650 - เต๋าที่ฝืนกฎธรรมชาติ 

1960 - เต๋าที่ฝืนกฎธรรมชาติ

สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ซากศพที่แท้จริง แต่เป็นสิ่งที่สลักไว้โดยเต๋าผู้ยิ่งใหญ่ อย่างไรก็ตามพวกเขาล้วนแล้วแต่เป็นคนที่เคยมีชีวิตอยู่จริงๆมาก่อน

เลือดของสือฮ่าวพลุ่งพล่าน เขาใช้กำลังทั้งหมดเพื่อต่อต้านข้อ จำกัดที่ทรงพลังซึ่งต้องการบดขยี้เขาให้กลายเป็นหนึ่งในสิ่งมีชีวิตที่ร่วงหล่นที่นี่

เขาพยายามบินขึ้นสู่ท้องฟ้าไม่ต้องการเป็นส่วนหนึ่งของผู้ล้มเหลว

ญาณวิเศษของหงส์เพลิงที่แท้จริงถูกใช้ออกจนถึงระดับสูงสุด!

เปลวไฟสีทองปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของเขา เขาพยายามใช้เปลวไฟนี้เพื่อเปิดเส้นทางให้กับตัวเอง

เขาจะต้องต่อต้านให้ถึงที่สุดไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่อาจล้มเหลวและตายอยู่ที่นี่ได้

เมื่อพลังแห่งความตายหายไปอย่างสมบูรณ์ทันใดนั้นก็มีหอกศักดิ์สิทธิ์บินมาจากท้องฟ้าพุ่งเข้าเสียบศีรษะของสือฮ่าว

กระดูกหน้าผากของสือฮ่าวเปล่งประกายจนถึงขีดสุดมือของเขาคว้าจับหอกเล่มนั้นพร้อมกับดึงออกมาจากกะโหลกศีรษะของตัวเอง

การโจมตีครั้งนี้มาอย่างกะทันหันและรุนแรงมากเกินไป

ระลอกคลื่นสีทองกระจายออกจากมือของเขา หอกศักดิ์สิทธิ์เล่มนี้ถูกสร้างขึ้นมาจากเต๋าผู้ยิ่งใหญ่ มันจะสังหารสิ่งมีชีวิตที่ต้องการก้าวเข้าสู่ระดับสูงสุด

เส้นทางนี้มีความยากลำบากมากเกินไป สือฮ่าวไม่เข้าใจว่าสิ่งมีชีวิตระดับผู้สูงสุดธรรมดาที่เขามองเห็นทั่วไปในโลกล้วนต้องผ่านเหตุการณ์ครั้งนี้หรือไม่!

หลังจากได้รับการขัดเกลาจากไฟนรกการทดสอบก็ควรจะสิ้นสุดลงแล้ว เหตุไฉนยังมีการโจมตีบนเส้นทางที่ยากลำบากนี้อีก

สือฮ่าวยังคงเดินหน้าต่อไปโดยพบกับความทรมานนี้เก้าวันเก้าคืน ในช่วงเวลานั้นเขาต้องเผชิญความเป็นความตายอยู่หลายครั้งจนแทบจะถูกลบหายไปจากโลก

ในท้ายที่สุดร่างกายของเขาก็พังยับเยินเหลือเพียงกระดูกบางส่วนและวิญญาณดั้งเดิมที่ได้รับความเสียหายเท่านั้นที่ยังเหลืออยู่ แต่ถึงกระนั้นเขาก็สามารถรอดชีวิตมาได้

บนเส้นทางข้างหน้ายังไม่สิ้นสุด เขาต้องเดินหน้าต่อไปอีกหรือ?

เขารู้สึกว่าเส้นทางของวันนี้อาจจะยากกว่าเส้นทางสู่ความเป็นอมตะเสียอีก

"ทำไม? ทำไมการเป็นผู้สูงสุดจึงเป็นเรื่องยากสำหรับข้า ทำไมมันถึงได้ยากลำบากขนาดนี้!” สือฮ่าวถามตัวเอง

เขาไม่เชื่อว่าผู้สูงสุดมากมายที่เขามองเห็นตัวอย่างเช่น จินไท่จุน ผู้สูงสุดตำหนักเซียน หรือแม้แต่ผู้สูงสุดของตระกูลเฟิงจะสามารถผ่านขั้นตอนนี้ไปได้ มันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน

“กฎแห่งเต๋าที่เจ้าใช้ในการเติบโตนั้นแตกต่างจากปกติ ดังนั้นบทลงโทษที่เจ้าได้รับจึงมากมายมหาศาลกว่าคนอื่น” มีเสียงลึกลับส่งเข้ามาในจิตใจของสือฮ่าว

“ข้าต้องบรรลุเต๋าให้ได้!” ดวงตาของสือฮ่าวเย็นชาและเต็มไปด้วยความแน่วแน่

ฮ่อง!

เขาก้าวไปข้างหน้าโดยไม่ลังเลใจเท้าของเขาก้าวเดินอย่างมั่นคง

ในชั่วพริบตานั้นความมืดทุกสิ่งทุกอย่างก็หายสาบสูญไป เขาสามารถมองเห็นฝั่งอีกด้านหนึ่ง

สือฮ่าวต้องการที่จะปีนขึ้นไป แต่ในท่ามกลางความเงียบก็มีโซ่ขนาดใหญ่ตกลงมาจากท้องฟ้าและมัดพันศีรษะของเขาไว้ มันตึงเขาเข้ากับเส้นทางไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีก

“เต๋าของเจ้าผิดกฎธรรมชาติเส้นทางที่เจ้าใช้ฝ่าฝืนบทบัญญัติแห่งสวรรค์ จำเป็นต้องถูกลงโทษ!”

เสียงอันยิ่งใหญ่ดังมาจากขอบฟ้า

“ถ้าข้าไม่มีความคิดเป็นของตัวเองแล้วข้าจะบรรลุความสำเร็จอะไรได้? มันไม่ต่างอะไรกับก้อนหิน!” สือฮ่าวตะโกนตอบโต้

ฮ่อง!

สวรรค์และปฐพีปะทุขึ้นด้วยความโกรธ โซ่จำนวนมากมายมหาศาลร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้ามันแทงทะลุร่างกายของสือฮ่าวนับร้อยเส้นตรึงเขาไว้กับพื้นดิน

โลหิตสีแดงฉานกระจายออกมาจากร่างกายของสือฮ่าว เขาส่งเสียงคำรามด้วยความเจ็บปวดอย่างน่าสังเวช

จากนั้นโซ่ทั้งหมดก็เริ่มกลายเป็นสีแดง พวกมันเผาไหม้ร่างกายของสือฮ่าวต้องการย่างเขาให้ตายทั้งเป็น

เพียงแค่โซ่เส้นใดเส้นหนึ่งก็สามารถสังหารสิ่งมีชีวิตระดับผู้สูงสุดธรรมดาได้แล้ว การที่พวกมันปรากฏขึ้นนับร้อยเส้นในครั้งเดียวก็เพื่อจะยืนยันให้ได้ว่าสือฮ่าวต้องตายอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง

“แม้ความคิดของเจ้าจะมองว่าตัวเองไม่ผิด แต่ในความเป็นจริงความผิดของเจ้าได้สำเร็จลงแล้ว!” เสียงอันยิ่งใหญ่ดังขึ้นอีกครั้ง

หรือเส้นทางของเขานั้นผิดจริงๆ?

ก่อนหน้านี้สือฮ่าวได้ตัดความคิดของเขาไปแล้ว อย่างไรก็ตามทุกสิ่งทุกอย่างกลับไม่ได้จางหายไปไหน เขาจึงเลือกใช้เส้นทางอื่นในการบรรลุเป็นผู้สูงสุด!

“ท่านต้องการให้ข้ากลายเป็นก้อนหินที่ไม่มีชีวิตจิตใจอย่างนั้นหรือ?” ดวงตาของสือฮ่าวทอประกายลึกล้ำด้วยความโกรธแค้น

ฮ่อง!

เปลวไฟที่โหมกระหน่ำพุ่งขึ้นสัญลักษณ์ทุกประเภทตกลงมาจากท้องฟ้าพยายามบดขยี้เขาให้ตาย โซ่เหล็กที่ถูกเผาไฟพวกนี้กำลังเผาใหม่ร่างกายของเขาจนกลายเป็นสีดำ

สือฮ่าวพบกับความทรมานที่น่ากลัวที่สุด

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมากล้ามเนื้อและกระดูกของสือฮ่าวถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ แม้แต่เปลวไฟในวิญญาณดั้งเดิมของเขาก็เริ่มริบหรี่ลงแล้ว

แม้ว่าเขาจะฟื้นฟูร่างกายของตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ท้ายที่สุดแล้วการโจมตีจากสวรรค์ยังคงลงมาอย่างต่อเนื่อง

“เมื่อท่านต้องการให้ข้าลบทุกอย่าง ข้าก็จะประสบผลสำเร็จด้วยการรักษาทุกอย่างไว้ให้ท่านดู!”

สือฮ่าวส่งเสียงคำราม ความคิดในอดีตที่เขาเคยตัดขาดทั้งหมดปะทุขึ้นในใจของเขา พวกเขาพุ่งออกมาจากภายในร่างกายของสือฮ่าวจากนั้นพวกเขาก็ส่องแสงกลายเป็นความจริงปรากฏอยู่รอบๆกายเขา

ฮ่อง!

สถานที่แห่งนี้ปะทุขึ้นด้วยเปลวไฟ โซ่จำนวนมากมายรัดพันร่างกายของสือฮ่าวและดึงเขาลงไปให้ติดกับพื้น

ด้านหลังของสือฮ่าวคือหุบเหวอันยิ่งใหญ่สีดำ ด้านหน้าของเขาคือหน้าผาแห่งความสำเร็จที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม

สือฮ่าวดิ้นรนลอยตัวอยู่เหนือหุบเหว เพียงยื่นมือออกไปก็สามารถสัมผัสกับขอบหน้าผาได้แล้ว แต่ว่าเขาไม่อาจทำได้สำเร็จ

โซ่เหล็กเหล่านี้ร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้าและกักขังร่างกายของเขาไว้อย่างสมบูรณ์

ยิ่งดิ้นพวกมันก็ยิ่งรัดแน่น ตอนนี้โซ่จำนวนมากมายมหาศาลแทงทะลุร่างกายของเขาจนไม่มีที่ว่างอีกต่อไป มันเป็นฉากที่น่ากลัวอย่างถึงที่สุด

เปลวไฟที่โหมกระหน่ำเผาผลาญท้องฟ้าอย่างร้อนแรง มันส่องสว่างไปทั่วโลกแม้แต่ด้านใต้ของหุบเหวก็ยังสามารถมองเห็นซากศพพวกนั้นได้อย่างชัดเจน

สถานที่แห่งนี้กลายเป็นที่ที่น่ากลัวมากขึ้นเรื่อยๆ เนื้อหนังของสือฮ่าวถูกเผาผลาญอย่างสมบูรณ์เหลือเพียงกระดูกสีทองและตอนนี้มันกำลังจะเปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน

ร่างกายของสือฮ่าวแห้งลงอย่างรวดเร็วกลายเป็นเหมือนถ่านหินที่ไหม้เกรียมยิ่งไปกว่านั้นกระดูกของเขายังมีทีท่าว่าจะถูกย่อยสลายลงแล้ว

สือฮ่าวไม่ได้พูดอะไรแต่ยังคงดิ้นรนขัดขืนอย่างถึงที่สุด ในเมื่อเขายังไม่ตายแล้วเขาจะเลิกล้มเรื่องนี้ได้อย่างไร?

“ห้าร้อยปีมันเป็นสิ่งต้องห้ามที่ไม่สามารถข้ามได้จริงหรือ” เขาถามตัวเองอย่างเงียบๆ

สือฮ่าวรู้ดีว่าเพียงความคิดที่หลงเหลืออยู่ในจิตใจต้องไม่อาจทำให้เขาได้รับความทรมานขนาดนี้ เหตุผลที่เขาตกอยู่ในสถานการณ์ปัจจุบันอาจเป็นเพราะความต้องการที่จะผงาดขึ้นอย่างรวดเร็ว

แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่น เวลาของเขาใกล้จะหมดลงแล้วหากเขาไม่สามารถก้าวเข้าสู่ระดับผู้สูงสุดได้เมื่อยุคแห่งความมืดมาถึงเขาก็จะกลายเป็นหนึ่งในผู้ที่ล่วงหล่นไปตามกาลเวลา

เขาไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้ หากไม่สามารถกลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่ปกป้องตัวเองได้ท้ายที่สุดไม่ต้องให้สิ่งมีชีวิตอมตะลงมือเขาก็จะถูกฆ่าตายจากน้ำมือของผู้สูงสุดในอาณาจักรเต๋ามนุษย์

“ข้าจะบรรลุเต๋าให้ได้!”

สือฮ่าวส่งเสียงคำรามและดิ้นรนเข้าหาขอบหน้าผา พยายามโบยบินขึ้นสู่สวรรค์

โซ่เหล็กที่ถูกเผาไฟเหล่านั้นกำลังเผาไหม้ร่างกายของสือฮ่าวให้กลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

เนื้อของเขาแห้งหายไปแล้วทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นขี้เถ้า กระดูกของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงรอยแตกมากมายปรากฏขึ้นและมีบางส่วนถูกย่อยสลายเป็นปุ๋ยผง

อาจกล่าวได้ว่าสือฮ่าวอยู่ในสถานการณ์ที่คับขันที่สุดในชีวิต ตอนนี้เขากำลังจะตายไปอย่างสมบูรณ์

ไม่ใช่แค่ร่างกายของเขาวิญญาณดั้งเดิมของเขาก็อ่อนแอมากเช่นกัน โซ่เหล่านั้นแทงเข้าไปในกะโหลกของเขาด้วย

คชา!

ร่างกายของสือฮ่าวแตกออก แต่ไม่ได้แยกออกจากกันโดยสมบูรณ์ มันเป็นเพราะโซ่พวกนั้นที่เกี่ยวรัดร่างกายของเขาไว้ทุกหนทุกแห่งเศษชิ้นส่วนจำนวนมากของเขาจึงไม่ได้สูญสลายไป