797 - โลกโบราณ 

797 - โลกโบราณ

เย่ฟ่านเดินผ่านอากาศที่เหนียวหนืด ข้างหน้าเขามีความมืดไม่รู้จบ เขาไม่รู้ว่าใช้เวลาไปกี่วันกว่าที่เขาจะมองเห็นแสงสว่างอีกครั้ง

“ที่นี่คือ... คฤหาสน์เซียนที่ว่านั่นหรือ?” เขาอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา

ภาพตรงหน้าแตกต่างจากที่เขาจินตนาการไว้มาก ที่นี่ไม่ใช่โลกใต้ดินที่มืดมิด มันไม่ใช่ถ้ำที่อยู่ในภูเขาลึก แต่กลับมีความสว่างไสวของภูมิประเทศอันงดงาม

บนท้องฟ้ามีนกตัวหนึ่งบินผ่านไป ขนทั่วตัวของมันก็เปล่งประกายห้าสี ฉายเงาขนาดใหญ่ลงบนพื้น

นี่คือนกอะไร? เย่ฟ่านตกตะลึง นกตัวนั้นมีขนาดที่ใหญ่จนน่าเหลือเชื่อ

“มันมีมากกว่าหนึ่งตัว?”

เขาแปลกใจมาก บนท้องฟ้าที่ห่างไกลในตอนแรกเขาคิดว่ามันเป็นก้อนเมฆ แต่แท้ที่จริงแล้วพวกมันกลับเป็นนกขนาดใหญ่นั้น

“บูม”

ไกลออกไป ท้องฟ้าและแผ่นดินก็สั่นสะเทือน และภูเขาก็ถูกยกขึ้นสู่ท้องฟ้า

“ภูเขาจะเคลื่อนไปเองได้อย่างไร?”

เย่ฟ่านยังคงแปลกใจในตอนแรก แต่แล้วเขาก็ต้องประหลาดใจ นี่มันเป็นภูเขาที่ไหน มันเป็นงูขนาดใหญ่ชัดๆ

เขาไม่รู้ว่ามันหลับไหลมากี่ปีแล้ว ร่างกายของมันเต็มไปด้วยพืชพันธุ์ และต้นไม้โบราณมากมายก็เติบโตบนรอยแยกเกล็ดของมัน

มันพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าสูงและต่อสู้กับนกยักษ์ที่ใหญ่โตเหมือนก้อนเมฆ เกล็ดของงูหลุดออก ขนนกหลากสีก็ตกลงมา เลือดหยดลงมาจากท้องฟ้าราวกับห่าฝน การสู้รบนั้นดุเดือดอย่างยิ่ง

“โอ้สวรรค์ โลกนี้มันอะไรกัน อสูรดึกดำบรรพ์ยังคงมีอยู่และการต่อสู้เช่นนี้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องธรรมดามาก”

หัวใจของเย่ฟ่านไม่สามารถสงบลงได้อีกต่อไป เป็นไปได้ไหมว่าเขาไม่ได้เดินทางมายังคฤหาสน์เซียน นี่มันโลกอีกใบชัดๆ?

ต้นไม้โบราณสูงตระหง่านบนท้องฟ้า ที่นี่เป็นป่าดึกดำบรรพ์อย่างแน่นอน เถาวัลย์เก่าแก่เลื้อยไปเหมือนมังกร ภูเขาสูงตระหง่านและแม่น้ำก็งดงาม

“อา...”

เสียงกรีดร้องของมนุษย์ดังมาจากภูเขา เย่ฟ่านรีบวิ่งไปข้างหน้า เขาเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งตายอย่างอนาถในปากของมังกรวารี ร่างกายของเขาถูกกัดขาดเป็นสองท่อนแล้วจมดิ่งลงไปในน้ำลึก

ห่างจากสระน้ำลึกไม่กี่ร้อยวา มีคนส่งเสียงดัง และคนหนุ่มสาวบางคนก็ปรากฏตัวขึ้น

“ศิษย์ของสำนักฉีซื่อ?...” เย่ฟ่านขมวดคิ้วพร้อมกับซ่อนตัวอย่างรวดเร็ว

ในที่สุดก็ยืนยันว่านี่คือคฤหาสน์เซียนอย่างไม่ต้องสงสัย และมันดูเหมือนโลกแห่งความจริง

“นี่เป็นโลกโบราณที่เก่าแก่ แม้ว่าจะมีสมบัติเซียนที่ไม่มีใครเทียบได้และแม้แต่คัมภีร์โบราณของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ แต่ก็เต็มไปด้วยอันตรายเช่นกัน ในป่าลึกข้างหน้าแม้แต่ผู้สูงสุดก็ยังต้องพินาศ ดังนั้นจึงต้องระวังให้ดี”

วู้...”

เสียงนกร้องเขย่าภูเขา ร่างสีทองเคลื่อนผ่านไป ก่อนที่กรงเล็บของมันจะคว้าคชสารที่มีความสูงกว่ายี่สิบวาและบินขึ้นสู่ท้องฟ้าเข้าสู่รังนกขนาดใหญ่ซึ่งก่อตัวอยู่บนยอดไม้

รังนกที่นั่นยาวหลายร้อยจ้าง มันยึดครองหน้าผาเพียงลำพังทั้งหมดทำจากไม้สีม่วงที่มีกลิ่นหอมจางๆลอยออกมา

สิ่งที่จับคชสารขึ้นไปบนท้องฟ้านั้นคือวิหคสายฟ้าที่สง่างามและมีขนาดใหญ่กว่าร้อยเมตร ทั่วร่างของมันพราวพร่างไปด้วยขนสีทอง และกรงเล็บขนาดใหญ่ของมันได้ฉีกคชสารออกเป็นชิ้นๆ

เนื้อชิ้นใหญ่ถูกฉีกเป็นอาหารให้วิหคสายฟ้าตัวเล็กๆหลายตัวซึ่งส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวอยู่ในรัง แม้ว่าพวกมันจะถูกเรียกว่านกตัวน้อยแต่ในความเป็นจริงพวกมันมีขนาดใหญ่กว่าเจ็ดแปดวาด้วยซ้ำ

ในตอนนี้หน้าผาถูกย้อมด้วยเลือดของคชสารจนเปลี่ยนเป็นสีแดงชุ่ม

เย่ฟ่านพูดอะไรไม่ออก นี่มันโลกดึกดำบรรพ์ชัดๆ และฉากที่เขาเห็นแม้จะสวยงามแต่ก็เต็มไปด้วยความสยอง

ราชาวิหคสายฟ้าตัวนี้ได้สูญพันธุ์ไปนานแล้วในโลกภายนอก และมีเพียงลูกหลานบางส่วนเท่านั้นที่ยังคงมีอยู่

　　

แม้ว่าผู้อาวุโสสูงสุดของแดนศักดิ์สิทธิ์ก็ไม่มีทางต่อสู้กับราชาวิหคสายฟ้าตัวนี้ได้

หลังจากเดินไปเรื่อยๆเย่ฟานก็หยุดความเคลื่อนไหวเพราะมีรอยบากบนหน้าผา แม้ว่าพวกมันเก่าแก่มาก แต่เมื่อเขามองเห็นมันจิตใจของเขาก็ยังเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้น

“รอยกระบี่!”

เขาแปลกใจมากนี่เป็นศิลปะกระบี่ที่ไม่มีใครเทียบ ดูเหมือนว่าในอดีตจะมีปรมาจารย์บางคนนั่งอยู่ที่นี่และพวกเขาได้ขีดเขียนสิ่งที่ตัวเองรู้แจ้งลงไปบนหน้าผา

แม้ว่ามันจะดูมั่วซั่ว แต่ก็ให้แรงบันดาลใจแก่ผู้คนอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

“น่าเสียดายที่รังเหล่านี้ปิดกั้นตัวอักษรแทบทั้งหมดไป”

เย่ฟานรู้สึกเสียใจเล็กน้อย รังนกขนาดใหญ่แทบจะปกคลุมท้องฟ้าทั้งหมด

ในขณะเดียวกัน เลือดของสัตว์อสูรจำนวนมากมายมหาศาลก็ไหลอาบลงมาที่หน้าผาซึ่งอยู่ใต้ต้นไม้และทำให้รอยกระบี่เหล่านี้ถูกปิดบังจนหมดสิ้น

“ยังมีมนุษย์อยู่ในโลกนี้หรือไม่?” เขาพึมพำกับตัวเอง

เย่ฟานรอเป็นเวลานานในระยะไกล จนกระทั่งราชาสายฟ้าจากไป เขาจึงเข้าใกล้หน้าผาและสังเกตรอยกระบี่อย่างระมัดระวัง

นี่เป็นลายมือของชายที่แข็งแกร่ง และสิ่งที่ถูกขีดเขียนก็คือทักษะกระบี่อันเข้มข้น

กำแพงหน้าผามืดสลัว มีกลิ่นเหม็นเน่าของซากศพที่สะสมกันมาอย่างยาวนานหลายปี ​​บนรังนกขนาดใหญ่นั้นมีสายฟ้าถูกยิงออกมาตลอดเวลา

ในตอนนี้นกน้อยหลายตัวต่างส่งเสียงกรีดร้องด้วยความตื่นเต้นเมื่อมองเห็นการปรากฏตัวของเขา

เย่ฟ่านเพิกเฉยต่อพวกมันโดยสมบูรณ์และเขาก็ถูกดึงดูดใจไปเที่ยวรอยกระบี่บนกำแพงหน้าผา สิ่งเหล่านี้ถูกเขียนโดยยอดฝีมือระดับผู้อมตะขึ้นไปอย่างแน่นอน

ศิลปะกระบี่ที่ไม่สมบูรณ์นั้นลึกซึ้งมาก แต่เขาไม่สนใจมันมากนัก สิ่งที่เขาต้องการคือเจตจำนงแห่งเต๋าที่แฝงอยู่ในรอยกระบี่ หัวใจของเขาว่างเปล่าและมีแนวโน้มที่จะทะลวงอาณาจักรที่แข็งแกร่งขึ้น

“กรี๊ดดดดด”

ในขณะนั้นทายาทของราชาสายฟ้ากรีดร้องด้วยความโกรธเกรี้ยวจากการถูกละเลย และยิงสายฟ้าเส้นใหญ่เข้าหาเย่ฟ่าน

เมื่อเย่ฟ่านได้ยินเสียงของมันเขาก็รีบกระโดดลงไปที่พุ่มไม้บริเวณข้างเคียงเพื่อหลบซ่อนตัวอย่างรวดเร็ว

นี่เป็นเพียงนกน้อยซึ่งยังไม่มีขนด้วยซ้ำ การโจมตีของพวกมันรุนแรงทัดเทียมกับยอดฝีมืออาณาจักรสี่สุดขั้วอย่างไม่ต้องสงสัย

เย่ฟ่านหลีกเลี่ยงการเป็นศัตรูกับนกน้อยเหล่านั้น จากนั้นเขาก็ขยับตัวออกห่างจากรังนกและเริ่มศึกษารอยกระบี่อย่างเข้มข้น

“ที่นี้เป็นดินแดนขุมทรัพย์จริงๆ ถ้ามีเวลามากกว่านี้ บางทีข้าอาจจะเลื่อนขั้นเป็นยอดฝีมืออาณาจักรแปลงมังกรก็ได้” เย่ฟานเต็มไปด้วยความปรารถนา

เขาวนเวียนอยู่ในอาณาจักรสี่สุดขั้วมาอย่างยาวนาน และเขาคิดว่าช่วงเวลานี้เหมาะสมที่สุดที่จะเข้าสู่อาณาจักรแปลงมังกร

สิ่งที่เขาขาดแคลนมากที่สุดคือแรงบันดาลใจและตอนนี้มันก็มีแล้ว น่าเสียดายที่สถานการณ์ของเขาไม่เหมาะสม เพราะในไม่ช้าราชาสายฟ้าก็จะปรากฏตัวอย่างแน่นอน

เขาไม่ได้อยู่ที่นี่นานนัก เพราะราชาสายฟ้าจะกลับมาเมื่อใดก็ได้ เย่ฟ่านไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องจดจำรอยขีดเขียนเหล่านั้นไว้ในใจ

“มีรังนกอยู่ข้างหน้า พวกมันล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่ง หากข้าจับลูกนกมาได้สักตัวมันจะเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมมากแค่ไหน”

นั่นคือทายาทของราชาสายฟ้าในตำนาน ซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตระดับผู้อมตะเช่นเดียวกับราชาเจียว(มังกรวารี)อย่างไม่ต้องสงสัย

เมื่อคิดได้ดังนั้นเย่ฟ่านก็ปีนขึ้นไปบนหน้าผา เหล่าลูกนกกำลังมองเขาด้วยความสงสัย ทุกตัวมีความแข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อแต่พวกมันไม่ได้ทำร้ายเขาอย่างที่คิด

“มีวิชากระบี่อยู่ด้วย!”

เมื่อเข้าใกล้รังนกเย่ฟ่านก็พบรูปแกะสลักหิน พวกมันทั้งหมดอยู่ในอริยบทที่แตกต่าง สายตาของเขาจับจ้องไปยังหินพวกนั้นด้วยความลุ่มหลง นี่เป็นทักษะที่ไม่มีผู้ใดเทียบได้อย่างแน่นอน

"สมแล้วที่ถูกเรียกคฤหาสน์เซียน แม้แต่สถานที่อย่างหน้าผานี้ก็ยังมีตำราโบราณซ่อนไว้ มิน่าเล่าเด็กหญิงแซ่ฉีคนนั้นจึงบอกว่าหากเข้าสู่สถานที่แห่งนี้ข้าจะมีโอกาสได้รับโชควาสนาเซียน"

แต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลาทำความเข้าใจตุ๊กตาหินอย่างลึกซึ้ง

“มีราชาสายฟ้าสี่ตัวพวกเราจะนำไปทั้งหมดก่อน แล้วค่อยพิจารณาดูว่าจะแบ่งปันมันอย่างไร”

ในขณะนั้นมีเสียงดังไม่ไกลจากบริเวณที่เย่ฟ่านซ่อนตัวอยู่

แต่ในขณะที่คนอื่นๆยังไม่ได้ตอบสนองอะไร สายฟ้าสีทองเส้นใหญ่ก็พุ่งลงมาจากด้านบน

สายฟ้านั้นมีขนาดใหญ่เหมือนเสาค้ำยันสวรรค์ ความเร็วของมันเป็นที่น่าเหลือเชื่ออย่างยิ่ง

ปัง!

“อา...”

ชายหนุ่มหลายคนจากสำนักฉีซื่อแม้ว่าจะมีปฏิกิริยาตอบสนองที่รวดเร็ว แต่มันก็ไม่มีทางที่พวกเขาจะเร็วไปกว่าสายฟ้าได้ และทุกคนถูกเผาผลาญกลายเป็นเถ้าถ่านทันที