804 - พละกำลังที่บ้าคลั่ง
804 - พละกำลังที่บ้าคลั่ง
ในเวลานี้เหยียนอวิ๋นหรานดูเหมือนจะแยกออกจากโลกใบนี้โดยสมบูรณ์ ไม่ใช่แค่ในห้าองค์ประกอบหลัก มันราวกับว่าเขาอยู่ในช่วงเวลาอื่นและมองเย่ฟ่านผ่านแม่น้ำสายยาวแห่งกาลเวลา
ลูกศรสามลูกมารวมกัน แต่ไม่มีลูกไหนโจมตีเขาได้ ทั้งหมดพลัดหลงหายไปในมิติลึกลับ เหลือเพียงคลื่นที่น่าสะพรึงกลัวและรอยแตกขนาดใหญ่สามรอยในความว่างเปล่า
“ลูกเกาทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ทรงพลังอะไรเช่นนี้ หากถูกยิงเข้าไปเต็มๆย่อมจะถูกทำลายทั้งร่างกายและจิตวิญญาณ!”
“เหยียนอวิ๋นหรานก็น่ากลัวมากเช่นกัน เขาสามารถหลบหลีกมันได้อย่างสงบ ช่างทรงพลังจริงๆ!”
“ไม่มีประโยชน์ที่จะหลีกเลี่ยง เหยียนอวิ๋นหรานต้องทำลายลูกศรเหล่านี้เท่านั้นจึงมีโอกาสที่จะหยุดพวกมัน ตอนนี้มีแนวโน้มว่าลูกศรทั้งสามจะปรากฏกลับมาอีกครั้ง!”
หัวใจของเย่ฟ่านก็ตกตะลึง อีกฝ่ายดูเหมือนจะมีความแข็งแกร่งอยู่เหนือการคาดการณ์ของเขามาก สิ่งที่ฝ่ายตรงข้ามแสดงออกมานี่เป็นทักษะศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงพลังอย่างแน่นอน!
แต่ทว่าเขาไม่ได้รอช้าและยังคงดึงคันเกาทัณฑ์อีกครั้ง ลูกศรเหล่านี้ล้วนทรงพลังอย่างยิ่ง มันไม่ได้ถูกอัดแน่นไปด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ของตัวเขา ดังนั้นเขาจึงสามารถยิงออกไปได้ทั้งวัน
ลูกเกาทัณฑ์ที่แข็งแกร่งทั้งเก้ากลายเป็นสายรุ้งที่เชื่อมต่อกันอย่างงดงาม พวกมันทำลายสิ่งกีดขวางทั้งหมดและการโจมตีครั้งนี้ทั้งรุนแรงและน่ากลัว!
“เคร้ง เค้ง”
ใบหน้าของเหยียนอวิ๋นหรานยังคงไร้ความรู้สึก เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องลงมือ ง้าวขนาดใหญ่ถูกฟาดฟันออกไปข้างหน้า ผมสีดำกระจัดกระจาย ดวงตาที่น่าสะพรึงกลัวจ้องเขม็ง เสื้อคลุมพริ้วไปกับสายลม ฉีกท้องฟ้าออกเป็นชิ้นๆ!
“เคร้ง เคร้ง”
ง้าวพุ่งไปในแนวนอน คมของง้าวก็วาววับไปด้วยเลือด ทุกคนที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลต่างก็ตกตะลึง
“ด้วยพลังต่อสู้ที่ทรงพลังเช่นนี้ ข้าคิดว่าเขาสามารถตัดผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรแปลงมังกรระดับเก้าออกเป็นสองส่วนได้อย่างแน่นอน นี่เป็นสัตว์ประหลาดจริงๆ!”
“มันยากที่จะเชื่อว่าเขามีพลังการต่อสู้เช่นนี้ โชคดีที่พวกเราไม่ได้ทำอะไรโง่ๆ!”
ทุกคนอุทาน ใจสั่น สัตว์ประหลาดตัวนี้แข็งแกร่งกว่าที่พวกเขาคาดไว้
เหยียนอวิ๋นหรานมีรูปร่างปานกลาง แต่เมื่อเขาถือง้าวฝางเทียนฮั่ว เขากลับมีอำนาจเหนือกว่าและน่าเกรงขามราวกับเทพสงครามที่มาเยือนโลก
ดวงตาของเขาเหมือนกระแสสายฟ้าและง้าวที่แหลมคมก็น่าเกรงขาม
เขาฉีกท้องฟ้าด้วยง้าวที่เต็มไปด้วยเลือด และการโจมตีแต่ละครั้งทำให้ลูกศรแสงแตกเป็นเสี่ยงๆ กลายเป็นแสงสว่างกระจายไปทั่วท้องฟ้านับพันจั้ง
ใช้เวลาไม่นานนัก ลูกเกาทัณฑ์ทั้งเก้าก็กลายเป็นเพียงผงธุลี เหยียนอวิ๋นหรานเป็นเหมือนเทพสังหาร ดวงตาของเขาเย็นชาและน่ากลัว
“บูม!”
เหยียนอวิ๋นหรานยกง้าวฝางเทียนฮั่วขึ้นสูง และฟันลงไป แสงศักดิ์สิทธิ์นับพันก็ระเบิดออกมา ทำลายทุกอย่างและพุ่งเข้าหาเย่ฟ่าน
“นี่คือพลังที่แท้จริงของเหยียนอวิ๋นหรานหรือ?!”
ข้างๆ กัน ทุกคนต่างก็กระจายตัวหนีไปคนละทาง เพราะกลัวว่าจะถูกง้าวอันน่าสะพรึงกลัวสังหาร ลำแสงดังกล่าวก็เพียงพอที่จะสังหารบุตรศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างแน่นอน
ใครๆ ก็นึกภาพออกว่า เขาจะน่ากลัวขนาดไหนถ้าเขาใช้มันเพื่อต่อสู้กับยอดฝีมือทั้งหมด มีเพียงไม่กี่คนในรุ่นเดียวกันที่สามารถเปรียบเทียบได้
เย่ฟ่านประสานอินด้วยมือขวาเพียงข้างเดียว เมื่อเต๋าสำแดงออกมา เขาจึงผลักมันออกไปข้างหน้า
“บูม!”
ที่ปลายนิ้วของเขา เงาภูเขาสีดำปรากฏขึ้น ปากปล่องที่ตั้งตระหง่านสูงส่งเต็มท้องฟ้าและแผ่ขยายทั่วทั้งพื้นที่ กว้างพอที่จะบดขยี้โลกทั้งใบ!
ผนึกภูเขา!
โลกนี้ดูเหมือนจะแหลกสลาย มีพายุพลังงานผันผวนพุ่งออกมาจากภูเขา และรังสีของแสงมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง มันเดือดเหมือนหินหนืด ทำลายทุกสิ่งที่มองเห็นได้
ภูเขาสีดำสูงตระหง่านบดขยี้ท้องฟ้าอย่างน่าสะพรึงกลัว พายุสีแดงหมุนไปอย่างต่อเนื่องและทำลายทุกสิ่ง
แสงใบมีดขนาดใหญ่ถูกตัดออกก็เหมือนกับแม่น้ำแห่งสวรรค์ที่ตกลงมาอย่างไร้ขอบเขต พลังทั้งสองปะทะกัน และผลที่ตามมาคือทำให้ภูเขาเบื้องล่างพังทลายลง
นี่คือฉากตอนจบที่คำคมทุกคนต่างตื่นตระหนก ไม่มีใครหยุดมันได้ พวกเขาทำได้แค่หนีเท่านั้น
ในท้ายที่สุด ภูเขาสีดำก็ถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ และคมดาบคมก็ทะลุทะลวงเข้าไป แต่มันก็หายไปอย่างรวดเร็ว และความเจิดจ้าที่ไม่มีที่สิ้นสุดก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า
เมื่อทุกอย่างสงบลงพลังที่สร้างความโกลาหลของเหยียนอวิ๋นหรานบดขยี้ยอดภูเขามากกว่าสิบแห่ง ทั้งภูเขาปกคลุมไปด้วยตอไม้และหินที่แตกกระจายในทุกพื้นที่!
“เป็นเป็นการดำรงอยู่อันไร้มนุษยธรรม ความแข็งแกร่งเช่นนี้ช่างน่ากลัว…”
“เขาอายุใกล้เคียงกับข้า แต่มีพลังการต่อสู้เช่นนี้ นึกไม่ถึงเลยจริงๆ!”
ในทางกลับกัน เย่ฟ่านก็สั่นสะท้านในหัวใจ ในแง่ของเหตุผล ง้าวของฝางเทียนฮั่วโจมตีครั้งเดียวแต่สามารถทำลายผนึกแห่งภูเขาได้ ซึ่งมันน่าเหลือเชื่อเป็นอย่างมาก
“เจ้ารอดชีวิตมาได้จริงๆ…”
เหยียนอวิ๋นหรานดูแปลกใจมาก เขามั่นใจในการโจมตีของตัวเอง แม้ว่าจะเป็นยอดฝีมืออาณาจักรแปลงมังกรครั้งที่แปดหรือเก้า คนคนนั้นจะถูกฆ่าตายอย่างแน่นอน
ใบหน้าของเขาดูเฉยเมยและก้าวไปข้างหน้า ความว่างเปล่าสั่นสะท้านขณะที่เขาเหยียบย่าง ภูเขาหลายลูกที่อยู่ด้านล่างสั่นสะเทือน ใบไม้ที่ปลิวว่อนและก้อนหินก็กลิ้งลงมา
“เจ้ากล้ายิงเกาทัณฑ์ใส่ข้า วันนี้ข้าจะตัดหัวเจ้า!”
เย่ฟ่านแค่นเสียงอย่างเย็นชาและกล่าวว่า “ข้ายังใช้ชีวิตไม่พอ ให้ข้าฆ่าเจ้าแทนเถอะ!”
เย่ฟ่านยกคันเกาทัณฑ์ขึ้น ดึงสายเกาทัณฑ์และเทพลังงานศักดิ์สิทธิ์เข้าไป พลังงานที่ไม่มีที่สิ้นสุดถูกดึงดูดเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง
ในขณะนี้เย่ฟ่านและเกาทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์นี้ดูเหมือนจะเชื่อมต่อกันเป็นหนึ่งเดียว ร่างกายของเขาถูกย้อมด้วยชั้นของแสงลึกลับและพลังแห่งสวรรค์พิภพแทบจะถูกรวบรวมมาทั้งหมด
ทั้งสองรวมเป็นหนึ่งเดียว พลังศักดิ์สิทธิ์อันกว้างใหญ่ผันผวน และลูกศรแห่งแสงพุ่งทะลุท้องฟ้า โบยบินออกไปอย่างรวดเร็ว
ปัง!
“ลูกศรนี้ไม่มีประโยชน์ใดๆ มันไม่สามารถทำอะไรข้าได้!” เหยียนอวิ๋นหรานยังคงเย็นชาและไม่สนใจสิ่งใด ง้าวฝางเทียนฮั่วกวาดไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
“โอ้สวรรค์ ลูกเกาทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ที่สังหารได้แม้กระทั่งบุตรศักดิ์สิทธิ์ไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย!”
ใบหน้าของ เย่ฟ่านไม่แสดงอารมณ์ และไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ในเวลานี้ เขายังคงน้าวเกาทัณฑ์ด้วยพลังอันน่ากลัวอีกครั้ง
“เคร้ง เคร้ง”
เหยียนอวิ๋นหรานปัดป้องลูกศรออกไปอย่างง่ายดาย ทำให้เกิดเสียงอึกทึก ขนลูกเกาทัณฑ์บางอันไม่ได้รับความเสียหาย แต่ถูกปัดป้องออกไป
“ปัง”
หน้าผาก็ถูกลูกเกาทัณฑ์โจมตี เกิดการระเบิดและแตกออก ก้อนหินที่แตกเป็นเสี่ยงๆ กระเด็นกระดอนไปทุกที่
ลูกศรเหล่านี้มีพลังมากเหนือจินตนาการของคนทั่วไป ความผันผวนอันใหญ่หลวงนั้นปั่นป่วนและเกิดคลื่นพลังปราณ
บูม บูม!
เหยียนอวิ๋นหรานค่อยๆแสดงท่าทางสง่างาม ดวงตาของเขาดูน่ากลัว และง้าวในมือของเขาเริ่มหมุนเร็วขึ้น แสงศักดิ์สิทธิ์ที่แยกออกมาตัดยอดต้นไม้โบราณไปหลายยอด
“นั่นไม่ใช่เกาทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ในตำนานหรอกหรือ เขาจะยิงเกาทัณฑ์สบายๆแบบนี้ได้อย่างไร”
“ว่ากันว่าคนทั่วไปจะทนไม่ไหวหลังจากดึงสายเกาทัณฑ์เพราะเกาทัณฑ์นี้ต้องใช้ทั้งความแข็งแกร่งของร่างกายจนแทบหมด แต่ตอนนี้เขาได้ยิงเกาทัณฑ์ไปหลายสิบลูกแล้ว!”
เหล่าคนที่เฝ้าดูและค้นพบความผิดปกติอย่างรวดเร็ว ทุกคนก็ตกตะลึง บุคคลนี้มีที่มาอย่างไร มีพลังถึงขั้นดึงภูเขาทั้งลูกได้ แล้วทำไมเขาถึงไม่หมดแรง!
“วู้...”
ลูกเกาทัณฑ์พุ่งทะลุท้องฟ้า และในช่วงเวลาสั้นๆนี้ เย่ฟ่านได้ยิงเกาทัณฑ์ออกไปหลายสิบครั้ง ซึ่งแต่ละลูกมีแสงประกายระยิบระยับ
“โอ้สวรรค์ เขายิงเกาทัณฑ์มากกว่าหนึ่งร้อยครั้งแล้ว”
สิ่งที่น่าตกใจคือเย่ฟ่านไม่ได้เปลี่ยนท่าทีของเขา เขายังคงดึงคันเกาทัณฑ์แล้วยิงออกไปเรื่อยๆ และในพริบตาแสงสีทองนับร้อยพุ่งไปข้างหน้า
“บูม บูม!”
ลูกเกาทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์บางลูกพุ่งผ่านเหยียนอวิ๋นอย่างวุ่นวาย แต่ละครั้งกระแทกหน้าผาภูเขาแตกเป็นเสี่ยงๆ ด้วยพลังอันน่าเกรงขามที่ไม่มีใครเทียบได้ ทำให้ผู้คนรู้สึกหนาวไปทั้งตัว
“มันน่าเหลือเชื่อมาก เขามีพลังแบบไหนกัน มีลูกศรศักดิ์สิทธิ์มากกว่าร้อยลูก และเขายังคงยิงมันได้อย่างต่อเนื่อง!” ทุกคนต่างตกตะลึง
“บูม”
ยอดภูเขาบางส่วนถูกลูกศรโจมตี หินและเมฆถล่มลงมาเป็นฉากที่น่ากลัวไม่น้อย หากเป็นเช่นนี้ต่อไปเย่ฟ่านจะถล่มเทือกเขานี้จนเป็นที่ราบ!
