อาณาจักร ฮาร์ดี้ 1945 ตอนที่ 99 เพื่อความยุติธรรม

ตอนที่ 99 เพื่อความยุติธรรม

เฮนรี่กลับมาพร้อมข้อมูลของแอนดี้

"..."

"ผู้พิพากษาที่พิจารณาคดีของแอนดี้ได้เกษียณไปเมื่อปีที่แล้ว ในศาลแอนดี้อ้างมาตลอดว่าเขาไม่ได้ทำผิด เขาไม่ได้ฆ่าภรรยาของเขา และศาลก็ไม่หาหลักฐานปืนที่เขาใช้ฆาตกรรมด้วย อันที่จริงหลักฐานมันไม่เพียงพอเลยสักนิดแต่ผู้พิพากษากลับตั้งข้อหาฆาตกรรมให้แก่เขา เขาจึงถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิต"

"แอนดี้ได้ถูกส่งไปที่คุกชอว์แชงค์ เขาไม่เคยหยุดที่จะออกจากที่นั่น เขาเขียนจดหมายถึงศาลทุกเดือนเพื่อระบุถึงความเดือดร้อนของเขา แต่เจ็ดปีผ่านไปก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอยู่ดี" //บางที่ 8 ปีแล้ว

"และเราก็เจอปืนของโจรคนนั้นแล้ว ปืนกระบอกนี้ได้ถูกเปลี่ยนมือไปถึง 3 ครั้ง ผมไปเจอมันในห้องเก็บของของชายคนสุดท้าย"

เฮนรี่พูดจบก็วางถุงกระดาษไว้หน้าฮาร์ดี้

ฮาร์ดี้หยิบถุงกระดาษขึ้นมา และเทปืนออกมา ซึ่งข้างในเป็นปืนลูกโม่ธรรมดามูลค่าเพียงยี่สิบหรือสามสิบดอลลาร์

"มีอะไรเพิ่มเติมไหม?" ฮาร์ดี้ถาม

เฮนรี่คิดอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวว่าด้วยรอยยิ้ม "แอนดี้ชอบที่จะเขียนจดหมาย นอกเหนือจากการเขียนถึงศาลที่ตัดสินจำคุกเขาแล้ว เขายังเขียนถึงรัฐบาลเกี่ยวกับคุกนั้นด้วย เขารู้สึกว่ามีหนังสือน้อยเกินไปในห้องสมุดของเรือนจำ หลังจากจดหมายถูกอ่าน ในที่สุดชุดหนังสือก็ส่งเข้าไปในคุกทำให้ความนิยมของแอนดี้ในคุกดีขึ้นและต่อมาเขาก็ไม่ค่อยถูกรังแก"

ฮาร์ดี้จำได้ว่ามันมีพล็อตแบบนี้ในหนังอยู่เหมือนกัน

"เฮนรี่หาทนายและทำตามขั้นตอนปกติเพื่อยื่นพิจารณาคดีใหม่ โจรคนนี้คือฆาตกรเขาชื่อไอโม ไปนำตัวเขามาและส่งไปมอบตัวพร้อมหลักฐาน นายจะต้องติดตามเรื่องนี้ด้วยตัวเองและรายงานให้ฉันทราบตลอดเวลา" ฮาร์ดี้กล่าว

......

คุกชอว์แชงค์

มีรถจอดอยู่ที่หน้าประตูของคุก

ทนายความบ๊อบ เฮนรี่ลงมาจากรถ

ทนายบ๊อบเขาอายุสี่สิบปีในปีนี้ เขาทำงานในวงการทนายความมานานกว่า 20 ปี เขามีประสบการณ์เยอะมาก

เมื่อเฮนรี่มาพบเขาและขอให้เขาย้อนความคดีของแอนดี้ เขาก็รู้สึกลังเล เพราะคดีฆาตกรรมภรรยาของนายธนาคารในตอนนั้นเขาก็รู้สึกแปลกเหมือนกัน

ที่เขาลังเลก็เพราะมันยากที่จะพลิกคำตัดสินของ(ศาล)มากกว่าที่จะชนะคดี

แต่ในท้ายที่สุดเขาก็ถูกล่อลวงโดยค่าทนายจากเฮนรี่

ทนายบ๊อบเอาใบนัดพบออกมาและส่งให้ยามที่หน้าประตูดู ยามมองไปที่ทั้งสองแล้วก็ปล่อยให้พวกเขาเข้ามา

หลังจากการตรวจสอบหลายครั้ง

ทั้งสองก็ได้เข้าไปที่ห้องพูดคุย

เมื่อผู้คุมแจ้งแอนดี้ว่าทนายความต้องการที่จะเจอเขา แอนดี้ก็รู้สึกประหลาดใจมากๆ

เขาเดินเข้าไปในห้องพูดคุยด้วยความสงสัย

“คุณเป็นใคร?” แอนดี้ถามด้วยความประหลาดใจ

ทนายความบ๊อบยิ้ม "ผมทนายความบ๊อบและข้างๆ ผมเป็นคุณเฮนรี่ พวกเรามาเพราะคดีของนายแอนดี้"

แอนดี้ตื่นเต้นเมื่อเขาได้ยินมัน

"พวกคุณถูกส่งมาโดยศาลของรัฐบาลใช่ไหม?!"

ความคิดแรกของเขาคือจดหมายอุทธรณ์ที่เขาเขียนถึงศาลทุกเดือนได้ทำงานลุล่วงแล้ว ศาลจึงได้ส่งคนมาเตรียมความพร้อมสำหรับการพิจารณาคดีของเขาใหม่

บ๊อบส่ายหัว "ผมได้รับมอบหมายจากคุณฮาร์ดี้"

"คุณฮาร์ดี้?"

แอนดี้บ่นพึมพำ และพยายามที่จะค้นหาความทรงจำของเขา แต่ในที่สุดเขาก็คิดไม่ออกว่าทอม ฮาร์ดี้เป็นใคร

"คุณฮาร์ดี้เป็นเจ้านายของผมเอง" เฮนรี่กล่าว

"ผมดูเหมือนจะไม่รู้จักฮาร์ดี้นะ" แอนดี้รู้สึกสับสน

เฮนรี่ยิ้ม “เมื่อคุณเดินออกจากคุก คุณจะรู้ว่าฮาร์ดี้เป็นใคร ตอนนี้เรามาพูดคุยเกี่ยวกับคุณก่อน”

"โอ้ เยี่ยมเลย"

บ๊อบเอาบัตรทนายความของเขาออกมา และก็หนังสือมอบอำนาจ "คุณแอนดี้นี้คือหนังสือมอบอำนาจ คุณต้องการให้ผมเป็นตัวแทนในคดีของคุณ และยื่นคำร้องต่อศาลเพื่อพิจารณาคดีใหม่หรือไม่?"

แอนดี้หยิบบัตรทนายความและหนังสือมอบอำนาจขึ้นมา พร้อมกับที่มือของเขาสั่นเล็กน้อย

เขาตั้งหน้าตั้งตารอทุกปี

ดูเหมือนว่าในที่สุดก็เห็นแสงสว่างแล้ว

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าคุณฮาร์ดี้เป็นใคร

แต่ตราบใดที่ยังมีแสงแห่งความหวัง เขาก็ไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้

หลังจากอ่านบัตรทนายความและหนังสือมอบอำนาจ มันก็ดูไม่มีปัญหาอะไร แอนดี้จึงมองไปที่เฮนรี่อีกครั้ง "ผมอยากจะถามว่าทำไมคุณฮาร์ดี้ถึงต้องช่วยผมออกไป?"

"บางทีมันอาจเป็นเพราะความยุติธรรม!" เฮนรี่กล่าว

ในความเป็นจริงเฮนรี่ไม่ได้รู้ความคิดของบอสว่าทำไมถึงอยากช่วยแอนดี้

แต่มันก็ไม่สำคัญ

สำหรับเขาคำสั่งของบอสไม่จำเป็นต้องไปสงสัยอะไรเพียงแค่ไปดำเนินการให้สำเร็จลุล่วงก็พอ

แอนดี้ลงนามในหนังสือมอบอำนาจ หยิบมันขึ้นมาด้วยมือทั้งสองและส่งคืนไป

หนังสือมอบอำนาจนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อเขา

เขารอคอยมาเจ็ดปีและความหวังนี้ก็ทำให้เขารู้สึกดีขึ้น

หลังจากที่ทนายงบ๊อบและเฮนรี่จากไป แอนดี้ก็ถูกนำตัวกลับไปที่เรือนจำ กัปตันเฮลี่ย์เห็นแอนดี้ถูกส่งกลับมา

เขาจึงเรียกผู้คุมเรือนจำที่ดูแลห้องพูดคุยมาสอบถาม

"คนที่แอนดี้พบเมื่อครู่นี้คือใคร และพวกเขาพูดอะไรกัน?" ผู้กองเฮลี่ย์ถาม

"ทนายความมาขอพบแอนดี้ และบอกว่าใครบางคนได้ขอให้ทนายพิจารณาคดีของแอนดี้ใหม่ เขาจึงขอให้แอนดี้ลงนามในหนังสือมอบอำนาจในตอนสุดท้าย"

เฮลี่ย์ขมวดคิ้ว

การไต่สวนคดีรอบนี้ไม่ใช่ข่าวดีสำหรับเขา

เฮลี่ย์ขอให้คนของเขาจับตามองไว้และเขาก็ไปที่สำนักงานของพัศดี

….

พัศดีแซมนอร์ตันกำลังเล่นกับกล่องดนตรีโบราณ ซึ่งการสะสมกล่องดนตรีเป็นงานอดิเรกของเขา

กัปตันเฮลี่ย์ปิดประตูและลดเสียงของเขาเล็กน้อย "ทนายความเข้ามาหาแอนดี้และเขาก็บอกว่ามีใครบางคนช่วยให้เขายื่นคำร้องต่อศาลและพิจารณาคดีของเขาใหม่"

เขาเลิกยุ่งกับกล่องดนตรี

เขามองไปที่เฮลี่ย์ "คุณรู้ไหมว่าใครช่วยเขา?"

"ผมไม่ทราบ มีแค่ทนายความและน่าจะเป็นผู้ช่วยที่มาครั้งนี้" ผู้กองเฮลี่ย์กล่าว

ใบหน้าของพัศดีมืดลง

ก่อนหน้าแอนดี้เป็นนายธนาคารที่มีความชำนาญในด้านการเงิน และตอนนี้แซมนอร์ตันก็ขอให้เขาช่วยในการโกงบัญชี

โดยการฟอกเงินและหลีกเลี่ยงภาษี

โทษของแอนดี้คือจำคุกตลอดชีวิต

ซึ่งภายใต้สถานการณ์ปกติ เขาไม่ต้องการให้แอนดี้ออกจากคุกแบบมีชีวิต อาจกล่าวได้ว่ามันจะปลอดภัยที่จะฆ่าแอนดี้ตอนนี้เพื่อตัวเขาเอง ทว่าตอนนี้กลับมีสถานการณ์ที่ทำเขาไม่มั่นใจเล็กน้อยเพราะถ้าแอนดี้เป็นอิสระจากคุกจริงๆ ชีวิตพัศดีของเขาก็จะจบลง

ความคิดแรกในใจของเขาคือการฆ่าแอนดี้

เพื่อขจัดปัญหาในอนาคตทั้งหมด

แต่เขาก็จะยังไม่ทำมัน

เพราะแอนดี้ยังไม่ได้รับการตัดสินคดีใหม่ มันไม่ง่ายที่จะพลิกคำตัดสินของศาล ซึ่งมันอาจจะไม่สำเร็จก็ได้

แอนดี้มีความสามารถมาก เขาไม่ต้องการที่จะสูญเสียผู้ช่วยที่ดีไป

"เฮลี่ย์จับตามองแอนดี้ไว้และรายงานฉันตลอดเวลาเมื่อมีการเคลื่อนไหวแปลกๆ" พัศดีพูดด้วยเสียงต่ำ

"ครับผม!"

กัปตันเฮลี่ย์ออกไป

พัศดีวางกล่องดนตรีลงและเดินไปที่หน้าต่างสำนักงาน ในระยะไกลที่มีสนามเด็กเล่น ห้องทำงานของเขามองเห็นทุกอย่างที่ที่นักโทษมารวมตัวกันหรือจับกลุ่มเล่นเกม

พัศดีกัดฟันของเขาพร้อมกับการแสดงออกบนใบหน้าที่รุนแรง "ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณออกจากคุก ชอว์แชงค์แบบมีชีวิตอยู่หรอก!"

......

ดวงอาทิตย์ในเดือนสิงหาคมทำให้คนเหงื่อออก

แต่ผู้คนก็ยังคงเต็มใจที่จะออกจากห้องขัง และเพลิดเพลินไปกับเวลาว่างที่หาได้ยากในทุกวัน

แอนดี้มาที่สนามเด็กเล่น

และไปนั่งข้างๆ ชายแก่แบล็คเร็ท พร้อมกับที่เร็ทมองมาที่เขา "ใครมาเยี่ยมนายในคุก พวกเขาเป็นญาติของนายเหรอ?"

แอนดี้ส่ายหัว

"เป็นทนาย" แอนดี้บอกกับเร็ท

เร็ทแปลกใจ “มีคนช่วยนายโดยไม่มีเหตุผลได้ยังไง? แล้วนายไม่รู้จักฮาร์ดี้จริงๆ เหรอ? เขาอาจจะเป็นคนรู้จักเก่าของนายหรือเปล่า?”

"ไม่ ฉันคิดเกี่ยวกับคนที่ฉันรู้จักแล้ว แต่ไม่มีผู้ชายที่ชื่อฮาร์ดี้แน่นอน" แอนดี้กล่าว

เร็ทแตะคาง "นี่มันแปลกมาก แต่มันก็เป็นข่าวดีสำหรับนายใช่ไหม? นายเขียนจดหมายถึงศาลทุกเดือน มันไม่ใช่โอกาสที่จะพลิกคดีเหรอ? ตอนนี้มีคนกำลังช่วยนายอยู่นายน่าจะดีใจสักหน่อยนะ"

"เรทตอนนี้ฉันตื่นเต้นมากรู้ไหม ฉันไม่เคยตื่นเต้นแบบนี้มาก่อนเลย ฉันก็แค่พยายามระงับความตื่นเต้นนั้นไว้"

แอนดี้อดยิ้มไม่ได้หลังจากพูดจบ

เพียงสองวันหลังจากที่แอนดี้ลงนามในหนังสือมอบอำนาจ ก็มีบางอย่างเกิดขึ้นข้างนอก

โจรชื่อไอโมสมัครใจเข้ามอบตัวที่สถานีตำรวจ และยอมรับว่าเขาฆ่าชายหญิงในวิลล่าบนถนน XX เมื่อ 7 ปีก่อน

ทำไมไอโมถึงยอมแพ้?

เพราะเขาไม่อยากมีชีวิตที่แย่ยิ่งกว่าความตาย

เขากำลังถูกคุกคาม

เขาไม่อยากทนกับชีวิตแบบนี้ไปตลอด ให้เขาไปยอมจำนนต่อความผิดยังดีกว่าอีก และไอโมก็เคยติดคุกมาแล้วสามครั้ง

เขาจึงไม่ใช่คนแปลกหน้าในคุก

แม้ว่าเรือนจำจะสูญเสียอิสรภาพแต่เขาก็ยังสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ กินนอนและเพลิดเพลินกับแสงแดด

ตราบใดที่เขาไม่ยั่วยุผู้คุมและหัวหน้าของคุก ชีวิตเขาก็ดูไม่เลวเลยทีเดียว

เขาสามารถอยู่ที่นี่ได้

เขาไม่อยากกลับไปอดทนกับความหิวโหย และต้องโดนแส้ทุกสองสามวันแล้ว

เขาคิดว่าคนเหล่านั้นไม่ใช่คนเลยด้วยซ้ำ พวกเขารู้สึกยินดีที่จะได้ทรมานคน

เมื่ออีวานบอกว่าเขาจะต้องทนอยู่แบบนี้ตลอดไป

ไอโมก็พังทลายลงเขาเลยยอมมอบตัวเพื่อมาอยู่ในคุกตลอดชีวิต มากกว่าที่จะทนใช้ชีวิตแบบนั้น

เขากลัวว่าจะถูกตีตายโดยพวกเขาก่อนที่ได้เป็นอิสระ

…

‘คนที่เรียกว่าคนชั่ว ก็มีคนที่ชั่วกว่ามาบดขยี้พวกเขา’

…

ไอโมก่อเหตุฆาตกรรมก็จริง

แต่ในของเขารู้สึกว่าคนแบบอีวานนั้นเป็นปีศาจ เขาจึงกลัวอีวานจากก้นบึ้งหัวใจ

หลังจากที่ตำรวจหาแฟ้มข้อมูลมาดูใหม่ พวกเขาพบว่าคดีนี้ได้รับการตัดสินเมื่อเจ็ดปีที่แล้ว และฆาตกรที่ศาลระบุก็คือสามีของผู้หญิงคนนั้นที่เป็นนายธนาคาร

เขาจึงไปรายงานเรื่องนี้ให้หัวหน้าตำรวจอย่างระมัดระวัง

"คดีนี้ฉันรู้ดีว่านายธนาคารไม่เคยยอมรับว่าเขาเป็นคนฆ่า แต่ฉันก็ไม่ได้คาดหวังว่าฆาตกรตัวจริงจะมามอบตัวด้วยตัวเองในเจ็ดปีต่อมา "

"ไปรายงานต่อศาล พวกเขาควรรู้เรื่องนี้"

คดีนี้จึงถูกรายงานไปยังศาล หลังจากที่เจ้าหน้าที่ศาลในปัจจุบันทราบเรื่อง เขาก็ขอให้คนมารับแฟ้มคดีทันทีและพบว่าข้อเท็จจริงของของโจรนั้นสอดคล้องกับข้อเท็จจริงของคดีในปีนั้นอย่างสมบูรณ์

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบางสถานที่ ที่ไม่ชัดเจนในตอนนั้น แต่หลังจากอ่านคำสารภาพของโจรพวกเขาก็พบคำตอบทั้งหมด

"ผู้พิพากษาที่พิจารณาคดีนี้ในตอนนั้นคือฮอปเปอร์ และตอนนี้เขาก็เกษียณไปแล้ว ในช่วงเวลาของการพิจารณาคดี ก็มีการถกเถียงกันอยู่เหมือนกัน นายธนาคารไม่ยอมรับว่าฆ่าภรรยาของเขา เขาได้ให้เงินกับภรรยาทุกเดือนเป็นเวลาหลายปี แต่ศาลก็เขียนอุทธรณ์โดยไม่รับฟังเขาเลย"

"ตอนนี้ฆาตกรตัวจริงได้ปรากฏตัวขึ้นแล้ว ปรากฎว่าการพิจารณาคดีในปีนั้นผิดพลาดไปจริงๆ"

ผู้พิพากษาคนหนึ่งมองไปที่เจ้าหน้าที่ตำรวจและถามว่า "คุณคิดจะทำอะไรต่อไป?"

เจ้าหน้าที่เงียบไปชั่วขณะหนึ่ง "ตามขั้นตอนปกติในเมื่อมีคนทำผิดพลาด ก็ต้องมีใครบางคนควรช่วยแก้ไขมัน"

ประโยคนี้ละเอียดอ่อนมาก

ความรับผิดชอบจึงถูกโอนไปยังผู้พิพากษาฮอปเปอร์ที่เกษียณแล้ว

ในวันที่สองทนายความบ๊อบได้ยื่นคำร้องต่อศาลและแสดงหนังสือมอบอำนาจของแอนดี้

"ฉันจะเอานายออกมาให้ได้แอนดี้"

ภายในไม่กี่วันสื่อมวลชนก็ได้รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ กรณีการฆาตกรรมของแอนดี้กับภรรยาของเขา ตอนนี้มันได้รับการเปิดเผยแล้วว่ามีการพิจารณาคดีผิดพลาด ฆาตกรได้ยอมจำนนกับตำรวจ หนังสือพิมพ์จึงเริ่มรายงานเรื่องนี้ทำให้ตอนนี้ข่าวมันโด่งดังขึ้นไปอีก

ทำให้ตอนนี้ทุกคนได้รู้ความจริง