ตอนที่ 094 ขี้โม้เกินไปละมั้ง
มีเหงื่อเล็กน้อยได้ไหลออกมาจากหน้าผากซูแคน
การพูดกวางตุ้งทำให้คนรอบๆได้หันมามองที่ซูแคน เนื่องจากที่หนานจิงไม่มีใครพูดจีนกวางตุ้นได้สักคน
ซูแคนพูดกระซิบเบาๆตอบจางหม่านว่า
"ที่นี่ยุ่งมากเลย ไม่ค่อยมีเวลาติดต่อไปเท่าไหร่"
มันค่อนข้างยุ่งมากในแต่ละวัน ซูแคนยุ่งอยู่กับการนั่งบนเก้าอี้ตัวโปรด พร้อมต้มใบชาลงในชุดน้ำชาลายครามของเขา
การต้มชาลงในชุดน้ำชาอันนี้ต้องใช้พลังงานสูงมาก ไม่อย่างงั้นเขาจะหลับทุกครั้งที่จิบชาในชุดน้ำลายนี้ได้ยังไงกันทุกวัน
โชคดีที่จางหม่านไม่รู้เรื่องราวของที่นี่ ไม่อย่างงั้นละก็….
เจ้านายแบบนี้มีที่ไหน
พนักงานทำหน้าหนักจนเสียงแก่เหมือนป้าขนาดนี้ แต่เจ้านายกลับใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในทุกๆวัน
การทำงานของซูแคนก็เพียงแต่ใช้เงินที่ร่วมกับทาง HSBC ได้ลงไปกับหุ้นซึ่งมันก็ทำงานด้วยตัวมันเองอยู่แล้ว
หม่าเสี่ยวหยุยชายที่ร่ำรวยที่สุดในจีน เขาต้องทำงานแทบไม่มีวันหยุดเลย เพราะว่าเขาเป็นมืออาชีพ
ซูแคนก็ทำงานแบบชายคนดังกล่าวอยู่ โดยให้บริษัทมันทำเงินด้วยตัวของมันเองภายใต้คำสั่งของซูแคน
"เจ้านายคะ"
จางหม่านยังคงเรียกซูแคนด้วยน้ำเสียงแก่ๆ เธอดูหมดเรี่ยวแรงของเธอแล้ว
ตั้งแต่ที่เขากลับมาจากเซียงเจียงก็เป็นเวลาหลายวันแล้ว กว่าจะขึ้นรถไฟ กว่าจะออกจากเผิงเฉิง
ระหว่างนั้นจางหม่านคงวุ่นวายกับเรื่องภายในบริษัทและยังต้องไปจัดการหุ้นที่ HSBC อีก
"ฉันเชื่อคุณค่ะเจ้านาย"
หลังจากพูดจบจางหม่านก็ยืนแข็งนิ่งอยู่กับที่
หน้าของเธอได้ร้อนขึ้นจนแก้มของเธอมีสีแดง
หัวใจของจางหม่านเต้นเร็วขึ้น
เธอรู้สึกว่าแค่ได้ยินเสียงของซูแคนความรู้สึกแปลกๆก็ได้ออกมาจากตัวเธอ
ประโยคที่พูดกับซูแคนดูเป็นประโยคง่ายๆ แต่กลับทำใจของจางหม่านอบอุ่นได้เพียงนี้
"ฉันจะแจ้งให้คุณทราบเกี่ยวกับผลการร่วมมือกับทาง HSBC ค่ะ"
"อื้ม"
ซูแคนพยักหน้า
"สัปดาห์ที่ผ่านมาผลกำไรของบริษัทได้ลดลงอย่างมาก แต่ยังคงได้กำไรอยู่ค่ะ ในเวลา 1 สัปดาห์สามารถทำกำไรได้ 200 ล้าน"
"น่าเสียดายถ้าเจ้านายอยู่ที่เซียงเจียงละก็ อาจจะไม่ต้องใช้เวลาถึง 1 สัปดาห์ก็น่าจะทำเงินได้มากกว่า 200 ล้านแล้วนะคะ"
"อย่างน้อยมันก็ขึ้นไปถึง 200 ล้านแหละ ยังไงซะผลลัพธ์มันก็เหมือนกันอยู่ดี เธอจัดการให้เรียบร้อยแบบนี้ไปเรื่อยๆก็แล้วกัน อีกประมาณ 20 วันก็น่าถึงเป้าแล้วหล่ะ"
ซูแคนรู้ว่าตอนนี้หุ้นกำลังขึ้นลงเรื่อยๆ ให้จางหม่านซื้อขายแล้วกินกำไรต่อวันแบบนี้เรื่อยๆดีแล้วหล่ะ การซื้อและขายภายใน 1 วัน ถ้าเข้าใจในเรื่องตลาดหุ้นก็จะสามารถทำเงินได้มากมายมหาศาล
ซูแคนจำไม่ได้ว่าหุ้นพวกนี้ขึ้นสูงสุดตอนไหน เขารู้แค่ว่าหุ้นเหล่านี้จะเพิ่มมากสุดอย่างมาก็แค่ 1 เดือน
ทันใดนั้นเองซูแคนได้ยินเสียงหัวเราะไม่ไกลจากตัวเขา
เขาหันไปมองก็พบชายชราที่กำลังเล่นหมากรุกหัวเราะอยู่
ซูแคนส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้
ชายชราคนนี้อาศัยอยู่ใกล้ๆกับบ้านของเขา อายุน่าจะปีมาณ 60 อายุใกล้เคียงกับเฒ่าหลี่แต่น่าจะอ่อนกว่าเล็กน้อย
ขณะที่เดินอยู่ในซอย ซูแคนก็มักจะพบชายคนนี้อยู่บ่อยๆ แสดงว่าเขาน่าจะอาศัยใกล้กลับบ้านของซูแคน
เขาก็น่าจะมองซูแคนเป็นเพื่อนบ้านเหมือนกัน
"จัดการให้เรียบร้อย"
ชายชราพูดด้วยรอยยิ้ม
ซูแคนประหลาดใจที่ยิน เขาพบว่าชายชราเพิ่งพูดกับเขาด้วยภาษาจีนกวางตุ้งแท้ๆ แถมพูดล้อเลียนเขา
ชายคนนี้สามารถพูดกวางตุ้งได้ ซึ่งหาได้ยากมากในหนานจิง
ไม่แปลกใจเลย อายุของชายคนนี้เกินครึ่งร้อยมาหลายปีแล้ว บางทีเขาอาจจะมาจากมณฑลกวางตุ้งก็ได้
"ขี้โม้เกินไปละมั้ง จะทำเงินได้ 200 ล้านภายใน 20 วัน"
ชายชราพูดด้วยน้ำเสียงดูถูก
"จะโม้ก็ให้มันมีลิมิตหน่อยพ่อหนุ่ม"
ซูแคนพูดไม่ออกหลังจากได้ยิน ชายชราคนนี้มองว่าเขาเป็นคนขี้โม้โอ้อวดอย่างงั้นรึ เขาไม่เชื่อว่าซูแคนจะทำเงินได้หลายร้อยล้านโดยใช้เวลาแค่ไม่กี่วัน
เมื่อมองไปที่ชายชราที่กำลังดูหมิ่นซูแคน
เขาคิดในใจว่าจะเอาคืนชายชราคนนี้ยังไงดี
ซูแคนอยากจะเอาเงินของเขามาโชว์ให้ชายชราดูตอนนี้เลย แต่เดี๋ยวชายคนนี้จะหัวใจวายตายซะก่อน
ซูแคนส่ายหัวและพูดกับจางหม่านเป็นภาษาอังกฤษ
"เอาล่ะ มาเข้าเรื่องกันต่อ"
จางหม่ายงงเล็กน้อย แม้ว่าเธอจะเรียนในมหาวิทยาลัยที่ห่วยขึ้นชื่อ แต่ที่นั่นก็ยังมีหลักสูตรภาษาอังกฤษอยู่
เธอสามารถพูดภาษาอังกฤษได้อย่างคล่องแคล่ว
"ผู้จัดการหวางอยากถามเจ้านายว่าหุ้นซื้อไป คุณต้องการซื้อเพิ่มอีกไหมคะ ตอนนี้มันกำลังขึ้นอย่างต่อเนื่อง"
จางหม่านพูดด้วยรอยยิ้ม
"ไม่ต้อง"
"ในบรรดาหุ้นพวกนั้นมีเพียงหุ้นไม่กี่ตัวเท่านั้นที่สามารถทำได้"
"การเพิ่มทุนให้กับหุ้นอาจทำให้หุ้นร่วงลงจนขาดทุนได้"
"ที่น่าจะทำได้ตอนนี้"
"จางหม่าน เธอแบ่งเงิน 500 ล้านออกแยกไปซื้อหุ้นอเมริกา 300 ล้านแล้ว 200 ล้านซื้อหุ้นจากญี่ปุ่น"
ซูแคนพูดอย่างรวดเร็วด้วยภาษาอังกฤษ
"ว้าว"
ชายชรามองไปที่ซูแคนด้วยสายตาที่ขุ่นมัว
ทำไมไอ้เด็กคนนี้ถึงเลิกพูดขี้โม้ด้วยจีนกวางตุ้งแล้วล่ะ
ขี้โม้ขนาดนี้กลัวคนจับได้รึไงวะ
เมื่อกี้นี้ก็เหมือนจะใช้ภาษาจากต่างประเทศ
เก่งมาจากไหนวะ