ตอนที่ 1 นักเดินทางหลิงอี้
“การคัดเลือกผู้เล่นจบลงแล้ว ไม่รู้ว่าในเมืองอึ๋งหั่ว(หิ่งห้อย)ของเราจะมีผู้เล่นใหม่บ้างหรือเปล่า”
“น่าจะมีอยู่นะ เดือนที่แล้วก็มีห้าคน”
แผ่นดินเสินเซี่ย
นครเชียนเจียง เมืองอึ๋งหั่ว
ในวันสุดท้ายของเดือนห้า อุณหภูมิสูงขึ้นเรื่อยๆ
คนหนุ่มสาววัยยี่สิบสามสิบต่างสวมกางเกงขาสั้นแขนสั้นนั่งคุยกันอยู่ในห้องโถง
“เดี๋ยวก่อน ถ้าคุณกลายเป็นผู้เล่นแล้วคุณต้องมาลงทะเบียนที่นี่”
นี่คือพันธมิตรผู้เล่นเสินเซี่ยสาขาเมืองอึ๋งหั่ว
ข้อบังคับของเสินเซี่ย : ทุกคนที่กลายเป็นผู้เล่นต้องไปลงทะเบียนที่พันธมิตร
แน่นอนว่าถ้าคนในเมืองอึ๋งหั่วกลายเป็นผู้เล่น พวกเขาต้องมาลงทะเบียนที่นี่
ทันทีที่เสียงของชายคนนั้นจบลง ชายผมดำคนหนึ่งก็เดินมาที่ประตู
......
“สวัสดี คุณมาลงทะเบียนผู้เล่นใช่ไหม?”
“ใช่”
หลิงอี้หยักหน้าตอบ
“ช่วยเปิดแผงผู้เล่นด้วย”
“อืม”
หลิงอี้เรียกแผงส่วนตัวของเขาด้วยความคิด
[
ชื่อ : หลิงอี้
รหัสผู้เล่น : 200666-00033
เลเวล : 1 (0/200)
พรสวรรค์ : โชคดี
ความแข็งแกร่ง : 3
พลังเวท : 5
ความว่องไว: 3
ร่างกาย : 3
ความทนทาน: 3 (หมายเหตุ: ค่าเฉลี่ยของคนธรรมดาคือ3 สูงสุด5)
สกิล : ว่างเปล่า
การประเมินพลังการต่อสู้: คนธรรมดา
]
“ก็ดีนะ”
พนักงานหญิงดูข้อมูลบนแผงและบันทึกลงในคอมพิวเตอร์
ต่อมาเธอขอบัตรประชาชนของหลิงอี้
หลังจากนั้นโปรไฟล์ผู้เล่นของเขาก็ถูกสร้างขึ้น
[ชื่อ: หลิงอี้]
[บัตรประจำตัว:......]
[รหัสผู้เล่น:...]
[เลเวล1]
โปรไฟล์ผู้เล่นมีข้อมูลแค่สี่ส่วนเท่านั้น
การลงทะเบียนมีวัตถุประสงค์เพื่อผูกหมายเลขบัตรประจำตัวกับรหัสผู้เล่นที่ไม่ซ้ำกัน
ความสามารถและคุณสมบัติส่วนตัวและจะไม่ถูกบันทึกไว้
ส่วนเลเวล...
“นี่เป็นเงินสนับสนุนเลเวล1”
พนักงานหญิงยื่นบัตรธนาคารสีดำให้ “เมื่อคุณไปถึงเลเวล10 คุณจะได้รับเงินสนับสนุนมากขึ้น”
“ทุกการเพิ่มขึ้น10เลเวล คุณสามารถมารับเงินสนับสนุนได้ที่นี่”
เงินสนับสนุนเป็นสวัสดิการที่จัดตั้งขึ้นโดยเสินเซี่ยเพื่อสนับสนุนผู้เล่นหน้าใหม่และส่งเสริมความก้าวหน้าของพวกเขา
เนื่องจากมีการให้รางวัลตามเลเวล จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่จะแสดงเลเวลบนบัตร
“ดี”
เมื่อรับบัตรธนาคารสำหรับผู้เล่นมาแล้ว หลิงอี้จึงหันหลังกำลังจะจากไป
เมื่อพนักงานหญิงเห็นแบบนั้นเธอจึงรีบหยุดเขา “เดี๋ยวก่อน!”
“หืม?”
หลิงอี้หยุดเดินแล้วหันมามองเธอ “มีอะไรหรือเปล่า?”
แววตาสีดำของเขาปรากฏความสงสับ
พนักงานหญิงหยิบถุงของขวัญออกมาจากใต้โต๊ะแล้วชี้ไปที่ตู้ด้านข้าง “สาขาอึ๋งหั่วของเราจะมอบของขวัญเล็กน้อยให้กับผู้เล่นใหม่ทุกคน คุณสามารถเลือกหนึ่งในสองอันนี้ได้เลย”
เมื่อมองในทิศทางที่เธอชี้ เขาเห็นตู้ไม้สองตู้ตั้งอยู่ระหว่างทางเข้าของสาขา
ตู้ด้านซ้ายเป็นยาสีแดง ตู้ด้านขวาเป็นยาสีเหลือง
“ต่อให้ฉันไม่บอกคุณก็น่าจะรู้จักสองชิ้นนี้”
พนักงานหญิงเดินไประหว่างตู้ทั้งสองและเริ่มแนะนำ “อันซ้ายคือยาเพิ่มพลังชีวิตสำหรับผู้เล่นที่มีเลเวลต่ำกว่า10 ขวดหนึ่งสามารถฟื้นฟูพลังชีวิตได้มากเลยทีเดียว”
“ถ้าคนธรรมดาดื่มเข้าไป ไม่ว่าจะเสียเลือดมากแค่ไหนก็สามารถฟื้นฟูได้ทันที”
“ทางขวาคือยาเสริมกำลังใช้สำหรับฟื้นฟูแรงกาย”
ทั้งสองอย่างเป็นของระดับต่ำสุดและหาได้ง่ายในเสินลู่(เส้นทางเทพ)
ดังนั้นหลิงอี้จึงไม่คิดมาก “ยาเสริมกำลัง”
“เอ่อ...ยาเสริมกำลัง ? แต่ยาเพิ่มพลังชีวิตมีค่ามากกว่านะ”
“อ่า...เอายาเพิ่มพลังชีวิตนั่นแหละ”
พนักงานหญิงยิ้มและพาหลิงอี้ไปที่ประตู
ภายใต้การจ้องมองของเขา เธอใส่ทั้งยาเพิ่มพลังชีวิตและยาเสริมกำลังลงในถุงของขวัญ
“เอ่อ...”
หลิงอี้อึ้งไปครู่หนึ่งและรับถุงของขวัญจากพนักงานหญิงที่ยิ้มแย้ม
“ขอบคุณ”
เขาไม่รู้ว่าตัวเองติดเชื้อจากรอยยิ้มของเธอหรือรู้สึกถึงความอบอุ่นกันแน่ แต่เขาอดยิ้มไม่ได้เลย
......
เมื่อหลิงอี้กลับถึงบ้าน เขาวางถุงของขวัญไว้บนโต๊ะแล้วทิ้งตัวลงบนโซฟาและถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก
“เฮ้อ”
เขารู้สึกผ่อนคลายทันที
บ้านหลังนี้เป็นบ้านหลังเล็กที่มีพื้นที่สิบห้าตารางเมตร หลังจากเขามาที่นี่เจ้าหน้าที่ช่วยเหลือของพันธมิตรก็คิดว่าเขาเป็นเหยื่อประสบภัยและจัดหาที่อยู่ให้เขาเป็นพิเศษ
รวมถึงการออกบัตรประจำตัวให้ในตอนนั้นด้วย
แม้ว่าห้องจะเล็กแต่ก็มีอุปกรณ์ครบครันทั้งโต๊ะ เก้าอี้ เตียง และตู้
แม้แต่โซฟาและทีวีก็ยังมี
ไม่รู้ว่าพวกเขาจงใจดูแลหรือแค่บังเอิญ
“ฉันได้เป็นผู้เล่นแล้ว...”
หลิงอี้พูดเสียงเบาแล้วลืมตาขึ้น แววตาของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง
เสินลู่
นั่นคือวิธีที่จะเป็นเทพของโลกนี้
ตั้งแต่20ปีที่ก่อนทุกสิ้นเดือนจะมีการคัดเลือกผู้เล่น
มีแค่หนึ่งล้านคนเท่านั้นที่จะได้เป็นผู้เล่น
ผู้ที่ได้รับคุณสมบัติของผู้เล่นจะได้เข้าเสินลู่ในวันถัดไปหลังจากการคัดเลือก หรือก็คือวันที่หนึ่งของเดือนถัดไป
อาชีพผู้เล่นจะเริ่มอย่างเป็นทางการในฐานะยอดมนุษย์
เมื่อคิดเรื่องนี้แล้ว
หลิงอี้จึงเปิดทีวีเพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติมทันที
พอเมื่อเปิดทีวีขึ้นมาเขาก็เจอแต่ข่าวด่วน
“สึนามิสูง90 เมตร! องค์กรมืดประตูศักดิ์สิทธิ์โจมตีอีกครั้ง! ตอนนี้ยังไม่ทราบสาเหตุที่โจมตีเมืองไร้ชื่อ...”
“นักบุญดาบฟีนิกซ์หนานกงหลี่ฆ่ามอนสเตอร์หายาก ฟีนิกซ์เพลิงน้ำเงินเลเวล55 ได้รับสกิลแปดดาวฟีนิกซ์อมตะ”
“หลังจากผ่านไปสามเดือน ผู้เล่นหย่าซือจากประเทศไป๋อิง(อินทรีขาว)พัฒนาจากเลเวล92เป็นเลเวล93 กลายเป็นผู้เล่นเลเวล93คนแรกของโลก!”
“ฝูงมอนสเตอร์ขึ้นมาจากแม่น้ำไรน์และเมืองไรน์อันรุ่งโรจน์ได้พังทลายลง...”
“เงินล่าค่าหัวฉบับใหม่ประกาศแล้ว มีอาชญากรใหม่27รายที่มีค่าหัวมากกว่า100ล้าน!”
“…”
แม้ว่าเขาจะเพิ่งอยู่ที่นี่ได้แค่วันเดียว แต่หลิงอี้ก็รู้ว่าโลกนี้อันตรายกว่าชีวิตก่อนหน้านี้หลายเท่า
บอกได้ว่ามันไม่ใช่โลกธรรมดา?
“โชคดีที่ได้อยู่ตรงข้ามพันธมิตรผู้เล่นสาขาอึ๋งหั่ว ตอนนี้ฉันเลยปลอดภัยดีอยู่”
“แต่ยังไงก็ต้องแข็งแกร่งขึ้นให้เร็วที่สุด”
จะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ได้
ขอแค่ใช้ชีวิตได้อย่างอิสระก็พอ
เมื่อวานเขายอมสละชีวิตตัวเองเพื่อช่วยชีวิตของคนอื่น บางทีนี่อาจเป็นความเมตตาของพระเจ้าที่นำเขามาที่นี่ด้วยร่างกายอายุ18ปี
ในเมื่อเป็นแบบนั้นเขาจะไม่ทิ้งโอกาสในการมีชีวิตอยู่อีก เขาจะมีชีวิตต่อไปด้วยการมองโลกในแง่ดีเหมือนเมื่อก่อน
ด้วยเหตุนี้เองหลิงอี้จึงปรับช่องทีวีเป็นข่าวเสินลู่และดูเนื้อหาอย่างจริงจัง
สองชั่วโมงต่อมา
หลิงอี้ปิดทีวีถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้
“เฮ้อ ถ้าไม่รีบสร้างความได้เปรียบก่อนเลเวล10หลังจากนั้นก็คงจะยากขึ้นไปอีก~”
จากข้อมูลที่เขาได้รับมาจนถึงตอนนี้เขาจึงรู้ว่าเสินลู่มีช่วงเวลาที่ยุติธรรม เพราะผู้เล่นทุกคนก่อนเลเวล10จะไม่สามารถรับทรัพยากรจากตระกูลหรือองค์กรที่อยู่เบื้องหลัง
สำหรับคนสบายๆอย่างหลิงอี้นี่จึงเป็นโอกาสเดียวของเขา
ถ้าไม่สามารถโดดเด่นได้ในช่วงนี้ มันจะเป็นเรื่องยากที่จะตามให้ทันคนที่มีทรัพยากร
“แล้วพรุ่งนี้จะทำอะไรดี?”
ทันทีที่พูดจบหลิงอี้ก็ได้ยินเสียง
ติ๊ง