บทที่ 8 เปิดตาจริงๆ
บทที่ 8 เปิดตาจริงๆ
.
“ภารกิจ: หากคุณต้องการลิ้มรสพืชผลจากแรงงานของคุณ คุณสามารถนำพืชผลที่ได้จากการเก็บเกี่ยวหรือขโมยมา ออกมายังโลกความจริงได้ด้วยวิธี เปิดโกดัง คลิกที่พืชผลและปริมาณที่จะนำออก แล้ว คลิกปุ่ม [นำออก]! / ยอมรับ / ยกเลิก /”
“ในที่สุดก็มาถึงตรงนี้แล้ว…” หลี่ซวนแลบลิ้นเลียริมฝีปาก ดวงตาเปล่งประกายยิ่งขึ้น “ฉันหวังว่าจะเอามันออกมาได้! ถ้าฉันเอามันออกมาได้แล้ว ฮี่ ฮี่…”
ท่าทางเจ้าเล่ห์มาก!
หลี่ซวนไม่มีแผนสำหรับขั้นตอนต่อไป เขารู้แค่ว่าเกมนี้ไม่ได้โกหก หากโลกเสมือนจริงกับโลกความจริงสามารถสื่อสารกันได้ มันก็จะเป็นประโยชน์อย่างมากสำหรับเขา
ส่วนเรื่องผลประโยชน์เขายังไม่ได้คิด
อย่างน้อยเขาจะไม่เปลืองแรงไปคิดเรื่องนี้จนกว่า เขาจะคุ้นเคยกับเกม ‘เพลนฟาร์ม’ นี้อย่างถี่ถ้วนเสียก่อน
ก่อนทำภารกิจนี้ หลี่ซวนทิ้งพืชผลที่เรียกว่า ‘หัวไชเท้าธรรมดา’ ไว้ในโกดัง และไม่ได้ทำความสะอาดโกดังตามภารกิจ ‘ขายพืชผลในโกดัง’ ก่อนหน้านี้ ด้วยผลลัพธ์นี้เขาเดาถูกจริงๆ มีภารกิจที่เขาจะได้ทดสอบในภายหลังจริงๆด้วย
ตามข้อความแจ้งของภารกิจ หลี่ซวนเปิดโกดัง อย่างระมัดระวัง คลิกหัวไชเท้าสีขาวในโกดัง และชี้เมาส์ไปที่ปุ่ม ‘นำออก’
หลังจากสูดหายใจลึกๆ เตรียมจิตใจ หลี่ซวนก็ขยับนิ้วโป้งซ้ายและคลิกตัวชี้เมาส์
“ชูวาบ!”
มือซ้ายของหลี่ซวนทรุดลงโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า และหัวไชเท้าสีขาวอวบอ้วนได้ปรากฏขึ้นจากอากาศ
“…”
แม้จะเตรียมจิตใจไว้แล้ว แต่หลี่ซวนก็ยังตะลึงกับหัวไชเท้าสีขาวหนัก 5-6 ชั่ง (2.5- 3 กก.)
ผ่านไปนานกว่าหลี่ซวนจะเคลื่อนไหวอีกครั้ง ในที่สุดเขาก็พูดออกมาว่า “หนักจริงๆ…”
พูดจบ เขาก็ใช้มือขวาช่วยมือซ้ายที่กำลังอ่อนแรงยก และถือหัวไชเท้าสีขาวไว้ด้วยทั้งสองมือ แล้วพูดขึ้นอีกประโยคว่า “หัวไชเท้าใหญ่ขนาดนี้ส่งผ่านมาได้ยังไง?”
หลังจากทั้งสองประโยค หลี่ซวนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
การเผชิญหน้ากับข้อความของมนุษย์ต่างดาวนั้น ชัดเจนว่าเป็นเรื่องจริงไม่ใช่ใครมาเล่นตลกกับเขา
จากนั้น…
หลี่ซวนยิ้มอย่างสดใสและวางหัวไชเท้าไว้ข้างๆตัว แล้วศึกษาเพลนฟาร์มต่อไปด้วยความสนใจ
“ภารกิจ: ส่งเมล็ดพืชจริงไปยังกระเป๋าเป้สะพายหลังของเพลนฟาร์ม วิธีการส่ง: วางเมล็ดพืชจริงบนเทอร์มินัล แล้วคลิกปุ่ม [ส่ง] ตามข้อความแจ้ง / ยอมรับ / ยกเลิก/”
หลังจากได้เห็นภารกิจนี้ รอยยิ้มที่มีบนใบหน้าของหลี่ซวนก็หายไป แทนที่ด้วยท่าทางหดหู่ และคร่ำครวญว่า “พี่ชาย นี่ชั้นสิบ!”
รู้ไหมว่าทุกวันนี้ นอกจากการไปตลาดผักทุกวันเพื่อซื้อผักแล้ว เวลาที่เหลือของเขาก็คืออาศัยอยู่ในบ้านเช่าแห่งนี้ ไม่ว่าจะออนไลน์เพื่อหางานทำ หรืออ่านหนังสือพิมพ์เพื่อหางานทำ หรือเข้าไปผ่อนคลายในฟอรัมเป็นครั้งคราวแล้ว พูดสั้นๆ ว่าทั้งหมดเขาอยู่ในบ้าน
ทว่าตั้งแต่เมื่อเช้าจนถึงตอนนี้ ในเวลาไม่ถึง 24 ชั่วโมง เขาเดินขึ้นลงชั้นสิบ 4 ครั้งแล้ว และยังจะต้องเดินทางแบบนี้ต่อไปในภายหลัง…
และยังคงเป็นประโยคเดิม: นี่ชั้นสิบ!
นอกจากนี้ ในเมืองใหญ่นี้จะมีเมล็ดพันธุ์พืชขายได้อย่างไร?
ไม่มีทางเลือก หลี่ซวนยังคงเดินทางเช่นนี้ต่อไป แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าเขาต้องไปที่ไหน
ไม่รู้ว่าคนขายเมล็ดพืชในเมืองใหญ่นี้อยู่ที่ไหน แต่หลี่ซวนต้องหาให้ได้ วิธีแก้ไขปัญหามักใช้วิธี ถ้าไม่เข้าใจก็ให้ถาม ถ้าถามไม่ได้ความก็แค่หาวิธีอื่น!
อย่างไรก็ตาม เมล็ดพืชผลก็มีขนาดเล็ก จนไม่สามารถวัดทั้งขนาดและน้ำหนักได้ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับหลี่ซวนที่จะได้เมล็ดพืชผลสองสามเมล็ดมาโดยไม่ต้องจ่ายเงิน
หลังจากกลับบ้านเช่าและโยนเมล็ดพืชไว้บนโต๊ะ ในที่สุดหลี่ซวนก็หาเมล็ดพืชมาจนได้
หลี่ซวนอาบน้ำอีกครั้ง ล้างตัวจากเหงื่อที่เปียกโชก แล้วปรับทัศนคติก่อนจะนั่งลงหน้าคอมพิวเตอร์อีกครั้ง จากนั้นก็หยิบเมล็ดพืชที่เตรียมไว้ด้วยมือซ้าย แล้วใส่มันไปในเทอร์มินัล
เกือบจะพร้อมกัน กล่องข้อความก็ปรากฎขึ้นบนหน้าจอคอมพิวเตอร์
“ตรวจพบ เมล็ดแตงโมใกล้เทอร์มินัลของคุณ (ต้องใช้ระดับ 18 เพื่อปลูก ช่วงเวลาเหมือนกับความเป็นจริง ผลผลิตปานกลาง /เทเลพอร์ต/ เพิ่มเติมภายหลัง/) เมล็ดส้มสด (ต้องใช้ระดับ 16 เพื่อปลูก ช่วงเวลาเหมือนกับความเป็นจริง ผลผลิตปานกลาง / เทเลพอร์ต / เพิ่มเติมภายหลัง/) เมล็ดเสียหายสองเมล็ด (พืชผลที่ถูกทำลาย ลดเหลือเพียงระดับ 1 เพื่อปลูก ช่วงเวลาเป็นสามเท่าของความเป็นจริง การผลิตที่ต่ำมาก ไม่ทราบจำนวนพืชผลที่ผลิตได้ / เทเลพอร์ต / เพิ่มเติมภายหลัง /)”
“…”
หลี่ซวนรู้สึกละอายใจ เหตุที่เมล็ดพันธุ์เสียหายไปสองเมล็ดก็เพราะว่าเขาหาที่จำหน่ายเมล็ดพืชผลไม่ได้จริงๆ เขาจึงหยิบเมล็ดพืชผล 2-3 เมล็ดนี้มาจากริมถนนข้างแผงขายผลไม้ริมทาง และเขาก็ไม่สนใจว่าพวกมันจะอยู่ในสภาพดีหรือไม่
หลังจากสุ่มย้ายเมล็ดที่ยังไม่บุบสลายไปยังคอมพิวเตอร์ เพื่อทำภารกิจให้สำเร็จ เขาก็มองดูเมล็ดที่หักสองเมล็ดในมือ แล้วนึกถึงการเตือนเมื่อครู่ จู่ๆ หลี่ซวนก็มีความคิดแปลกๆเกิดขึ้นในใจ
ทันทีที่ความคิดประหลาดนี้เกิดขึ้น หลี่ซวนก็ลงมือก่อนจะพิจารณาถึงความเป็นไปได้อย่างรอบคอบ
เขาโยนเมล็ดพืชผลในมือซ้ายทิ้ง แล้วใช้มือขวาหยิบฝาเกลียวขึ้นมาที่ไหนสักแห่งแล้ววางมันลงบนฝ่ามือซ้าย
“ได้ด้วย!” เมื่อมองไปที่กล่องข้อความที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ หลี่ซวนก็ยิ้มออกมา
“ตรวจพบว่ามีเมล็ดโลหะผสมอยู่ใกล้เทอร์มินัลของคุณ ส่วนใหญ่เป็นธาตุเหล็ก ส่วนที่เป็นเมล็ดเหล็ก สามารถปลูกได้ที่ระดับ 249 เท่านั้น รอบการเพาะปลูกครึ่งปี ผลผลิตปานกลาง / เทเลพอร์ต / เพิ่มเติมภายหลัง /”
“เหล็กสามารถเพาะปลูกได้ ถ้างั้นทองก็ต้องปลูกได้ด้วยน่ะสิ?” ความคิดของหลี่ซวนเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว “ฤดูใบไม้ผลิ ฉันจะปลูกเพชรให้เต็มฟาร์ม ส่วนฤดูใบไม้ร่วง… แต่ ข้อกำหนดนั้นสูงมาก! และช่วงเวลาการปลูกก็นานมาก! เฮ้อ! ตอนนี้ยังคิดไม่ออก…”
หลังจากปิดกล่องข้อความและโยนฝาเกลียวทิ้งไป หลี่ซวนก็คร่ำครวญอีกครั้ง “นี่ชั้นสิบนะ! พี่ครับ จะดีกว่าไหมถ้าจะไม่ปฏิเสธฝาเกลียว?”
“ภารกิจ: ภายในร้านค้า นอกจากเมล็ดพืชที่คุณต้องการทุกวันแล้ว ยังมีอีกหลายรายการที่จะเปิดตาของคุณ ตราบใดที่คุณมีเหรียญทองเพียงพอ คุณสามารถซื้อสินค้าที่คุณชอบ ตอนนี้ ‘เพลนฟาร์ม’ เราได้เตรียมของขวัญที่ยอดเยี่ยมสำหรับผู้เล่นมือใหม่ทุกคน สิ่งที่คุณต้องมีคือเหรียญทอง คุณสามารถซื้อเรตินอลโปรเจคเตอร์แบบฝังพลังงานชีวภาพได้ในราคาเดิม 100,000 เหรียญทอง วิธีการซื้อ: ไปที่ร้านค้า คลิกที่รายการพิเศษ เลือกรายการชุดของขวัญ / ยอมรับ / ยกเลิก /”
หลี่ซวนซึ่งไม่ได้คิดอะไรมากในตอนแรก คลิกที่คอลัมน์รายการพิเศษของร้านค้าตามข้อความแจ้งภารกิจ แล้วเขาก็ต้องตกตะลึง
หลังจากอึ้งไปชั่วครู่ หลี่ซวนก็ครางออกมา “นี่…จริงหรือเนี่ย เปิดตาจริงๆ…”
“เกราะเครื่องกล หุ่นยนต์อัจฉริยะ ของเหลวดัดแปลงพันธุกรรมของมนุษย์ เรือรบอวกาศ…” ในคอลัมน์ผลิตภัณฑ์ ‘เทคโนโลยี’ ของหน้าแรก หลี่ซวนเริ่มต้นอ่านชื่อผลิตภัณฑ์ที่เห็นบนหน้าจอด้วยสีหน้าที่แสดงออกถึงความวิกลจริต
“นี่…นี่ยังขายดาวทั้งดวงด้วยเหรอเนี่ย?” ถ้าเมื่อครู่หลี่ซวนตกตะลึง ตอนนี้เขาคงอยากเป็นลม
หลังจากนั้นไม่นาน หลี่ซวนก็ฟื้นคืนสติ และมองดูดาวเคราะห์ที่มีราคาอยู่ที่ 6 หมื่นล้านเหรียญทอง
“ถ้าฉันเป็นเจ้าของดาวเคราะห์…” หลี่ซวนวาดฝัน แต่เขาไม่ได้เสียสติ “ไม่น่าเป็นไปได้! เหรียญทองเพลนฟาร์ม หกหมื่นล้าน แม้ว่าฉันจะไม่ทำอะไรเลยตลอดชีวิต นอกจากปลูกผักและขโมยผัก ก็ไม่มีทางสะสมได้ถึง!”
“ชีวิตมีเพียงร้อยปี ใครเล่าจะเสียเวลาร้อยปีอันจำกัดนี้ไปกับความปรารถนาอันลวงตานี้?”
หลี่ซวนคลิกไปที่คอลัมน์ ‘บำเพ็ญเซียน’ ซึ่งอยู่ถัดจากคอลัมน์ผลิตภัณฑ์ ‘เทคโนโลยี’ และเรียกดู
ผลลัพธ์…
“ใครบอกว่ามนุษย์จะมีอายุเพียงหนึ่งร้อยปี?” เห็นได้ชัดว่าหลี่ซวนลืมไปแล้วว่าประโยคนี้มาจากปากของเขาเอง และมองดูวัตถุแห่งโลกเซียนที่เรียกว่า ‘โชวหยวนตาน’ ที่ปรากฏในหน้าแรก แล้วน้ำลายไหลอีกครั้ง
‘โชวหยวนตาน’ (เม็ดยาต้นกำเนิดชีวิต) นี้ไม่มีสรรพคุณอื่นใด นอกจากมีผลที่เฉียบขาดที่สุดในการยืดอายุ คนธรรมดาสามารถยืดอายุขัยได้ถึง 500 ปี ด้วยการกินเพียงเม็ดเดียว
“เหรียญทองเพลนฟาร์ม หนึ่งร้อยล้านเหรียญถูกกว่าดาวเคราะห์มาก แต่…ก็ยังแพงอยู่ดี! แค่ปลูกผักขโมยผัก ไม่รู้ว่าร้อยปีจะพอไหม…” หลี่ซวนถอนหายใจอย่างหดหู่และพึมพำ และเรียกดูต่อไป
นอกจากนี้ยังมีสินค้ามากมายในคอลัมน์สินค้า ‘บำเพ็ญเซียน’ อย่างเช่น ‘จู้จีตาน’ (เม็ดยาสร้างรากฐาน) , ‘เคล็ดวิชาการบำเพ็ญเซียน’ , ‘อาวุธวิเศษ’ ฯลฯ ที่โผล่ออกมาอย่างไม่รู้จบ และยังมีแม้กระทั่ง ‘หยวนหยิง’ (วิญญาณต้นกำเนิด) ขายอีกด้วย!
เพียงแต่ราคาของแต่ละรายการสูงมาก ดังนั้นหลี่ซวนจึงแทบรอไม่ไหวที่จะมีเหรียญทองเพลนฟาร์มหลายล้านล้านเหรียญในทันที และซื้อทุกอย่างที่เขาชอบ จากนั้นก็เข้าปกครองทั้งจักรวาล!
น่าเสียดายที่มันเป็นเรื่องเพ้อฝันทั้งหมด ตอนนี้แม้แต่เงินที่จะซื้อยังไม่มีด้วยซ้ำ และอาจเป็นเรื่องยากที่จะซื้อในอนาคต
“เห็นได้ชัดว่ามันโผล่ออกมาทรมานฉัน ดูได้ แต่รับไม่ได้…” หลี่ซวนคร่ำครวญ และคลิกไปที่คอลัมน์ ‘เวทมนตร์’
“ม้วนเวทมนตร์ ตำราเวทมนตร์ไฟขั้นต้น ตำราวิชาปราณต่อสู้เปลวไฟระดับกลาง ไม้กายสิทธิ์…” หลี่ซวนรู้สึกชาเล็กน้อยในเวลานี้ ผลิตภัณฑ์ทั้งหมดนั้นดีและทรงพลังมาก แต่ราคาก็แพงอย่างผิดปกติมาก
“นี่มันไข่มังกรยักษ์ไม่ใช่เหรอ? มาพร้อมกับม้วนสัญญาสัตว์เลี้ยง! เอ่อ… นี่มันอะไรล่ะเนี่ย? เทพเจ้า? ! พระเจ้า! ฆ่าฉันเถอะ!” หลี่ซวนพบว่าเขาไม่อาจรับไหวอีกต่อไป ของเหล่านี้ท้าทายเส้นประสาทของผู้คนมากเกินไป
หลังจากนั่งปิดหน้าตัวสั่น ในที่สุดหลี่ซวนก็ก้าวเท้าออกจากโต๊ะคอมพิวเตอร์ ขึ้นไปบนดาดฟ้าเหนือชั้นสิบภายใต้แสงแดดแผดเผา มองวิวตึกสูงที่อยู่ห่างออกไป ปลอบประโลมหัวใจที่บ้าคลั่งของตัวเอง
หลี่ซวนยืนอยู่ภายใต้แสงแดดแผดเผาไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่
“อ๊า – !”
ในที่สุดหลี่ซวนก็กู่ก้องระบายความอัดอั้นไปยังอาคารสูงหลายหลังที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
แล้วหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งทันที
ประมาณสองนาทีต่อมา หลี่ซวนที่ไม่ต้องการปลุกเร้าความขัดแย้งกับผู้อื่น ในที่สุดก็สงบลง เขากลับลงมาอย่างตื่นเต้นและไปอาบน้ำเย็นเพื่อล้างความตื่นเต้นที่เหลืออยู่ออกไป
.
