ตอนที่ 156

ตอนที่ 156

หลังจากที่หลิวหมิงอวี่ได้พบกับคนที่เพิ่งได้รับคัดเลือก เขาก็ตระหนักว่าคำพูดของลู่ไห่เผิงนั้นไม่น่าเชื่อถือ

เขาคิดว่าลู่ไห่เผิงบอกว่าเขาพาเด็กมาบ้างเล็กน้อย หมายถึงมีเด็กเพียงสิบหรือยี่สิบคน แต่เมื่อเขาดูฉากที่คนกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น เขามองคร่าวๆ เด็กเหล่านี้คิดเป็นครึ่งหนึ่งของจำนวนนั้นแล้ว

ไม่น่าแปลกใจที่ใบหน้าของ ลู่ไห่เผิงเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อเขาเสนอให้เขามาตรวจสอบคนที่ได้รับคัดเลือกใหม่ ปรากฎว่าเขารับเด็กมากเกินไป ดังนั้นเขาจึงรู้สึกละอาย

อันที่จริง เรื่องนี้ไม่สามารถตำหนิลูไห่เผิงได้ทั้งหมดผู้คนในเมืองรอบนอกฉลาดมาก

ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าพายตกลงมาท้องฟ้า ถ้าไม่ใช่สำหรับลู่ไห่เผิงที่เคยอาศัยอยู่ในพื้นที่วิลล่ามาก่อนคนเหล่านี้คงมาที่นี่ไม่ได้

คนที่มีลูกจะหาอาหารได้ยากกว่าคนอื่นๆ คนอื่นที่ไม่เชื่อ คิดว่าลู่ไห่เผิงหลอกลวงผู้คน พวกเขาจึงจากไปทันที

หลิวหมิงอวี่เหลือบมองเขา แต่ไม่ได้ตำหนิเขา

จำนวนเด็กเกินความคาดหมายของเขาจริง ๆ แต่ก็เป็นที่ยอมรับได้

เมื่อพวกเขามาแล้วปล่อยให้พวกเขาออกจากที่นี่ไปเฉยๆไม่ได้

อันที่จริงนี่ก็เป็นสิ่งที่ดีมากเช่นกัน หากมีห่วงผูกพัน คนเหล่านั้นจะทำงานให้หนักขึ้น

ตราบใดที่พวกเขาไม่ทรยศ และทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี ไม่มีปัญหากับอาหารและปัจจัยพื้นฐานในการดำรงชีวิต และถ้าอยากจะมีชีวิตที่ดีขึ้น ก็ต้องทำงานให้หนัก

ข้าวหม้อใหญ่มีข้อดีและข้อเสีย ข้าวหม้อใหญ่ชั่วคราวไม่ใช่ปัญหา แต่นานๆ จะส่งผลต่อความกระตือรือร้นของคน

นอกจากนี้หลิวหมิงอวี่ขอให้หม่าจุนฮ่าวออกแบบระบบการเงินก็เพื่อแก้ปัญหานี้

ในรีสอร์ท ตราบใดที่ทำงานหนักและเอาตัวรอดได้ ก็ไม่มีปัญหาอะไรทุกคนสามารถมีชีวิตที่ดีขึ้นได้

หลิวหมิงอวี่ตั้งใจที่จะซื้ออย่างอื่นทีละอย่าง แล้วใช้เทคโนโลยีที่นี่เพื่อฟื้นฟูประสิทธิภาพการทำงานบางส่วน เขาเชื่อว่าชีวิตของพวกเขาจะต้องดีขึ้นกว่านี้

แน่นอน ทั้งหมดนี้ต้องทำอย่างช้าๆหลิวหมิงอวี่มาถึงจุดจบของโลก วันสิ้นโลกผ่านไปเพียงครึ่งเดือน และจะดีขึ้นในอนาคต

เด็กเหล่านี้ส่วนใหญ่อายุใกล้เคียงกับลูกชายของลู่ไห่เผิง ส่วนใหญ่มีอายุประมาณสิบปี แต่ใบหน้าของพวกเขาค่อนข้างอ่อน เด็กอายุเพียงสามหรือสี่ขวบ ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังแม่ของเขา เฝ้าดูคนบนแท่นสูงอย่างระแวดระวังและสงสัย

ลู่ไห่เผิงรู้สึกละอายใจและละอายใจในตัวเขา และเขาแอบคิดในใจว่าเขาจะต้องหาผู้ใหญ่มาเพิ่มอีกในอนาคต

หลังจากที่ ลู่ไห่เผิงพวกเขามา หลิวหมิงอวี่ได้เรียกประชุมด่วน ดังนั้นกลุ่มของพวกเขาจึงรออยู่

พวกเขากำลังลากสมบัติของครอบครัวของพวกเขาและถูกรายล้อมไปด้วยถุงเก่าๆหลายใบ สิ่งของที่หลุดออกจากถุง ทั้งหม้อและกระทะ ผ้าห่มเสื้อผ้า ฯลฯ ซึ่งล้วนเป็นสมบัติของครอบครัวในโลกนี้

ผู้คนด้านล่างเห็นลู่ไห่เผิงปรากฏตัว พวกเขาตะโกนขึ้นทันที “ลู่ไห่เผิง แล้วอาหารที่สัญญาไว้ล่ะ ทำไมไม่เอามาให้เราล่ะ ถ้าทำไม่ได้ อย่างที่พูดก่อนหน้านี้ก็ปล่อยเราออกไป”

“ใช่ แล้วของอร่อยล่ะ เกิดอะไรขึ้นกับเรา เรารอมามานานแล้วนะ”

“ถ้าทำไม่ได้ ก็แค่ส่งเรากลับไปที่วิลล่า ลูกสาวของฉันไม่ได้กินข้าวมาเกือบทั้งวันแล้ว”

“ใช่ ไปกันเถอะ”

มีกลุ่มคนรอบตัวพวกเขาถือปืนอยู่ในมือ

ผู้ที่ได้รับคัดเลือกมาใหม่รออยู่ที่นี่เป็นเวลานานก่อนที่ ลู่ไห่เผิงจะปรากฏตัวและพวกเขาต้องการออกจากที่นี่ แต่ใครจะรู้ว่ามีกลุ่มมือปืนอยู่ข้างนอก พวกเขาไม่กล้าออกไป พวกเขาทำได้เพียงกระซิบกระซาบกัน และรอลู่ไห่เผิงที่นี่เท่านั้น

กลุ่มมือปืนถูกจัดตั้งขึ้นโดยเจาคุนเขารู้ด้วยว่าลู่ไห่เผิงออกไปหากำลังพล คนเหล่านี้เป็นคนที่ลู่ไห่เผิงนำกลับมา พวกเขาอาจจะเป็นเพื่อนร่วมงานของเขาในอนาคต เขาจึงไม่ได้กดดันพวกเขาอย่างจริงจัง

แค่ล้อมพวกเขาไว้และไม่ปล่อยให้พวกเขาออกไป

โชคดีที่ผู้มาใหม่เห็นพวกเขาถือปืน พวกเขาจึงไม่กล้าวู่วามและทั้งสองฝ่ายก็อยู่ในที่ของตนอย่างสงบ

เมื่อได้ยินเสียงตะโกนจากด้านล่าง ลู่ไห่เผิงยืนขึ้น และเขาทำท่าทางให้ทุกคนเงียบ

หลังจากเห็นการเคลื่อนไหวของลู่ไห่เผิง ผู้คนที่ส่งเสียงดังด้านล่างก็หยุดตะโกนทีละคน รอฟังสิ่งที่ลู่ไห่เผิงจะพูด ในใจพวกเขาตอนนี้เริ่มเชื่อในลู่ไฮเผิงมากขึ้น

การออกจากที่นี่และกลับไปยังวิลล่า ไม่ได้ทำให้ชีวิตดีขึ้นเสมอไป

ผ่านไปซักพักเสัยงก็เงียบลง

ลู่ไห่เผิงชี้ไปที่หลิวหมิงอวี่และพูดเสียงดัง “นี่คือเจ้านายของเราหลิวหมิงอวี่เจ้านายจะพูดแทนเรา”

ภายใต้การนำของเขา คนอื่นๆ ต่างส่งเสียงปรบมือเบาบาง พวกเขากังวลว่าเจ้านายจะปฏิบัติตามเงื่อนไขที่ลูไห่เผิงสัญญาไว้ได้หรือไม่

หลิวหมิงอวี่ก้าวไปข้างหน้าและยืนอยู่ข้างหน้า ใช้มือทั้งสองข้างกดเบา ๆ แล้วเสียงพึมพำก็เงียบลงอีกครั้ง

หลิวหมิงอวี่พูดเสียงดัง “ลู่ไห่เผิงสัญญาเงื่อนไขอะไรกับคุณไว้ คุณไม่ต้องกังวล ตราบใดที่คุณทำงานหนัก ฉันเชื่อว่าผลลัพธ์จะดีกว่า คำสัญญาของลู่ไห่เผิงตอนนี้ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดถึง ไปกันเถอะ ไปทานอาหารเย็นที่ห้องอาหารกันก่อน”

เขารู้ดีว่าเงื่อนไขใดที่ลู่ไห่เผิงตกลงไป นี่เป็นเงื่อนไขหลังจากที่เขาตรวจสอบแล้ว แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าหลู่ไห่เผิงจะพาเด็กๆ มาด้วยมากมายเช่นนี้

ก่อนการประชุม ทุกคนรู้ว่า ลู่ไห่เผิงได้คัดเลือกคนกลุ่มหนึ่งมา เย่ฉิงซวนได้เตรียมโจ๊กข้าวขาวไว้แล้ว ข้าวต้มขาวไม่มีข้าวมากนักแต่เพื่อสนองความหิว เท่านี้ก็ถือว่าเป็นอาหารหายากของที่นี่แล้ว

ทันทีที่เสียงหายไป ผู้คนด้านล่างไม่ได้ยินสิ่งที่หลิวหมิงอวี่พูดต่อหน้าเขา เมื่อได้ยินว่าเขากินได้ พวกเขาก็โห่ร้องทันที

เย่ฉิงซวนที่อยู่ข้างๆ พร้อมแล้ว โดยปราศจากคำสั่งของหลิวหมิงอวี่ได้จัดบุคลากรให้ไปที่ห้องอาหารทันที

หลิวหมิงอวี่ถาม เย่ฉิงซวนว่า “ฉิงซวนห้องที่ด้านหลังโรงแรมได้รับการซ่อมแซมหรือยัง?”

ตอนนี้มีคนเพิ่มเข้ามามากกว่าสองร้อยคนแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะอัดพวกเขาทั้งหมดให้อยู่ในโรงแรม

เขาจำได้ว่าหลังโรงแรมมีบ้านไม้หลายหลัง และก็เป็นห้องพักในโรงแรมด้วย

บางคนชอบที่จะอยู่ในโรงแรม ในขณะที่คนอื่นชอบที่จะอยู่ในบ้านและเพลิดเพลินกับบรรยากาศของรีสอร์ท

ก่อนวันสิ้นโลก ราคาของห้องด้านนอกนั้นสูงกว่าราคาในโรงแรมจริงๆ

เพราะคุณไม่สามารถอยู่ที่ใดก็ได้ในโรงแรม เมื่อคุณมาที่รีสอร์ทด้านนอก คุณสามารถเพลิดเพลินไปกับวิวธรรมชาติได้แบบสามร้อยหกสิบองศา

แต่ตอนนี้บ้านไม้เป็นเพียงบ้านไม้ธรรมดาๆ เทียบกับโรงแรมแล้ว ที่พักแย่กว่ามาก

เมื่อซ่อมแซมแล้วก็คงไม่มีปัญหาในการใช้ชีวิตที่นั่น

เย่ฉิงซวนรู้ว่าหลิวหมิงอวี่หมายถึงอะไรและตอบทันทีว่า “ได้รับการซ่อมแซมแล้วค่ะ ฉันจะจัดให้คนเหล่านี้อาศัยอยู่ใที่นั่น”

หลิวหมิงอวี่พยักหน้าอย่างพึงพอใจ ความสามารถในการจัดการของ เย่ฉิงซวนเหนือความคาดหมายของเขา เขาคิดว่าเธอเป็นไก่ทอดยอดนิยมมาก่อน แต่ด้านอื่นๆ จะต้องทำได้ไม่ดีแน่ๆ

โดยไม่คาดคิดหลังจากสองสามวันนี้ ความสามารถของเย่ฉิงซวนทำให้เขาพอใจจริงๆ และหลายสิ่งหลายอย่างที่เขาไม่คาดคิดจะได้รับการจัดการล่วงหน้าเรียบร้อยทุกอย่าง

รีสอร์ทแห่งนี้มีขนาดใหญ่มาก มีบ้านไม้เป็นแถวที่เต็มไปด้วยผู้คน และคาดว่าสามารถอยู่ได้ประมาณสองพันคน ซึ่งยังคงเป็นสภาพความเป็นอยู่ปกติ

ถ้าแออัดสักหน่อยก็สามารถจุได้ถึงห้าพันคน

แม้ว่าคนงานจะมาถึง แต่ก็ยังมีอีกหลายที่ที่จะสร้างอาคารขึ้นใหม่

การสร้างบ้านไม้นั้นไม่ยากเท่าบ้านปูน