ผมอะตัวร้ายในโนเวล ตอนที่ 15

ผมอะตัวร้ายในโนเวล ตอนที่ 15

ถนนแยงซี

ซูชิงจู้ใจเต้นรัวขณะที่เธอขับรถตามหลังเย่เฟยอย่างเงียบๆ เธอขับรถตามเขาไปตลอดทาง

เธออยากจะรู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่

จากนั้น เธอก็เห็นว่าเย่เฟยตบไฟเลี้ยวเข้าจอดที่ข้างถนน จากนั้นเขาก็เดินไปที่ประตูร้านขายดอกไม้เล็กๆแห่งหนึ่ง

เขามาซื้อดอกไม้?

ซูชิงจู้มึนงง

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็เห็นเย่เฟยเดินเข้าไปในร้านและทักทายสาวสวยคนหนึ่ง

ที่แท้เขามาที่นี่เพื่อรับผู้หญิง

ความคิดของซูชิงจู้เกิดความปั่นป่วน เธอเผลอบีบมือแน่นโดยไม่รู้ตัว ดวงตาเปลี่ยนกลับไปเย็นชา

แต่ฉากต่อมานั้นก็ทำให้ซูชิงจู้ต้องประหลาดใจ

เธอเห็นว่าเย่เฟยผลักหญิงสาวไปที่ลานเล็กๆของร้าน และเธอก้พบว่าหยิงสาวคนนั้นกำลังนั่งอยู่บนรถเข็น!

หญิงสาวนั้นเผยยิ้มหวาน แต่ดูเหมือนว่าขาของเธอจะพิการ ทำได้แค่นั่งรถเข็นและปล่อยให้เย่เฟยเข็นเธอไปชมแสงแดด

จากนั้นไม่นาน ซูชิงจู้ก็เห็นเย่เฟยหยิบเอาเข็มเงินออกมา และทำการฝังเข็มให้หญิงสาวอย่างพิถีพิถัน

มองดูฉากนี้จากระยะไกล สีหน้าที่เย็นชาของซูชิงจู้ก็อ่อนลง ในดวงตาของเธอเผยความอบอุ่นออกมา

เย่เฟยเป็นใครน่ะหรือ?

เขาเป็นถึงทายาทของเย่กรุ๊ป เป็นทายาทสืบทอดของตระกุลเย่!

ในแวดวงสังคมชั้นสูงของเหยียนจิง มีใครบ้างที่ไม่รู้จักชื่อของคุณชายเย่?

บางคนกระทั่งเรียกรวมเย่เฟยและคุณชายอีกสองคนว่า "สามนายน้อยแห่งเหยียนจิง"

ในตอนแรก เมื่อเย่เฟยมาหาลั่วเว่ยหยู ซูชิงจู้ก็คิดว่าเย่เฟยคงมาเพื่อพลอดรักกับผู้หญิงของเขา ดังนั้นในใจเธอจึงรู้สึกรังเกียจขึ้นมา

แต่เมื่อเธอเห็นว่าลั่วเว่ยหยูนั่งอยู่บนรถเข็น และเย่เฟยนั่งยองๆลงเพื่อฝังเข็มให้เธอ ซูชิงจู้ก็สลัดความเข้าใจผิดก่อนหน้าทิ้งไป

ยังมีผู้หญิงแบบไหนกันที่เย่เฟยจะหามาไม่ได้?

แม้ว่าหญิงสาวบนรถเข็นจะหน้าตาดีมาก แต่หากต้องการ เย่เฟยก็สามารถหาผู้หญิงที่สวยระดับนี้ได้ไม่ยาก

ถ้าแค่เล่นกับผู้หญิง เขาจะมาหาเอาผู้หญิงที่ต้องนั่งรถเข็นไปทำไม? ต่อให้ผู้หญิงคนนี้จะสวยมากก็ตาม!

หญิงสาวขาพิการ ดูเหมือนว่าฐานะทางบ้านก็คงธรรมดามาก แต่เย่เฟยยังคงฝังเข็มให้เธอด้วยความอดทนและระมัดระวัง

ใช้เวลาอยู่สักพัก

แม้จะนั่งอยู่ในรถ แต่ซูชิงจู้ก็ยังสามารถมองเห็นเหงื่อที่ไหลลงมาตามหน้าผากของเย่เฟยได้ ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้สนใจอะไร ยังคงจดจ่ออยู่กับการฝังเข็ม

นับแต่ต้นจนจบ การเคลื่อนไหวของเย่เฟยนั้นไหลรื่นสะอาดตา ไม่ได้ฉวยโอกาสแตะเนื้อต้องตัวลั่วเว่ยหยู เพียงจดจ่ออยู่กับการฝังเข็มเท่านั้น

ในที่สุด หลังจากฝังเข็มเสร็จสิ้น ซูชิงจู้ก็เห็นเย่เฟยยิ้มและโบกมือลาหญิงสาวด้วยรอยยิ้มที่สดใส

เป็นฉากที่งดงามราวกับภาพวาด

นายน้อยผู้สง่างามของตระกูลเย่ กลับปฏิบัติต่อหญิงสาวขาพิการด้วยความจริงใจ!

ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้เธอจะมองเขาผิดไปจริงๆ

ซูชิงจู้ไม่รู้ว่าทำไมเย่เฟยถึงมาหาลั่วเว่ยหยู แต่ดูเหมือนว่าเธอจะเข้าใจเาผิดไป

ดวงตาของซูชิงจู้อ่อนลง เธอหวนนึกถึงชื่อเสียงของเย่เฟยในหยียนจิง ขณะที่นายน้อยคนอื่นๆนั้นควงหยิงสาวไม่ซ้ำหน้า แต่เย่เฟยเพียงตามจีบเธอ นอกจากนี้แล้วเธอก็ไม่เคยได้ยินข่าวลือเสียๆหายๆของเขากับผู้หญิงคนอื่นเลย

เป็นเพราะเหตุนี้เอง ซูเสี่ยวคุนผู้เป็นปู่ของเธอจึงชื่นชมเย่เฟยมาก ดังนั้นจึงมักจะพยายามจับคู่ทั้งสองคนเสมอ

ซูชิงจู้จมอยู่ในห้วงความทรงจำ คิดถึงรายละเอียดของเรื่องราวต่างๆมากมาย

ตอนนี้ ในหัวของเย่เฟยก็มีเสียงดังขึ้นแจ้งเตือน

[ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ ความประทับใจที่ซูชิงจู้มีต่อโฮสต์เกิดการเปลี่ยนแปลง ได้รับค่าประสบการณ์ 360 แต้ม]

ขณะที่เย่เฟยเพิ่งบอกลาลั่วเว่ยหยู เขาก็ได้รับการแจ้งเตือนนี้

เย่เฟย ".....??"

เขามึนงง เห็นอยู่ชัดๆว่าเขาไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไมความประทับใจของซูชิงจู้ที่มีต่อเขาจึงเกิดการเปลี่ยนแปลงได้?

"ระบบ เกิดอะไรขึ้น?" เย่เฟยถาม

[โฮสต์ ตอนนี้ซูชิงจู้กำลังติดตามคุณอยู่] ระบบตอบกลับอย่างเรียบง่าย

"...ทำไมถึงไม่บอกให้เร็วกว่านี้?"

[อย่างไรก็ตาม นี่กลับเป็นประโยชน์กับโฮสต์ โฮสต์ก็อย่าโกรธไปเลย]

เย่เฟยพอจะเดาได้คร่าวๆว่าทำไมความประทับใจของซูชิงจู้ที่มีต่อเขาจึงเปลี่ยนไป เขายิ้มอย่างอารมณ์ดี

อยู่ๆเขาก็ได้ประโยชน์อย่างไม่คาดคิดเสียอย่างนั้น

…......

เย่เฟยออกจากถนนแยงซีไปแล้ว ทว่าซูชิงจู้ยังไม่ได้ไปไหน เธอลงจากรถแล้วเดินไปที่ประตูร้านขายดอกไม้

เมื่อเห็นมีลูกค้าเข้ามา ลั่วเว่ยหยูก็ยิ้มและทักทาย "สวัสดีค่ะ มาซื้อดอกไม้เหรอคะ?"

ขณะที่พูด ลั่วเว่ยหยูก็ผงะ เป็นผู้หญิงสวยอะไรอย่างนี้!

ซูชิงจู้เป็นหญิงสาวที่สูงสง่าและท่าทางที่ดูสุขุม เธอสวมรองเท้าส้นสูงสีเงิน สะพายกระเป๋ารุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นของ Hermès สวมสร้อยคอหยกสีม่วงหายาก เพียงแต่งหน้าบางๆ เผยให้เห็นใบหน้าที่ละเอียดอ่อนงดงาม

แม้ว่าในใจลั่วเว่ยหยูจะกำลังตกตะลึง กระนั้นที่มุมริมฝีปากของเธอก็ยังคงด้วยรอยยิ้มสดใส

ซูชิงจู้ส่ายหัว "ฉันไม่ได้มาเพื่อซื้อดอกไม้"

ในใจเธอเองก็รู้สึกชื่นชมลั่วเว่ยหยู 'ผู้หญิงคนนี้บริสุทธิ์งดงามมาก ราวกับคริสตัลที่ใสกระจ่าง'

ผู้หญิงที่บริสุทธิ์งดงามเช่นนี้นับว่าหายาก

"แล้วมีธุระอะไรรึเปล่าคะ?" ลั่วเว่ยหยูถาม

"ฉัน...เป็นเพื่อนของเย่เฟยน่ะ" ซูชิงจู้คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงตอบ

ลั่วเว่ยหยูกล่าวด้วยความประหลาดใจ "ที่แท้ก็เพื่อนของคุณเย่นี่เอง อา เดี๋ยวฉันหาน้ำมาให้นะคะ"

พูดจบ ลั่วเว่ยหยูที่มีทักษะในการบังคับรถเข็นก็เข็นรถไปหยิบน้ำและแก้วมา จากนั้นจึงรินเทน้ำให้ซูชิงจู้อย่างกระตือรือร้น

ซูชิงจู้รู้สึกสนอกสนใจ เธอเอ่ยถามลั่วเว่ยหยูโดยตรง "คุณกับเย่เฟยพบกันได้ยังไง?"

ลั่วเว่ยหยูยื่นแก้วน้ำให้ซูชิงจู้ รอยยิ้มหวานปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ "คุณเย่ช่วยแก้ปัญหาให้กับฉัน..."

ที่แท้ก็เรื่องบังเอิญนี่เอง

ซูชิงจู้มองดูหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเงียบๆ ก่อนจะพูดว่า "คุณลั่่ว คุณต้องการความช่วยเหลือเรื่องการรักษาขาของคุณไหม? ฉันสามารถขอให้หมอมารักษาคุณได้"

ลั่วเว่ยหยูเพียงบอกเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าโดยคร่าวๆ จากนั้นลั่วเว่ยหยูและซูชิงจู้จึงแลกเบอร์ติดต่อกัน ดูเหมือนพวกเธอจึงสนิทสนมกันได้อย่างรวดเร็ว

ต่อหน้าหญิงสาวที่อ่อนโยนและงดงามอย่างลั่วเว่ยหยู ซูชิงจู้เองก็อยากจะช่วยเธอเช่นกัน

"ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะคุณซู คุณเย่จะช่วยฉันเองค่ะ" เมื่อลั่วเว่ยหยูพูดถึงเย่เฟย บนใบหน้าของเธอก็เผยยิ้มหวาน เมื่อเห็นรอยยิ้มอันแสนหวานบนใบหน้าของลั่วเว่ยหยู หัวใจของซูชิงจู้ก็รู้สึกเจ็บแปลบแปลกๆ