ตอนที่ 162

ตอนที่ 162

มีเจ้าหน้าที่สองคนทำงานในศูนย์ประเมิน

ทั้งสองคนทำงานไม่นานนัก เพราะตอนนี้มีคนเพียงสามหรือสี่คนเท่านั้น

ความคืบหน้าของการประเมินช้ามากหานหยวนฮั่วรอห้านาทีและยังไม่ก้าวไปข้างหน้า

แม้ว่าเขาจะไม่ก้าวไปข้างหน้า เขาไม่รีบร้อน และตอนนี้เขาก็แค่ฟังราคาที่พวกเขาประเมิน

โต๊ะทำงานเต็มไปด้วยวัสดุที่พนักงานนำมาแลกเปลี่ยนในครั้งนี้หานหยวนฮั่วเหลือบมองไปที่มัน มีกำไลอัจฉริยะที่ทุกคนสามารถใช้ได้ และมีมากกว่าหนึ่งเครื่อง เช่น คอมพิวเตอร์แท็บเล็ต คริสตัลพลังงาน ทองคำและเงิน เครื่องประดับและของเบ็ดเตล็ดต่างๆ

ผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์ เช่น กำไลอัจฉริยะ หาซื้อได้ง่าย ในตอนเริ่มต้นวันสิ้นโลก สามารถหยิบขึ้นมาจากพื้นได้

แต่หลังจากนั้น ที่ที่ปลอดภัยแห่งเดียวคือรอบๆ นิคม และพื้นที่รอบๆ นิคมก็มีจำกัด มันถูกค้นหาโดยทีมค้นหาที่ไม่ทราบจำนวนแล้ว และรายการที่มีประโยชน์บางอย่างก็หายไปนานแล้ว

คนผู้นี้ยังสามารถหยิบกำไลอัจฉริยะออกมาได้มากมายในเวลานี้ ดูเหมือนว่าเมื่อวันสิ้นโลกมาถึง เขาได้เริ่มสะสมมันแล้ว

คาดว่าหลังจากที่ซอมบี้ถูกกำจัดออกไปแล้ว เมื่ออารยธรรมกลับคืนมา พวกมันจะถูกขายและสร้างรายได้มหาศาล ใครจะรู้ว่ามันเป็นเวลาห้าปีแล้วตั้งแต่วันสิ้นโลก นับประสาการฟื้นฟูอารยธรรม แม้แต่เงาของซอมบี้ที่อยู่รอบๆ ยังไม่มีใครเห็น

ครั้งนี้บริษัทจำเป็นต้องรีไซเคิลกำไลอัจฉริยะ ดังนั้นเขาจึงหยิบคอลเลกชั่นทั้งหมดออกมาโดยธรรมชาติ

ช่วงนี้การกินมีปัญหา จะดูแลสินค้าอิเล็กทรอนิกส์เหล่านี้ไปทำไม

พนักงานเปิดกำไลอัจฉริยะทั้งหมด ตรวจสอบ จากนั้นจึงนำรายการที่ตรวจสอบแล้วไปไว้ในเครื่องมือเพื่อสแกนและบันทึก

คนที่นั่งข้างหน้ายิ้มอย่างราบเรียบ “ท่านครับ สิ่งเหล่านี้สามารถแลกเปลี่ยนได้มูลค่าเท่าไหร่ครับ?”

พนักงานหัวเราะและพูดว่า “นับสร้อยข้อมือทั้งหมดสิบอันถือว่าเป็นเรื่องปกติ ตามข้อบังคับของบริษัท สร้อยข้อมือปกติแต่ละเส้นสามารถแลกเปลี่ยนเป็นคะแนนสะสม 10 คะแนน และ 10 คะแนนสามารถแลกเปลี่ยนเป็น 100 คะแนน

คริสตัลพลังงาน 100 กรัม สามารถแลกเปลี่ยนเป็นคะแนนได้ 100 คะแนน

ทอง 500 กรัม สามารถแลกเปลี่ยนได้ 50 คะแนน

อย่างอื่นไม่ค่อยมีประโยชน์นัก พวกเขาสามารถนำกลับมาได้หากต้องการ หากคไม่ต้องการ วัสดุเหล่านี้สามารถแลกเปลี่ยนเป็นคะแนน ได้ 10 คะแนน”

คนที่นั่งข้างหน้ายิ้มอย่างมีความสุข สร้อยข้อมืออัจฉริยะและคอมพิวเตอร์แท็บเล็ตซึ่งไม่ค่อยมีประโยชน์ ทำให้เขาได้รับคะแนนสนับสนุน 175 คะแนน ซึ่งสามารถนำไปแลกเป็นข้าว 17.5 กก. ได้ที่ศูนย์แลกเปลี่ยน

“เปลี่ยน แลกทุกอย่าง คุณช่วยผมตรวจสอบสิ่งที่สามารถแลกเปลี่ยนได้ ผมจะเปลี่ยนมันทั้งหมด” ชายคนนั้นถามด้วยรอยยิ้ม

ตั้งแต่เขารับมันมา เขาไม่ได้วางแผนที่จะเอามันกลับคืนมา

พนักงานเหลือบมองเครื่องและตอบว่า “คะแนนทั้งหมด 335 คะแนนถูกโอนไปยังบัญชีของคุณเรียบร้อยแล้ว”

“ขอบคุณ”

“ไม่เป็นไร คราวหน้าก็ได้”

พนักงานผลักของออกไปและจัดเรียงรายการที่รีไซเคิลเป็นหมวดหมู่ทันที

ผู้ประเมินราคาคนที่สองก้าวไปข้างหน้าและหยิบกระสอบเสบียงออกมา

หลังจากเทวัสดุออกไปแล้ว เจ้าหน้าที่ก็ดำเนินการตรวจสอบสถานะรอบใหม่

อันที่จริง งานประเมินของเขาค่อนข้างง่าย ดูเหมือนว่ามีหลายสิ่งหลายอย่าง แต่จริงๆ แล้วมีเพียงไม่กี่สิ่งสำคัญเท่านั้น เพียงตรวจสอบความเสียหาย

มีมาตรฐานอื่น ๆ สำหรับการอ้างอิงและเขาไม่ได้อยู่คนเดียว

คนที่สองไม่ดีเท่าคนแรก แม้ว่าของที่นำมาจะคล้ายกัน แต่ผลลัพธ์ก็ต่างกันมาก

หลังจากการประเมินขั้นสุดท้าย ได้รับคะแนนผลงานรวม 80 คะแนน

แต่เมื่อทุกคนมีคะแนนสมทบพื้นฐานเพียง 10 คะแนน ได้เพิ่มมาอีก 80 คะแนนถือว่าดีอยู่แล้ว ประหยัดไปนิดและใช้งานได้นาน

ต่อจากนั้น คนที่อยู่ข้างหลังจะวางเอกสารของพวกเขาไว้บนโต๊ะประเมินอย่างต่อเนื่องเพื่อให้เจ้าหน้าที่ประเมิน

มูลค่าของการแลกเปลี่ยนแตกต่างกันไป ส่วนใหญ่ประมาณ 100 คะแนน และไม่มีใครเกินมูลค่าของคนแรก

ไม่นานก็ถึงคิวของหานหยวนฮั่ว

หานหยวนฮั่วนั่งบนเก้าอี้และหยิบของออกจากกระเป๋า

เมื่อเทียบกับคนอื่นๆ สิ่งของของเขานั้นโทรมมาก มีสร้อยข้อมือเพียงอันเดียว อื่นๆ ตามที่คนก่อน ๆ บอก เป็นของใช้และคาดว่าจะไม่สามารถแลกเปลี่ยนได้

หลังจากค้นดูสักนิดก็พบว่านอกจากสร้อยข้อมืออัจฉริยะแล้ว ดูเหมือนว่าแทบจะไม่สามารถแลกเปลี่ยนได้อีก

ชายร่างใหญ่พาลูกสาวไปโดยไม่แลกเปลี่ยนสิ่งใดอีก เขาจะเก็บคริสตัลพลังงานไว้ก่อน คราวนี้เขาไม่ได้แลกเปลี่ยนมัน มิเช่นนั้นคริสตัลพลังงานจะถูกแลกเปลี่ยนเป็นคะแนนมากกว่า 100 คะแนน

พนักงานไม่ได้หยอกล้อกับหานหยวนฮั่ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นลูกสาวของเขาอยู่ข้างๆ เขา ทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าชีวิตของชายคนนี้ไม่ง่ายเลย

พนักงานทดสอบแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณหาน คุณสามารถแลกคะแนนสะสมทั้งหมด 30 คะแนนสำหรับวัสดุเหล่านี้ ฉันขอรหัสแลกรับของคุณได้ไหม”

หานหยวนฮั่วประหลาดใจ เขามีสร้อยข้อมืออัจฉริยะเพียงอันเดียวให้แลกไม่ใช่หรือ? เพิ่มขยะอื่น ๆ อีกก็จะเป็นมูลค่าถึง 20 คะแนนได้อย่างไร ชายคนแรกมีของมากกว่าเขาในตอนนั้น แล้วแลกมาได้เพียง 10 คะแนนเท่านั้น

ทันใดนั้น เขาก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น มองไปที่พนักงานแล้วพูดว่า “ขอบคุณ ฉันยืนยันการแลกเปลี่ยน”

พนักงานยิ้มอย่างสดใสและพูดว่า “คะแนน 30 คะแนนถูกโอนไปยังบัญชีของคุณเรียบร้อยแล้ว ตราบใดที่คุณทำงานอย่างซื่อสัตย์ คุณก็จะสามารถเลี้ยงดูลูกสาวของคุณได้อย่างแน่นอน”

คะแนนสมทบอีก 10 คะแนนที่มอบให้โดยพนักงานไม่ถือเป็นการขายทรัพย์สินของบริษัท ในระดับหนึ่ง เพราะพวกเขาสามารถกำหนดราคาได้อย่างอิสระ

แน่นอนว่าราคาไม่ควรจะไร้สาระเกินไป อันที่จริง นอกจากราคาที่กำหนดสำหรับสินค้าสำคัญบางรายการแล้ว รายการอื่นๆ ยังเป็นราคาอิสระโดยผู้ประเมินราคา

หานหยวนฮั่วกล่าวขอบคุณอีกครั้ง แล้วถามว่า “ฉันไม่รู้จะเรียกคุณว่าอะไรดี?”

พนักงานยิ้มอย่างสดใสและพูดว่า “ฉันชื่อหลี่เฟิงเจียว”

สองคนที่ทำงานที่นี่เป็นทาสสองคนแรกที่หลิวหมิงอวี่ซื้อมาคือหลี่เฟิงเจียวและจ้าวอวี่

สำหรับตำแหน่งสำคัญบางตำแหน่งหลิวหมิงอวี่ยังคงปล่อยให้ทาสที่ซื้อมาเข้าครอบครองในขณะนี้

เมื่อเทียบกับคนอื่นๆ เขาเชื่อในทาสที่เขาซื้อมามากกว่า ท้ายที่สุดแล้ว ชีวิตของพวกเขาอยู่ในมือของเขาเอง และพวกเขาไม่กล้าที่จะทรยศ

ผู้ที่กล้าหลอกลวงต้องรับการพิจารณาชะตากรรมของตน

หานหยวนฮั่วพยักหน้าอย่างหนักและพูดว่า “ฉันจะจำไว้”

หลังจากขอบคุณหลี่เฟิงเจียวอีกครั้งหานหยวนฮั่วก็พาลูกสาวไปที่ศูนย์แลกเปลี่ยนที่อยู่อีกด้านหนึ่ง

ศูนย์แลกเปลี่ยนแตกต่างจากที่อื่น มีเพียงเครื่องจักรขนาดใหญ่อยู่ตรงหน้าเขา

หานหยวนฮั่วเดินไปที่ด้านหน้าของเครื่องและแสงที่มองไม่เห็นก็ส่องประกาย

เสียงของเฟยหยวนมาจากเครื่อง “หานหยวนฮั่วยินดีต้อนรับ คุณแลกเปลี่ยนข้าว 2 กิโลกรัมแล้ว คุณต้องการรับทันทีหรือไม่?”

หานหยวนฮั่วตอบว่า “เอาเลย”

หลังจากแลกสร้อยข้อมืออันชาญฉลาดแล้วหานหยวนฮั่วก็แลกข้าวอีกจำนวนหนึ่ง

หลังจากผ่านไปสิบวินาที ถุงข้าวก็ปรากฏขึ้นที่ทางออกใต้เครื่อง

“กรุณาเก็บข้าวของของคุณให้ตรงเวลา”

เมื่อหานหยวนฮั่วเปิดถุงข้าวและข้าวขาวก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา เขาก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที

ในที่สุดลูกของฉันก็ไม่ต้องหิว ฉันจะกลับไปทำข้าวแสนอร่อยให้เธอกิน

ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยเห็นข้าวมาก่อน แต่ที่นี่ทำให้เขาได้เห็นความหวังอีกครั้ง