805 - พ่ายแพ้ย่อยยับ
805 - พ่ายแพ้ย่อยยับ
ลูกเกาทัณฑ์หนึ่งดอกทำให้ยอดเขาแตกเป็นเสี่ยงๆ นี่มันทรงพลังขนาดไหนกัน?
หากมนุษย์ธรรมดาถูกโจมตี ไม่เพียงร่างกายและจิตวิญญาณแหลกสลายเท่านั้น แต่นั่นหมายถึงถูกลบจากโลกนี้ไปอย่างถาวร
ทุกคนต่างพูดไม่ออก ตอนนี้เย่ฟ่านได้ยิงเกาทัณฑ์ไปมากกว่าเจ็ดร้อยลูก และลูกเกาทัณฑ์แต่ละลูกกลายเป็นสายรุ้งที่ส่องสว่างบนท้องฟ้า
แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างออกไปไกล แต่พวกเขาสามารถสัมผัสได้ถึงความผันผวนที่น่าสะพรึงกลัวในอากาศ เหมือนกับการทำลายท้องฟ้า ซึ่งทำให้จิตวิญญาณของผู้คนสั่นสะท้าน
สัตว์อสูรที่ทรงพลังถอยร่นออกไปไกลโดยไม่กล้าเข้าใกล้พวกเขา ผู้ฝึกตนจำนวนมากเฝ้าดูจากระยะไกลและไม่มีใครกล้าขยับตัว
พลังอันน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ไม่มีใครสามารถต้านทานได้ แม้แต่ครึ่งก้าวผู้สูงสุดก็อาจต้องคิดให้ถี่ถ้วน ลูกเกาทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ตกลงมาจากท้องฟ้าราวกับห่าฝน พวกมันทะลุทะลวงก้อนเมฆและทลายภูเขา
“เจ็ดร้อยสิบเอ็ด เจ็ดร้อยสิบสอง…”
หลายคนกำลังนับจำนวนครั้งที่เย่ฟ่านดึงสายเกาทัณฑ์ และยิ่งพวกเขารู้สึกเหลือเชื่อมากเท่าไหร่ ร่างกายของเย่ฟ่านก็ยิ่งเปล่งประกายสดใสมากขึ้นเท่านั้น
พลังโลหิตของเขาเหมือนทะเลไร้สิ้นสุด และไม่มีอาการเหนื่อยล้าเลย พวกเขานับลูกเกาทัณฑ์ได้เจ็ดร้อยยี่สิบลูก...เหยียนอวิ๋นหรานก็เริ่มทนไม่ไหวแล้ว
สายรุ้งสีทองพุ่งลงมาจากท้องฟ้า ลูกเกาทัณฑ์แต่ละลูกราวกับกระบี่หมื่นเล่ม และแขนของเขาก็เริ่มชาจากการเหวี่ยงง้าวเพื่อปัดป้องการโจมตี
ลูกเกาทัณฑ์ทุกลูกสามารถทลายภูเขาได้ แม้แต่ผู้สูงสุดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ก็แทบจะกระอักเลือด!
ในสายตาชาวโลกเหยียนอวิ๋นหรานเป็นสัตว์ประหลาด เขาไม่กลัวที่จะเผชิญหน้ากับอาณาจักรแปลงมังกรครั้งที่แปดหรือเก้า เขามีความมั่นใจว่าเขาจะสามารถฆ่าเย่ฟ่านได้
แต่ในตอนนี้เขาเต็มไปด้วยความเสียใจที่ตอแยสัตว์ประหลาดแบบเย่ฟ่าน ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งเพียงใด ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะต่อต้านเกาทัณฑ์ที่สามารถผนึกท้องฟ้าได้อย่างสมบูรณ์
ในเวลานี้เหยียนอวิ๋นหรานเป็นเป้าหมายที่ยังมีชีวิต ง้าวฝางเทียนฮั่วไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง
แม้ว่าเขาจะปัดป้องลูกเกาทัณฑ์ส่วนใหญ่ออกไปได้ แต่พลังของคู่ต่อสู้ก็ยังแข็งแกร่งเหมือนเช่นลูกศรดอกแรกไม่มีผิดเพี้ยน หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เขาจะถูกสังหารแน่นอน
“แดง!”
แม้ว่าเหยียนอวิ๋นหรานจะมีรูปลักษณ์ของเทพสงคราม แต่ในเวลานี้เขาก็เริ่มหมดแรงแล้ว แม้ว่าง้าวในมือของเขาจะแยกท้องฟ้าได้ แต่ก็ไม่ได้มีความกล้าหาญเหมือนเช่นตอนแรก
“เคร้ง” “เคร้ง”
เขาฟันลูกศรอย่างต่อเนื่องและพุ่งเข้าหาเย่ฟ่านหลายครั้ง แต่เขากลับถูกกดดันให้ถอยร่นกลับมา เขาโกรธจนแทบกระอักเลือด เขาไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ตอนนี้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
“ปัง!”
ลูกเกาทัณฑ์พุ่งผ่านดวงอาทิตย์ที่อยู่บนท้องฟ้าและพุ่งเข้าหาศีรษะของเหยียนอวิ๋นหรานอย่างรวดเร็ว
ดวงตาของเหยียนอวิ๋นหรานสั่นไหว เขาหันหลังกลับโดยไม่พูดอะไร เขาไม่มีทางที่จะสู้ต่อไปได้ เมื่อพลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาหมดลงเขาจะถูกฆ่าตายอย่างแน่นอน
“เจ้าจะไม่ฆ่าข้าหรือ จะจากไปง่ายๆเช่นนี้เลยหรือ?!” เย่ฟ่านไล่ตาม ดึงคันเกาทัณฑ์อย่างใจเย็นแล้วยิงออกไปด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม
“เคร้ง!”
ลูกเกาทัณฑ์ของอาวุธศักดิ์สิทธิ์สามารถยิงได้ไกลหลายพันลี้ และการโจมตีของมันก็น่าทึ่งเช่นกัน มันพุ่งเข้าปะทะกับง้าวของเหยีบนอวิ๋นหราน อาวุธทั้งสองสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
เหยียนอวิ๋นหรานหันกลับมามองเย่ฟ่านอย่างเย็นชา จากนั้นรีบพุ่งไปที่ท้องฟ้าอันไกลโพ้น
เย่ฟ่านไม่คิดจะปล่อยให้เหยียนอวิ๋นหรานหนีพ้น อีกฝ่ายต้องการจะฆ่าเขา มันไม่มีทางที่เขาจะใจอ่อนอย่างแน่นอน
ลูกเกาทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์มากกว่าเจ็ดร้อยลูกถูกยิงออกไป ซึ่งมากกว่าหนึ่งร้อยลูกไม่ได้เล็งไปที่เป้าหมายโดยตรง แต่กลับกลายเป็นม่านฝนที่ป้องกันไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามสามารถหลบหนีจากวิถีของลูกเกาทัณฑ์อื่นได้
ในที่สุดเหยียนอวิ๋นหรานก็ใกล้จะหมดแรง ง้าวเกือบจะหลุดออกจากมือหลายครั้ง คราบเลือดปรากฏบนร่างกายของเขา และมีร่องรอยบาดแผลจากลูกเกาทัณฑ์สองสามสายอยู่บนตัว
ในฐานะที่เป็นสิ่งมีชีวิตระดับสัตว์ประหลาด ความเร็วของเขานั้นดีกว่าบุตรศักดิ์สิทธิ์คนอื่นๆมาก
แต่เมื่อเทียบกับลูกเกาทัณฑ์ที่ติดตามมามันยังคงแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง และเขาไม่สามารถกำจัดลูกเกาทัณฑ์เหล่านี้ออกไปได้
ถึงตอนนี้ผู้คนต่างตกตะลึง เป็นไปได้ไหมว่าเหยียนอวิ๋นหรานจะตายจริงๆ ? เมื่อคิดถึงผลลัพธ์นี้ จู่ๆ ก็เกิดความโกลาหล
“บูม!”
เย่ฟ่านยิงเกาทัณฑ์อีกลูก และมันมาจากการยิงอย่างเต็มกำลังรวมทั้งการผสมผสาน "อักขระเต๋า" ลงไปข้างใน
“เคร้ง!”
พลังของลูกเกาทัณฑ์นี้หนักหน่วงมากจนแขนของเหยียนอวิ๋นหรานเกือบจะหลุดออกจากร่าง ง้าวในมือของเขาถูกกระแทกปลิวออกไปหลายร้อยจั้งด้วยแรงมหาศาลทำให้ภูเขาทั้งลูกพังทลาย
ลูกเกาทัณฑ์ที่มีมีจิตวิญญาณของเย่ฟ่านยิงทะลุช่องว่าง และไม่มีทางที่เหยียนอวิ๋นหรานจะหลบหนีพ้น
“เคร้ง!”
บูม!
ในขณะนี้ง้าวฝางเทียนฮั่วเกือบจะผิดรูป ลูกเกาทัณฑ์พุ่งลงมาจากยอดเขา เศษหินหินที่แตกกระจายจากการโจมตีของเกาทัณฑ์กลิ้งลงมา ฝุ่นควันลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า และเหยียนอวิ๋นหรานถูกฝังทั้งเป็นที่ด้านล่าง
สมบัติลับนี้น่ากลัวเกินไป ทั้งยังอยู่ในมือของชายหนุ่มที่มีพลังมหาศาล
“อ๊าก!!”
เหยียนอวิ๋นหรานเปล่งเสียงคำรามยาว แสงสีม่วงสว่างไสวทั่วร่าง เขารีบดันตัวเองออกจากกองหิน จับง้าวฝางเทียนฮั่วฟาดฟันลูกเกาทัณฑ์ที่กำลังพุ่งเข้ามาและตะเกียกตะกายหลบหนีด้วยความหวาดกลัว
ในเวลานี้เย่ฟ่านเริ่มเหนื่อยเล็กน้อย คนทั่วไปยิงได้เพียงไม่กี่สิบครั้ง แต่เขายิงไปแล้วกว่าเจ็ดร้อยลูก!
เขาไม่ต้องการที่จะปล่อยตัวชายคนนี้ไป เขายังคงใช้พลังศักดิ์สิทธิ์เติมลงไปในอาวุธและทำการไล่ล่าอย่างเต็มกำลัง
“ปัง!”
ลูกเกาทัณฑ์ถูกยิงออกไปอีกครั้ง นี่เป็นลูกเกาทัณฑ์ที่แข็งแกร่งที่สุดมันดูไม่เหมือนลูกเกาทัณฑ์แม้แต่น้อย มันดูเหมือนมังกรที่ทอดยาวกว่าสิบลี้!
ความผันผวนที่น่าสะพรึงกลัวทำให้หลายคนเกือบจะคุกเข่าลง และอุทานด้วยความประหลาดใจ
“อะไรกัน!”
ลูกเกาทัณฑ์นี้ปะทะกับง้าวฝางเทียนฮั่วด้วยกฎแห่งสวรรค์และพิภพ ง้าวเกิดรอยร้าวก่อนที่จะระเบิดขึ้นอย่างรุนแรง ลูกเกาทัณฑ์ที่ยาวกว่าสิบลี้ได้ทำลายทุกอย่าง!
“บูม!”
ความว่างเปล่าสั่นสะเทือน ทุ่งดวงดาวไร้ที่สิ้นสุดถูกปลดปล่อยจากร่างกายของเหยียนอวิ๋นหราน ในช่วงเวลาวิกฤตนั้นชายหนุ่มได้ระเบิดพลังออกมาเพื่อให้ตัวเองหลีกพ้นจากอันตราย
“อาณาเขตดาราไร้ขอบเขต!”
มีคนอุทานออกมา ทุกคนต่างตะลึง อวตารเช่นนี้หายากอย่างยิ่งแม้ในสมัยโบราณ น้อยคนนักที่จะฝึกฝนมันได้สำเร็จ พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าคนผู้นี้จะเชี่ยวชาญมัน
ลูกเกาทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ที่ยาวกว่าสิบลี้ไม่ได้หายไปไหน แม้ว่ามันจะมืดลงเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ถูกกำจัด มันยังคงบินผ่านทุ่งดาวและไล่ตามเหยียนอวิ๋นหรานอย่างรวดเร็ว
“อา!”
แสงสีเลือดพุ่งออกมา และในที่สุดลูกเกาทัณฑ์แสงก็เจาะผ่านหน้าอกของเหยียนอวิ๋นหรานและจากนั้นก็สลายไปในทุ่งดวงดาว ดอกไม้โลหิตขนาดใหญ่เบ่งบานกลางอากาศ
แต่เหยียนอวิ๋นหรานยังไม่ตาย ร่างกายของเขาสั่นเทา เขาทิ้งทุ่งดวงดาวที่ไร้ขอบเขตและพุ่งไปที่ท้องฟ้าอันไกลโพ้น
“เหยียนอวิ๋นหรานได้รับบาดเจ็บสาหัส!”
ทุกคนต่างตกตะลึง แม้แต่ผู้แข็งแกร่งการเปลี่ยนแปลงครั้งที่เก้าของอาณาจักรแปลงมังกรก็ไม่สามารถรับมือกับชายหนุ่มผู้ลึกลับคนนั้นได้
ในเวลานี้เหยียนอวิ๋นหรานถูกยิงด้วยลูกเกาทัณฑ์มันจะกลายเป็นข่าวที่สร้างความโกลาหลให้กับผู้คนมากมายอย่างไม่ต้องสงสัย
แต่ในขณะเดียวกันเย่ฟ่านรู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก
บุคคลผู้นี้แข็งแกร่งเกินไป ลูกเกาทัณฑ์นั้นทรงอานุภาพเพียงพอที่จะทำลายทั้งร่างกายและจิตวิญญาณของครึ่งก้าวผู้สูงสุดได้อย่างแน่นอน
แต่ทว่าเหยียนอวิ๋นหรานกลับหลบหนีได้โดยไม่เสียชีวิต มีเพียงรูอยู่บนร่างกายของเขา ถึงแม้ว่ามันจะทำลายพลังชีวิตของเขาส่วนใหญ่แต่มันก็ไม่เพียงพอที่จะฆ่าเขาได้
เย่ฟ่านคิดว่าตัวเขาต้องทะลวงเข้าไปในอาณาจักรลับแปลงมังกรโดยเร็วที่สุด! นี่คือเสียงที่ร่ำร้องอยู่ในหัวใจ
การต่อสู้กับสัตว์ประหลาดตัวนี้หากเขาไม่มีเกาทัณฑ์อยู่ในมือก็ยังไม่ทราบว่าผู้ใดจะต้องเป็นฝ่ายหลบหนีด้วยความพ่ายแพ้กันแน่
