ตอนที่ 150

ตอนที่ 150

ในเวลานี้ ผู้พันอี้นำชาเข้ามา

หลี่ไห่เฟิงไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติมและยิ้ม “เอาเลยบอสหลิว นี่เป็นชาชั้นดีที่ฉันชอบมาเป็นเวลานาน ลองจิบดู”

หลิวหมิงอวี่หยิบถ้วยน้ำชา จิบ และยกนิ้วให้ “ชาชั้นดีที่นายพลหลี่เก็บมาเป็นเวลานานไม่มีการสูญเสียรสชาติเลน มันมีกลิ่นหอมมาก”

ในความเป็นจริง หลิวหมิงอวี่ไม่มีความรู้เกี่ยวกับรสชาติของชามากนัก ตราบใดที่ไม่ใช่ชาชั้นเลว รสชาติก็จะเหมือนกัน

หลังจากได้ยินเรื่องนี้ หลี่ไห่เฟิงยิ้มอีกครั้งแล้วพูดว่า “ถ้าบอสหลิวชอบ ก็เอากลับไปด้วย”

เขาตรวจสอบหลิวหมิงอวี่และรู้โดยธรรมชาติว่าชาที่หลิวฝูกุ้ยนำมาขายทส่งมาจากหลิวหมิงอวี่แต่ชาที่เขามีอยู่ตอนนี้ดีกว่าของหลิวฝูกุ้ยมาก

หลิวหมิงอวี่ยิ้มและพูดว่า “ขอบคุณท่านนายพล”

ผู้พันอี้ก็นั่งลงและจิบจากถ้วยน้ำชาของเขา

ผู้พันอี้ยังเป็นคนรักชาอีกด้วย ชาในบ้านของนายพลก็มักจะเป็นชาชั้นดีเช่นกัน แต่เขาดื่มได้เพียงชาธรรมดาบ้างบางครั้ง คราวนี้ได้ดื่มชาที่นายพลเก็บมานาน เป็นพรของหลิวหมิงอวี่ที่เขาสามารถลิ้มรสได้ ชาหายากที่รอคอยมานาน

แต่ไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตาของเขาหรือเปล่า เขารู้สึกว่าชาที่นายพลเก็บมานานดูไม่หอมเลย? ดูเหมือนว่าไม่มีกลิ่นหอมของชาที่เขามักจะดื่ม

เขาไม่เชื่อในความคาดเขาของตนเอง เขาจึงหยิบถ้วยน้ำชาขึ้นมาอีกครั้งแล้วจิบ คราวนี้แทนที่จะดื่มทันที เขาปล่อยให้ชาไหลเข้าปาก

ในที่สุด เขาก็รู้สึกถึงกลิ่นหอมของชาที่อบอวลอยู่ในปากของเขา

ปรากฎว่าชาของนายพลไม่เลว แต่เช้านี้เขาไปหาบอสหลิวและดื่มชาดีๆ ของเขา

ไม่มีอะไรเสียหายหากไม่มีการเปรียบเทียบ สิ่งที่เหลืออยู่ในปากของเขายังคงเป็นชาหลงจิ่งเกรดพิเศษที่หลิวหมิงอวี่จัดหาให้

สำหรับผู้ที่รักชา หลังจากดื่มชาดีๆ แล้วดื่มชาที่ไม่ดี เขามักจะรู้สึกแย่อยู่เสมอ หลังจากจิบสองจิบแล้วเขาก็วางถ้วยลง

หลี่ไห่เฟิงมองผู้พันอี้ด้วยความประหลาดใจ เขารู้ว่าผู้พันอี้อยากลองดื่มชาของเขามาเป็นเวลานาน ทำไมเขาไม่มีความตื่นเต้น “พันเอก เกิดอะไรขึ้น ชานี้ไม่ดีเหรอ?”

“เป็นชาที่ท่านนายพลเก็บไว้มานาน ในที่สุดผมก็ได้มันมาในวันนี้”

หลังจากพูดแล้ว ผู้พันอี้ก็มองไปที่หลิวหมิงอวี่เช่นกัน เขาเห็นว่า หลิวหมิงอวี่เพิ่งชื่นชมชาของนายพลอย่างจริงใจ ต้องบอกว่าการแสดงของบอสหลิวค่อนข้างดี

หลิวหมิงอวี่ถูกจ้องมอง เขาทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย และเขายกย่องมันด้วยการยกนิ้วให้ “ชาของนายพลนั้นดีมาก และทักษะการชงชาของผู้พันอี้ก็ดีมากเช่นกัน”

ทั้งสามคนคุยกันเรื่องน้ำชาในห้องนั่งเล่น

ชาของหลี่ไห่เฟิงไม่ได้แย่ แต่หลิวหมิงอวี่ไม่รู้ว่า หลี่ไห่เฟิงเรียกเขามาทำอะไรในช่วงเวลานี้

เดิมทีเขาวางแผนที่จะรอให้หลี่ไห่เฟิงพูด แต่หลังจากรอสักครู่ เขาไม่ได้พูดถึงหัวข้ออื่น หลิวหมิงอวี่อดไม่ได้ที่จะถาม “ท่านนายพลเชิญผมมาที่นี่มีอะไรให้ผมช่วยเหลือหรือไม่ ตราบใดที่ผมทำได้ ผมจะพยายามช่วยอย่างเต็มที่”

หลิวหมิงอวี่เริ่มถามคำถามของตัวเอง แต่เขาก็กลัวว่า หลี่ไห่เฟิงจะให้ทำเรื่องที่เกินความสามารถของเขา เขาจึงอธิบายก่อนว่าสิ่งที่เขาสามารถช่วยได้นั้นอยู่ในขอบเขตความสามารถของเขา

หลี่ไห่เฟิงยิ้มและกล่าวว่า “อันที่จริง ไม่มีอะไรมาก แค่ต้องการเชิญคุณมาที่สตูดิโอของฉัน”

สตูดิโอ?

หลิวหมิงอวี่มีเครื่องหมายคำถามสีดำบนใบหน้าของเขา ท่านนายพล ไม่ใช่งานของท่านทั่วไปหรือ? ทำไมคุณถึงเชิญผมมาที่สตูดิโอ? คุณจะให้ผมดูการผลิตอาวุธหรือไม่?

เมื่อเห็นท่าทางงงงวยของ หลิวหมิงอวี่หลี่ไห่เฟิงยิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไร แค่ไปเยี่ยมชม”

หลังจากพูดแล้ว เขาก็หันศีรษะและพูดกับผู้พันอี้ “ผู้พัน คุณจัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหม? ฉันจะพาบอสหลิวไปเยี่ยมสตูดิโอของเรา”

ผู้พันอี้พยักหน้าและเป็นผู้นำทาง จากนั้นจึงออกไปเตรียมการ

มันยังคงเป็นรถคันเดิมเมื่อเขามา ผู้พันอี้ขับรถ หลิวหมิงอวี่และหลี่ไห่เฟิงนั่งด้านหลัง

หลังจากออกจากวิลล่า เขาขับรถไปทางเหนือหลายร้อยเมตรและมาถึงโรงงานขนาดใหญ่

หลิวหมิงอวี่รู้สึกว่าเมื่อเขามาจากพื้นที่วิลล่า การป้องกันโดยรอบก็ยิ่งเข้มงวดมากขึ้น สามารถมองเห็นหอคอยเป็นระยะ บางคนลาดตระเวนบนนั้น และมักเห็นมือปืนเดินผ่านไปตามถนน

เมื่อผ่านไป ทหารเห็นรถจึงยกมือทำความเคารพทันที

ไม่น่าแปลกใจที่ผู้พันอี้ไม่เต็มใจที่จะมอบให้เขา ปรากฎว่ารถคันนี้เป็นรถของหลี่ไห่เฟิง

ทั้งสองคุยกันอยู่ในรถครู่หนึ่งก่อนที่พวกเขาจะมาถึง

พวกเขาเข้าไปในอาคารโรงงาน มีคนจำนวนมาก และการป้องกันก็เข้มงวดมากขึ้น

บางคนในชุดขาวกำลังเดินไปมา

นี่ไม่ใช่ค่ายทหาร แต่เหมือนโรงพยาบาล

อย่างไรก็ตาม โรงพยาบาลไม่จำเป็นต้องได้รับการป้องกันที่แข็งแกร่งเช่นนี้

เป็นความจริงที่ว่าเขาเป็นบุคคลแรกในนิคมเจียหางที่เป็นกำลังหลักของการตั้งถิ่นฐาน เขาได้เห็นมันตลอดทาง และจำนวนมือปืนในโรงงานแห่งนี้ก็เกินจำนวนคนของเขามาก

มีมือปืนกี่คนในกองกำลังทั้งหมดของหลี่ไห่เฟิง?

ห้าพัน?

หมื่น?

หลิวหมิงอวี่ไม่รู้ เขาแค่ต้องการหาบุคลากรทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีอย่างเงียบๆ และแปลงความรู้ด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีให้เพื่อนำไปใช้ในโลกแห่งความจริง

เขาไม่มีความคิดที่จะล้มล้าง หลี่ไห่เฟิงและเป็นผู้นำในนิคม เมื่อเห็นทัศนคติของหลี่ไห่เฟิงแล้ว ดูเหมือนว่าจะดี

แต่เขายังแอบระมัดระวัง นอกจากพ่อแม่ของเขาเองแล้ว ไม่มีใครทำดีกับคนอื่นโดยไม่มีเหตุผล

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในความมืดมิดของโลกนี้ ที่ซึ่งผู้คนกินเนื้อกัน ทุกสิ่งทุกอย่างจะต้องทำอย่างระมัดระวัง

แต่หลิวหมิงอวี่ยังคงพูดคุยกับหลี่ไห่เฟิงด้วยรอยยิ้ม

พวกเขาลงจากรถ นำทางโดยหลี่ไห่เฟิงประตูไป

หลังจากเข้าประตู หลิวหมิงอวี่พบว่าโรงงานแห่งนี้มีสถานที่พิเศษ

มันไม่ใช่โรงพยาบาล หลิวหมิงอวี่จินตนาการ ว่ามันจะเป็นเหมือนสถานที่สำหรับการวิจัยทางวิทยาศาสตร์

ภายในมีอุปกรณ์ที่ไม่ปรากฏชื่อทุกประเภทเรียงราย แต่เมื่อมองแวบแรก พวกมันค่อนข้างราคาสูง

ในความเป็นจริง หลิวหมิงอวี่ไม่เห็นอุปกรณ์ของโลกอนาคต นับประสาอุปกรณ์สำหรับการวิจัยทางวิทยาศาสตร์

แต่เขายังคงรู้จักหลอดทดลอง ขวดยา และสิ่งอื่นๆ ที่คล้ายคลึงกัน

บางคนในชุดคลุมสีขาวเดินไปมาระหว่างอุปกรณ์ ถือหลอดทดลอง และพูดพึมพำ

“การแบ่งเซลล์เป็นอย่างไร”

“อัตราการแบ่งเซลล์เป็นปกติ”

“อัตราการสูงวัย”

“ปกติ”

“ทดสอบข้อมูลทางพันธุกรรม”

“รับทราบ”

“การทดสอบทางพันธุกรรมอีกครั้ง”

ในห้องปฏิบัติการมีเสียงอึกทึกทุกรูปแบบ ทุกอย่างดูวุ่นวาย แต่เป็นระเบียบ

การได้ยินของหลิวหมิงอวี่นั้นยอดเยี่ยมมาก ในเสียงที่ดัง เขาก็ได้ยินข้อมูลบางอย่างเช่นกัน ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังศึกษาประเด็นวิวัฒนาการทางพันธุกรรม

เป็นไปได้ไหมที่หลี่ไห่เฟิงตระหนักถึงการใช้คริสตัลพลังงานเพื่อสร้างยาวิวัฒนาการทางพันธุกรรม?