ตอนที่ 19: เข้าห้องน้ำชาย (อ่านฟรี)

“พ่อบอกว่าผู้หญิงคนนั้นเคยคนโปรดของพ่อในอดีต แต่ตอนนี้พ่อทำได้แค่ทำให้เธอผิดหวัง เธอเหมาะกับผู้ชายที่ดีกว่านี้”

“พ่อของลูกพูดแบบนั้นจริงเหรอ?” ดวงตาของมู่เสวี่ยหลิงดูอันตรายเล็กน้อย

"ใช่ค่ะ" หลิงอิงคิดกับตัวเอง ถ้าเป็นเช่นนั้น แม่ก็จะไม่ให้เธอต้องเล่นกับหลิงจื่อแล้วใช่ไหม?

เธอเกลียดหลิงจื่อมากจริงๆ เกลียดมากจริงๆ

มู่เสวี่ยหลิงไม่ได้พูดอะไร เธอมองดูรถที่อยู่ข้างหน้าด้วยท่าทางเย็นชา หลิงเจิ้นเซิง ผู้หญิงคนนั้นคือไฝชาดในใจคุณ แล้วฉันล่ะ?

ฉันให้กำเนิดลูกสามคนเพื่อคุณ นี่คือวิธีที่คุณตอบแทนฉันอย่างนั้นเหรอ!

ดวงตาของหลิงเซิงก็เย็นชาเช่นกัน คงจะดีถ้าหลิงจื่อหายไปจากโลกนี้...

หลิงเซียวรู้สึกกลัวเล็กน้อย พ่อของเขาชอบหลิงจื่อมาก ไม่อย่างนั้นพ่อคงไม่ได้พูดแบบนั้น บางทีในอนาคต พ่ออาจจะปฏิบัติต่อหลิงจื่อดีกว่านี้อีกก็ได้

แล้วเขาจะยังพูดอะไรได้ล่ะ พ่อไม่มีทางเชื่อเขาแน่ๆ

เมื่อวันหนึ่งเขามีความสามารถมากกว่านี้ เขาจะต้องเอาคืนหลิงจื่อแน่นอน ตอบแทนสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้!

รถวิ่งไปตามถนน ทิวทัศน์ข้างทางผ่านมาและผ่านไป พวกเขาไม่มีอารมณ์จะชื่นชม ทุกคนต่างจมอยู่กับความคิดของตัวเอง

ทุกคนมาถึงร้านอาหารในเวลาไม่นาน จากนั้นก็พากันไปที่ห้องอาหารส่วนตัวและนั่งลง

หลิงเจิ้นเซิงสั่งอาหาร และครอบครัวก็พูดคุยกัน

หลิงจื่อไม่มีอะไรทำ และเธอก็ไม่มีอะไรคุยกับพวกเขา เธอจึงยืนขึ้น

“จะไปไหน?” หลิงเจิ้นเซิงขมวดคิ้วมองเธอ

“ห้องน้ำครับ” เธอตอบเบาๆ จากนั้นเปิดประตูเดินออกไป

มู่เสวี่ยหลิงกลายเป็นคุณแม่ที่น่ารัก พูดคุยกับลูกๆ เกี่ยวกับเรื่องเรียนของพวกเขา

ทุกคนกำลังมีช่วงเวลาที่ดี ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีความสุขมากขึ้นยามที่ไม่มีหลิงจื่ออยู่ด้วย

หลิงจื่อเดินเข้าไปในห้องน้ำ เธอล้างมือที่อ่างล้างมือ ใบหน้าของเธอเรียบเฉย

เมื่อมองไปที่ห้องน้ำชายและหญิง เธอก็เดินเข้าไปในห้องน้ำชายโดยไม่ลังเล

ถ้าเธอขืนเข้าห้องน้ำหญิง มิวายคงถูกด่าว่าโรคจิต ไม่ก็พวกเบี่ยงเบนทางเพศ

ภายในห้องน้ำแบ่งห้องน้ำเป็นห้องๆ เธอจึงพอเข้าไปใช้บริการได้

ชาติก่อนเธอก็เป็นหญิงปลอมเป็นชาย เวลาเข้าห้องน้ำก็เข้าห้องน้ำผู้ชาย

อย่างไรก็ตาม เธอไม่มีนิสัยชอบดูงวงช้างของคนอื่น เว้นแต่เธอไม่มีทางเลือก เธอจึงเลือกไม่เข้าห้องน้ำสาธารณะ แต่ถ้าต้องเข้าจริงๆ เธอจะรอเวลาที่ไม่มีใครอื่นนอกจากเธอ

โชคดีที่ตอนที่เธออยู่ในเมียวเจี่ยง ไม่มีพี่น้องคนไหนขอให้เธอไปห้องน้ำด้วยกัน จากนั้นก็เปรียบเทียบความยาวของงวงช้างน้อยกับเธอ เธอจะเอาอะไรไปเปรียบเทียบกับพวกเขาได้ล่ะ

เธอเดินเข้าไปโดยสายตามองตรงไปข้างหน้า ร้านอาหารนี้ค่อนข้างมีระดับ ดังนั้นภายในห้องน้ำจึงสะอาดมาก และไม่มีคนเท่าไหร่

เมื่อเธอออกมาจากห้องน้ำ เธอเจอหลิงเซิง เขากำลังสูบบุหรี่อยู่ตรงทางเดิน

เมื่อเขาเห็นเธอ ดวงตาของเขาก็มืดหม่น หลิงจื่อเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย หลิงเซิงเป็นนักเรียนชั้น ม.6 การสอบเข้ามหาวิทยาลัยกำลังใกล้เข้ามาแล้ว ดังนั้นเขาจึงแก่กว่าเธอสองสามปี

“หลิงจื่อ” เมื่อหลิงจื่อเดินผ่านเขา ทันใดนั้นเขาก็เรียกเธอและพูดด้วยเสียงต่ำว่า “ครั้งหน้าแกไม่โชคดีอย่างนี้แน่”

“ครั้งหน้าอะไร?” ดวงตาของหลิงจื่อเป็นประกายและเธอมองเขาราวกับว่าเธอไม่รู้เรื่องอะไรเลย

หลิงเซิงโยนก้นบุหรี่ลงในที่เขี่ยบุหรี่และเงยหน้าขึ้นมองเขา สายตาของเขาดูชั่วร้าย “ไอ้เด็กเวร แกควรไสหัวออกจากตระกูลหลิงของเรา คราวที่แล้วฉันอุตสาห์ให้พวกคนกล้ามโตมาทุบตีแก แต่ไม่คิดว่าแกจะยังหนีไปได้  เหอะๆ”

“อ้อ กล้ายอมรับแล้ว?” หลิงจื่อหัวเราะ เธอก้าวเข้ามาหาเขาสองก้าวและจับคางของเขาด้วยมือของเธอ จากนั้นบิดมันอย่างแรง

แคร๊ก!

เธอได้ยินเสียงคางหลุด หลิงเซิงไม่ทันเห็นการเคลื่อนไหวของเธอเลยด้วยซ้ำ รู้ตัวอีกที ความเจ็บก็แล่นมาเป็นริ้วๆ

“อ๊ากกกกก!!” หลิงเซิงคำรามด้วยความเจ็บปวดและตบหลิงจื่ออย่างแรง