STY-ตอนที่ 74 นิกายปีศาจทมิฬมาเยือน!

ไป๋ลั่วหลี่ รู้สึกตกใจมาก

เพราะเย่เฉิน นั้นผิดปกติเกินไป เมื่อนางพบ เย่เฉิน ในครั้งแรก นางสามารถบีบคอเขาให้ตายได้ในการโจมตีเดียว

ต่อมา เย่เฉิน ก็ได้ใช้เทคนิคการสะกดข่มของเทพในการปราบปรามนาง

หลังจากนั้นไม่กี่ปี เย่เฉิน ก็พัฒนามาจนถึงจุดสูงสุดของอาณาจักรเทวะ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้เทคนิคการสะกดข่มของเทพ นางก็รู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเขา

ตอนนี้ เย่เฉิน ได้บุกทะลวงจากอาณาจักรเทวะ สู่ อาณาจักรทันฑ์สวรรค์แล้ว

ในขณะนี้ ไป๋ลั่วหลี่ ยิ่งตกใจมากกว่าเดิม

แม้ว่านางจะเป็นปีศาจในขั้นปลายของอาณาจักรทันฑ์สวรรค์ แต่ทว่า นางก็หวาดกลัว มนุษย์ที่อยู่ในช่วงต้นของอาณาจักรทันฑ์สวรรค์นี้

นางรู้สึกว่า เย่เฉิน ในปัจจุบัน แม้ว่าจะไม่ต้องใช้เทคนิคการสะกดข่มของเทพ เขาก็สามารถฆ่านางได้

แม้ว่าอีกฝ่ายจะอยู่ในช่วงต้นของอาณาจักรทันฑ์สวรรค์ แต่กล่าวได้ว่า เย่เฉิน ในปัจจุบัน เกือบจะมีความแข็งแกร่งที่อยู่ยงคงกระพันในอาณาจักรพลังเดียวกัน

เมื่อเห็นสถานะของ เย่เฉิน ไป๋ลั่วหลี่ รู้ได้ในทันทีว่า หาก โม่หยุนเฟย มาบุกโจมตีแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์ เขาจะถูกสังหาร โดย เย่เฉิน อย่างแน่นอน

เย่เฉิน ที่รู้สึกมีคนกำลังมุ่งหน้ามายังยอดเขาอวี๋เซียว เขาจึงได้พา ไป๋ลั่วหลี่ ออกจากพื้นที่แห่งนี้ไป

สำหรับ เย่เฉิน ในปัจจุบัน

แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ใหญ่และมีอายุ ครบ 16 ปี ในโลกนี้แล้ว กระทั่งถึงเวลานัดหมายของเขากับแม่ของเขาแล้ว เย่เฉิน ในปัจจุบัน ก็สามารถเปิดเผยตัวเองได้ แต่ด้วยนิสัยที่เขาเก็บซ่อนมาหลายปีทำให้เขาระมัดระวังตัวอย่างมาก เว้นแต่จะจำเป็นจริง ๆ เขาจะไม่เปิดเผยตัวตนของเขาอย่างแน่นอน

อีก 2 วันได้ผ่านไป

คนจากนิกายปีศาจทมิฬ ก็ยังมาไม่ถึง

แต่จากเสียงลมของนิกายปีศาจทมิฬที่กำลังมุ่งหน้ามายังแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์แล้ว คาดว่าพวกเขาควรจะมาถึงในเร็ว ๆ นี้

เย่เฉิน ในปัจจุบัน ไม่ได้หวาดกลัวต่อประมุขนิกายปีศาจทมิฬ เว้นแต่ว่าอีกฝ่ายจะทะลวงผ่านอาณาจักรทันฑ์สวรรค์ไปแล้ว

แต่แม้ว่าเขาจะทะลวงผ่านอาณาจักรทันฑ์สวรรค์ไปแล้ว อีกฝ่ายก็ไม่สามารถทะลวงผ่านรูปแบบป้องกันขนาดใหญ่ของแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์ได้

แน่นอนว่า สิ่งนี้เป็นไปไม่ได้ เว้นแต่ว่าพวกเขาจะมีปรมาจารย์ด้านรูปแบบก่อตัวที่มีความสามารถในระดับเดียวกันกับ เย่เฉิน สิ่งนี้ ก็พอเป็นไปได้ แต่ปรมาจารย์ที่ว่านี้หาง่ายขนาดนั้นซะที่ไหน?

แสงอรุณได้สาดส่องลงมา

เย่เฉิน ที่นั่งอยู่บนยอดเขาอวี๋เซียว เขาได้ลงชื่อเข้าใช้

“ลงชื่อเข้าใช้!”

[ติ๊ง ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ลงชื่อเข้าใช้บนยอดเขาอวี๋เซียว คุณได้รับเทคนิคระดับศักดิ์สิทธิ์-กระบี่สายฟ้าทันฑ์สวรรค์!]

[กระบี่สายฟ้าทันฑ์สวรรค์ คือเทคนิคกระบี่ที่แท้จริง สิ่งนี้สามารถวาดกระบี่ออกเป็นเส้นทาง และ สามารถควบคุมสายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้าได้]

กระบี่สายฟ้าทันฑ์สวรรค์ ชื่อนี้ค่อนข้างทรงพลัง

ด้วยพลังของดอกบัวสีเขียวในทะเลจิตวิญญาณของเย่เฉินที่ให้กำเนิดสายฟ้า หากเขาใช้เทคนิคนี้ เขาจะปลดปล่อยพลังที่แข็งแกร่งออกมาได้

อีกอย่างจะต้องรู้ว่า สายฟ้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้า ไม่ใช่สายฟ้าธรรมดา มันเปรียบเทียบได้กับความทุกข์ยากของทันฑ์สายฟ้า กล่าวอีกนัยนึงคือ หาก เย่เฉิน กำลังต่อสู้อยู่ เขาสามารถดึงทันฑ์สายฟ้าลงมาเพื่อฆ่าศัตรูได้โดยตรง

ดังนั้น ทันฑ์สายฟ้า นี้จึงไม่ใช่เรื่องตลก

เย่เฉิน รู้โดยธรรมชาติว่าเทคนิคนี้แท้จริงแล้วทรงพลังเพียงใด

เขาได้นั่งไขว่ห้างบนยอดเขาและรวบรวมการฝึกฝนของเขา หลังจากนั้นเขาก็ถอนหายใจออกมายาวและลุกขึ้น

ในช่วง 2 วันมานี้ เป็นวันที่ค่อนข้างศัตรู แม้ว่า ศัตรูกำลังจะมาเยือนหน้าบ้านของเขา แต่ เย่เฉิน ก็ยัง กิน นอน และ แสดงท่าทางเจ้าชู้กับศิษย์พี่หญิงของเขา

เช่นเดียวกับที่ เย่เฉิน เพิ่งตื่นจากการทำสมาธิ ในขณะนี้ จ้าวซือเหยา ก็ได้มาถึงหน้าบ้านของ เย่เฉินแล้ว

จ้าวซือเหยา รีบขี่กระบี่บุพผาสวรรค์ของนาง และ มุ่งหน้าไปหา เย่เฉิน “เย่เฉิน บอกข้ามาตามความจริง เจ้าสามารถเอาชนะ ไอ้ตัวตลกโม่หยุนเฟย นั่นได้หรือไม่?”

เย่เฉิน ยิ้มและตอบกลับ “ตอนนี้ข้าทะลวงเข้าสู่อาณาจักรทันฑ์สวรรค์แล้ว ข้ามั่นใจว่าสามารถต่อกรกับเขาและมีโอกาสชนะมากกว่า 90%! แน่นอนว่าถ้าเพิ่ม เสี่ยวไป๋ เข้าไปอีก ข้าจะได้รับชัยชนะอย่างแน่นอน!”

เย่เฉิน ไม่กล้าที่จะมั่นใจเกินไป เพราะท้ายที่สุด เขาก็ไม่เคยพบ โม่หยุนเฟย มาก่อน

“เย่เฉิน ถ้าเจ้าแพ้กลับมา ข้าจะไม่คุยกับเจ้าอีก!”จ้าวซือเหยา ได้กล่าวพูดออกมาและหันหลังจากไปในทันที

เย่เฉิน ยังคงยิ้มและฝึกฝนต่อไป

…

เมืองหยุนไท่

สถานที่นัดพบเดิม

ในเวลานี้ เซียวเลี่ย ได้นั่งที่นั่งหลักและกล่าวพูดออกมาอย่างเฉยเมย “ข้าไม่ได้คาดหวังเลยว่า โม่หยุนเฟย จะไม่ได้มุ่งหน้าไปที่ แดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์ เพื่อค้นหาปรมาจารย์ยุทธ์โดยตรง แต่กลับมุ่งหน้ามาที่เมืองหยุนไท่ของเราก่อน!”

“ใช่ พวกเราก็ไม่คาดคิดเช่นเดียวกัน”จางเหวิ่นซานได้กล่าวพูดต่อ

โม่หยุนเฟย ที่มุ่งหน้ามาที่เมืองหยุนไท่ ไม่มีใครจาก 7 ตระกูลที่ยิ่งใหญ่ออกมาหยุด โม่หยุนเฟย พวกเขาได้เปลี่ยนไปรักษาความแข็งแกร่งหลักของพวกเขาแทน

ดังนั้น เมื่อ โม่หยุนเฟย มาถึงเมืองหยุนไท่ เขาจึงได้เริ่มฆ่าแบบสุ่ม

แม้ว่าจะบอกว่าเขาเริ่มสังหารหมู่คนจาก 7 ตระกูลที่ยิ่งใหญ่ แต่คนที่เขาฆ่าไปก็เป็นเพียงศิษย์นอกของ 7 ตระกูลที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น ดังนั้น แม้ว่าพวกเขาจะสูญเสียศิษย์นอกจำนวนมากไป มันก็ไม่ได้กระทบกับรากฐานความแข็งแกร่งของพวกเขา

“แต่คราวนี้ ดูเหมือนว่า โม่หยุนเฟย กำลังมุ่งหน้าไปยังแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์!”จูหวู่เหิง ได้กล่าวออกมา

เซียวเลี่ย ยิ้มและตอบกลับ “แม้ว่าแต่ละตระกูลของพวกเราจะสูญเสียศิษย์นอกไปบ้าง แต่มันก็เป็นแค่อาหารสัตว์เท่านั้นเท่านั้นถึงแม้ว่าพวกเขาจะตายไปก็ไม่ได้ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อพวกเรา และ ต่อจากนี้ สิ่งที่พวกเราจะทำก็คือการนั่งดูเสือสองตัวกัดกัน!”

หวังเหวิ่นเซียน ค่อย ๆ มองไปที่ เซียวเลี่ย และ กล่าวถาม “ท่านเจ้าเมือง ท่านคิดว่าใครจะชนะในครั้งนี้?”

เซียวเลี่ย ยิ้มและตอบกลับ “ข้าเองก็ไม่เคยพบปรมาจารย์ยุทธ์ของแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์มาก่อน แต่มีคนบอกว่าเขามีพลังอยู่ในอาณาจักรเทวะ ดังนั้นความแข็งแกร่งของเขาน่าจะเทียบเท่ากับพวกเรา ดังนั้นหากเขาไม่สามารถสกัดกั้น โม่หยุนเฟย ที่เป็นผู้เชี่ยวชาญในอาณาจักรทันฑ์สวรรค์ได้ แดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์ จะต้องพินาศอย่างแน่นอน!”

“แดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์นั้นหยิ่งผยองและอวดดีเป็นอย่างมาก มันก็สมควรแล้วที่พวกเขาจะถูกทำลาย!”หลินเจิ้งหยวน ได้ยืนขึ้นและกล่าวอย่างเห็นด้วย

“เอาล่ะ พวกเรามานั่งรอให้พวกเขาฆ่ากันเองดีกว่า หลังจากนั้นพวกเราจะทำตัวเป็นชาวประมงลงไปเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ในภายหลัง!”เซียวเลี่ย กล่าวพูดด้วยรอยยิ้ม

…

ในวันที่ 3 เย่เฉิน ได้ตื่นขึ้นจากการทำสมาธิ

ในเวลานี้ สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขาสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังบางอย่างที่กำลังพุ่งเข้ามายังแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์

เย่เฉิน รับรู้ได้ในทันทีว่า นิกายปีศาจทมิฬ ได้มาถึงแล้ว

อย่างไรก็ตาม เย่เฉิน ก็ยังไม่ได้คิดจะออกไปต้อนรับพวกเขาด้วยตัวเอง

เพราะเขาต้องการทดสอบรูปแบบก่อตัวขนาดใหญ่ที่เขาสร้างขึ้น เพื่อดูว่ามันสามารถต้านทานการโจมตีของผู้ที่อยู่เหนืออาณาจักรทันฑ์สวรรค์ได้จริงหรือไม่

ที่ด้านนอกประตูภูเขาของแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์ เมฆสีดำกำลังเคลื่อนตัวมาอย่างรวดเร็ว

เหนือเมฆสีดำ ก็คือศิษย์จำนวนมากของนิกายปีศาจ

ชายวัยกลางคนในชุดสีดำที่ยืนอยู่ด้านหน้า ได้จ้องมองไปที่ แดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์

“ที่นี่คือแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์?”ชายชุดดำได้กล่าวถามอย่างใจเย็น

ชายชุดดำคนนี้ก็คือประมุขนิกายปีศาจทมิฬโม่หยุนเฟย

ในเวลานี้ 1 ในผู้ใต้บังคับบัญชาของเขารีบกล่าวออกมา “ใช่แล้วท่านประมุข ที่นี่คือแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์”

โม่หยุนเฟย ได้พยักหน้าอย่างสงบ “ข้าได้ยินมาว่าปรมาจารย์ยุทธ์ผู้อยู่ยงคงกระพันของแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์นั้นแข็งแกร่งมากนี่เป็นความจริงหรือไม่?”

ในเวลานี้ ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขารีบตอบกลับ “ผู้น้อยได้ยินมาว่า ปรมาจารย์ยุทธ์คนนั้นมีพลังในอาณาจักรเทวะ อีกทั้งเขายังสามารถฆ่าผู้เชี่ยวชาญขั้นปลายของอาณาจักรมหายาน 2 คน ได้ในการโจมตี 2 กระบวนท่า ดังนั้น ความแข็งแกร่งของเขาจึงไม่อาจประเมินได้!”

โม่หยุนเฟย ยิ้มออกมาและตอบกลับ “นั่นก็เพราะว่าเขาแข็งแกร่งข้าเลยต้องการที่จะต่อสู้กับเขา ข้าเองก็อยากจะรู้นักว่านอกเหนือจากเมืองหยุนไท่ จะมีใครที่มีค่ามากพอให้ข้าต้องลงมือจัดการด้วยตัวเองหรือไม่!”

“ทุกคนฟังคำสั่ง!”โม่หยุนเฟย ได้กล่าวสั่งเบา ๆ

ในเวลานี้ ศิษย์ทั้งหมดได้มองไปที่ หยุนเฟย และ คุกเข่าลง

“เตรียมโจมตีแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์!”โม่หยุนเฟย ได้กล่าวสั่งการในทันที

“ขอรับ!”