ตอนที่ 158

ตอนที่ 158

10 มิถุนายน 2115

ในตอนเช้า อากาศไม่ค่อยดีนัก และท้องฟ้าที่สดใสแต่เดิมมีฝนตกหนักในทันใด

อากาศร้อนๆ เริ่มเย็นลง

พวกเขายังทานอาหารเช้าในห้องอาหาร เช้านี้ข้าวต้มขาวกับหัวไชเท้าดอง

เนื่องจากเมื่อวานมีคนมาเพิ่มมากกว่าสองร้อยคน ห้องอาหารขนาดใหญ่จึงเต็มไปด้วยผู้คน และพวกเขาก็ยังนั่งไม่ได้ หลายคนเพิ่งหยิบชามมากินขณะที่ยืนพิงผนัง

โดยเฉพาะคนใหม่ที่เพิ่งมาเมื่อวาน ตกตะลึง คาดไม่ถึงว่าจะได้รับอาหารเช้าที่รีสอร์ท

ต้องรู้ว่าในการตั้งถิ่นฐานนั้น จะได้ทานอาหารเพียงหนึ่งมื้อต่อวัน สำหรับบางคนหนึ่งมื้อต่อวันยังถือเป็นเรื่อยาก ดังนั้นการอดอาหารเป็นเรื่องปกติ

ที่นี่ไม่ได้มีแค่อาหารมื้อใหญ่ แต่ยังได้ทานอาหารเช้าด้วย ซึ่งมันเหลือเชื่อมาก

แม้ว่าอาหารเช้าจะเป็นแค่โจ๊กขาวใส่หัวไชเท้าดอง แต่ก็เป็นอาหารเช้าที่อร่อยอย่างแน่นอน

พวกเขาโชคดีที่พวกเขาเลือกที่จะเชื่อ ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะอาจจะไม่ได้รับประทานอาหารเช้าที่แสนอร่อยเช่นนี้

พวกเขากระตือรือ้นหยิบชามของตนเองขึ้นมาทันที ขณะที่บางคนยืนอยู่ข้างๆ พวกเขายืนนิ่งเป็นเวลานาน พวกเขารู้สึกตัวเมื่อน้ำตาปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

โจ๊กของหลิวหมิงอวี่มีปริมาณไม่จำกัด

หลังจากที่เขาดื่มไปชามหนึ่ง หลิวหมิงอวี่บอก เย่ฉิงซวนข้างๆเขา “ดื่มสักหน่อย”

เขารู้ว่าเย่ฉิงซวนตั้งใจทำให้เขาเป็นพิเศษ แต่โจ๊กมันเยิ้มเกินไป และมีเบคอนอยู่ในนั้น เขาไม่ชินกับมัน และมันก็ไม่ดีเท่าโจ๊กขาวกับหัวไชเท้าดองของคนอื่น

เย่ฉิงซวนพยักหน้า เธอไม่มีปัญหา ค่อยๆดื่มโจ๊กเบคอนด้วยช้อน มันอร่อย หรือว่าไม่สุก?

เธอคิดว่าอาหารที่เธอทำไม่ดี หลิวหมิงอวี่จึงไม่ดื่ม

เธอยังสังเกตเห็นว่าหลิวหมิงอวี่ไม่ชอบรสชาติของโจ๊ก ดังนั้นเธอจึงแอบคิดที่จะทำโจ๊กด้วยวิธีอื่นในวันพรุ่งนี้

การจะพิชิตใจชายใด ต้องพิชิตกระเพาะของเขาก่อน

เย่ฉิงซวนแค่ต้องการมีชีวิตที่ดีในวันสิ้นโลก บอสอาจเป็นทางเลือกที่ดี

หลิวหมิงอวี่ไม่รู้ว่า เย่ฉิงซวนจะทำโจ๊กให้เขาด้วยวิธีที่ต่างไปจากเดิมในวันพรุ่งนี้ ถ้าเขารู้เรื่องนี้ เขาจะพูดว่า แค่โจ๊กข้าวขาว อย่าทำอย่างอื่น โจ๊กเบคอนมันเยิ้มเกินไป

หลิวหมิงอวี่ถามหม่าจุนฮ่าวอย่างนุ่มนวล “พี่ชายหม่า ระบบการเมื่อวานนี้เรียบร้อยหรือยัง?”

หม่าจุนฮ่าววางชามลงแล้วพูดว่า “การอัปเดตเสร็จสมบูรณ์แล้วครับ สามารถปล่อยเวอร์ชันอย่างเป็นทางการได้เลย”

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ทุกคนกินข้าวเช้าเสร็จ

หลิวหมิงอวี่ยืนขึ้นและพูดเสียงดัง “พี่น้องทุกคนเรารู้ถึงความสำคัญของอาหารแล้ว ด้วยผู้คนจำนวนมากขึ้น การบริโภคอาหารก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นกัน ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะแจกจ่ายอาหารอย่างไม่จำกัดให้กับทุกคน”

ก่อนที่เสียงจะเงียบลง ก็มีเสียงดังขึ้นด้านล่างและพวกเขาก็เริ่มพูดคุยกัน

เหล่าชายชราไม่ได้พูดคุยกันมากนัก แต่ยืนเงียบและรอหลิวหมิงอวี่ติดตาม

ส่วนใหญ่เป็นทาสที่หลิวหมิงอวี่ซื้อมา จะมีอาหารหรือไม่ขึ้นอยู่กับเจ้านายของพวกเขา เกิดอะไรขึ้น?

ชีวิตของพวกเขาอยู่ในมือของเจ้านาย ถ้าพวกเขาสามารถอยู่รอดได้พวกเขาก็ต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ ตามสถานการณ์ของเจ้านายในทุกวันนี้ ไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องเลวร้ายเสมอไป

เมื่อวานนี้ ผู้มาใหม่เริ่มพูดคุยกันเงียบๆ หลังจากได้ยินคำพูดของหลิวหมิงอวี่ตรงกันข้ามกับคนชราในรีสอร์ท

เพียงแต่ว่าต่อให้เงียบแค่ไหนก็มีเสียงดังในพื้นที่เล็กๆ ของห้องอาหาร

โดยเฉพาะหูของหลิวหมิงอวี่นั้นช่างน่าอัศจรรย์ เขาสามารถได้ยินทุกสิ่งที่ผู้มาใหม่พูดถึง

“ไม่ใช่เหรอ เราเพิ่งดำเนินการปฏิรูปเมื่อเรามาที่นี่ครั้งแรก เรามากินข้าวกันดีไหม”

“นี่ไม่ใช่มื้อสุดท้าย”

“หยุดเถียงกันได้แล้ว เจ้านายยังพูดไม่จบ มาดูกันว่าเจ้านายจะว่าอย่างไร”

“อย่าทะเลาะกันเลย เจ้านายให้เสบียงที่จำกัด คิดว่าอยากจะกินตอนไหนก็ได้กินหรือไง”

“ใช่ สิ่งสำคัญคือการดูว่าอุปทานมีจำกัด อย่าให้เจ้านายดูถูกเรา”

“ฉันเป็นเชฟ ในระดับเดียวกัน ฉันไม่เชื่อว่าเราจะแย่กว่าคนแก่พวกนั้น”

“ฉันมีพลังมหาศาล ฉันเก่งในการฆ่าซอมบี้”

หลิวหมิงอวี่ยืนนิ่งเงียบโดยไม่พูดอะไร

ดูเหมือนว่าผู้คนที่อยู่ด้านล่างจะรับรู้ถึงบรรยากาศและค่อยๆ ลดเสียงลง และหลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็กลับมาเงียบอีกครั้ง

หลิวหมิงอวี่ยิ้มและพูดว่า “พี่น้องที่รักได้พูดคุยกันแล้ว? หากการสนทนาไม่ดีฉันจะให้เวลาคุณอีกเล็กน้อย เมื่อคุณได้พูดคุยกันจบแล้วฉันจะประกาศในสิ่งต่อไป”

เมื่อเสียงเงียบลง ทุกคนข้างล่างก็มองหน้ากัน ไม่มีใครกล้าพูด และบรรยากาศรอบตัวก็เคร่งขรึม

หลิวหมิงอวี่มองไปรอบ ๆ ดวงตาของเขาไม่ก้าวร้าว ตรงกันข้าม มีความอ่อนโยนในดวงตาของเขา แต่คนที่เขามองไปที่คนด้านล่างที่ต่างก้มหน้าและไม่กล้ามองเขา

หลังจากดูไปรอบ ๆ หลิวหมิงอวี่ก็พูดอย่างเฉยเมย “ต่อไป ฉันไม่ต้องการให้ใครมาขัดจังหวะฉัน หากมีเรื่องใดๆ เราจะคุยกันหลังจากที่ฉันพูดจบ”

หลังจากพูดจบเขาก็จงใจหยุดชั่วขณะหนึ่งแล้วพูดต่อว่า “ถ้าอยากสนุกในรีสอร์ทก็ต้องจ่ายตามราคา แค่ต้องการให้คุณช่วยฉัน ทำงานในรีสอร์ท และออกไปหาของใช้พื้นฐานได้ เพื่ออำนวยความสะดวกในการจัดการที่ดียิ่งขึ้น ฉันตัดสินใจจัดตั้งเป็นบริษัท และคุณเป็นพนักงานของบริษัท ทำงานให้เสร็จตรงเวลา คุณจะได้รับค่าแรงขั้นพื้นฐาน และค่าแรงเหล่านี้สามารถแลกเปลี่ยนกับบริษัทเพื่อซื้อวัตถุดิบรวมถึงปัจจัยพื้นฐานอื่นๆด้วยได้

ตามการตั้งค่าปัจจุบัน แม้แต่งานระดับต่ำสุด แค่ทำให้เสร็จตรงเวลาทุกวันก็เพียงพอแล้วสำหรับคนที่กินอาหารสามมื้อต่อวัน ข้าวต้มหนึ่งชามสำหรับมื้อเช้า และชามข้าวขาวและเบคอนสำหรับมื้อกลางวันและมื้อค่ำ

หากต้องการมาตรฐานการครองชีพที่ดีขึ้น ต้องการกินเนื้อสัตว์และมื้ออาหารมากขึ้น ไม่ต้องกังวล ฉันได้จัดเตรียมช่องทางที่เกี่ยวข้องไว้ให้คุณแล้ว

คุณสามารถทำงานที่ออกให้โดยบริษัทให้เสร็จสมบูรณ์ ทำงานที่เกี่ยวข้องให้เสร็จสิ้น และรับค่าแรงเพิ่มได้

ตอนนี้รายการเหล่านี้ได้รับการประกาศแล้วและเนื้อหาที่เกี่ยวข้องจะเปิดตัวในอนาคตซึ่งจะเปิดตัวโดยตรงบนบอร์ดด้านหน้า

หลังจากพูดโดยไม่ขอให้ทุกคนถามคำถามหลิวหมิงอวี่ชี้ไปที่ เย่ฉิงซวนและแนะนำ “ตอนนี้ทุกคนเข้าแถวลงทะเบียนข้อมูลประจำตัวของคุณที่ เย่ฉิงซวนทีละคนและรับสำเนาสรุปไป”

เย่ฉิงซวนรู้ล่วงหน้าว่าหลิวหมิงอวี่กำลังจะจัดตั้งบริษัทและเปิดตัวระบบค่าแรง และเธอได้เตรียมพร้อมแล้ว

เย่ฉิงซวนปรบมือและพูดว่า “เรียนเพื่อนร่วมงาน โปรดเข้าแถวที่นี่”