658 - หวังต้า

1968 - หวังต้า

สือฮ่าวไม่ได้พูดอะไร เจ้าอ้วนและสุนัขคู่นี้เป็น 'ศัตรูโดยธรรมชาติ' ราวกับว่าพวกเขาเป็นคู่แค้นกันมาแต่ชาติปางก่อน

"โจมตี!"

หมาน้อยปล่อยเสียงตะโกนเบาๆ ร่างกายของมันเปล่งประกายขนสีแดงจางๆของมันสุกปลั่งพาเฉาอวี่เซิ่งไปด้วยก่อนจะวิ่งเข้าสู่ร้านอาหารนั้น

ข้างหน้ามีผู้เฒ่าสองคนสวมชุดสีเทาที่มองหน้ากัน แต่ไม่ได้หยุดพวกเขา

การจับเจ้าอ้วนเฉาเป็นเป้าหมายของพวกเขาและตอนนี้เขากำลังเดินไปในประตูด้วยตนเอง

“ปล่อยข้า!” เฉาอวี่เซิ่งพยายามดิ้นรน

“หยุดดิ้นรนนี่เป็นวิชาสนับสนุนขั้นสุดยอด ตอนนี้เจ้าเปรียบเสมือนกระบี่เล่มใหญ่ที่อยู่ในร่างของมนุษย์” หมาน้อยกล่าว.

มีเสียงคนกลุ่มใหญ่ล้อมรอบปิดกั้นด้านนอกของร้านอาหาร

บรรดาผู้ที่เฝ้าดูจากด้านข้างไม่ได้กังวลเกี่ยวกับสิ่งต่างๆที่กำลังบ้าคลั่งพวกเขาทั้งหมดกำลังชมอย่างสนุกสนาน

สือฮ่าวเดินตามเข้าไปอย่างช้าๆ แม้ว่าเขาจะยืนอยู่ต่อหน้าทุกคนแต่ก็ไม่มีใครสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของเขา

เด็กน้อยคนหนึ่งสุนัขตัวหนึ่งกำลังต่อสู้กับผู้คนจำนวนมากก่อนที่จะทะยานขึ้นไปบนชั้นที่สิบ

ด้านบนเป็นพื้นที่กว้างขวางมีลักษณะเช่นเดียวกับห้องส่วนตัวพลังแก่นแท้ทางวิญญาณจำนวนมากตลบอบอวลอยู่ที่นี่

นับเป็นสถานที่ที่เหมาะสมในการบ่มเพาะอย่างแท้จริง

หลานชายคนโตของตระกูลหวัง หวังเทียนเดินออกมานานแล้ว เขายืนอยู่ที่นั่นขณะนี้กำลังมองลงไปที่เฉาอวี่เซิ่งที่กำลังขึ้นมา

เขาหัวเราะและพูดว่า“นักพรตเฉาหวังเทียนยินดีต้อนรับยินดีต้อนรับเจ้า”

ผู้คนส่วนมากที่นี่ล้วนเป็นผู้บ่มเพาะอายุน้อย แน่นอนว่ามีผู้ฝึกฝนรุ่นอาวุโสอยู่เช่นกัน ในตอนนี้สายตาของพวกเขาล้วนจับจ้องไปยังทั้งสอง

“ท่านนักพรตสถานการณ์ของเจ้าดูน่าสังเวชอย่างยิ่งแม้แต่สุนัขน้อยตัวหนึ่งก็ยังรังแกเจ้าได้ มาให้ข้าหวังเทียนช่วยเหลือท่านเถอะ” หลานชายคนโตของตระกูลหวังหวังเทียนกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

หลายคนระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

เฉาอวี่เซิ่งอยู่ในสถานะที่น่าสังเวชทำให้พวกเขาอดกลั้นไม่ได้

“ฮิฮิ…” หญิงสาวบางคนปิดปากหัวเราะเบาๆ

“ตระกูลหวังของเจ้ายังเอาตัวไม่รอดเจ้าไปเอาความคิดมาจากไหนว่าจะสามารถช่วยข้าได้!” เฉาอวี่เซิ่งกล่าวอย่างเย็นชา

เดิมทีเขาต้องการแสดงความสามารถอยู่นอกอาคาร แต่ท้ายที่สุดสุนัขตัวนี้ก็ใจร้อนเกินไปหน้าตาและศักดิ์ศรีของเขาถูกทำลายไปจนหมดแล้ว

สำหรับเจ้าหมาน้อยมันกำลังขบฟันด้วยความโกรธ

“นี่คือสุนัขน้อยที่ท่านนักพรตเลี้ยงไว้หรือ? ตัวเล็ก น่ารัก ฉลาดจริงๆ พันธุ์อะไรหรือข้าจะได้หามาเลี้ยง?” หวังเทียนมีรอยยิ้มจางๆบนใบหน้า

เขากล่าวออกมาด้วยความจริงใจแต่ไม่ว่าใครก็รู้ว่าเขากำลังเยาะเย้ยเจ้าอ้วนเฉาอยู่

อย่างไรก็ตามสิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือเมื่อเขาล้อเลียนสุนัขตัวน้อยเป็นครั้งแรกชะตาของเขาก็ถูกกำหนดไว้แล้วว่าจะต้องจบลงอย่างน่าสังเวช

"บังอาจ!”

สุนัขตัวน้อยกระโจนออกไปพร้อมกับส่งเสียงร้องโดยทิ้งภาพไว้บนท้องฟ้า

จากนั้นอุ้งเท้าสุนัขก็กระทบใบหน้าของหวังเทียน อย่างรวดเร็วจนเขาไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

จากทุกคนที่นี่มีเพียงสือฮ่าวเท่านั้นที่มองเห็นทุกอย่างได้อย่างชัดเจน

อุ้งเท้าเล็กๆทุบเข้าที่ใบหน้าของหวังเทียนส่งผลให้เขาบินกลับหลังกระแทกเข้ากับโต๊ะที่อยู่กลางห้อง

ในขณะเดียวกันก็มีโลหิตจำนวนมากของหวังเทียนติดอยู่ในอุ้งเท้าของสุนัขน้อย

ทุกคนตะลึงงัน ไม่มีใครคาดคิดว่าสุนัขตัวเล็กๆจะมีความโหดเหี้ยมถึงขนาดนี้ แม้แต่หลานชายคนโตของเซียนอมตะหวังก็ไม่สามารถหลบรอดจากมือของมันได้

เราต้องเข้าใจว่านี่คือหลานชายคนโตขอตระกูลอมตะ!

แม้ว่าเขาจะสุภาพอ่อนโยนแต่แท้ที่จริงแล้วเขาก็คือผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่ง มีกี่คนในโลกที่สามารถต่อสู้กับเขาได้

มิหนำซ้ำเขายังเป็นหลานชายของเซียนอมตะหวังที่ตอนนี้กลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดของเก้าสวรรค์สิบพิภพเขาจะเป็นคนธรรมดาได้อย่างไร!

มีบางคนที่พบว่าเรื่องนี้ยากที่จะเชื่อ พวกเขาเพิ่งปะทะกัน แต่ใบหน้าของหวังเทียนก็ถูกสุนัขตัวน้อยตบจนเลือดไหล

หญิงสาวมากมายที่อยู่บนนี้ต่างปิดปากด้วยความตกใจไม่กล้าพูดอะไรออกมา

นี่มันนึกไม่ถึงเลย!

หลายคนเริ่มมึนงง

“บังอาจ!” ผู้เฒ่าสองคนที่สวมชุดสีเทากระโดดขึ้นมาจากชั้นล่าง คนหนึ่งไปจับสุนัขอีกคนจับเฉาอวี่เซิ่งด้วยความโหดร้ายอำมหิต

เฮง!

เสียงเย็นเยือกดังขึ้น ร่างของผู้อาวุโสทั้งสองสั่นสะท้านอย่างรุนแรงดวงตาของพวกเขารีบหันกลับมามองชายหนุ่มคนนั้น พวกเขาหวาดกลัวร่างกายสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้

นี่เป็นเพียงเสียงแค่นเบาๆเท่านั้น แต่พวกเขารู้สึกราวกับว่าถูกฟ้าผ่าร่างกายสั่นเทาไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้พวกเขาได้แต่คุกเข่าลงขอความเมตตา

“พวกเจ้าคิดจะแตะต้องใคร” สือฮ่าวถามอย่างเย็นชา

คนอื่นๆสามารถบอกได้ว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องพวกเขาหันกลับมามองชายหนุ่มคนนั้นด้วยความตกใจ เขามีภูมิหลังแบบไหนถึงทำให้ผู้อาวุโสชุดเทาทั้งสองคนคุกเข่าด้วยความกลัว?

มีผู้คนไม่น้อยที่รู้ว่าชายชราทั้งสองนี้ล้วนเป็นเด็กรับใช้ของเซียนอมตะหวังมาตั้งแต่หลายแสนปีที่แล้วพวกเขาล้วนเป็นผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรปลดปล่อยตนเองขั้นสูงสุด!

“เจ้า…”

ชายชราทั้งสองหวาดกลัวหวั่นไหวจากส่วนลึกสุดของจิตวิญญาณ

นี่คือการกระทำตามสัญชาตญาณแม้ว่าจิตใจของพวกเขาจะพยายามฝืนแต่ร่างกายของพวกเขาก็ไม่ทำตาม

พวกเขามองไปข้างหน้าคล้ายกับเจอสัตว์ร้ายจากยุคดึกดำบรรพ์มันเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถต้านทานได้

"เจ้าเป็นใคร?" ในเวลานี้หวังเทียนยืนขึ้น

เขามองไปที่ฉากนี้ด้วยความตกใจ ในขณะนี้ใบหน้าของเขาน่าเกลียดอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ การถูกสุนัขน้อยตัวหนึ่งตบหน้าก็ทำให้เขาได้รับความอับอายมามากพอแล้ว

ในตอนนี้แม้ว่าเขาจะรู้ว่าสถานะของสือฮ่าวนั้นไม่ธรรมดา แต่เขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมาด้วยความโกรธและอยากจะฆ่าฝ่ายตรงข้ามจริงๆ

สิ่งที่ทำให้เขาไม่ได้หวาดกลัวขนาดนั้นก็เพราะเขารู้ดีว่ายังมีมังกรของตระกูลหวังที่เป็นคนปกครองป้อมปราการแห่งนี้ อยู่

"ข้าเป็นใครอย่างนั้นเหรอ ฮ่าๆๆ!” สือฮ่าวหัวเราะอย่างเย็นชา

หวังเทียนรู้สึกหวาดกลัว แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรปลดปล่อยตนเองแต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากคุกเข่าลงตามสัญชาตญาณ

นี่เป็นสัญชาตญาณทางร่างกายที่เมื่อพบกับผู้สูงสุดสิ่งมีชีวิตทุกอย่างล้วนต่ำต้อยเป็นเพียงข้าทาส การที่เขาคุกเข่าลงกับพื้นนั้นเป็นเรื่องที่พอจะเข้าใจได้

ทุกคนมึนงง

บางคนมาจากตระกูลอมตะสีหน้าของพวกเขาหวาดกลัว

แม้แต่ผู้คนจากอาณาจักรเซียนที่เข้าใจเบื้องหลังของเหตุผลก็ยังตกใจเป็นอย่างมาก

หญิงสาวบางคนปิดปากด้วยความตกใจ นี่คือหวังเทียนหลานชายคนโตของตระกูลหวัง! อย่างไรก็ตามด้วยการชายตามองจากฝ่ายตรงข้ามเพียงครั้งเดียวเขาก็ต้องคุกเข่าลง

“ฮ่าฮ่า…หลานชายคนโตของตระกูลหวังการที่เจ้าคุกเข่าลงเช่นนี้จะไม่ทำให้ใบหน้าของปู่เจ้าถูกฉีกจนยับเยินอย่างนั้นหรือ?” เฉาอวี่เซิ่งคำรามด้วยเสียงหัวเราะรู้สึกมีความสุขอย่างไม่น่าเชื่อในที่สุดเขาก็ระบายความขุ่นเคืองออกมาเล็กน้อย

“เฮง!” ในเวลานี้เสียงเย็นยะเยือกดังขึ้นจากขอบฟ้าทำให้วิญญาณของทุกคนสั่นสะเทือน

“พวกเจ้ากล้าสร้างความวุ่นวายในตระกูลหวังของข้าอย่างนั้นหรือ?” ทันใดนั้นเสียงนี้ก็ดังพร้อมกับมือขนาดใหญ่เอื้อมออกมาจากป้อมปราการต้องการจะบดขยี้สือฮ่าว

“หวังต้าเจ้าต้องการลงมือกับข้าจริงๆ?” ในเวลานี้สือฮ่าวก็ตอบโต้ไปทันที

ด้วยเสียงเป้งเขาไม่ได้ปลดปล่อยรัศมีพลังออกมา แต่เขายื่นมือขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับคว้าแขนขนาดใหญ่นั้น

เสียงคำรามด้วยความตกใจดังออกมาจากป้อมปราการของตระกูลหวัง!

หวังต้ารู้สึกหวาดกลัวจริงๆ มีคนจับแขนของเขาพร้อมกับดึงร่างของเขาออกมาจากป้อมปราการโดยตรง!