784  อาณาจักรผิงอัน 

784  อาณาจักรผิงอัน

เย่ฟ่านไม่ได้เปิดเผยชื่อจริงของเขา มิฉะนั้นแม้ว่าจะอยู่ในดินแดนจงโจว มันก็จะสร้างปัญหาไม่รู้จบ และความปั่นป่วนที่เขาก่อขึ้นในดินแดนรกร้างตะวันออกนั้นยิ่งใหญ่เกินไป

ตอนนี้ แม้แต่ชนชั้นสูงในสำนักฉีซื่อก็เคยได้ยินมาว่ามีสัตว์ประหลาดอยู่ในดินแดนรกร้างตะวันออกซึ่งสามารถจินตนาการได้ชื่อเสียงของเขาโด่งดังมากแค่ไหน

“พระคุณที่ท่านช่วยชีวิตไม่สามารถชดใช้คืนได้ ข้าบอกว่าจะส่งม้วนคัมภีร์โบราณให้ แต่ข้าไม่ได้นำติดตัวมาด้วย เจ้าไปกับข้าได้หรือไม่? เมื่อไปถึงที่หมายข้าจะมอบให้อย่างแน่นอน” อวี้เตี่ยยิ้ม

เย่ฟ่านลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาสนใจคัมภีร์โบราณก็จริง แต่เขาไม่เต็มใจที่จะเข้าสู่อาณาจักรราชวงศ์โบราณ ซึ่งไม่ใช่สถานที่ของมนุษย์ธรรมดา

ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่คือราชวงศ์โบราณที่เป็นมรดกของผู้ยิ่งใหญ่ระดับสิ่งมีชีวิตอมตะ จักรพรรดิและคนอื่น ๆ จะต้องเป็นผู้สูงสุดและมีอำนาจเทียมฟ้า

“องค์หญิง!”

เสียงตะโกนมาจากฟากฟ้าอันไกลโพ้น ผู้คนกลุ่มหนึ่งรีบวิ่งเข้ามา และพวกเขาก็เข้ามาใกล้ในชั่วพริบตา

หัวใจของเย่ฟ่านเต้นผิดจังหวะ ในหมู่พวกเขามีพลังระดับครึ่งเซียน และยังมีชายหนุ่มร่างสูงที่อยู่ในอาณาจักรลับแปลงของมังกรหลายคน

“ท่านอาจารย์” อวี้เตี่ยโล่งใจเมื่อได้เห็นกลุ่มยอดฝีมือปรากฏตัวขึ้น

“องค์หญิง!” ชายหนุ่มเดินตามหลังปรมาจารย์ที่อยู่ข้างหน้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้มและกล่าวอย่างกระตือรือร้นว่า

“องค์หญิง เมืองโบราณชิวเทียนชุนเทียน มีไขกระดูกมังกรจริงๆหรือ?” ยอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่ถาม ทันใดนั้นเขาก็ได้กลิ่นหอม เผยให้เห็นถึงความประหลาดใจที่น่ายินดี

“เป็นความจริงที่ผนึกลูกแก้วมังกรในตำนานปรากฏออกมา และในที่สุดข้าก็คว้ามันมาได้ก่อน” องค์หญิงอวี้เตี่ยพยักหน้า

พรมแดนระหว่างอาณาจักรฉื่อหยางและอาณาจักรอันผิงมักจะเกิดความขัดแย้งกัน เมื่อเร็วๆ นี้มีคนเห็นมังกรลอยขึ้นไปบนฟ้าและอาจมีไขกระดูกของมังกรเกิดที่กระดูกสันหลัง

เย่ฟ่านรู้สึกประหลาดใจ อวี้เตี่ยมีสิ่งมหัศจรรย์อยู่บนร่างกายของนางจริงๆ และลางสังหรณ์ของเขาก็ไม่ผิด แม้ว่าจะไม่สามารถเทียบกับยาเซียนได้ แต่ก็สามารถยืดอายุได้อีกเป็นร้อยปี ซึ่งเป็นสมบัติล้ำค่า

มีเชื้อสายมังกรมากมายในจงโจว ไขกระดูกมังกรคือแก่นแท้ของพวกมันและเป็นสิ่งที่หาได้ยาก

“เยี่ยมมาก ยินดีต้อนรับองค์หญิงกลับสู่ราชสำนัก!”

เซียวไท่ฉีตื่นเต้นมาก เขามีพลังมหาศาล และเขาสามารถบอกได้จากกลิ่นว่ามันเป็นเครื่องรางประเภทไหน แต่เขาไม่ได้เปิดหม้อหยกสีขาวที่องค์หญิงยื่นให้

“องค์หญิงโชคดีจริงๆ!”

ข้างๆ กัน หลานชายของเซียวไท่ฉี เซียวหมิงหยวนหัวเราะแล้วเหลือบมองเย่ฟ่านพร้อมกับกล่าวว่า

“เจ้าคือคนที่ช่วยองค์หญิงจากการถูกสังหารหรือไม่?”

“ขอบคุณพี่ชายเย่ที่ช่วยข้าในครั้งนี้ ไม่เช่นนั้นข้า...” องค์หญิงอวี้เตี่ยอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น

เซียวไท่ฉีพยักหน้า เหลือบมองเย่ฟ่านและไม่พูดอะไร

“ถ้าเจ้าสามารถหลบหนีจากปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ได้ เจ้าต้องเป็นยอดฝีมือในโลกนี้แน่ ทำไมเจ้าไม่ได้เข้าร่วมกับสำนักฉีซื่อ?”เซียวหมิงหยวนถาม

“มันล่าช้าเนื่องจากเหตุผลบางอย่าง และข้าก็พลาดโอกาสนั้นไป” เย่ฟ่านส่ายหัวและถอนหายใจ

“น่าเสียดาย” เซียวหมิงหยวนยิ้มอย่างราบเรียบ

“ลุงฉีพลาดท่าให้ศัตรู ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนนี้” องค์หญิงอวี้เตี่ยขมวดคิ้ว

“เขาแข็งแกร่งพอที่จะปกป้องตัวเองและจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น” เซียวไท่ฉีกล่าว

“ไขกระดูกมังกรสามารถยืดอายุได้เป็นร้อยปี เป็นผลผลิตจากสวรรค์ แม้แต่ในอาณาจักรฉื่อหยางก็มีน้อยคนนักที่จะรู้เรื่องนี้ เช่นนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงความลับที่รั่วไหลคนที่รู้เรื่องนี้ต้องถูกกำจัด”

มีรอยยิ้มที่ไม่แยแสที่มุมปากของเซียวหมิงหยวน

หัวใจของเย่ฟ่านแข็งค้าง บุคคลนี้ต้องการจะสื่อบางอย่าง ฝ่ายตรงข้ามต้องการปิดปากเขาด้วยหรือ ถ้าเป็นเช่นนั้นคนเหล่านี้นับได้ว่าชั่วช้าอย่างแท้จริง

“ตราบใดที่พลังนั้นไม่มีขอบเขต มันยากที่จะกำจัด แต่มันก็ไม่เป็นอะไร ไขกระดูกมังกรมีเจ้าของแล้ว และพวกเขาจะไม่สามารถแบ่งชิงมันได้” เซียวไท่ฉีส่ายหัว

เย่ฟ่านต้องการจากไป ตอนนี้ไม่ต้องการคัมภีร์โบราณ แต่อวี้เตี่ยรั้งเขาไว้และกล่าวว่า “พี่เย่เป็นผู้ช่วยข้าให้รอดมาได้ ข้าเขาจะให้เขาจากไปแบบนี้ได้อย่างไร?”

เซียวหมิงหยวนไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่เหลือบมองเย่ฟ่านเล็กน้อย

“องค์หญิงเชิญเจ้าด้วยตนเอง เจ้าก็ควรไป”

เย่ฟ่านไม่มีทางเลือกอื่น เนื่องจากมีครึ่งเซียนอยู่ที่นี่ เขาจึงจำเป็นต้องติดตามทุกคนไปอย่างเงียบๆ

อาณาจักรอันผิงซึ่งมีอาณาเขตกว้างใหญ่ ไม่รู้ว่ามีพื้นที่กี่พันลี้ ใหญ่กว่าอาณาจักรมนุษย์มาก

ตลอดทางภูเขาและแม่น้ำงดงามมาก ภูเขาและแม่น้ำงดงามไร้สิ้นสุด บนผืนดินอันกว้างใหญ่นี้ทรัพยากรทั้งหมดเป็นของราชวงศ์โบราณ และพวกเขาสืบทอดความรู้จากบรรพบุรุษ

ในจงโจวมีสี่ราชวงศ์อมตะ พวกเขาเป็นเชื้อสายที่สืบทอดมาโดยตรงของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ในอดีต หลังจากหลายร้อยหลายพันปีตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน พวกเขามีความเจริญรุ่งเรืองเสมอมา

นอกจากนี้ ยังมีตำราโบราณอีกมากมาย ซึ่งเป็นมรดกอมตะที่หาที่เปรียบมิได้ และบางตำราก็เก่าแก่กว่าสี่ราชวงศ์ที่ยิ่งใหญ่ และมรดกของพวกเขาก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของตงหวง

ในเวลาเดียวกัน มีอาณาจักรโบราณเก้าอาณาจักร ซึ่งไม่ได้มีอำนาจเท่ากับสี่ราชวงศ์อมตะ แต่ก็น่ากลัวเทียบได้กับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีอาวุธเต๋าสุดขั้ว

พวกเขาก่อตั้งมาเจ็ดหมื่นถึงแปดหมื่นปีแล้ว อันผิงและฉื่อหยางก็เป็นหนึ่งในนั้น

“อาณาเขตที่กว้างใหญ่เช่นนี้...” เย่ฟ่านตกตะลึง

เขาเดินทางข้ามความว่างเปล่าหลายครั้ง ข้ามภูเขาและแม่น้ำที่ไม่มีที่สิ้นสุด จากนั้นจึงมาถึงเมืองหลวงของอันผิง

เมืองโบราณแห่งนี้ยิ่งใหญ่ตระการตาอย่างหาที่เปรียบมิได้และครอบคลุมพื้นที่กว้างขวางราวกับเมืองอมตะบนท้องฟ้าเผยให้เห็นบรรยากาศของความผันผวนในสมัยโบราณ

ประตูเมืองตั้งสูงตระหง่านและสัตว์อสูรดุร้ายหลายสิบตัวที่เดินสวนกัน กำแพงมีความผันผวนของพลังปราณ หากมีศัตรูบุกเข้ามา มันจะเปิดเผยค่ายกลศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถยิงสังหารสิ่งมีชีวิตอมตะได้เลย

เมืองนี้เงียบสงบมาก ไร้ร่องรอยความวุ่นวายของพลเมืองที่พลุกพล่าน เมืองนี้แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากฉากที่คึกคักที่เย่ฟ่านจินตนาการไว้ มันเงียบสงบและแทบจะมองไม่เห็นคนเดินถนน

“นี่คือ…”

เย่ฟ่านตกตะลึง ถนนโบราณเต็มไปด้วยสัญลักษณ์มงคล ในอาคารและสวนโบราณหลายแห่ง มีน้ำพุและน้ำตกไหลริน ต้นไม้สูงตระหง่านเทียมฟ้า และกลิ่นหอมของยาอายุวัฒนะก็อบอวล

นี่ดูไม่เหมือน เมืองจักรพรรดิโบราณที่มีอายุนับหมื่นปี เปรียบเสมือนประตูภูเขาที่อยู่นอกโลก ที่แห่งนี้เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับการบ่มเพาะอย่างแน่นอน

“เจ้าชอบหรือไม่?” องค์หญิงอวี้เตี่ยยิ้มและกล่าวว่า “ราชวงศ์ก่อตั้งขึ้นหลายปีและนำทรัพยากรมาใช้เพื่อการฝึกฝน ไม่ใช่เพราะโลภในความมั่งคั่ง”

อันผิงยังมีเมืองมนุษย์และยังมีคนธรรมดาอีกมากในหมู่พวกเราแต่เมืองหลวงกลับเป็นสถานที่ที่มีเฉพาะผู้ปกครองที่มีความแข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะอาศัยอยู่ได้

ลำแสงสีม่วงใจกลางกรุงทะยานสู่ท้องฟ้า ควบแน่นกลายเป็นรูปมังกร เมื่อมองแวบแรก เป็นที่ที่สายใยมังกรรวมตัวกันเป็นแก่นแท้ของผืนดินนี่ย่อมเป็นสถานที่บ่มเพาะอันยอดเยี่ยมอย่างแน่นอน

“จงโจวไม่เหมือนกับตงหวง เรามีบรรพบุรุษมากมาย นิกายสูงสุดหลายแห่งจะสร้างเมืองเพื่อเก็บแก่นแท้ของสวรรค์และพิภพ พัฒนาเป็นดินแดนแห่งการบ่มเพาะที่บริสุทธิ์” อวี้เตี่ยยิ้ม

เมื่อเย่ฟ่านได้ยินสิ่งนี้เป็นครั้งแรกเขารู้สึกแปลกใจมาก จงโจวแตกต่างจากดินแดนรกร้างตะวันออก นิกายที่ยิ่งใหญ่มากมายไม่จำเป็นต้องซ่อนอยู่ในภูเขา

การสร้างเมือง การพัฒนาเส้นทางแห่งสวรรค์ และการให้ความกระจ่างถึงรากเหง้าของสายเลือดมังกร สามารถสร้างดินแดนบริสุทธิ์ที่อุดมไปด้วยพลังงานทางจิตวิญญาณและกลายเป็นอาณาจักรแห่งการฝึกฝน

ในจงโจว ราชวงศ์อมตะทั้งสี่นั้นมีความสำคัญที่สุด เมืองหลวงของพวกเขาเกือบจะกลายเป็นเมืองหลวงแห่งสวรรค์ เหมือนกับการมาที่อาณาจักรของเทพเจ้า!

“นี่คือคัมภีร์โบราณที่อธิบายความเป็นธรรมชาติของสวรรค์และปฐพี แต่คนโบราณยากที่จะศึกษามันได้ …” องค์หญิงอวี้เตี่ยนำคัมภีร์โบราณจำนวนหนึ่งมา

แน่นอนว่านี่ไม่ใช่คัมภีร์โบราณที่ไร้ที่ติ แต่เป็นเพียงม้วนคัมภีร์ต้นฉบับ เย่ฟ่านหยิบมันมาไว้ในมือและอ่านอย่างระมัดระวังโดยไม่พูดอะไร

คัมภีร์ม้วนนี้อธิบายวิถีแห่งธรรมชาติ มีความหมายว่าเกิด ไม่มีเคล็ด ไม่มีวิธีลึกลับ มองอย่างไรก็ดูเป็นตำราโบราณพื้นฐานการบ่มเพาะ

แต่ถ้าลองคิดดูดีๆ จะพบว่ามันพิเศษกว่านั้น มีเส้นทางสายธรรมชาติที่ลึกลับมากในการปลูกฝังจิตวิญญาณ

แต่คัมภีร์โบราณนี้เต็มไปด้วยอุดมคติมากเกินไป มีเพียงสิ่งมีชีวิตอมตะเท่านั้นที่จะคู่ควรศึกษาพวกมัน