลกแห่งความเป็นจริง เท่ากับสองชั่วโมงในโลกเสมือนจริง

หากคุณสร้างโลกเสมือนจริงในโลกเสมือนจริง ก็จะบรรลุอัตราส่วนนี้ด้วย ด้วยวิธีนี้ หนึ่งชั่วโมงในโลกแห่งความเป็นจริงจะเท่ากับสี่ชั่วโมงในโลกเสมือนจริงในโลกเสมือนจริง

ตราบใดที่คอมพิวเตอร์สามารถทนต่อพลังการประมวลผลดังกล่าว ดัชนีเวลาในโลกแห่งความเป็นจริงก็จะเพิ่มขึ้นแบบทวีคูณ ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าคิดจริงๆ

แต่ในปัจจุบันนี้เป็นไปไม่ได้ที่จะตระหนักถึงโลกดังกล่าว แม้ว่าคอมพิวเตอร์ในปัจจุบันจะมีการพัฒนาอย่างรวดเร็วมาก แต่ก็ไม่สามารถจ่ายพลังงานการประมวลผลดังกล่าวได้

วิธีการสร้างโลกเสมือนจริงในโลกเสมือนจริงนั้นคล้ายกับใน "Inception" โดยมีชั้นของความฝันซ้อนทับ

โลกแห่งความจริงอาจผ่านไปเพียงเสี้ยววินาที ในขณะที่ความฝันที่ลึกที่สุดได้ผ่านไปแล้วเป็นเวลาหลายสิบปี หลายร้อยปีหรือนานกว่านั้น

หลิวหมิงอวี่ใช้มือขวาเคาะโต๊ะแล้วถามว่า “ตอนนี้ถ้าให้คุณเริ่มการพัฒนาเทคโนโลยีเสมือนจริงรุ่นที่ 5 อีกครั้ง คุณจะค้นคว้าข้อมูลเหล่านี้ได้อีกครั้งไหม?”

หานหยวนฮั่วส่ายหัวและพูดว่า “ผมไม่แน่ใจ ไม่อย่างนั้นเวลา R&D จะยาวนานมาก แม้ว่าผมจะเป็นผู้รับผิดชอบโครงการ R&D แต่ข้อมูลจำนวนมากยังอยู่ในบริษัท ผมจำได้แค่ข้อมูลบางส่วนเท่านั้น มันไม่ง่ายเลยที่จะทำซ้ำได้อย่างสมบูรณ์เต็มร้อย”

แม้ว่าเขาอยากจะบอกว่าเขาสามารถประสบความสำเร็จในการวิจัยเพื่อที่เขาจะได้งานและชีวิตของเขารับประกัน แต่เขาไม่ใช่คนแบบนั้นรู้ว่ามันต้องใช้เวลามาก หากเขาไม่สามารถทำการวิจัยได้สำเร็จ ก็เท่ากับหลอกลวงผู้คนด้วย

หลิวหมิงอวี่หยุดการเคาะของเขาและพูดว่า “คุณมีความรู้ด้านการวิจัยเชิงลึกเกี่ยวกับเทคโนโลยีเสมือนจริง คุณจึงสามารถร่วมมือกับลั่วเหวินหยง เพื่อพัฒนาเกมได้ หากมีโอกาสในอนาคต เราจะปที่บริษัทเดิมของคุณเพื่อค้นหาข้อมูลที่เกี่ยวข้อง และจากนั้นจะให้คุณค้นคว้ามันต่อไป”

หานหยวนฮั่วพยักหน้าและพูดว่า “ครับบอส”

แล้วเขาก็หยุดพูด หยุดครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “บอสครับ ข้อมูลบางอย่างที่ผมนำกลับมาในช่วงพักร้อน ถ้าผมได้ข้อมูลนั้นมาผมก็สามารถไปต่อตามนั้นได้”

ในขั้นต้นหลิวหมิงอวี่ได้คิดว่าจะหยุดการวิจัยและพัฒนาเทคโนโลยีเสมือนจริงไว้ก่อน ที่บอกว่าจะเข้าไปเมืองใหญ่เพื่อค้นหาข้อมูล มันเป็นแค่ความคิดที่ต้องวางแผนไว้ ตอนนี้แม้แต่เจียเฉิงก็ยังสำรวจไม่เสร็จ จะสามารถไปที่ไหนได้อีก

ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินหานหยวนฮั่ว พูดว่ามีข้อมูลบางอย่างถูกทิ้งไว้ที่บ้าน และหัวใจของเขาก็กลับมาทำงานอีกครั้ง และเขาถามด้วยความประหลาดใจว่า “บ้านของคุณอยู่ย่านไหนของหางโจว”

เขาจำได้ว่าหานหยวนฮั่วบอกว่าบ้านของเขาอยู่ที่หางโจว แต่ไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหน

เมืองหางโจวอยู่ใกล้แค่เอื้อม มีความเป็นได้มากกว่าเมืองใหญ่

“ใจกลางเมืองหางโจว”

หลิวหมิงอวี่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “ศูนย์กลางหานเฉิง จดข้อมูลจำเพาะไว้ให้ด้วย ทั้งเส้นทางลักษณะบ้าน และที่เก็บเอกสาร เราจะนำข้อมูลกลับมาเมื่อมีโอกาสในอนาคต”