ตอนที่ 086 ออกทีวี
ไม่นานรถเมล์ก็มาจอดที่ป้าย พวกเขาทั้งสามคนก็เดินขึ้นไปนั่ง จากนั้นรถเมล์ก็เคลื่อนตัวออก
ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง ทั้งสามคนก็มาถึงสถานที่ที่หวางเอ๋อได้บอกกับซูแคน
ทันทีที่ลงจากรถเมล์พวกเขาก็ได้ยินเสียงพูดคุยเสียงดังเต็มไปทั่วถนน
"ไปเร็ว เดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก"
"ไปสายเดี๋ยวก็ไม่กินหรอก ร้านนี้ได้ยินว่ามีแต่พวกคนอเมริกันกินกันอย่างเดียว"
"มันจะอร่อยแค่ไหนเชียว"
"พวกร้านอาหารจากทุนนิยม"
"ร้านนั้นไงที่ลงหนังสืออ่ะ อ่านยังไงนะ เคดิซีอินปะ"
"ร้านนั้นใกล้จะเปิดแล้วไปกันเร็วพวกเรา"
ซูแคนเห็นคนเดินผ่านหน้าเขาต่างพูดคุยเกี่ยวกับร้าน KFC ของเขากันทั้งนั้น
เฒ่าหลี่อ้าปากค้างและตะลึงกับภาพที่เห็นตรงหน้า
ผู้คนมากมายแห่กันไปที่ร้าน KFC อย่างกับงานคอนเสิร์ตศิลปินระดับโลกเลย
"คนเยอะมาก"
เฒ่าหลี่พูดออกมา
ซูแคนก็หัวเราะเบาๆ แล้วเล่าว่า
"รู้รึเปล่าเฒ่าหลี่ มีข่าวบอกว่าถ้ากิน KFC ที่ร้านของฉันแล้ว จะตัวโตสูงใหญ่ ผมจะเปลี่ยนเป็นสีบลอนด์ และตาก็จะเปลี่ยนเป็นสีฟ้าด้วยนะ"
ไม่แปลกที่จะมีข่าวลือนี้ออกมา เพราะพวกฝรั่งหรือคนต่างชาติที่มาท่องเที่ยวในหนานจิง ส่วนใหญ่ก็มักจะมีรูปลักษณ์ดังกล่าวเยอะมาก
แต่พวกเขาไม่ได้รู้อะไรเลยว่าฝรั่งไม่ได้มีผมสีบลอนด์ทุกคน แถมตาฝรั่งส่วนใหญ่ก็เป็นสีดำเหมือนกับคนจีนนี่แหละ
ซูแคนไม่คิดมาก่อนเลยว่าการเปิด KFC จะทำให้ผู้คนแตกตื่นขนาดนี้
เขายังจำได้ดีในชาติที่แล้ว ตอนที่หนานจิงได้มี KFC เปิดเป็นที่แรก กว่าจะมีลูกค้ามาซื้อ ก็กินเวลาผ่านไปหลายเดือน
ขนาดได้โฆษณาตามทีวีแล้วด้วยก็ตาม คนที่เข้า KFC ตอนนั้นเพราะแค่อยากลองของแปลกเท่านั้น
แต่ตอนนี้ที่ถนน ผู้คนมากมายแห่ไปที่ร้าน KFC ของซูแคน ทำให้เขาตกใจมาก
อย่างน้อยน่าจะประมาณ 1,000 คนได้ที่อยู่บนถนนตอนนี้
หลังจากนั้นซูแคนก็ได้เดินนำทั้งสองคนไปยังร้าน KFC แน่นอนระหว่างทางเต็มไปด้วยผู้คนที่หนาแน่น
จนพวกเขามาหยุดที่หน้าร้านร้านหนึ่ง ซึ่งมีป้ายขนาดใหญ่อยู่บนร้าน
"KFC"
ตัวอักษรภาษาอังกฤษ 3 ตัวโดดเด่นเป็นสง่า สามารถมองเห็นได้จากที่ไกล
เฒ่าหลี่อ้าปากค้าง เขาตกใจมากที่เห็นป้ายใหญ่ขนาดนี้
เสี่ยวผิงเอามือขึ้นมาปิดปากของเธอ แต่ดวงตาของเธอก็จ้องไปที่ป้ายพร้อมอุทานออกมาเบาๆ
"ทำไมป้ายมันดูใหญ่ขนาดนั้น"
จริงๆแล้วป้าย KFC ก็ไม่ได้ใหญ่อะไรด้วยซ้ำ เป็นแค่ตัวอักษรอย่างเดียวเลยด้วย เพียงแต่คนยุคนี้ไม่ชินที่เห็นอะไรแบบนี้
"ตอนนี้กี่โมงแล้ว"
ซูแคนถามทั้งสองคนด้วยความสงสัย
เฒ่าหลี่มองไปที่ดวงอาทิตย์และเดาว่า
"น่าจะเก้าโมงแล้ว ดวงอาทิตย์โคจรมาอยู่ในตำแหน่งที่ดีแล้วตอนนี้"
หลังเฒ่าหลี่พูดจบ ก็มีเสียงประทัดดังขึ้นก้องไปทั่วถนน
"ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!"
หลังจากที่เสียงประทัดดับลง ฝูงชนก็แห่แย่งกันเข้าไปในร้าน KFC
"พี่สามคะ พี่จะเข้าไปไหมคะ?"
เสี่ยวผิงมองภาพตรงหน้าเธอ ก็ถามด้วยความกลัวเล็กน้อย ร่างกายของเธอตัวเล็กนิดเดียวหากไปอยู่ในฝูงชนข้างหน้า เธอต้องโดนเบียดจนแบนแน่ๆ
"ซูแคน คุณกับเสี่ยวผิงเข้าไปเลยนะ อย่าให้ผมต้องไปเบียดอะไรกับคนพวกนี้เลย"
"ผมแก่แล้วที่ต้องมาแย่งอะไรแบบนี้ หากโดนกระแทกจนกระดูกหักขึ้นมามันใครจะรับผิดชอบ!!"
เมื่อได้ยินคำพูดของเฒ่าหลี่และเสี่ยวผิง ซูแคนก็ส่ายหัวของเขาและพูดว่า
"ดูเหมือนวันนี้ท่าทางจะไม่ได้กิน KFC แล้ว"
คนแย่งกันเข้าร้านเยอะมาก ไม่มีที่ด้านในร้านว่างสักที่เดียว
แล้วคนที่ซื้อได้จะมีที่นั่งกินไหมเนี่ย
ผู้เฒ่าหลี่ยิ้มและพูดว่า
"แต่ว่าซูแคน"
"ร้านของคุณเป็นที่สนใจมากขนาดนี้ ยอดขายของร้านคุณจะเป็นยังไงกัน"
"ขนาดเปิดวันแรกคนยังเยอะขนาดนี้ ถ้าต่อไปต่อให้คนจะลดลงเหลือสัก 10-20% ผมว่าคุณก็น่าจะยังทำเงินได้มหาศาลอยู่เลย"
ซูแคนยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า
"เดี๋ยวคอยดูผลลัพธ์หลังจากนี้ละกัน"
ระหว่างที่ซูแคนและเฒ่าหลี่พูดคุยกันก็มีรถมาจอดที่พวกเขา และคนจำนวนหนึ่งก็คงมาจากรถ
ซูแคนเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเป็นใบหน้าที่คุ้นเคยมาในชาติก่อนของเขา ภาพติดตาของผู้หญิงคนนี้มักจะถือไมโครโฟนไว้ในมือ และตอนนี้เธอก็ถือไมโครโฟนไว้อยู่
"สวัสดีค่ะ วันนี้เรามาดูร้าน KFC ที่เปิดวันแรกกันนะคะ นี่คือสัญลักษณ์ของการพัฒนามาตรฐานของเรา และ…."
"นั่นนักข่าวชื่อดังคนนั้นนี่ กล้องถ่ายเธอเยอะไปหมดเลยไปเข้ากล้องกันพี่สาม"
เสี่ยวผิงแสดงท่าทางตื่นเต้น และชี้ไปที่นักข่าวสาว
ซูแคนกลอกตามองบนอย่างช่วยไม่ได้ ไม่ว่าจะอดีตหรือปัจจุบัน อนาคตด้วยเลย สาวๆที่อายุยังน้อยต่างต้องการที่จะเข้าวงการบรรเทิงกันทั้งนั้น
ซูแคนไม่อยากออกทีวีตอนนี้ เขารีบหันไปพูดกับเฒ่าหลี่และเสี่ยวผิง
"ไปกันเถอะ!"
ซูแคนมองเห็นนักข่าวสาวเหมือนจะสัมภาษณ์คนที่เดินผ่านไปมา หลังจากที่เธอได้รายงานข่าวไปแล้วช่วงแรก
"อ๊ะ…พี่สามคะ ทำไมพี่รีบไปจังหนูยังไม่ได้ออกทีวีเลย"
เสี่ยวผิงเดินตามหลัง ตะโกนเรียกซูแคน
ซูแคนไม่สนใจเสี่ยวผิงและรีบเดินหน้าต่อ วันนี้มีนักข่าวมาทำข่าวเกี่ยวกับการเปิดร้าน KFC ซึ่งน่าจะเป็นการโฆษณาที่ดีให้กับทางร้านอย่างแน่นอน วันพรุ่งนี้คนอาจจะเยอะกว่าวันนี้อีกก็ได้
ขณะเดียวกันนักข่าวสาวที่กำลังสัมภาษณ์คนที่ผ่านไปมาแถวนั้นอยู่ เธอเหลือบมองเห็นซูแคนและคนอื่นๆอยู่ใกล้ๆ เธอกำลังจะที่เข้าไปสัมภาษณ์ต่อ แต่พอหันมาอีกทีก็ไม่เจอใครยืนอยู่แล้ว
หายไปไหนแล้วนะ..
นักข่าวสาวพึมพำกับตัวเอง