ตอนที่ 8 ลั่วเหยา
ค่ายหมาป่าทุ่งหญ้าตั้งอยู่ทางเหนือของที่ราบซึ่งห่างจากค่ายผู้เล่นสามกิโลเมตร
ผู้เล่นเขต66ที่มาที่นี่จะได้เห็นกำแพงหินแนวตั้งสองฝั่ง
เมื่อมองขึ้นไปจะไม่เห็นอะไรเลย
มันเหมือนกับว่าพวกเขาอยู่ที่ด้านล่างของหน้าผา
ระหว่างกำแพงหินทั้งสองมีช่องว่างกว้างประมาณห้าสิบเมตร
รั้วไม้สูงห้าเมตรจากหน้าหินตะวันออกยาวไปถึงหน้าหินด้านตะวันตกซึ่งปิดกั้นช่องว่างนี้ไว้
หลังรั้วไม้นี้เป็นค่ายหมาป่าทุ่งหญ้า
นอกจากผู้เล่นไม่กี่คนที่ไม่ได้มา ผู้เล่นมากกว่า9,000คนที่มาที่นี่ยังไม่ได้เข้าไปแต่กระจายตัวออกไปด้านข้างเพื่อรอสู้
ในค่ายหมาป่ามีพื้นที่เพียงนิดเดียว ถ้าผู้เล่นเข้าไปคงได้มีคนตายเป็นจำนวนมาก
วิธีที่ดีที่สุดคือเอารั้วไม้ออกและปล่อยให้พวกมันออกมา
และคนที่ได้เปิดงานนี้ถือว่าเป็นเกียรติมาก เพราะนอกจากจะเป็นสัญลักษณ์ของการเปิดเส้นทางหลักแล้ว
มันยังเป็นการขอพรให้พิชิตเส้นทางหลักได้อย่างราบรื่น แต่ละเขตจึงเลือกผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดมาเปิดงาน
แม้แต่เขต66เองก็เช่นกัน
ในตอนนี้ผู้เล่นหลายสิบคนที่ได้รับเลือกมารวมตัวกันหน้ารั้วไม้แล้ว
บางคนเป็นดารา บางคนเป็นนักธุรกิจผู้มั่งคั่ง และบางคนเป็นลูกของผู้แข็งแกร่ง...
คนเหล่านี้มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน
นั่นคือพวกเขาไม่ใช่ผู้เล่นธรรมดา
อาเอ่อร์นักธุรกิจผู้มั่งคั่งจากประเทศไป๋เซี่ยง(ช้างเผือก)เหลือบมองคนสองสามคนที่อยู่ตรงนั้นและพูดอย่างตรงไปตรงมา “เวลามีจำกัด พวกเรารีบเริ่มเลยดีกว่า”
“ดูค่าประสบการณ์กันเถอะ”
“คนที่มีค่าประสบการณ์มากสุดได้เปิด! ตกลงไหม?!”
ทุกคนมองหน้ากันสองสามครั้งแล้วพยักหน้าตกลงกับข้อเสนอ
ในอดีตทุกคนมักใช้กฎนี้เป็นพื้นฐานอยู่แล้ว
เมื่อเห็นทุกพยักหน้าอาเอ่อร์ก็พูดด้วยใบหน้าที่เบิกบาน “ถ้าอย่างนั้นฉันเริ่มก่อน”
เขาโชว์แถบประสบการณ์ด้วยความมั่นใจ
[เลเวล: 2 (122/300)]
“เลเวล2 ค่าประสบการณ์122!?”
ทุกคนต่างแสดงสีหน้าแตกต่างกันเมื่อได้เห็น
บางคนถอนหายใจด้วยสีหน้ามืดมน บางคนเบิกตากว้างด้วยความแปลกใจ และบางคนดูโล่งใจ
ผู้เล่นที่มีค่าประสบการณ์น้อยกว่าเขาส่ายหัวและถอนตัวออกจากการแข่งขัน
จากสามสิบคนในแถวแรก
เหลืออยู่แค่ยี่สิบคน
เมื่อเห็นแบบนั้นอาเอ่อร์จึงพูดอย่างแปลกใจ
“ฮ่าฮ่า แปลกใจเหรอ?”
คนที่อยู่ด้านข้างคือข่ายซีดาราจากประเทศอ้อ(อ่าวติดทะเล) เมื่อเขาโบกมือแถบประสบการณ์ของเขาก็ปรากฏขึ้น
[เลเวล: 2 (137/300)]
“ว้าว! มากกว่าอาเอ่อร์15!”
“สุดยอด!”
คนที่เพิ่งเดินออกมาอุทานด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
หลังจากเห็นแถบประสบการณ์ของข่ายซีหลายคนก็เดินออกด้วยความเสียใจ
หลังจากนั้นคนอื่นๆก็แสดงแถบประสบการณ์ของพวกเขา และในแต่ละครั้งก็สูงขึ้นเรื่อยๆ!
[เลเวล: 2 (139/300)]
[เลเวล: 2 (146/300)]
[เลเวล: 2 (151/300)]
......
[เลเวล: 2 (173/300)]
เมื่อแถบประสบการณ์ล่าสุดถูกโชว์ให้เห็น ทุกคนก็ต้องประหลาดใจ
“เลเวล 2 ค่าประสบการณ์173แต้ม น่ากลัวจริงๆ”
“ใช่ ไม่รู้ว่าเขาทำได้ยังไง”
ทุกคนหันมาสนใจชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงกลาง
ชื่อของเขาคือหวังเทียนเจ๋อ เป็นคนที่มีค่าประสบการณ์มากที่สุดในขณะนี้
“ถ้าไม่มีใครมีค่าประสบการณ์สูงกว่าฉัน ฉันขอรับหน้าที่นี้แล้วกัน”
หวังเทียนเจ๋อมองไปรอบๆ พอเห็นว่าไม่มีใครคัดค้านเขาจึงแสดงรอยยิ้มที่เขาคิดว่าหล่อออกมา
ในขณะที่เขากำลังจะเดินไปที่รั้วไม้ ทันใดนั้นก็มีเสียงมาจากด้านหลัง “เดี๋ยวก่อน”
นั่นเป็นเสียงชัดเจนและเย็นชาของผู้หญิง
ทุกคนแปลกใจและหันกลับไปมอง
ทุกคนเห็นผู้หญิงผมหยักศกดวงตาสีทองอ่อนกำลังเดินเข้ามาช้าๆจากด้านหลัง
หญิงสาวสวมเสื้อแจ็กเกตสีเทาขอบดำและเผยให้เห็นแขนสั้นสีขาวที่มีลายผีเสื้อด้านใน ท่อนล่างของแขนสั้นถูกซุกเข้าไปในกางเกงขาสั้นสีดำของเธอ
ท่อนล่างของเสื้อแจ็กเกตอยู่ในระดับเดียวกับขากางเกงของเธอ
จึงส่งผลให้ต้นขาสีขาวราวหิมะอยู่ใต้เสื้อแจ็คเกตเมื่อมองจากด้านข้าง
“เป็นเธอจริงๆสินะ! นี่เธออยู่เขตนี้ด้วยเหรอ?!”
“ฉันประหม่าไปหมดแล้ว...ขออยู่ห่างเธอดีกว่า...”
นักธุรกิจและคนดังร่ำรวยเหล่านี้รู้จักผู้หญิงคนนี้เป็นอย่างดีและทุกล้วนตกใจเมื่อเห็นเธออยู่ที่นี่ด้วย
อหวังเทียนเจ๋อถอยหลังโดยไม่รู้ตัวเมื่อเขาเห็นเธอ เขาสูดหายใจเข้าลึกและพูดด้วยความแปลกใจ
“ลั่ว...ลั่วเหยา?”
เธอคือลูกสาวของผู้แข็งแกร่งชั้นนำของโลก และตอนนี้เธอกำลังเดินเข้ามาหาพวกเขา
พ่อของเธอเป็นผู้เล่นแข็งแกร่งที่ติดอันดับผู้เล่น30อันดับแรกของโลก
ต้องรู้ก่อนว่า
พลังต่อสู้ระดับนี้ได้เข้ามาแทนที่นิวเคลียร์ยุคเก่าที่เคยใช้ กลายเป็นกองกำลังที่สำคัญที่สุดสำหรับมหาอำนาจในยุคปัจจุบัน
ไม่มีประเทศใดเรียกได้ว่าเป็นประเทศใหญ่ถ้าไม่มีพลังต่อสู้แบบนั้น
แน่นอนว่าสมาชิกครอบครัวของกองกำลังต่อสู้ประเภทนี้ย่อมได้รับการคุ้มครองจากหลายประเทศอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ถ้าใครไปยั่วยุเธอ เกรงว่าวันพรุ่งนี้คงไม่ได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นอีก
หวังเทียนเจ๋อกับคนอื่นๆที่รู้เรื่องนี้จึงแปลกใจมากที่ได้เห็นเธอ
ผู้เล่นต่างประเทศอาจจะรู้สึกเฉยๆ แต่ผู้เล่นเสินเซี่ยไม่กล้าเข้าใกล้เธอนัก
เพราะยังไงทุกคนก็ไม่อยากมีปัญหา
“เอ่อ...เธอโชว์ให้ดูได้เลย”
เมื่อลั่วเหยาเข้ามาใกล้หวังเทียนเจ๋อจึงกลืนคำพูดลงไป
ต่อหน้าเธอคนนี้เขาไม่กล้าโอ้อวดเลยจริงๆ
ไม่อย่างนั้นถ้ามีข่าวขึ้นมามันจะส่งผลไม่ดีต่อเขา
ลั่วเหยามองไปคนอื่นแล้วพูดช้าๆ “ทุกคนใช้ค่าประสบการณ์ในการเปรียบเทียบ ฉันจะไม่แหกกฎ”
เมื่อพูดจบเธอก็แสดงแถบค่าประสบการณ์ของตัวเอง
[เลเวล:2 (292/300)]
เมื่อพวกเขาเห็นตัวเลขนั้นดวงตาของพวกเขาก็แถบถลนออกมา!
“292!?”
หลายคนคิดว่าตัวเองอ่านผิดจึงรีบขยี้ตาอ่านอีกหลายรอบ
แต่ไม่ว่าจะดูอีกกี่ครั้งมันก็มีเท่าเดิม
“พระเจ้า! เธอเกือบจะเลเวล3แล้ว นี่คงจะเป็นสถิติที่เร็วที่สุดในประวัติศาสตร์เสินลู่!”
“ใช่! แค่เธอฆ่าหมาป่าทุ่งหญ้าชั้นยอดอีกสองสามตัวเธอก็จะกลายเป็นเลเวล3!”
“น่ากลัวเกินไปแล้ว!”
หลักจากลั่วเหยาได้รับความยินยอมจากผู้เล่นมากกว่า9,000คนที่อยู่รอบนอก
ลั่วเหยาก็เดินไปข้างหน้าและใช้ลูกไฟพังรั้วไม้
ในตอนนี้หมาป่าทุ่งหญ้าที่อยู่ด้านในรั้วได้ตื่นขึ้นแล้ว!
......
“คนสวย พวกเขาทำอะไรอยู่เหรอ?”
เมื่อครึ่งนาทีที่แล้วหลิงอี้เห็นคนหลายสิบคนมารวมตัวกันที่หน้ารั้วไม้ และเหมือนพวกเขาจะคุยอะไรบางอย่างกัน
ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเขาจึงถามสาวสวยที่อยู่ข้างๆ
“นายไม่รู้เหรอ?”
หลินชิงอวี่มองหลิงอี้ด้วยความประหลาดใจก่อนจะพบว่า
ผู้ชายคนนี้...
ค่อนข้างหล่อเลย
หลินชิงอวี่ไอเล็กน้อยเพื่อไม่เก็บเรื่องนั้นมาคิดอีกและอธิบายว่า :พวกเขากำลังเลือกคนไปเปิดรั้วไม้ที่จะนำไปสู่เส้นทางหลัก”
“อ๋อ”
หลิงอี้ทำหน้าแปลกๆตอนที่พูด’อ๋อ’
แค่นี้เนี่ยนะ?
เสียเวลาจริงๆ
แต่ตอนนี้เขาไม่ได้รีบเหมือนกัน
เขาไม่สามารถหาค่าประสบการณ์จากเนินหญ้าได้อีกแล้ว เพราะมอนสเตอร์ผลไม้คริมสันมีเลเวลสูงสุดแค่6เท่านั้น เขาที่เป็นเลเวล7จึงไม่ได้ประสบการณ์จากการฆ่ามันอีก
ส่วนมอนสเตอร์ผลไม้คริมสันชั้นยอดก็อยู่ไกลมาก ระยะร่ายในปัจจุบันของเขาคือ400เมตรจึงเข้าไปตีไม่ถึง
นอกจากว่าดาวตกจะสูงขึ้นกว่านี้หรือว่าเขาออกไปด้วยตัวเอง
แต่ถ้าออกไปเองมอนสเตอร์ผลไม้คริมสันเลเวล2 เลเวล3 เลเวล4 เลเวล5จะพุ่งเข้ามาหาเขา...
การตายก่อนเลเวล10จะไม่มีปัญหา แต่มันไม่คุ้มค่ากับการที่เขาต้องวิ่งไปมาเพื่อค่าประสบการณ์เล็กน้อย
ดังนั้นเมื่อถึงเวลารวมตัวเขาจึงมารวมตัวด้วย
เขาได้ยินคนอื่นพูดว่ามอนสเตอร์ส่วนมากในค่ายหมาป่าทุ่งหญ้าจะมีเลเวลต่ำกว่า5 แต่ก็มีมอนสเตอร์ชั้นยอดเยอะเช่นกัน
เป้าหมายของเขาคือมอนสเตอร์ชั้นยอดพวกนั้น