ตอนที่ 075 หาเงินล้านได้อย่างง่ายๆ
ต้องใช้เงินหลายสิบล้านดอลลาร์ฮ่องกง ถึงจะเท่ากับสิบล้านดอลลาร์
หวางหมันหยูได้รับกระดาษก็รีบลงมือทันที
เธอเป็นคนที่เก่งมาก หลังจากสั่งการมาทั้งวันแล้ว ช่วงเย็นเธอก็ไม่ได้มีท่าทางที่แสดงถึงความเหน็ดเหนื่อยเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันโบรกเกอร์ต่างๆ เริ่มจะตามความเร็วของเธอไม่ทันแล้ว
"แกร๊กๆ"
เสียงการจัดการทุกอย่างดังมากภายในห้อง
ซูแคนคิดว่าตัวเขาเองน่าจะทำงานเสร็จแล้ว เขาจึงนั่งพักผ่อนบนโซฟาภายในห้อง
"อ่าห์"
โซฟาอันนี้คุณภาพดีจริงๆ ผิวสัมผัสของมันก็รู้ได้เลยว่าเป็นทำมาจากหนังแท้
ซูแคนมองไปที่สัญลักษณ์บนโซฟา ก็เห็นว่าโซฟาตัวนี้เป็นโซฟาหนังที่ทำจากมือ 100%
"เจ้านายคะ ดื่มชาก่อนค่ะ"
จางหม่านรินชาและยื่นให้กับซูแคน
ซูแคนรับชามาก็จิบทันที เขารู้สึกอบอุ่นตั้งแต่ในคอไปจนถึงท้องของเขา
ซูแคนรู้สึกผ่อนคลายอย่างมากบนโซฟากับชาร้อนๆ เขามองหวางหมันหยูที่กำลังออกคำสั่งด้วยความพึงพอใจ
…
"คุณซูคะ เรียบร้อยแล้วค่ะ"
หลังจากนั้นไม่นานหวางหมันหยูก็เดินเข้ามาหาซูแคนที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟา หน้าของเธอมีสีขาวซีดเล็กน้อย เป็นผลจากการที่เธอน่าจะเหนื่อยมากจากการตะโกน
เสียงของเธอก็ดูแหบเล็กน้อย
"ผู้จัดการหวาง ดื่มชาก่อนเถอะค่ะ"
จางหม่านรีบรินชาแล้วยื่นให้หวางหมันหยู
หวางหมันหยูกล่าวขอบคุณจางหม่านก่อนจะหยิบชามาเป่าเบาๆ หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆจิบชาในมือ
"อ่าห์"
หวางหมันหยูรู้สึกสดชื่นขึ้นหลังจากได้ดื่มชา เธอค่อยๆจิบทีละนิดจนหมด
เธอรู้สึกว่าคอของเธอดีขึ้นมาก ระหว่างที่ดื่มชาเธอเหลือบไปมองซูแคนโดยไม่ให้เขารู้ตัว
ตอนนี้เขาคิดอะไรอยู่กันนะ? แค่ยื่นกระดาษเสร็จเขาก็เดินมานั่งที่นี่เลย
หวางหมันหยูครุ่นคิดในขณะที่จิบชา
ประเด็นไม่ได้อยู่ที่เรื่องเงิน แต่เป็นสีหน้าของเขาต่างหาก!!
ในตลาดหุ้น นักลงทุนส่วนใหญ่จะมีสีหน้าเคร่งเครียดและจริงจังมาก
แต่ชายคนนี้ไม่มีสีหน้าแบบนั้นเลยสักนิดเดียว
ขนาดฉันเป็นคนสั่งการ ยังเครียดเลย
"คุณซูคะ ตอนนี้เงิน 1,000 ล้านทางเราได้เปลี่ยนสกุลเงิน และซื้อหุ้นที่คุณบอกหมดแล้วค่ะ ต่อไปจะให้พวกเราทำอะไรต่อคะ"
หวางหมันหยูหันตัวมาถามซูแคน เธอหันมาค่อนข้างเร็วทำให้กระโปรงของเธอเลื่อนขึ้นเล็กน้อยเผยให้เห็นเรียวขาขาวๆของเธอ
ซูแคนหันหน้ามามองหวางหมันหยู เขามองที่เรียวขาของเธอก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มว่า
"ไม่ต้องทำอะไรครับ"
"เอ่อ"
เมื่อได้ยินคำตอบของซูแคน หวางหมันหยูก็นิ่งเหมือนวิญญาณออกจากร่างไป
คราวก่อนเธอที่ได้ยินคำนี้แบบเดียวกันนี้ ดูเหมือนว่าหุ้นของคุณซูจะขึ้นไปประมาณ 30-40%
หากเป็นแบบนี้แล้วละก็…
ถ้าหุ้นอเมริกาคืนนี้ขึ้นแบบคราวก่อน แสดงว่าจะได้กำไรมากกว่า 300 ล้านสินะ
สายตาหวางหมันหยูเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเหมือนกับเด็กได้ของเล่น
จางหม่านยังกระพริบตาที่สวยงานของเธออยู่ตลอดด้วยความสงสัย เธอรอสิ่งที่เจ้านายของเธอกำลังพูดอยู่
เธอมีลางสังหรณ์ว่าเจ้านายของเธอต้องได้ใช้งานเธออย่างแน่นอน
"หาววว"
ขณะซูแคนหาว เขาก็ได้พูดว่า
"วันนี้ทุกคนเหนื่อยมากทั้งวันแล้ว แยกย้ายกันไปพักผ่อนกันเถอะครับ"
หวางหมันหยูสะดุ้งที่ได้ยินซูแคนพูดออกมา เธอถามกลับอย่างรวดเร็วว่า
"ยะ..แยกย้ายไปพักผ่อนเหรอคะ?"
"คุณซูไม่ได้พูดเล่นใช่ไหมคะ?"
จางหม่านก็ตกใจไม่แพ้กัน เธอมองที่ซูแคนด้วยความประหลาดใจ
เงินมากมายหลายร้อยล้านพันล้านถูกลงทุนไป แต่ฉันกลับไม่ได้ทำอะไรต่อ
เจ้านายดันกลับสั่งให้กลับไปพักผ่อนโดยไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่ม
เขาจะใจกว้างกับฉันเกินไปแล้วนะ
เมื่อเห็นจางหม่าน และหวางหมันหยูตกใจกับคำพูดของเขา ซูแคนก็ยักไหล่ขึ้นเล็กน้อยก่อนจะตอบหวางหมันหยู
"ใช่ครับ ผมไม่ได้พูดเล่น"
ซูแคนตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง และมองไปยังหวางหมันหยู
หวางหมันหยูเกือบจะเป็นลม เมื่อได้ยินคำตอบของซูแคน
เธอไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง ถ้ารายงานเรื่องนี้ให้กับสำนักงานใหญ่
แถมสำนักงานใหญ่เพิ่งให้เพิ่มเงินมา 1,000 ล้าน
"ไม่เป็นไรหรอกครับ"
ซูแคนมองดูหวางหมันหยูแล้วพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า
"ผมบอกคุณแล้วไง จะได้กำไร 25% จะใช้เวลากี่วันละครับ?"
หวางหมันหยูขมวดคิ้วของเธอเล็กน้อย
เธอนึกถึงสิ่งที่ซูแคนพูดได้ในห้องน้ำชาตอนนั้้น
ดูเหมือนว่าต้องใช้เวลา 1 เดือนสินะ ถึงจะได้กำไร 25%
เธอลืมไปเลย…
"เอ่อ.. 1 เดือนค่ะ ฉันลืมซะสนิทเลย"
ผลลัพธ์ในตอนกลางวันทำให้หวางหมันหยูลืมข้อตกลงกับซูแคนทั้งหมด
การกระทำของเขาวันนี้ทำให้เธอทึ่งมาก ผู้คนที่เล่นหุ้นแล้วส่วนใหญ่พวกเขามักจะได้เงินอย่างมากสุดก็ 7,000 เอง
แถมตลาดหุ้นก็เปิดแค่ 5 วันต่อสัปดาห์ เดือนหนึ่งมี 4 สัปดาห์ แสดงว่าจะมีเวลาลงทุนในตลาดหุ้นต่อเดือน เดือนละ 20 วันเท่านั้น
แต่ชายคนนี้ด้วยทุน 2,000 ล้านกลับทำเงินได้เป็นสิบๆล้านภายในหนึ่งวัน
เขาสามารถหาเงินล้านได้อย่างง่ายๆ
ตั้งแต่ที่เขามาเล่นหุ้นตอนแรกด้วยเงิน 15 ล้านแล้ว ไม่กี่วันก็กลายเป็น 100 ล้าน
ขณะที่กำลังคิดเรื่องพวกนี้อยู่ หวางหมันหยูก็ค่อยๆหลบสายตาของซูแคนทีละนิด
เธอรู้สึกใจสั่น และกลัวซูแคนเล็กน้อย
"ผู้จัดการหวางครับ"
หวางหมันหยูตื่นจากภวังค์ของเธอ
"ค่ะ คุณซู"
หวางหมันหยูมองไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของซูแคน ไม่รู้ว่าทำไมตอนนี้ยิ่งมองเขาก็ยิ่งหล่อมากขึ้นไปอีก
"ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะให้จางหม่านมาติดต่อแทนผม"
ซูแคนยืนขึ้นและพูดด้วยรอยยิ้ม
หวางหมันหยูได้ยินเธอก็กังวลขึ้นมาทันที เขาพูดแบบนี้ออกมาแสดงว่าพรุ่งนี้เขาจะไม่มาที่ HSBC สินะ
"คุณจางค่ะ"
หลังจากคิดเสร็จ หวางหมันหยูก็มองไปที่จางหม่านแล้วพูดรอยยิ้ม
"ถ้าคุณไม่ว่าอะไร เดี๋ยวฉันจะพาคุณซูกลับโรงแรมให้เองค่ะ คุณจางกลับก่อนได้เลยนะคะ"
จางหม่านได้ยินเธอก็ตกใจเล็กน้อย
ซูแคนก็ตกใจเช่นกัน เกิดอะไรขึ้น?
ทำไมผู้หญิงสวยๆ ถึงต้องไปส่งเขาด้วย?
