653 - ความเปลี่ยนแปลงของสวรรค์และปฐพี 

1963 - ความเปลี่ยนแปลงของสวรรค์และปฐพี

“ลูกเอ๋ยเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”

การแสดงออกของฉินอี้หนิงและสือจื่อหลิงทั้งคู่เปลี่ยนจากความหงุดหงิดเป็นความสุขทันที ฉินอี้หนิงเช็ดน้ำตาของนางและมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนหน้า

อวิ๋นซีก็มาถึงด้วยเช่นกันรูปร่างของนางสูงโปร่งและสง่างามคล้ายกับกล้วยไม้ที่สงบนิ่ง ตอนนี้ดวงตาของนางเผยให้เห็นความสุขที่แท้จริงจากภายใน

“ท่านลุงกลับมาแล้ว! นี่มันสุดยอดเกินไป! เขาประสบความสำเร็จอย่างแน่นอนและไม่มีใครเทียบได้ภายใต้สวรรค์!” กลุ่มวัยรุ่นโห่ร้องและรีบวิ่งเข้ามา

ตอนนี้สือฮ่าวเข้าใจแล้วว่าเขาไม่สามารถตายได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ทั้งหมู่บ้านมองว่าเขาเป็นเสาหลักของทุกคน หากเขาล้มลงผลที่ตามมาก็จะไม่อาจหยั่งรู้ได้

“อาจารย์ชีวิตของท่านช่างตายยากตายเย็นจริงๆ” มังกรแดงอุทานออกมาอย่างตกใจก่อนจะถูกเท้าของสือฮ่าวเตะขึ้นฟ้า

แน่นอนว่าเขาระมัดระวังอย่างยิ่งควบคุมรัศมีและความผันผวนของเขามิฉะนั้นมังกรแดงอาจเปลี่ยนเป็นขี้เถ้าได้โดยตรงแม้แต่ร่างกายของมังกรที่แท้จริงก็ไม่อาจต้านทานได้

“ฮ่าฮ่ามันยอดเยี่ยมมาก! เจ้าประสบความสำเร็จจริงๆเหรอ?” ลูกขนกระโดดเข้ามา

“ไม่คิดว่าพี่ใหญ่จะกลายเป็นสิ่งมีชีวิตระดับผู้สูงสุดได้! ต่อจากนี้ใครจะกล้าท้าทายเรา พวกมันจะต้องกลัวจนขี้หดตดหาย! แล้วข้าก็จะสามารถฝึกฝนหมัดเทพเจ้าเต่าดำได้สำเร็จ!” เจ้าดำสามยื่นหัวออกมาพร้อมกับยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ย

“ออกไปด้านข้างแล้วฝึกกำปั้นเต่าหรืออะไรก็ได้! อย่ามาทำตัวน่ารำคาญในสายตาข้า!” เจ้าแดงใหญ่เตะมันออกไปด้านข้าง

…

หมู่บ้านหินผาจัดงานเฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่!

หลังจากผ่านไปหลายวันหมู่บ้านก็สงบลงเล็กน้อย

“หลายวันมานี้ดูเหมือนว่าพลังแก่นแท้ของโลกจะลดต่ำลงเรื่อยๆ !” จูเหยียนตามหาสือฮ่าวและบอกเล่าเหตุการณ์ให้เขาฟัง

ในความเป็นจริงหัวหน้าเผ่าสือหยุนเฟิง อวิ๋นซีและคนอื่นๆก็สัมผัสได้เช่นกัน พวกเขาทั้งหมดมองไปที่สือฮ่าวเพื่อรับฟังความคิดเห็นของเขา

สือฮ่าวมีความอ่อนไหวมากขึ้นโดยรับรู้ทุกอย่างชัดเจนในตอนที่เขากลับมา ในช่วงสองสามวันนี้เขาได้ไปเยี่ยมชมสถานที่อื่นๆ ในแปดอาณาจักรและพบว่ามันเป็นแบบนี้ทุกที่!

มิหนำซ้ำเขาได้เข้าสู่อาณาจักรแห่งความว่างเปล่าเพื่อขอคำแนะนำจากผู้อาวุโสทั้งสอง เขาจึงทราบว่าเต๋าอันยิ่งใหญ่ของโลกใบนี้ได้รับความเสียหายหลังจากนี้โลกจะเลวร้ายลงเรื่อยๆ

“โลกกำลังเปลี่ยนแปลง ข้าคิดว่าอาจมีปัญหาเกิดขึ้นอยู่ในอาณาจักรเบื้องบนข้าต้องไปดูด้วยตัวเอง!” สือฮ่าวกล่าวและเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว

ก่อนจากไปเขามองไปที่อวิ๋นซีพลางส่งเสียง

“โลกกำลังสับสนวุ่นวายดังนั้นข้าจึงต้องห่างเจ้าสักช่วงเวลาหนึ่งให้อภัยข้าด้วยภรรยาข้า”

สำหรับอวิ๋นซีเขารู้สึกละอายใจต่อนาง เพื่อความสบายใจของพ่อแม่เขาจึงได้แต่งงานกับอวิ๋นซี

อย่างไรก็ตามในคืนส่งตัวเข้าหอเขากลับบรรลุเต๋าในวันนั้น

"ข้าจะรอเจ้า!" อวิ๋นซีมีเพียงคำพูดเหล่านี้

สือฮ่าวจากไปอย่างรวดเร็ว เมื่อมาถึงดินแดนปิดผนึกราชันย์แห่งดินแดนปิดผนึกคนนั้นก็ตกตะลึงอย่างถึงที่สุด  เขาไม่คิดว่าสือฮ่าวจะกลายเป็นสิ่งมีชีวิตระดับผู้สูงสุดได้ก่อนห้าร้อยปีจริงๆ

“มันค่อนข้างแปลกคล้ายกับว่าเจ้ายังไม่ประสบผลสำเร็จเต็มที่ แต่ไม่ต้องห่วงเจ้ากลายเป็นผู้สูงสุดที่แท้จริงอย่างแน่นอน”

สือฮ่าวพยักหน้า เขาไล่ตามเต๋าสุดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดการจะทำให้มันสมบูรณ์แบบได้นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย

สือฮ่าวเข้าสู่อาณาจักรที่สูงกว่าอย่างราบรื่น เส้นทางโบราณที่ทำด้วยหินนั้นไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเขาเลย

ในขณะที่เขาออกจากโลกไม้กางเขนหยินหยางเขาก็ขมวดคิ้วทันทีเพราะเขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าโลกนี้เปลี่ยนไป

แก่นแท้ทางจิตวิญญาณได้ลดลงอย่างมากถึงขนาดที่มันค่อนข้างเบาบาง

เมื่อเทียบกลับเมื่อก่อนแล้วจะสามารถมองเห็นความแตกต่างได้อย่างชัดเจน!

“มีการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่เกิดขึ้นกับโลก!”

สือฮ่าวรีบบินขึ้นสู่ท้องฟ้า หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เห็นเมฆดำที่กำลังลุกโชนด้วยเปลวไฟที่โหมกระหน่ำเข้ามาในสวรรค์

สิ่งเหล่านี้เกิดจากดินแดนแห่งความมืดหรือไม่? เกิดอะไรขึ้นในสามพันแคว้น? มันถูกครอบครองโดยสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดโดยสมบูรณ์แล้วหรือ?

เขามองเข้าไปในระยะไกล กองทัพแห่งความมืดได้ก้าวเข้ามาในแคว้นนี้แล้วนั่นแสดงให้เห็นถึงการกลืนกินของดินแดนแห่งความมืดอย่างสมบูรณ์!

หลังจากนั้นไม่นานสือฮ่าวก็ได้พบกับสิ่งมีชีวิตสองสามตัว เมื่อถามรายละเอียดสิ่งที่เขาได้ยินก็ทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก

ครึ่งหนึ่งของสามพันแคว้นตกอยู่ภายใต้เงื้อมมือของสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดโดยสมบูรณ์แล้ว!

กำลังเสริมของอาณาจักรเซียนไม่สามารถจัดการสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ได้?

ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อไม่นานมานี้มีเหตุการณ์สำคัญอีกอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นทำให้ทุกคนหวาดกลัว สิ่งมีชีวิตแห่งความมืดหยุดต่อสู้กับกองทัพของอาณาจักรเซียนชั่วคราว

“โลกกำลังกลืนกินตัวเองวันโลกาวินาศใกล้เข้ามาแล้ว!”

นี่คือสิ่งที่ชายชราคนนั้นกล่าวกับสือฮ่าวด้วยน้ำเสียงสั่นสะท้าน

ในความเป็นจริงมีคนไม่กี่คนที่รู้เรื่องนี้เพราะนี่เป็นเรื่องที่ผู้คนจากอาณาจักรเซียนบอกเล่าให้ฟัง

พวกเขารู้สึกได้ทันทีถึงความผิดปกติจากนั้นก็มีความเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่ทำให้ทุกคนตกใจเป็นอย่างมาก

เก้าสวรรค์สิบพิภพดินแดนโบราณเหล่านั้นกำลังลอยกลับมาเชื่อมต่อเป็นโลกเดียวอีกครั้ง

การเปลี่ยนแปลงที่น่าตกใจที่สุดคือการที่เต๋าผู้ยิ่งใหญ่และแก่นแท้ทางจิตวิญญาณค่อยๆแห้งเหือดไป

แม้แต่สิ่งมีชีวิตของอาณาจักรเซียนก็ยังหวาดกลัวและพยายามที่จะคิดหามาตรการรับมือเพราะกลัวว่าสิ่งนี้จะขยายไปสู่อาณาจักรเซียนในท้ายที่สุด

ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดทั้งหมดหยุดลงชั่วคราว พวกเขาก็กลัวว่าความเปลี่ยนแปลงนี้จะคืบคลานเข้าหาดินแดนของพวกเขาเช่นเดียวกัน

"แย่แล้ว!"

สือฮ่าวคิดกับตัวเอง โลกในยุคนี้เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะผงาดขึ้น

ยุคที่โหดร้ายที่สุดกำลังจะมาถึง แต่มันก็ไม่เหมาะสำหรับการบ่มเพาะ สิ่งมีชีวิตใดที่เกิดมาในยุคนี้จะนับได้ว่าเป็นความโศกเศร้าอย่างแท้จริง

สือฮ่าวต้องการที่จะเข้าใจรายละเอียดที่มากขึ้น อะไรคือสิ่งที่ทำให้เกิดเหตุการณ์ใหญ่ที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้?

เขาต้องการหาคนที่เขาสนิทเพื่อสอบถามถึงสถานการณ์ปัจจุบันว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

คนแรกที่เขานึกถึงคือเฉาอวี่เซิ่งเพื่อนคนนี้มีอาจารย์ที่สืบเชื้อสายมาจากอดีต ตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง? เขายังมีชีวิตอยู่หรือเสียชีวิตไปแล้ว?

เมื่อก่อนหน้านี้ที่พวกเขาแยกจากกันเฉาอวี่เซิ่งไม่ได้ปิดบังอะไรเลยโดยบอกเขาว่าเจ้าอาจารย์ของเขาอาศัยอยู่ที่ไหนในความสันโดษ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นก็มาตามหาเขาที่นั่นได้

สือฮ่าวไม่เสียเวลาเขาเปลี่ยนตัวเองให้เป็นสายฟ้าและหายไปจากตำแหน่งเดิมอย่างรวดเร็ว

น่าเสียดายที่ดินแดนแห่งนี้ไม่มีอะไรเลย สิ่งมีชีวิตทั้งหมดล้วนหายสาบสูญไปหมดสิ้น

โชคดีที่เรื่องความมืดยังไม่กัดกร่อนแคว้นนี้

“เขายังไม่กลับมาจากเก้าสวรรค์เหรอ? อย่างไรก็ตามทำไมอาจารย์ของเขาถึงไม่อยู่ที่นี่?” สือฮ่าวรู้สึกสับสน มีกระท่อมมุงจากและถ้ำโบราณ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างว่างเปล่าไม่มีใครอยู่ที่นี่

ด้วยเจตจำนงอันทรงพลังของเขาตอนนี้ไม่มีอะไรที่จะหนีเขาไปได้

หลังจากนั้นไม่นานสือฮ่าวก็มองเห็นรอยประทับเต๋าที่เฉาอวี่เซิ่งทิ้งไว้ มันถูกซ่อนไว้อย่างดีแต่เขาก็ยังพบมัน

จากรอยประทับเต๋าที่เฉาอวี่เซิ่งทิ้งไว้สือฮ่าวสามารถมองเห็น เฉาอวี่เซิ่งซึ่งกำลังร้องไห้เสียใจและเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด

“ก่อนที่ยุคมืดจะเริ่มต้นอาจารย์ของข้าออกไปเผชิญหน้ากับมันแล้วไม่ได้กลับมาอีกเลย”

สือฮ่าวตกตะลึงเขาถอนหายใจเบาๆ

“ยุคที่ไม่มีบ่มเพาะมาถึงแล้ว บางทีอาจจะเป็นอย่างที่อาจารย์ว่าข้าต้องถูกใครบางกลบฝัง ดังนั้นข้าจึงจำเป็นต้องหาสถานที่ฝังของตัวเองซะก่อน”

สือฮ่าวรู้สึกมึนงง จากนั้นเขามองดูตราประทับเหล่านี้อย่างละเอียด เขาพยายามถอดรหัสโดยอยากรู้ว่าเฉาอวี่เซิ่งอยู่ที่ไหน เขากำลังจะฝังตัวเองจริงๆเหรอ?

ตราประทับนี้เป็นสิ่งที่เฉาอวี่เซิ่งสร้างขึ้นร่วมกับสหายทุกคนเพื่อให้สามารถใช้เป็นข้อความติดต่อกันได้

“ข้าจะมุ่งหน้าไปยังดินแดนแห่งการกลับชาติมาเกิด อาจารย์ของข้าบอกว่าสถานที่แห่งนั้นเหมาะสมสำหรับการเกิดใหม่ดังนั้นข้าจึงจะใช้มันเพื่อฝังศพตัวเอง!”

เมื่อเขาเห็นคำเหล่านี้ในตอนแรกเขาก็อยากจะหัวเราะ แต่สือฮ่าวก็ทำไม่ได้ตอนนี้เขารู้สึกขมขื่นใจอย่างถึงที่สุด นี่มันเป็นยุคแบบไหนกันแน่!

ดินแดนแห่งการกลับชาติมาเกิด!

สือฮ่าวเริ่มค้นหาตามข้อมูลที่เขามี

ตามสิ่งที่อาจารย์ของเฉาอวี่เซิ่งกล่าวนั่นคือที่อยู่อาศัยของราชาอมตะหกสังสารวัฏ นอกจากนี้ยังมีคนอื่นๆที่สร้างที่อยู่เพื่อทำการฝึกฝนอย่างสันโดษในบริเวณนั้นเช่นกัน

ตัวอย่างเช่นราชาอมตะไร้สิ้นสุด

และยังมีคนมากมายที่บอกว่านี่คือดินแดนแห่งการกลับชาติมาเกิดใหม่ที่แท้จริง ราชาอมตะทั้งสองเพียงเข้ามาจับจองก่อนคนอื่นเท่านั้น!

มีสถานที่ลับเช่นนี้จริงๆ!

สำหรับสือฮ่าวระยะทางไม่ใช่ปัญหาไม่ว่าจะไกลแค่ไหน ดินแดนโบราณแห่งนั้นอยู่ในสามพันแคว้นนี่เองมันจึงเป็นเรื่องง่ายที่เขาจะค้นพบ

เมื่อเขาค้นหาสักครู่ในที่สุดเขาก็มาถึง!