บทที่ 95: หลี่ฉางเซิง
บทที่ 95: หลี่ฉางเซิง ในนครหลวงที่พลุกพล่านไปด้วยผู้คน ลู่เสี่ยวหรันพาศิษย์ทั้งสองคนของเขาไปที่มุมๆ หนึ่งของนครหลวง นี่เป็นสี่แยกเล็กๆ ที่มีคนไม่เยอะ ที่ตรงหัวมุมถนน มีขอทานขาเดียวกำลังนั่งอยู่ เขาสวมเสื้อที่ขาดรุ่งริ่ง ผมที่สกปรกของเขายาวลงมาจนปกปิดใบหน้า มันทำให้ยากที่จะเห็นรูปร่างหน้าตาที่แท้จริง...
