ตอนที่ 154

ตอนที่ 154

เมื่อหลิวหมิงอวี่กลับมาถึงรีสอร์ทก็เที่ยงแล้ว

ดวงอาทิตย์ที่แผดเผาอยู่บนแสงที่แยงตา ทำให้ผู้คนรู้สึกง่วงนอน

หลังรับประทานอาหารกลางวัน

ในห้องประชุม

หลิวหมิงอวี่นั่งตรงกลางเป็นประธาน โดยมีเย่ฉิงซวนอยู่ทางซ้าย ลู่ไห่เผิงอยู่ทางขวา จากนั้นเจาคุนและหม่าจุนฮ่าว

มีคนไม่มากนักที่เข้าร่วมประชุม วันนี้เป็นการประชุมเล็ก ๆ กับบุคคลสำคัญสองสามรายที่หลิวหมิงอวี่ระบุไว้

ถ้วยน้ำชาวางอยู่ต่อหน้าทุกคน และชาก็เป็นชาชั้นดีที่หลิวหมิงอวี่นำมา

มีขนมอยู่หน้าถ้วยชา ซึ่งหลิวหมิงอวี่นำมาด้วย เค้กธรรมดาๆ ไม่มากนัก

แม้ว่าทุกคนจะทานอาหารกลางวันแล้ว พวกเขาก็น้ำลายสอเมื่อเห็นขนมอร่อยๆ ตรงหน้า

พวกเขาแค่มองไปที่หลิวหมิงอวี่แล้วไม่กล้าลงมือกิน พวกเขาเพียงแค่ถือถ้วยชาและค่อยๆ ดื่มชาในถ้วย แต่สายตาของพวกเขาจับจ้องไปที่เค้ก

เมื่อเห็นเช่นนี้ หลิวหมิงอวี่ก็หัวเราะและดุว่า “ถ้าอยากกินก็กิน”

ดังนั้นเขาจึงเอื้อมมือไปหยิบเค้กถั่วเขียวมากิน

เมื่อเห็นหลิวหมิงอวี่เริ่มต้น ทุกคนก็รีบหยิบขนมอบที่พวกเขาโปรดปรานอย่างรวดเร็ว

มันค่อนข้างแปลกที่จะจับคู่ชาที่ดีที่สุดกับขนมอบธรรมดา

ชาที่ทำจากชาพรีเมี่ยมมีราคาแพงกว่าเค้กทั่วไปมาก แต่ในสายตาของทุกคน เค้กนั้นอร่อยกว่าชามาก

การดื่มชาเป็นความเพลิดเพลิน แต่การกินขนมอบทำให้อิ่ม

หลังจากที่หลิวหมิงอวี่หยิบชิ้นมาชิมรสเขาก็ไม่แปลกใจนัก

เขาคิดว่าอาหารต่างประเทศน่าจะดีกว่านี้ แต่ไม่ได้คาดหวังว่ามันจะอร่อย ในแง่ของอาหารหรือขนม ของจีนย่อมดีกว่า

คนอื่นรู้สึกว่าขนมอบอร่อย แต่ต่อหน้าหลิวหมิงอวี่พวกเขาควรใส่ใจในมารยาทการกินด้วยเช่นกัน

หลังจากที่ทุกคนกินเค้กเสร็จแล้วหลิวหมิงอวี่ก็พูดว่า “เอาล่ะ ตอนนี้คุณมาที่นี่เพื่อรายงานสถานการณ์เฉพาะ เจาคุน เช้านี้คุณสามารถพูดคุยเกี่ยวกับสถานการณ์ของฝูงชนได้”

เจาคุนได้รับการแต่งตั้งเป็นหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยชั่วคราวเมื่อวานนี้ เขาได้รับการแต่งตั้งอย่างเป็นทางการให้เป็นหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยที่ฐานทัพ ลู่ไห่เผิงรับผิดชอบการติดต่อภายนอกและไม่ได้รับผิดชอบต่อการรักษาความปลอดภัยฐานอีกต่อไป

เจาคุนดึงที่นั่งของเขาและนั่งตัวตรงและพูดว่า “เมื่อเช้านี้ ยังมีบางคนที่ยังมีชีวิตอยู่ แต่ก็บาดเจ็บสาหัส”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เจาคุนก็ยังคงสงบมาก ในโลกนี้ พฤติกรรมนี้เป็นเรื่องปกติ ยิ่งกว่านั้นหลังจากที่คนเหล่านั้นได้รับผลกระทบจากการระเบิด พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจนไม่สามารถช่วยชีวิตได้ ซึ่งถือว่าได้แก้ไขความเจ็บปวดของพวกเขาล่วงหน้าแล้ว

เจาคุนหยุดครู่หนึ่งและพูดต่อ “กระสุนส่วนใหญ่ได้รับความเสียหายจากการระเบิด มีกระสุนเพียง 3563 นัด ปืนกลที่ไม่บุบสลาย 3 กระบอก ปืนกลที่เสียหาย 4 กระบอก และปืนไรเฟิลจู่โจมอีก 50 กระบอก”

กระสุนและปืนไรเฟิลไม่สำคัญ ปืนกลเป็นสิ่งที่ควรให้ความสนใจเพราะสามารถใช้ป้องกันรีสอร์ทได้

ถึงแม้ว่าทางรีสอร์ทจะสร้างโครงข่ายไฟฟ้าและเพิ่งจัดสรรอาวุธบางส่วนไปเมื่อเร็วๆ นี้ หากต้องเผชิญกับการโจมตีจากผู้คนจำนวนมากเหมือนในเช้าวันนี้ อาวุธที่มีก็ไม่สามารถป้องกันได้ทั้งหมด

ปืนกลนั้นแตกต่างกัน หามีไว้ในครอบครอง มันสามารถต้านทานการโจมตีของซอมบี้จำนวนมากได้เช่นกัน

อย่ากลัวว่ากระสุนจะหมด กระสุนที่หลิวหมิงอวี่นำมาในครั้งนี้ก็เพียงพอแล้วเขายังสามารถซื้อมันได้ในโลกแห่งความเป็นจริง

กระสุนก็หาซื้อง่ายแต่ปืนกลกลับหาซื้อได้ยาก มิฉะนั้นดูเกลจะไม่ยอมให้กระสุนมาถึงห้าล้านนัด ในความเป็นจริงหลิวหมิงอวี่ไม่รู้ว่าแม้ว่ากระสุนจะหาซื้อได้ง่าย แต่การซื้อกระสุนในปริมาณมากเช่นนี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับการสร้างสงคราม ดูเกลกังวลมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่หลิวหมิงอวี่มามาที่วันสิ้นโลกแล้ว และไม่ได้สนใจการเฝ้าระวังของดูเกล

หลิวหมิงอวี่พยักหน้าหันศีรษะไปที่ ลู่ไห่เผิงและถามว่า “พี่ลู่ คราวนี้รวบรวมคนได้กี่คน?”

การซื้อทาสในปริมาณมากอีกครั้งไม่ใช่เรื่องง่ายอีกต่อไป ที่สำคัญกว่านั้นคือจำนวนของทาสในตลาดทาสนั้นมีจำกัด การซื้อในปริมาณมากจะดึงดูดความสนใจของผู้อื่นได้ง่าย

ในความเป็นจริงหลิวหมิงอวี่ไม่รู้ว่าเขาถูกคนอื่นสังเกตเห็นแล้ว แต่พวกเขาไม่รู้ที่มาที่ไปของหลิวหมิงอวี่ รวมทั้งคำเตือนจากหลี่ไห่เฟิง ทำให้พวกเขาสงบลงบ้าง

มิฉะนั้น คราวนี้หวงจิงซวนคงจะส่งคนมาที่นี่ไม่เพียงแต่คนหลายสิบคนที่อยู่ภายใต้คำสั่งเขาเท่านั้น แต่น่าจะมีคนมาตามล่าเขาเพิ่มขึ้นอีกด้วย

เพื่อหลีกเลี่ยงความสนใจจากกองกำลังอื่นในการตั้งถิ่นฐาน หลิวหมิงอวี่ได้ตั้งเป้าหมายไว้ที่สลัมในเมืองชั้นนอก

มีประชากรมากกว่าสองแสนคนในนิคมเจียหางและมากกว่าสามในสี่ของผู้คนในเมืองชั้นนอก

หากนำคนเหล่านี้มารวมกันจะช่วยได้มาก และคนเหล่านี้แข็งแกร่งกว่าคนที่ซื้อมาจากตลาดทาสมาก

ไม่ว่าหลิวหมิงอวี่จะซื้อทาสกลุ่มใด แต่จะมีเพียงหนึ่งในสามของทาสกลุ่มนี้เท่านั้นที่สามารถช่วยหลิวหมิงอวี่ในการฆ่าซอมบี้ แน่นอนว่าคนอื่น ๆ ไม่ได้ไร้ประโยชน์ อาหารที่เพียงพอในทุกวันนี้ทำให้พวกเขาฟื้นตัวได้เพียงเล็กน้อย

ลู่ไห่เผิงพูดเสียงดัง “มีคนเข้าร่วมคัดเลือกทั้งหมด 285 คน”

หลิวหมิงอวี่พยักหน้า ตอนนี้ในฐานจะปฏิบัติการตามแบบของบริษัท คราวนี้ลู่ไห่เผิงถูกส่งไปนอกเมืองเพื่อเกณฑ์ทหาร

หลิวหมิงอวี่ไม่มีข้อจำกัดว่า ลู่ไห่เผิงสามารถรับสมัครได้ที่ไหน ลู่ไห่เผิงอาศัยอยู่ในพื้นที่วิลล่ามาเป็นเวลานานและคุ้นเคยกับผู้คนที่นั่น ครั้งนี้มีเรื่องดีๆ เกิดขึ้น ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วเขาควรมองหาคนคุ้นเคยกันก่อนเป็นอันดับแรก

จำนวนมีความสำคัญและคุณภาพก็มีความสำคัญเช่นกันหลิวหมิงอวี่ถามเบา ๆ“การกระจายคนกลุ่มนี้เป็นอย่างไร?”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ลู่ไห่เผิงกล่าวด้วยความเขินอายเล็กน้อยว่า “คนที่มาครั้งนี้เป็นคนธรรมดา ส่วนใหญ่ทำงานธรรมดาก่อนวันสิ้นโลก พวกเขายังพาเด็กๆมาด้วย”

ราวกับว่าเขากลัวว่าหลิวหมิงอวี่จะไม่ต้องการเด็กเหล่านั้น ลู่ไห่เผิงกล่าวเสริมอย่างรวดเร็ว “บอสสามารถมั่นใจได้ว่าแม้ว่าพวกเขาจะพาเด็ก แต่ความสามารถในการจัดการกับซอมบี้ก็ยังดี พวกเขาสามารถแบ่งส่วนหนึ่งของอาหารที่จัดสรรให้ผู้ใหญ่ได้”

เขาเป็นคนที่มีลูก เขารู้ว่าการดูแลเด็กที่นี่เป็นเรื่องยากมาก และเขารู้ดีถึงความยากลำบากของพวกเขา

แต่เขารู้ว่าคราวนี้หลิวหมิงอวี่กำลังรับสมัครคนที่มีร่างกายแข็งแรง และช่างเทคนิคคอมพิวเตอร์

หลิวหมิงอวี่ยิ้ม “ไม่เป็นไร พี่คิดว่าผมเป็นคนที่ใส่ใจเด็กหรือไว ไม่สำคัญว่าใครจะพาลูกมา ตราบใดที่พวกเขามีส่วนร่วมในการทำงาน ก็จะยังคงทำงานต่อไปได่ รับสมัครคนข้างนอกให้มากที่สุด ผมต้องการคนทุกประเภท”

เขาไม่ได้ต้องการแค่ช่างเทคนิคคอมพิวเตอร์เท่านั้น ลั่วเหวินหยง หม่าจุนฮ่าวรวมทั้งพนักงานจากบริษัทอื่น ตอนนี้พวกเขาแทบจะไม่สามารถดำเนินการใดๆได้เลย

คนเหล่านี้ในเมืองชั้นนอกยังเป็นผู้คนที่เคยทำงานในอุตสาหกรรมต่างๆ มาก่อนวันสิ้นโลก และอาจจำเป็นต้องใช้ประโยชน์ในภายหลัง

และราคาที่หลิวหมิงอวี่จ่ายไปนั้นเป็นเพียงอาหารเท่านั้น จะหาแรงงานราคาถูกแบบได้ที่ไหนอีก