ตอนที่ 128

ตอนที่ 128

แม้ว่าเดวิดและสเวลล์จะคุยกันด้วยเสียงต่ำ แต่ หลิวหมิงอวี่ก็สามารถได้ยินเสียงของพวกเขาได้ชัดเจน

หลิวหมิงอวี่เห็นว่าทั้งสองคุ้นเคยกันดีและไม่มีความคิดที่จะวิ่งหนี ดังนั้นเขาจึงเพิกเฉยต่อพวกเขา

สำหรับเขาแล้ว ไม่ว่าพวกเขาจะพาพวกเขาไปหาแหล่งค้าอาวุธใต้ดินหรือจะให้คนอื่นพาไป ปัญหาก็ไม่ใหญ่มาก ประเด็นสำคัญคือการหาช่องทางที่เกี่ยวข้อง

เขาตั้งสติแล้วเดินไปหาหญิงสาวช้าๆ เมื่อเข้าไปใกล้ๆ เขาพบว่าการร้องไห้ของอีกฝ่ายทำให้เครื่องสำอางเปรอะเปื้อน แต่จากใบหน้าพบว่าเธอเป็นผู้หญิงเอเชีย

หลิวหมิงอวี่ปลอบโยนเบา ๆ “สาวน้อย ไม่เป็นไร กลับบ้านเร็วๆ อย่าเดินคนเดียวในที่เปลี่ยวในตอนกลางคืน”

หญิงสาวพยักหน้าเบา ๆ และกล่าวขอบคุณด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

เธอเงยหน้าขึ้นเพื่อดูว่าใครช่วยไว้ จากนั้นจึงก็รีบวิ่งออกจากที่เกิดเหตุ

หลิวหมิงอวี่กลับมาหาเดวิดและสเวลล์แล้วพูดว่า “ไปกันเถอะ”

เดวิดและสเวลล์พยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ไป”

ทั้งสองช่วยเหลือกันอย่างไม่เต็มใจและเดินไปข้างหน้า หลิวหมิงอวี่เดินตามหลัง

เดวิดและสเวลล์ไม่พูด อดทนต่อความเจ็บปวดและเดินอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าพวกเขาจะโดนหลิวหมิงอวี่ทุบตีอีกครั้ง

ในตอนกลางคืน แสงไฟสว่างไสว และไม่พบคนเดินถนนหลังจากเดินมาสักพัก ราวกับว่าทั้งเมืองตกอยู่ในความเงียบ ไม่เหมือนเมืองใหญ่เลย

จุดหมายอยู่ไม่ไกลนัก และหลังจากเดินมาได้ประมาณครึ่งชั่วโมง พวกเขาก็มาถึงประตูบาร์แห่งหนึ่ง

เมื่อเทียบกับความเงียบของตรอกซอกซอยที่ห่างไกลก่อนหน้านี้ ที่นี่คึกคักมาก และสามารถเห็นผู้คนจำนวนมากที่เดินขวักไขว่ไปมา

สเวลล์ชี้ไปที่ทางเข้าบาร์แล้วพูดว่า “ผมต้องการพบคนในนั้น คนที่รู้ว่าจะซื้อปืนได้ที่ไหน”

หลิวหมิงอวี่พยักหน้า “จากนั้นก็เข้าไปข้างใน”

สเวลล์ยืนตัวตรงและเดินไปข้างหน้า หลังจากที่ตื่นตระหนกมากว่าครึ่งชั่วโมง ในที่สุดเขาก็ได้ผ่อนคลาย

สเวลล์เดินไปข้างหน้าผ่านทางเดินยาวและผู้คนต่างทักทายเขา

มีโลกภายนอกประตู และอีกโลกหนึ่งอยู่ภายในประตู

เมื่อเปิดประตูเข้าไป เสียงเพลงก็ดังขึ้น และมีชายหญิงจำนวนมากเต้นรำตามจังหวะดนตรี ราวกับกลุ่มปีศาจกำลังเต้นรำ

ภายใต้การนำทางของสเวลล์ พวกเขาฝ่าฝูงชนที่กำลังเต้นรำมาที่ประตูห้องส่วนตัวขนาดเล็ก

ชายผิวดำสองคนยืนตรงที่ประตู ซึ่งน่าจะเป็นบอดี้การ์ดในห้องส่วนตัว

สเวลล์มาที่ประตู โค้งคำนับและพูดว่า “ฉันชื่อ สเวลล์ ต้องการพบบอส”

ชายผิวสีทางขวายืนขึ้นและถามว่า “แจ้งธุระมา”

เขาไม่ได้ปฏิเสธทันที ในฐานะหัวหน้าของพื้นที่นี้โดเจลมักพบปะผู้คนเพื่อธุรกิจของเขา

สเวลล์รู้จักเขาและเขาถือได้ว่าเป็นลูกน้องของ ดูเกลแต่เขาไม่เคยเห็นชายชาวเอเชียที่อยู่ด้านหลังพวกเขา

สเวลล์ลดเสียงลงแล้วพูดว่า “ฉันมีธุระสำคัญกับพี่ดั๊ก ช่วยบอกเขาที”

เขาไม่รู้ว่าหลิวหมิงอวี่มีธุรกิจสำคัญจริง ๆ หรือไม่ แต่ยังไม่สายเกินไปที่จะให้เข้าพบโดเจลก่อน

ชายผิวสีรับเรื่องอย่างสงบและพูดกับสเวลล์ว่า “รอที่นี่ก่อน ฉันจะเข้าไปแจ้งบอส”

หลังจากพูดเสร็จ ชายผิวสีก็กดกริ่งที่ด้านข้าง และครู่หนึ่งก็มีเสียงมาจากข้างใน “เข้ามา”

เมื่อเปิดประตู หลิวหมิงอวี่ก็สามารถเห็นแสงสว่างภายในได้ ชายผิวขาวนั่งอยู่กลางห้องส่วนตัวเล็กๆ สูบซิการ์ ยังคงดูเหมือนผู้ทรงอิทธิพล รายล้อมไปด้วยสาวสวยผิวขาวสองคน

หลังจากที่ชายผิวสีเดินเข้ามา เขาก็รายงานคนผิวขาวอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงออกมาจากข้างใน แล้วพูดกับสเวลล์ว่า “เข้าไปสิ”

สเวลล์เดินไปข้างหน้า ตามด้วยเดวิดและหลิวหมิงอวี่

บอดี้การ์ดชุดดำไม่ออกไป แต่ปิดประตูอย่างชาญฉลาด ทันใดนั้นเสียงเพลงข้างนอกก็หายไป

ดูเกลวางเท้าบนโต๊ะ เขานอนอยู่บนโซฟา กอดหญิงสาวที่เปลือยเปล่าไว้ในแขนซ้าย สูบซิการ์ในมือขวา พ่นควันขาวออกมา แล้วพูดเบาๆ ว่า “สเวลล์ใช่ไหม? ฉันได้ยินมาว่านายมีธุระสำคัญอยากพบฉัน ถ้าไม่ใช่เรื่องใหญ่ คงต้องลำบากหน่อยที่เข้าขัดจังหวะเวลาพักผ่อนของฉัน”

สเวลล์ยังไม่ได้พูด หลิวหมิงอวี่เดินไปตรงข้ามเขา แล้วนั่งลงที่เก้าอี้และพูดว่า “คุณพูดถูกผมมีธุรกิจขนาดใหญ่ที่จะต้องขอคำปรึกษาจากคุณ

เขาไม่เปลี่ยนท่าทาง ดูดซิการ์ลึกๆ แล้วพูดเบาๆ ว่า “อะไรนะ คุณต้องการซื้ออะไร”

เขาไม่คิดว่าเด็กเอเชียมีธุระอะไรกับเขา พวกคนเอเชียมักจะเป็นพวกดูแลธุรกิจสีขาวในแถบนี้

แน่นอนว่าไม่ใช่ว่าเขาขาดเงิน เหตุผลหลักคือ หลิวหมิงอวี่มีความสามารถในการหาพันธมิตรธุรกิจขนาดใหญ่มาให้เขา

หลิวหมิงอวี่ยิ้มจาง ๆ เมื่อเทียบกับท่าทางการวางปืนบนโต๊ะของเขาและกล่าวว่า “ฉันสงสัยว่าคุณมีสิ่งนี้หรือไม่?”

ดูเกลมองไปที่ท่าทางของของหลิวหมิงอวี่และรู้ดีว่าอีกฝ่ายกำลังพูดถึงอะไร การลักลอบขนปืนเป็นหนึ่งในขอบเขตธุรกิจของเขา แต่การลักลอบขนปืนไม่ใช่เรื่องง่าย ต่างจากผู้ลักลอบขนอาวุธรายใหญ่อื่น ๆ ที่สามารถจัดส่งสินค้าไปยังประเทศอื่น ๆ ได้และผลกำไรสูง เขาสามารถทำได้ในอาณาเขตของตัวเองเท่านั้น ดังนั้นการลักลอบขนอาวุธจึงไม่ใช่ธุรกิจหลักของเขา แต่เป็นงานอดิเรกของเขา

ดูเกลยิ้มและพูดว่า “แน่นอน คุณต้องการเท่าไหร่?”

เมื่อได้ยินคำพูดของเขาทำให้หลิวหมิงอวี่ก็มีความสุขมาก ดูเหมือนว่าเขาจะพบคนที่ตามหาแล้ว เขายิ้มและพูดว่า “ยิ่งมาก ยิ่งดี”

ดูเกลวางเท้าของเขาลง นั่งตัวตรง พิงเก้าอี้มองหลิวหมิงอวี่และกล่าวด้วยเสียงที่ลึกล้ำว่า “ยิ่งมาก ยิ่งดี แต่ฉันเกรงว่าคุณจะไม่สามารถจ่ายมันได้พี่ชาย”

“ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะจ่ายไม่ได้ มันขึ้นอยู่กับว่าคุณมีอะไรบ้าง” หลิวหมิงอวี่ยิ้ม

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายมีความปรารถนาที่จะซื้อในปริมาณมาก ดูเกลก็มีความกระตือรือร้นและยิ้ม “มาเถอะ ฉันจะพาคุณไปดู”

อาวุธของเขามักจะขายออกได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น หาก หลิวหมิงอวี่มีความต้องการสูงจริงๆ ก็ถือได้ว่าเป็นธุรกิจขนาดใหญ่

เมื่อได้ยินว่าดูเกลมีความคิดที่จะพาหลิวหมิงอวี่ไปดูอาวุธ สเวลที่อยู่ด้านข้างก็พูดว่า “พี่ชาย ตอนนี้ฉันพามาหาพี่ดูเกลแล้ว เราสองคนไปได้หรือยัง?”

หลิวหมิงอวี่โบกมือและพูดว่า “เอาล่ะ คุณสองคนไปได้”

บอดี้การ์ดชุดดำมองดูดูเกล ซึ่งโบกมือให้ทั้งสองคนออกไป

ทั้งสองคนเปิดประตูและจากไปอย่างรวดเร็ว กลัวว่า หลิวหมิงอวี่จะเปลี่ยนใจและปล่อยให้พวกเขาอยู่ที่นี่ พวกเขาไม่ต้องการอยู่กับหลิวหมิงอวี่แม้แต่วินาทีเดียว

อันที่จริง นอกเหนือจากพวกเขาสองคนที่โจมตี หลิวหมิงอวี่ในตอนแรก หลิวหมิงอวี่ไม่ได้ทำอะไรกับพวกเขา แต่ทิ้งแผลใจไว้ลึก ๆ เมื่อมีโอกาสจากไปแล้วจะอยู่ต่ออีกทำไม