STY-ตอนที่ 68 บอกลา!
เย่เฉิน ยังคงลงชื่อเข้าใช้ในแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์เพื่อฝึกฝน
อย่างไรก็ตาม เย่เฉิน ไม่ได้คาดหวังเลยว่า การจากไปของศิษย์พี่หญิงรองจะเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น
เพราะหลังจากศิษย์พี่หญิงรองกล่าวอำลา อีก 2-3 วันต่อมา ศิษย์พี่หญิงสามก็มาหา เย่เฉิน
ศิษย์พี่หญิงสามมาที่ห้องของ เย่เฉิน แล้วปิดประตูห้องของเขา
เย่เฉิน มองไปที่ ศิษย์พี่หญิงสามของเขาด้วยท่าทางประหลาดใจและรู้สึกงุนงงในเวลาเดียวกัน ในขณะนี้ ศิษย์พี่หญิงสาม ได้เดินเข้ามากอด เย่เฉิน โดยตรง
เย่เฉิน สัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมในทันที
เย่เฉิน มองไปที่ ศิษย์พี่หญิงสามของเขาด้วยความตกใจและกล่าวถาม “ศิษย์พี่…ท่านเป็นอะไรไป?”
“ศิษย์น้องเล็ก เจ้าไม่อยากจะเรียนรู้เทคนิคบ่มเพาะพลังแบบคู่จากพี่สาวจริง ๆ เหรอ?เดี๋ยวพี่สาวจะสอนให้เจ้าเดี๋ยวนี้!”อันเหมี่ยวหาน ได้มองไปที่ เย่เฉิน และ กล่าวพูดอย่างจริงจัง
“นี่…มันเรื่องเร่งด่วนขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ?”เย่เฉิน กล่าวถามด้วยความตกใจ
ในเวลานี้ ศิษย์พี่หญิงสามได้ก้มศีรษะลงและยื่นใบหน้าไปใกล้ เย่เฉิน
“ศิษย์น้องเล็ก ชู่วว!”
เย่เฉิน รู้สึกว่า ศิษย์พี่หญิงสาม ของเขาทำตัวแปลกมาก แต่เขาไม่สามารถบอกได้ว่าอะไรที่แปลก
เย่เฉิน ได้ผลัก ศิษย์พี่หญิงสาม ออกไป
“ศิษย์พี่ ท่านเป็นอะไรไป?”เย่เฉิน มองไปที่ ศิษย์พี่หญิงสาม และ กล่าวถาม
ในขณะนี้ อันเหมี่ยวหาน ได้ยิ้มและนั่งลงบนเตียงของ เย่เฉิน
“เฉินน้อย ข้ามีบางอย่างอยากจะบอกเจ้า!”อันเหมี่ยวหาน ได้มองไปที่ เย่เฉิน และ กล่าวพูดขึ้น
เย่เฉิน เองก็มองไปที่ ศิษย์พี่หญิงสาม ของเขา
อันเหมี่ยวหาน ได้ยิ้มออกมาอย่างขมขื่นและกล่าวออกมา “เฉินน้อย ข้ามาบอกลาเจ้า ดังนั้นก่อนที่ข้าจะไป ข้าอยากจะสอนเทคนิคบ่มเพาะพลังคู่แก่เจ้า เพราะนี่เป็นสิ่งเดียวที่พี่สาวคนนี้จะทำให้เจ้าได้”
“ท่านกำลังจะจากไป?ท่านจะไปที่ใด?”เย่เฉิน มองไปที่ ศิษย์พี่หญิงสาม ของเขา
อันเหมี่ยวหาน ได้เผยรอยยิ้มออกมาบนใบหน้า และ ไม่ได้แสดงความหดหู่ใจเลยแม้แต่น้อย “ข้าจะออกไปเก็บเกี่ยวหาประสบการณ์เพิ่มเติม!”
“เก็บเกี่ยวประสบการณ์?”เย่เฉินมองไปที่ศิษย์พี่หญิงสามของเขา
“ใช่แล้ว โลกนี้กว้างใหญ่และสวยงามมาก ดังนั้น ข้าเลยอยากจะออกไปมองดูโลกที่สวยงามเหล่านี้ นอกจากนี้ ข้ารู้ด้วยว่าหากข้ายังอยู่ในแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์ มันคงเป็นเรื่องยากสำหรับข้าที่จะก้าวหน้า ดังนั้น ข้าเลยอยากออกไปหาประสบการณ์!”อันเหมี่ยวหาน ได้ตอบกลับ
เย่เฉิน ก็เข้าใจเช่นเดียวกัน
ไม่มีศิษย์พี่หญิงคนใดที่ต้องการหลบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเขา แม้ว่าเขาจะไปถึงอาณาจักรเทวะและกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์ แต่ก็ไม่มีใครอยากจะหลบซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังเขา
พวกเขาทั้งหมดต้องการที่จะยืนด้วยความสามารถของตัวเองและเป็นผู้ช่วยของเขาในอนาคต
ดังนั้น เย่เฉิน จึงไม่ได้แสร้งทำอีกต่อไปและกระโดดลงจากเตียง
จากนั้น เย่เฉิน ก็ยิ้มออกมา “ศิษย์พี่ ข้าไม่ได้อยากจะเรียนรู้เทคนิคของท่านในตอนนี้!”
“หืม ข้าจะไปแล้ว เหตุใดเจ้าถึงยังไม่อยากจะเรียนรู้มันอีก?หลังจากที่ข้าจากไป เจ้าจะไม่สามารถเรียนรู้มันได้ตามต้องการแล้วนะ!”อันเหมี่ยวหาน ยิ้มและกล่าวพูดกับ เย่เฉิน
เย่เฉิน มองไปที่ ศิษย์พี่หญิงสาม ของเขาและกล่าวออกมา “ศิษย์พี่ อีก 3 ปีต่อมาข้าก็จะออกจากแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์เช่นเดียวกัน เมื่อข้าพบท่านอีกครั้ง ข้าจะให้ท่านสอนเทคนิคนี้ให้กับข้า!”
“ตกลง!”อันเหมี่ยวหาน ได้ตอบกลับ “เช่นนั้นพี่สาวให้สัญญาว่าเพื่อพบเจ้าอีกครั้ง พี่สาวจะมอบทุกอย่างให้แก่เจ้า!”
…
หลังจากนั้นศิษย์พี่หญิงสามก็จากไป
จากนั้น ศิษย์พี่หญิงสี่ของ เย่เฉิน และ ศิษย์พี่หญิงห้า รวมถึง ศิษย์พี่หญิงหก ก็มากล่าวอำลากับ เย่เฉิน เหมือนกัน
พวกนางทั้งหมดได้อำลา เย่เฉิน ด้วยเหตุผลเดียวกัน เพราะต้องการที่จะกลายเป็นผู้หญิงที่ยืนเคียงข้าง เย่เฉิน และ ไม่ต้องการหลบซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังของ เย่เฉิน
นับตั้งแต่ที่ ศิษย์พี่หญิงรองของเขาจากไป เย่เฉิน ก็รับรู้ถึงความตั้งใจของศิษย์พี่หญิงของเขา
ดังนั้น เย่เฉิน จึงรู้สึกโล่งใจเช่นเดียวกัน
เย่เฉิน เข้าใจว่านี่เป็นเพียงการพรากจากกันชั่วคราม และ การจาลาแบบนี้ก็เป็นการจาลาเพื่อพัฒนาตัวเอง
ดังนั้น การแยกจากในตอนนี้ จะทำให้ทุกคนแข็งแกร่งขึ้นและอยู่ด้วยกันได้นานมากยิ่งขึ้น
สำหรับ ศิษย์พี่หญิงใหญ่ นางได้กลับมาจากการเรียนรู้ประสบการณ์แล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ศิษย์พี่หญิงใหญ่ของเขากำลังจะไปถึงขั้นปลายของอาณาจักรแห่งการตระหนักรู้ที่ว่างเปล่า ดังนั้น ศิษย์พี่หญิงใหญ่ของเขาจึงไม่จากไป
อย่างน้อยก็ในตอนนี้
สำหรับ ศิษย์พี่หญิงเจ็ดของ เย่เฉิน นางอายุเพียงแค่ 15 ปี เท่านั้น ซึ่งนางยังไม่บรรลุนิติภาวะ และ แดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์ก็ไม่อนุญาติให้นางไปเช่นกัน
ดังนั้น ในตอนนี้ จึงมีเพียงศิษย์พี่หญิงใหญ่และศิษย์พี่หญิงเจ็ดเท่านั้นที่อยู่เคียงข้างเขา
แม้ว่ามันจะรู้สึกเหงาเล็กน้อย แต่อย่างน้อย ศิษย์พี่ของเขาก็ไม่ได้จากไปทั้งหมด
อีก 2 วันได้ผ่านไป
ศิษย์พี่หญิงเจ็ด ได้มาพบ เย่เฉิน
จ้าวซือเหยา มองไปที่ เย่เฉิน หลังจากที่ไม่ได้เจอศิษย์พี่หญิงเจ็ดมา 2-3 วัน เย่เฉิน ก็พบว่า ศิษย์พี่หญิงเจ็ดของเขาโตขึ้นเล็กน้อย
นี่เป็นเพราะ…
“เย่เฉิน มีบางอย่างที่เจ้าจะต้องช่วยเหลือข้า!”จ้าวซือเหยา ได้กางแขนและมองไปที่ เย่เฉิน อย่างเย็นชา
“ศิษย์พี่เหยาเหยา แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ศิษย์น้องคนนี้เต็มใจช่วย!”เย่เฉิน ได้กล่าวออกมาในทันที
“หึ่ม ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ข้าต้องการให้เจ้าช่วยข้าฝึกฝน!”จ้าวซือเหยา ได้พ่นลมหายใจออกมา
นางดูภูมิใจราวกับว่านางไม่ได้ขอให้ เย่เฉิน ช่วยสอนนาง แต่นางต้องการสอน เย่เฉิน
เย่เฉิน ไม่รู้ว่าใครเป็นอาจารย์ของเขาและใครเป็นลูกศิษย์ของเขาอีกต่อไป
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นอกจากการฝึกฝนของเจ้าแล้ว เจ้ายังต้องสอนข้าบ่มเพาะพลังในทุกวัน อีกทั้ง เจ้าไม่ได้รับอนุญาติให้ปิดบัง จงสอนทุกการเคลื่อนไหวที่เจ้ามีให้ข้าซะ!”จ้าวซือเหยา ได้กล่าวพูดออกมาพร้อมกับกอดอก
เย่เฉิน พูดอย่างช่วยไม่ได้ “ข้าเกรงว่าท่านจะ…”
“อะไร?เจ้ากังวลว่าข้าจะไม่สามารถเรียนรู้จากเจ้าได้? หึ่ม ถ้าเจ้าทำได้ ทำไมข้าจะทำไม่ได้ ยังไงข้าก็ไม่สนใจไม่ว่าอย่างไรเจ้าจะต้องสอนทุกสิ่งที่รู้ให้ข้า!”จ้าวซือเหยา ได้กล่าวออกมา
“เข้าใจแล้ว!”
เย่เฉิน ทำได้เพียงตอบรับอย่างเชื่อฟัง
หลังจากนั้น เย่เฉิน ก็สอนเทคนิคบางอย่างให้แก่ จ้าวซือเหยา ในทุกวัน
แน่นอนว่า เย่เฉิน ไม่ได้สอนทุกอย่างให้นางตามที่ จ้าวซือเหยา ขอ อย่างที่ว่า มันมีความพิเศษในบางสาขา ซึ่งการที่ เย่เฉิน เรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วเพราะความช่วยเหลือของระบบ
อย่างไรก็ตาม จ้าวซือเหยา ไม่มีระบบ ทำให้การบ่มเพาะพลังของนางจึงช้ากว่าปกติ
ดังนั้น เย่เฉิน จึงได้เลือกวิธีการฝึกฝนมากมายที่เหมาะกับศิษย์พี่หญิงเจ็ดของเขาและสอนนาง
หลังจากการฝึกฝน เย่เฉิน ก็ตระหนักได้ว่า จ้าวซือเหยา คืออัจฉริยะอันดับ 1 ของ แดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์อย่างแท้จริง ความเร็วของนางในการฝึกฝนนั้นเร็วมากและความเข้าใจของนางก็โดดเด่นมากเช่นเดียวกัน ถ้า เย่เฉิน ไม่มีระบบ…เขาก็คงไม่สามารถเปรียบเทียบกับศิษย์พี่หญิงเจ็ดของเขาได้
จากนั้น เวลาก็ผ่านไปวันแล้ววันเล่า
