812 - อาวุธศักดิ์สิทธิ์
812 - อาวุธศักดิ์สิทธิ์
“มันอาจจะมีประโยชน์ เพราะนี่คือภูเขาลูกใหญ่ หากถูกแทนที่ด้วยคนจริงๆ เกรงว่าทั้งร่างอาจจะแหลกละเอียด!”
แต่ต้องแลกมากับการดูดซับพลังศักดิ์สิทธิ์ที่มากเกินไปและคนธรรมดาอาจจะใช้งานไม่ได้เลย แม้แต่เย่ฟ่านก็รู้สึกว่ามันค่อนข้างลำบากและแทบจะหมดแรงลงในทันที
“นี่เป็นเพียงความสามารถของใบไม้ใบเดียว ยังมีใบไม้อีกหกใบแต่ไม่รู้เลยว่ามันต้องใช้งานอย่างไร…” เย่ฟ่านพูดกับตัวเอง
ต้นไม้มหัศจรรย์อมตะนั้นใสดุจผลึก โดยมีใบไม้เจ็ดใบอยู่ร่วมกัน และตอนนี้เขาใช้พลังของใบหยกแดงเท่านั้น และอีกหกใบไม่ตอบสนองเลย
“เป็นไปได้หรือไม่ว่าเป็นเพราะการฝึกฝนของข้าไม่เพียงพอ มันเลยแสดงความน่ากลัวออกมาไม่ได้!” เมื่อคิดถึงคำถามนี้ เย่ฟ่านก็รู้สึกตื่นเต้นและเขาก็เก็บต้นไม้ไว้อย่างทะนุถนอม
โลกคฤหาสน์อมตะเรียกได้ว่าเป็นดินศักดิ์สิทธิ์ที่มีพื้นที่กว้างใหญ่ รักษาลักษณะของยุคบรรพกาลไว้ครบถ้วน
ที่นี่ไม่เพียงแต่จะมียาศักดิ์สิทธิ์ล้ำค่า แต่ยังมีอสูรโบราณมากมายรวมทั้งอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นสมบัติของแผ่นดิน
อาจกล่าวได้ว่านี่คือดินแดนบริสุทธิ์ที่เต็มไปด้วยสมบัติล้ำค่าอันล้ำค่า ใครจะไม่หวั่นไหว? นิกายหลักในโลกภายนอกต่างพยายามหาทางเข้ามา
แม้ว่าจะมีข่าวลือว่าจะมีการจลาจลของราชาสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ แต่ก็ยังมีคนจำนวนมากไม่ยอมออกไปในทันที
เนื่องจากโอกาสและอันตรายมักจะมาพร้อมกัน จึงเป็นสิ่งสำคัญมากที่จะต้องเข้าใจโลกที่โหดร้ายนี้ก่อน และหากสามารถคว้าโอกาสนี้ไว้ได้ ไม่ว่าจะได้รับพระคัมภีร์โบราณของจักรพรรดิหรือไม่ โอกาสแบบนี้ก็สำคัญมาก
“ในส่วนลึกของโลกโบราณ คัมภีร์โบราณส่วนใหญ่ของจักรพรรดินั้นยังคงหลงเหลืออยู่ บางคนพบเบาะแสแล้วและกำลังมองหาถ้ำของจักรพรรดิโบราณ!
หลังจากได้รับผนึกขุนเขา ผนึกของราชามนุษย์และผนึกพลิกสวรรค์แล้ว เย่ฟ่านยังไม่พบสิ่งใดอีกเลย
“บางทีอาจถึงเวลาที่ต้องจากไปแล้ว” เขาเห็นว่าสัตว์ป่าเริ่มรวมตัวกันและมีการเปลี่ยนแปลงซึ่งเห็นได้ชัดว่าผิดปกติ
“ปรมาจารย์จำนวนมากเสียชีวิต รวมทั้งผู้ยิ่งใหญ่ครึ่งเซียนห้าคน” เย่ฟ่านได้ยินเรื่องราวดังกล่าวยิ่งมีความหวาดกลัวมากยิ่งขึ้น และในบริเวณนี้ ผู้ฝึกตนจำนวนมากกำลังจะจากไป
“บูม!”
ทันใดนั้นได้ยินเสียงระเบิดดังมาจากทิศทางหนึ่ง พร้อมกันนั้นมีแสงศักดิ์สิทธิ์หนาแน่นราวกับภูเขาไหลผ่านท้องฟ้าทำให้โลกทั้งใบเกิดการสั่นสะเทือน
“แสงศักดิ์สิทธิ์ส่องบนท้องฟ้า มีสมบัติศักดิ์สิทธิ์เกิดขึ้น!”
หลายคนอุทานและพุ่งไปข้างหน้า แม้ว่าผู้แข็งแกร่งจะตายเป็นครั้งคราวในโลกนี้ แต่ก็ยังทำให้ผู้คนมากมายหวังจะคว้าสมบัติและลืมความกลัวไปชั่วขณะ
ในเวลาเพียงครู่เดียว ผู้ฝึกตนราวเจ็ดสิบหรือแปดสิบคนรีบวิ่งเข้าไป เย่ฟ่านรู้สึกทึ่งเพราะเห็นได้ชัดว่ามีปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์หลายสิบคนอยู่ในกลุ่มของพวกเขาด้วย
ในหมู่คนมากมาย ชายชุดสีเทาเป็นผู้ที่เข้าใกล้แสงนั้นมากที่สุด พลังปราณของเขาน่ากลัวมาก พร้อมกันนั้นเขาก็เริ่มลงมือโจมตีผู้ที่อยู่ในรัศมีใกล้เคียงจนทำให้เกิดความวุ่นวายอย่างถึงที่สุด!
หัวใจของทุกคนเย็นลง ข้างหน้านั้นเห็นได้ชัดว่ามีสมบัติล้ำค่ารออยู่ แต่ด้วยยอดฝีมือผู้น่ากลัวคนนี้เป็นผู้นำ พวกเขาจะต่อสู้ได้อย่างไร?
ปรมาจารย์ครึ่งเซียนผู้หนึ่งไล่ตามชายชุดเทาไปอย่างรวดเร็ว การปรากฏตัวของเขาได้ทำให้ยอดฝีมือมากมายหยุดความเคลื่อนไหว
ข้างหน้า ในภูเขาและภูเขาที่แห้งแล้ง แสงศักดิ์สิทธิ์ที่ส่องผ่านหมู่เมฆยิ่งพร่างพรายยิ่งขึ้นไปอีก และยอดฝีมือหลายคนอดไม่ได้ที่จะบินไปที่นั่น
บูม!
แต่ทว่าในเวลาต่อมา ทุกคนต่างหวาดกลัว เพราะมีตะขาบยักษ์ขนาดเท่าภูเขาโผล่ขึ้นมา
ตะขาบตัวโตขนาดนี้ ไม่รู้จริงๆว่ามันอยู่มากี่ปีแล้ว มันฝังตัวอยู่ในโคลนและมีต้นไม้โบราณผุดขึ้นที่ร่างกายของมันมากมาย ทันทีที่มันขยับตัว แผ่นดินและหินก็กลิ้งลงมา ควันและฝุ่นก็ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า
“นี่คือบรรพบุรุษตะขาบ!” ทุกคนตะลึง
มันมีรูปร่างใหญ่โต เท้าของมันเคลื่อนไปพร้อมๆ กัน ภูเขาโดยรอบและแผ่นดินแตกแยกก่อนจะพังทลายลง เมฆสีเทาบนท้องฟ้าก็กระจัดกระจายไปตามลมหายใจของมัน
แสงศักดิ์สิทธิ์นั้นมาจากหัวของมัน มีวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่เหมือนกับกระจกโบราณ พลังปราณผันผวนอย่างน่ากลัว นั่นเป็นสมบัติวิเศษอย่างแน่นอน เพียงแต่มันถูกขัดเกลาอยู่กลางกระดูกหน้าผากของตะขาบยักษ์
“กรี๊ด!!!!”
ตะขาบยักษ์อ้าปากแล้วพ่นแสงสีดำออกมา มันก็ปกคลุมผู้คนด้านล่างในทันที
“ระวังพิษ นี่คือบรรพบุรุษตะขาบ แม้แต่ปราชญ์โบราณก็ยังทนไม่ได้!”
ผู้คนที่อยู่ด้านหลังต่างตกใจและแอบขอบคุณที่พวกเขาไม่รีบเร่ง มิฉะนั้นพวกเขาจะต้องตายแน่นอน
เป็นไปไม่ได้ที่ผู้ยิ่งใหญ่ครึ่งเซียนจะอยู่เฉยๆเพื่อรอความตาย ร่างกายของเขาก็ระเบิดแสงออกมา และเขากำลังจะทะลวงความว่างเปล่าหลบหนี
แต่ในขณะนี้ ที่จุดศูนย์กลางของหน้าผากของตะขาบยักษ์ แสงศักดิ์สิทธิ์ส่องผ่านร่างของเขา ทำให้เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
“ครืน”
ตะขาบยักษ์ส่งเสียงกรีดร้องแล้วดูดผู้ยิ่งใหญ่ระดับครึ่งเซียนเข้าไปในปากขนาดมหึมาโดยที่ผู้ยิ่งใหญ่ระดับนั้นไม่สามารถดิ้นรนได้แม้แต่น้อย!
ทุกคนตกตะลึงเมื่อได้เห็นการตายของครึ่งเซียน นี่เป็นเหตุการณ์ที่สั่นสะเทือนจิตใจของพวกเขาอย่างแท้จริง แต่ในไม่ช้ากระจกโบราณที่อยู่ตรงกลางหน้าผากของตะขาบก็ดึงดูดพวกเขาอีกครั้ง
“นั่นคืออาวุธของปราชญ์โบราณ”
ลำแสงศักดิ์สิทธิ์กวาดกระจายออกไป ทำให้ยอดฝีมือทุกคนไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ และถูกกำจัดไปอย่างง่ายดาย นี่เป็นอาวุธของปราชญ์โบราณอย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้นจะไม่มีความสามารถแบบนี้ได้อย่างไร
ในโลกที่ป่าเถื่อนนี้อาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีใครเทียบได้ปรากฏขึ้นในที่สุด ซึ่งจะทำให้ผู้คนคลั่งไคล้และต่อสู้เพื่อมัน
ภูเขากำลังเดือดพล่านและผู้ฝึกตนจำนวนมากทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าเพื่อส่งข่าวให้กับกองกำลังที่อยู่เบื้องหลังของพวกเขา
เย่ฟานยังกระสับกระส่ายอยู่ในใจ โลกนี้ลึกลับเกินไป และการค้นพบอาวุธของปราชญ์โบราณจะดึงดูดผู้คนให้เข้ามาที่นี่อีกมากขึ้น!
“อาวุธของปราชญ์โบราณปรากฎขึ้น ยอดฝีมือมากมายหลายแสนคน จักรพรรดิอมตะ เรื่องนี้มีความเกี่ยวพันกันหรือไม่” เย่ฟ่านพูดกับตัวเอง
“ครืน”
ตะขาบขนาดใหญ่ที่ทรุดตัวลงเหมือนภูเขาในความว่างเปล่า ก่อนจะคลานเข้าไปในส่วนลึกของโลกโบราณและหายไปในพริบตา
เย่ฟ่านไม่กล้าไล่ตาม แม้แต่ครึ่งเซียนยังถูกฆ่าตายไปแล้ว ถ้าเขาตามไปเขาจะต้องตายอย่างแน่นอน
“หากข้าพบสถานที่ที่จักรพรรดิโบราณเคยประทับอยู่ ด้วยพลังแห่งการรู้แจ้งของพวกเขามันจะทำให้ข้ากลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรแปลงมังกรอย่างแน่นอน”
เย่ฟ่านนึกถึงภัยพิบัติที่เขาเคยเผชิญ หากเขาสามารถบุกทะลวงขึ้นสู่อาณาจักรแปลงมังกรได้ ทัณฑ์สวรรค์ที่เขาเรียกลงมาจะสามารถฆ่าตะขาบตัวนั้นได้หรือไม่?
เพียงแค่ทัณฑ์สวรรค์ของอาณาจักรสี่ขั้วก็ยังสังหารปรมาจารย์ระดับครึ่งเซียนไปหลายคนแล้ว ทัณฑ์สวรรค์ของอาณาจักรแปลงมังกรจะยิ่งใหญ่มากแค่ไหนเป็นที่ทราบได้
เย่ฟ่านไม่ได้ไล่ตามไป แต่เพียงเดินไปตามทางของตัวเอง เขาไม่ต้องการที่จะรีบร้อน เขาไม่ต้องการที่จะถูกตะขาบกลืนกินแบบโง่ๆ
ไม่นานหลังจากนั้น เขาเดินทางกว่าพันลี้และมาถึงป่าหินที่ซึ่งเขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของเต๋าผู้ยิ่งใหญ่
“ในอดีตมีใครบ้างที่ฝึกฝนอยู่ที่นี่?”
ที่ด้านหน้าของเขามีทะเลสาบไร้ระลอกคลื่น ริมทะเลสาบมีภูเขาหินสูงไม่เกินร้อยจั้ง แต่ลึกลับมาก
ภูเขาหินเปรียบเหมือนลำต้นไม้ ความใหญ่โตของมันเหมือนเสาค้ำยันสวรรค์ มียาศักดิ์สิทธิ์อยู่มากมายในบริเวณโดยรอบ พวกมันหยั่งรากอยู่บนหน้าผา เพียงสังเกตดูครั้งเดียวก็ทราบว่ายาเหล่านี้ล้วนมีอายุหลายหมื่นปีอย่างแน่นอน
ภูเขาหินนั้นเปลือยเปล่า แต่การปรากฏขึ้นของยาเซียนเหล่านั้นทำให้สถานที่แห่งนี้อุดมสมบูรณ์ไปด้วยพลังชีวิต
เย่ฟ่านรู้สึกถึงกลิ่นอายที่ไม่ธรรมดา และเมื่อเขาเดินไปรอบๆ เขาเห็นคนสองสามคนเผชิญหน้ากันในระยะไกล และไอสังหารที่มองไม่เห็นก็แทรกซึมทั่วพื้นที่
“ข้าไม่อยากพูดอะไรอีกแล้ว ออกไปจากทันที หรือไม่ก็อย่าโทษที่ข้าโหดเหี้ยม!” ใบหน้าของเหยียนอวิ๋นหรานเย็นชา เขายืนเอามือไพล่หลัง
ในอีกด้านหนึ่งหลี่เหอซุยและจักรพรรดิดำยืนตรงข้ามเขาด้วยสีหน้าโกรธแค้น พวกเขาไม่เต็มใจจะถอยกลับอย่างยิ่ง
“เหยียนอวิ๋นหราน เจ้าจะไร้ยางอายเกินไปแล้ว เราพบสถานที่แห่งนี้ก่อน ทำไมเราถึงต้องออกไป?”
“เพียงเพราะข้าคือเหยียนอวิ๋นหราน!” เขากล่าวอย่างมั่นใจ ด้วยสายตาที่เย็นชาอย่างยิ่ง เขามองลงมายังทั้งสองคน
“ก็แค่เข้าไปในสำนักฉีซื่อได้เท่านั้น” จักรพรรดิดำพึมพำ
“ข้าจะให้เวลาเจ้าสิบลมหายใจ ออกไปจากสายตาข้าทันที ไม่เช่นนั้นเจ้าจะได้รู้ผลที่ตามมา ข้าไม่สนว่ามือของข้าจะเปื้อนเลือดหรือไม่!”
ท่าทางของเหยียนอวิ๋นหรานดูเย็นชา ในโลกแห่งนี้การฆ่าคนสองสามคนย่อมไม่มีใครสนใจ
จักรพรรดิดำโกรธมาก การถูกดูหมิ่นเช่นนี้คือสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
“อย่าหุนหันพลันแล่น!” หลี่เหอซุยรั้งมันไว้
เขาตระหนักดีถึงช่องว่างระหว่างพวกเขากับเหยียนอวิ๋นหราน หากเคลื่อนไหวตอนนี้ พวกเขาจะถูกฆ่าตายอย่างแน่นอน
“ตกลง ตกลง ไปกันเถอะ!” จักรพรรดิดำเข้าใจสถานการณ์และกล่าวว่า “อย่าคิดว่าเจ้าแข็งแกร่งที่สุด โลกนี้มีผู้ที่อยู่เหนือเจ้า!”
“เจ้าหมายถึงคนในตงหวงคนนั้นหรือ เขาไม่กล้าแม้แต่จะมาที่สำนักฉีซื่อ เขาจะทำอะไรข้าได้” เหยียนอวิ๋นหรานยิ้มอย่างเย็นชา
ในระยะไกล เย่ฟ่านเดินออกมาจากความมืดโดยไม่พูดอะไรสักคำ เกาทัณฑ์หว่านซางในมือของเขาถูกหยิบขึ้นมาและลูกศรสีทองพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าราวกับมังกรตัวใหญ่
เหยียนอวิ๋นหรานหน้าซีดลงทันที เขาเคยประสบความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่และเกือบถูกฆ่าตาย
เมื่อเขาเห็นเย่ฟ่านถือคันเกาทัณฑ์นี้อีกครั้ง เขาก็รู้สึกอิจฉาอย่างมาก ในแง่ของการฝึกฝนเขาไม่มีอะไรต้องกลัวเย่ฟ่าน แต่เมื่อเผชิญหน้ากับสมบัติชิ้นนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหลบหนี
“ข้าจะให้เวลาเจ้าสิบลมหายใจ ออกไปจากที่นี่ทันที ไปให้พ้นจากสายตาข้า มิฉะนั้นเจ้าจะถูกฆ่าอย่างไร้ความปราณี!” เย่ฟานใช้คำพูดเดียวกันกับเหยียนอวิ๋นหราน
