ตอนที่แล้วตอนที่ 093 จางหม่านที่เสียงแก่ขึ้น
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 095 ต้นทุนคือเจ้าโลก

ตอนที่ 094 ขี้โม้เกินไปละมั้ง


มีเหงื่อเล็กน้อยได้ไหลออกมาจากหน้าผากซูแคน

การพูดกวางตุ้งทำให้คนรอบๆได้หันมามองที่ซูแคน เนื่องจากที่หนานจิงไม่มีใครพูดจีนกวางตุ้นได้สักคน

ซูแคนพูดกระซิบเบาๆตอบจางหม่านว่า

"ที่นี่ยุ่งมากเลย ไม่ค่อยมีเวลาติดต่อไปเท่าไหร่"

มันค่อนข้างยุ่งมากในแต่ละวัน ซูแคนยุ่งอยู่กับการนั่งบนเก้าอี้ตัวโปรด พร้อมต้มใบชาลงในชุดน้ำชาลายครามของเขา

การต้มชาลงในชุดน้ำชาอันนี้ต้องใช้พลังงานสูงมาก ไม่อย่างงั้นเขาจะหลับทุกครั้งที่จิบชาในชุดน้ำลายนี้ได้ยังไงกันทุกวัน

โชคดีที่จางหม่านไม่รู้เรื่องราวของที่นี่ ไม่อย่างงั้นละก็….

เจ้านายแบบนี้มีที่ไหน

พนักงานทำหน้าหนักจนเสียงแก่เหมือนป้าขนาดนี้ แต่เจ้านายกลับใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในทุกๆวัน

การทำงานของซูแคนก็เพียงแต่ใช้เงินที่ร่วมกับทาง HSBC ได้ลงไปกับหุ้นซึ่งมันก็ทำงานด้วยตัวมันเองอยู่แล้ว

หม่าเสี่ยวหยุยชายที่ร่ำรวยที่สุดในจีน เขาต้องทำงานแทบไม่มีวันหยุดเลย เพราะว่าเขาเป็นมืออาชีพ

ซูแคนก็ทำงานแบบชายคนดังกล่าวอยู่ โดยให้บริษัทมันทำเงินด้วยตัวของมันเองภายใต้คำสั่งของซูแคน

"เจ้านายคะ"

จางหม่านยังคงเรียกซูแคนด้วยน้ำเสียงแก่ๆ เธอดูหมดเรี่ยวแรงของเธอแล้ว

ตั้งแต่ที่เขากลับมาจากเซียงเจียงก็เป็นเวลาหลายวันแล้ว กว่าจะขึ้นรถไฟ กว่าจะออกจากเผิงเฉิง

ระหว่างนั้นจางหม่านคงวุ่นวายกับเรื่องภายในบริษัทและยังต้องไปจัดการหุ้นที่ HSBC อีก

"ฉันเชื่อคุณค่ะเจ้านาย"

หลังจากพูดจบจางหม่านก็ยืนแข็งนิ่งอยู่กับที่

หน้าของเธอได้ร้อนขึ้นจนแก้มของเธอมีสีแดง

หัวใจของจางหม่านเต้นเร็วขึ้น

เธอรู้สึกว่าแค่ได้ยินเสียงของซูแคนความรู้สึกแปลกๆก็ได้ออกมาจากตัวเธอ

ประโยคที่พูดกับซูแคนดูเป็นประโยคง่ายๆ แต่กลับทำใจของจางหม่านอบอุ่นได้เพียงนี้

"ฉันจะแจ้งให้คุณทราบเกี่ยวกับผลการร่วมมือกับทาง HSBC ค่ะ"

"อื้ม"

ซูแคนพยักหน้า

"สัปดาห์ที่ผ่านมาผลกำไรของบริษัทได้ลดลงอย่างมาก แต่ยังคงได้กำไรอยู่ค่ะ ในเวลา 1 สัปดาห์สามารถทำกำไรได้ 200 ล้าน"

"น่าเสียดายถ้าเจ้านายอยู่ที่เซียงเจียงละก็ อาจจะไม่ต้องใช้เวลาถึง 1 สัปดาห์ก็น่าจะทำเงินได้มากกว่า 200 ล้านแล้วนะคะ"

"อย่างน้อยมันก็ขึ้นไปถึง 200 ล้านแหละ ยังไงซะผลลัพธ์มันก็เหมือนกันอยู่ดี เธอจัดการให้เรียบร้อยแบบนี้ไปเรื่อยๆก็แล้วกัน อีกประมาณ 20 วันก็น่าถึงเป้าแล้วหล่ะ"

ซูแคนรู้ว่าตอนนี้หุ้นกำลังขึ้นลงเรื่อยๆ ให้จางหม่านซื้อขายแล้วกินกำไรต่อวันแบบนี้เรื่อยๆดีแล้วหล่ะ การซื้อและขายภายใน 1 วัน ถ้าเข้าใจในเรื่องตลาดหุ้นก็จะสามารถทำเงินได้มากมายมหาศาล

ซูแคนจำไม่ได้ว่าหุ้นพวกนี้ขึ้นสูงสุดตอนไหน เขารู้แค่ว่าหุ้นเหล่านี้จะเพิ่มมากสุดอย่างมาก็แค่ 1 เดือน

ทันใดนั้นเองซูแคนได้ยินเสียงหัวเราะไม่ไกลจากตัวเขา

เขาหันไปมองก็พบชายชราที่กำลังเล่นหมากรุกหัวเราะอยู่

ซูแคนส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

ชายชราคนนี้อาศัยอยู่ใกล้ๆกับบ้านของเขา อายุน่าจะปีมาณ 60 อายุใกล้เคียงกับเฒ่าหลี่แต่น่าจะอ่อนกว่าเล็กน้อย

ขณะที่เดินอยู่ในซอย ซูแคนก็มักจะพบชายคนนี้อยู่บ่อยๆ แสดงว่าเขาน่าจะอาศัยใกล้กลับบ้านของซูแคน

เขาก็น่าจะมองซูแคนเป็นเพื่อนบ้านเหมือนกัน

"จัดการให้เรียบร้อย"

ชายชราพูดด้วยรอยยิ้ม

ซูแคนประหลาดใจที่ยิน เขาพบว่าชายชราเพิ่งพูดกับเขาด้วยภาษาจีนกวางตุ้งแท้ๆ แถมพูดล้อเลียนเขา

ชายคนนี้สามารถพูดกวางตุ้งได้ ซึ่งหาได้ยากมากในหนานจิง

ไม่แปลกใจเลย อายุของชายคนนี้เกินครึ่งร้อยมาหลายปีแล้ว บางทีเขาอาจจะมาจากมณฑลกวางตุ้งก็ได้

"ขี้โม้เกินไปละมั้ง จะทำเงินได้ 200 ล้านภายใน 20 วัน"

ชายชราพูดด้วยน้ำเสียงดูถูก

"จะโม้ก็ให้มันมีลิมิตหน่อยพ่อหนุ่ม"

ซูแคนพูดไม่ออกหลังจากได้ยิน ชายชราคนนี้มองว่าเขาเป็นคนขี้โม้โอ้อวดอย่างงั้นรึ เขาไม่เชื่อว่าซูแคนจะทำเงินได้หลายร้อยล้านโดยใช้เวลาแค่ไม่กี่วัน

เมื่อมองไปที่ชายชราที่กำลังดูหมิ่นซูแคน

เขาคิดในใจว่าจะเอาคืนชายชราคนนี้ยังไงดี

ซูแคนอยากจะเอาเงินของเขามาโชว์ให้ชายชราดูตอนนี้เลย แต่เดี๋ยวชายคนนี้จะหัวใจวายตายซะก่อน

ซูแคนส่ายหัวและพูดกับจางหม่านเป็นภาษาอังกฤษ

"เอาล่ะ มาเข้าเรื่องกันต่อ"

จางหม่ายงงเล็กน้อย แม้ว่าเธอจะเรียนในมหาวิทยาลัยที่ห่วยขึ้นชื่อ แต่ที่นั่นก็ยังมีหลักสูตรภาษาอังกฤษอยู่

เธอสามารถพูดภาษาอังกฤษได้อย่างคล่องแคล่ว

"ผู้จัดการหวางอยากถามเจ้านายว่าหุ้นซื้อไป คุณต้องการซื้อเพิ่มอีกไหมคะ ตอนนี้มันกำลังขึ้นอย่างต่อเนื่อง"

จางหม่านพูดด้วยรอยยิ้ม

"ไม่ต้อง"

"ในบรรดาหุ้นพวกนั้นมีเพียงหุ้นไม่กี่ตัวเท่านั้นที่สามารถทำได้"

"การเพิ่มทุนให้กับหุ้นอาจทำให้หุ้นร่วงลงจนขาดทุนได้"

"ที่น่าจะทำได้ตอนนี้"

"จางหม่าน เธอแบ่งเงิน 500 ล้านออกแยกไปซื้อหุ้นอเมริกา 300 ล้านแล้ว 200 ล้านซื้อหุ้นจากญี่ปุ่น"

ซูแคนพูดอย่างรวดเร็วด้วยภาษาอังกฤษ

"ว้าว"

ชายชรามองไปที่ซูแคนด้วยสายตาที่ขุ่นมัว

ทำไมไอ้เด็กคนนี้ถึงเลิกพูดขี้โม้ด้วยจีนกวางตุ้งแล้วล่ะ

ขี้โม้ขนาดนี้กลัวคนจับได้รึไงวะ

เมื่อกี้นี้ก็เหมือนจะใช้ภาษาจากต่างประเทศ

เก่งมาจากไหนวะ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด