(ฟรี)ร้านไวน์เทพเซียน ตอนที่ 120 เหรินซวง

ร้านไวน์เทพเซียน ตอนที่ 120 เหรินซวง (ฟรี)

เมื่อพวกเขาไปถึงชั้นสอง จิ่วเซินและศิษย์ทั้งสองคนของเขาเห็นชายวัยยี่สิบปลาย ๆ กำลังยืนเฝ้าอยู่ที่ทางเข้าชั้นสอง ผมสั้นสีดำสนิทของเขายุ่งเหยิงราวกับเถาองุ่นที่ไม่มีใครดูแลมานานหลายปี เขาไม่ได้อยู่ในประเภทที่เรียกว่าหล่อเหลา แต่ใบหน้าของเขาถูกสลักมาอย่างประณีต ราวกับแม่ทัพผู้กล้าหาญที่ผ่านศึกสงครามมามากมายนับไม่ถ้วน นอกจากนี้ยังมีรอยแผลเป็นที่สะดุดตาซึ่งทอดยาวมาตั้งแต่หน้าผากลงไปถึงแก้มซ้าย แต่รอยแผลเป็นนี้ไม่ได้ทำให้เขาดูน่าเกลียดเลยแม้แต่น้อย อันที่จริง มันได้เพิ่มเสน่ห์ที่ช่วยเสริมความเป็นชายชาตรีของเขาได้เป็นอย่างดี

ชายผู้นี้สวมชุดเกราะสีดำที่ดูโอ่อ่ายิ่งกว่าชุดเกราะทหารมาตรฐานของเหล่าองครักษ์เสียอีก มีดาบสองเล่มพาดอยู่ที่หลังเป็นรูปกากบาท

เมื่อมองดูเขา ลู่ซูหลันและขานเย่ไม่สามารถระบุระดับการบ่มเพาะที่แน่นอนของชายคนนั้นได้ แต่หลังจากสัมผัสได้ถึงออร่าความกระหายเลือดที่แข็งหยาบกร้าน พวกเขาก็รู้ว่าชายผู้นี้ต้องผ่านศึกสงครามอันเดือดพล่านมาหลายร้อยครั้งอย่างแน่นอน ซึ่งทำให้ทั้งคู่มองไปยังชายผู้นั้นด้วยความหวาดกลัวและความเคารพ

“เหรินซวงคำนับนายท่าน” ชายลึกลับคนนั้นได้โค้งคำนับจิ่วเซินด้วยความเคารพ

แม้ว่าจิ่วเซินรู้สึกประหลาดใจกับการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของเหรินซวงแต่เขาก็สามารถสงบสติอารมณ์ได้อย่างรวดเร็ว

ชายคนนี้น่าจะเป็นคนที่ระบบให้กำเนิดใหม่เช่นกัน แต่เมื่อมองดูออร่าที่ดุร้ายของเขาที่เต็มไปด้วยการนองเลือด ชายคนนี้มาจากโลกที่โหดร้ายแบบไหนกัน?

จิ่วเซินคิดกับตัวเองในขณะที่โบกมือขวา สร้างกระแสพลังงานที่มองไม่เห็น ซึ่งได้ได้ล้อมรอบเหรินซวงทำให้เขายืนตัวตรงในทันที “ข้าจะพูดคุยกับเจ้าในภายหลัง คอยอยู่ที่นี่และอย่ารบกวนพวกเรา” จิ่วเซินพูดขณะที่เขาตบไหล่เหรินซวงก่อนที่จะก้าวเข้าไปยังชั้นสอง

เหรินซวงพยักหน้าด้วยความเคารพและหลับตาลงอีกครั้ง เขาไม่ได้แม้แต่จะทักทายลู่ซูหลันและขานเย่ ราวกับว่าทั้งสองคนไม่คู่ควรกับความสนใจของเขาด้วยซ้ำ แต่ทั้งคู่ไม่ได้รู้สึกไม่พอใจกับเรื่องนี้แม้แต่น้อย เพราะพวกเขารู้สึกได้อย่างดีว่าว่าเหรินซวงเป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่งซึ่งอาจจะแข็งแกร่งกว่าธีอาด้วยซ้ำ แค่คิดก็ทำให้หัวใจของพวกเขาสั่นไหวแล้ว

เมื่อมองไปยังชั้นสองที่กว้างขวาง ก็ไม่ต่างจากชั้นแรกของร้านเลยแม้แต่น้อย อย่างไรก็ตาม มีห้องอยู่ด้านซ้ายสุดที่มีคำว่า ‘หอกลั่น’ เขียนอยู่บนแผ่นโลหะที่ติดอยู่หน้าห้องนี้

“ระบบ ห้องนั้นมีไว้ทำอะไร” จิ่วเซินถามระบบด้วยความคิด

- ติ๊ง!

- โฮสต์ ห้องนั้นคือหอกลั่น หอกลั่นเป็นสถานที่ที่สมบูรณ์แบบสำหรับการกลั่นโอสถ การสร้างค่ายกล การสร้างอาวุธ ฯลฯ

จิ่วเซินรู้สึกประหลาดใจกับคำพูดของระบบ ด้วยความช่วยเหลือของห้องแห่งนั้น เขาสามารถพัฒนาทักษะการกลั่นโอสถ การสร้างอาวุธ ฯลฯ แม้ว่าสิ่งเหล่านี้จะเป็นเพียงอาชีพเสริม แต่มันก็สามารถช่วยเพิ่มการเติบโตของเขาได้มาก หากเขาสามารถเพิ่มทักษะในสาขาเหล่านั้นได้

ภายในชั้นสองไม่มีต้นไม้วิญญาณวางอยู่ภายในอีกต่อไป อย่างไรก็ตาม มีภาพวาดหลายภาพแขวนอยู่บนฝาผนังซึ่งแสดงถึงศิลปะประเภทต่าง ๆ แต่ละภาพล้วนมีความสวยงามและมีเสน่ห์ในตัวเอง

“ภาพวาดเซียน? น่าสนใจ” จิ่วเซินมองอย่างสนใจในขณะที่เขาจ้องไปที่ภาพวาดบนผนัง แม้ว่าภาพวาดจะดูธรรมดา แต่จิ่วเซินสามารถสัมผัสได้ว่าการขีดเขียนแต่ละครั้งมีออร่าที่เป็นเอกลักษณ์ของเซียนแฝงอยู่ ดังนั้นเขาจะไม่แปลกใจกับเรื่องนี้ได้อย่างไร ภาพวาดแต่ละภาพเก็บซ่อนความลับอันลึกซึ้ง ซึ่งสามารถช่วยการฝึกฝนของคนที่สามารถทำความเข้าใจได้ อย่างไรก็ตาม เฉพาะผู้ที่มีดวงตาที่หลักแหลมเท่านั้นที่จะมองเห็นความพิเศษของภาพวาดเหล่านี้ได้ นอกจากนี้ การทำความเข้าใจภาพวาดเซียนนั้นยากเย็นเกินไปสำหรับผู้ที่ยังไม่ขอบเขตเทพก่อตั้ง ดังนั้นภายในร้านของจิ่วเซิน ไม่ว่าภาพวาดจะมีค่าแค่ไหน พวกมันก็ยังคงเป็นแค่เครื่องประดับที่เพิ่มความยิ่งใหญ่ให้กับร้านของเขาเท่านั้น...

ไม่นานหลังจากนั้น ลู่ซูหลันและขานเย่ก็เหลือบมองภาพวาดด้วยท่าทางอยากรู้อยากเห็น แม้ว่าพวกเขาจะรู้สึกได้ถึงความแปลกประหลาดที่ไม่ชัดเจนจากภาพวาด แต่ทั้งคู่ก็ยังไม่สามารถระบุได้ว่ามันคืออะไร ดังนั้นพวกเขาจึงหมดความสนใจในทันทีหลังจากมองดูภาพอยู่ครู่หนึ่ง

จิ่วเซินส่ายหัวหลังจากเห็นการแสดงออกของลูกศิษย์ แต่เขาก็ไม่ได้ผิดหวังกับสิ่งนี้ เพราะมีเพียงผู้ที่ต้องชะตากับภาพวาดเท่านั้นที่สามารถมองเห็นความลับที่ซ่อนอยู่ได้

“ซูหลัน เข้าไปในหอกลั่นเพื่อที่ข้าจะได้เริ่มปรุงโอสถเพลิงดาราสีชาด ขานเย่เจ้าเข้าไปข้างในกับศิษย์พี่หญิงของเจ้าและรับชมข้าปรุงโอสถเช่นกัน” จิ่วเซินกล่าวขณะเดินไปยังหอกลั่น โอสถเพลิงดาราสีชาดเป็นโอสุที่เขาสัญญาว่าจะปรุงให้ลู่ซูหลันเมื่อเขาได้รับน้ำแข็งเมฆาจากนิกายดาบเมฆาเยือกแข็งของนาง

โอสถเพลิงดาราสีชาดเป็นโอสถเม็ดระดับ 9 ที่ใช้ในเสริมสร้างความเข้าใจของผู้ฝึกฝนธาตุไฟ นอกจากนี้ยังสามารถเสริมสร้างร่างกายด้วยพลังงานอันดุเดือดที่ซ่อนอยู่ภายในโอสถ ซึ่งหมายความว่า มันยังเป็นยาชูกำลังที่ดีสำหรับยอดฝีมือด้านที่ฝึกฝนกายา แต่จิ่วเซินวางแผนที่จะใช้มันเพื่อปลุกกายาชาดศักดิ์สิทธิ์เพลิงขจีที่เสียหายของลู่ซูหลัน

หลังจากก้าวเข้าไปในหอกลั่นแล้ว ทั้งสามคนรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในบรรยากาศอย่างกะทันหัน มันสงบเงียบจนทำให้พวกเขาหลงลืมความกังวลอยู่ภายในใจไปโดยไม่รู้ตัวในระดับหนึ่ง

สีหน้าของลู่ซูหลันและขานเย่ต่างผ่อนคลาย ราวกับว่าพวกเขาลืมไปแล้วว่ามีมังกรที่เกือบจะทำลายเมืองเบลทรานไปเมื่อไม่นานมานี้

จิ่วเซินขมวดคิ้วขณะที่เขาจ้องไปยังคริสตัลธรรมดาที่ฝังอยู่บนผนัง ภายในหอกลั่นมีคริสตัลดังกล่าวสี่ก้อน ซึ่งแต่ละอันฝังอยู่ในที่ที่ต่างกัน

คริสตัลเปล่งแสงสีฟ้าหม่นออกมา ที่ทำให้ใครก็ตามที่มองเห็นจะต้องรู้สึกถึงออร่าที่อ่อนโยนและผ่อนคลายที่โอบล้อมไปทั่วทั้งร่างของพวกเขา คริสตัลเหล่านี้เป็นสาเหตุที่ทำให้บรรยากาศด้านในหอกลั่นแตกต่างออกไปจากที่อื่น

“นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไม… แท้จริงแล้วมันคือลูกปัดหัวสงบนิ่ง…” จิ่วเซินพึมพำกับตัวเอง

[TL: ในที่สุดก็มีลูกน้องผู้ชาย!]

เปิดกลุ่มลับ 81-150 แล้วนะครับ ราคา 100 บาท

รวม 70 ตอน ตอนซื้อ 56 ตอน(ถ้าในเว็ปก็ 150 กว่าบาท) ตอนฟรี 14 ตอน