ตอนที่ 535 : ล่อหมาป่าเข้าบ้านตัวเอง
ตอนที่ 535 : ล่อหมาป่าเข้าบ้านตัวเอง
ณบริเวณชานเมืองเหลียงเฉิงที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
เจียงเฉิน บอสหม่าเสี่ยวเกอและบอสหม่าเฟยหยุนก็ถูกนายกเทศมนตรีหยุนชางพามาที่ร้านอาหาร
นายกเทศมนตรีหยุนชางในตอนนี้ดูกระตือรือร้นเป็นอย่างมาก
ส่วนใบหน้าของรองนายกเทศมนตรีหยางก็ดูเต็มไปด้วยความขมขื่น ลูกชายของเขาทำให้เจียงเฉินขุ่นเคืองมันช่างน่าเศร้าจริงๆ
และถ้าหากว่านายกเทศมนตรีสามารถทำให้คนใหญ่คนโตทั้งสามคนนี้ลงทุนในเมืองเหลียงเฉิงได้สำเร็จ อำนาจในการพูดของเขาก็จะเพิ่มมากขึ้นไปอีกและส่วนตัวเขาเองก็จะ.....
นี่มันไม่ใช่ข่าวดีเลย!
รองนายกเทศมนตรีหยางแอบสาบานในใจว่าเขาจะไม่มีทางปล่อยให้การลงทุนของเจียงเฉินประสบความสำเร็จได้อย่างเด็ดขาด!
ในตอนนี้เขาจะต้องสร้างปัญหาให้กับเจียงเฉินให้ได้!
แต่ว่าด้านข้างของเจียงเฉินในตอนนี้มีบอสใหญ่ระดับสูงถึงสองคน!
ใครก็ตามที่คิดจะเข้าไปสร้างปัญหาให้กับเจียงเฉิน ก็จะต้องชั่งน้ำหนักตัวเองให้ดี!
“ใช่แล้ว ฉันเคยพบกับคนใหญ่คนโตคนหนึ่งมาสองวันก่อน ค คุณหวู่เจิ่งยี่จากบริษัทหรวนฟาน! ความแข็งแกร่งของเขานั้นก็ไม่น้อยเลยแต่ตำแหน่งของเขาก็คงจะใหญ่กว่าเจียงเฉินมากดังนั้นการที่เขาจะปราบปรามเจียงเฉินคงไม่ใช่ปัญหา!”
รองนายกเทศมนตรีหยางรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที
เข้าหาโอกาสแอบเดินออกไปข้างนอกและโทรหาหวู่เจิ้งยี่จากบริษัทหรวนฟาน
หวู่เจิ้งยี่ก่อตั้งบริษัทหรวนฟานกรุ๊ปตั้งแต่ที่เขายังเป็นหนุ่ม เขาเป็นคนที่มีวิสัยทัศน์การลงทุนที่ดีและหลายโครงการที่เขาได้ร่วมลงทุนก็กลายเป็นโครงการระดับโลก!
ตัวอย่างเช่น : บริษัทอาลีบาบาที่เขาได้เข้าไปทำการลงทุนและทำให้เขานั้นได้กำไรกลับมาอย่างมหาศาล!
หวู่เจิ้งยี่ได้รับรายได้จากการลงทุนในครั้งนี้มามากกว่าหนึ่งหมื่นเท่า!
ส่งผลให้บริษัทหรวนฟานถูกจัดอันดับให้ติดอยู่ในบริษัทลงทุนชั้นนำของโลก!
หวู่เจิ้งยี่ก็ได้กลายเป็นเทพเจ้าแห่งการลงทุน!
และเคยได้มีคนคำนวณมูลค่าทางตลาดของบริษัทหรวนฟานกรุ๊ปของหวู่เจิ้งยี่เอาไว้ ปรากฏว่ามันมีมูลค่าทางตลาดมากกว่าล้านล้านหยวน!
มันเป็นตัวเลขที่น่ากลัวมาก!
รองนายกเทศมนตรีหยางแอบเดินออกมาอย่างลับๆและโทรหาหวู่เจิ้งยี่
“คุณหวู่เจิ้งยี่ใช่ไหมครับ? ผมชื่อว่าหยางลู่ซานรองนายกเทศมนตรีเมืองเหลียงเฉิงเองครับ ใช่แล้ว เมื่อไม่กี่วันก่อนเราเพิ่งจะได้พูดคุยกัน คุณสนใจที่จะลงทุนในเมืองเหลียงเฉิงใช่ไหมครับ?”
อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์หวู่เจิ้งยี่มุ่ยหน้าอย่างไม่ใส่ใจ
บริษัทหรวนฟานกรุ๊ปของเขาคือกลุ่มบริษัทการลงทุนที่แข็งแกร่งที่สุดในเอเชียหรือแม้แต่ในระดับโลก!
ทั่วทั้งทวีปเอเชียและทั่วทั้งโลกมีสถานที่มากมายให้เขาเข้าไปลงทุน!
ดังนั้นอำเภอหรือเมืองเล็กๆจึงไม่ได้อยู่ในความสนใจของเขาเลยแม้แต่น้อย
ยิ่งไปกว่านั้น ระดับเศรษฐกิจของเมืองนั้นก็อยู่ในระดับแย่ที่สุดตั้งแต่ที่เขาเคยเห็นมา
ดังนั้นไม่สู้เขาหันไปดูที่จังหวัดแถบตะวันออกเฉียงใต้ที่สะดวกสบายกว่าในทุกๆด้านไม่ดีกว่าเหรอ?
หยางลู่ซานไม่ได้อยู่ในความสนใจของหวู่เจิ้งยี่มากนัก เขารู้ดีว่าหรวนฟานกรุ๊ปของเขานั้นเป็นที่ต้องการทั่วทุกที่ในประเทศจีน ดังนั้นมันจึงไม่มีเหตุผลเลยที่เขาจะต้องมาลงทุนอยู่ในเมืองเหลียงเฉิงที่ยากจะพัฒนาและที่สำคัญมันก็ไม่มีอะไรน่าสนใจพอสำหรับบริษัทหรวนฟานกรุ๊ปของเขา
ดังนั้นหวู่เจิ้งยี่จึงแทบไม่ได้จำหยางลู่ซานเอาไว้ในหัวสมองเลยแม้แต่น้อย
แม้ว่าจะผ่านมาเพียงแค่สองสามวันแต่เขาก็จำไม่ได้แล้วว่าอีกฝ่ายเป็นใคร
“หยางลู่ซาน?”
สับสน!
หยางลู่ซานโกรธมากจนอยากจะตีใครสักคน
กัดฟัน!
แต่อย่างไรก็ตามตอนนี้หยางลู่ซานยังมีเรื่องที่ต้องการจะขออีกฝ่ายดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่ก้มหัวและยอมเลียเท้าอีกฝ่ายและเขาก็พูดมาว่า “ผมคือ…..”
“อ่อ ฉันจำได้แล้ว”
หวู่เจิ้งยี่พูดออกมาอย่างไม่ใส่ใจ “รองนายกเทศมนตรีเมืองเหลียงเฉิงนี่เอง ก่อนหน้าที่ผมเองก็สนใจที่จะลงทุนที่นั่นมากแต่อย่างไรก็ตาม เศรษฐกิจของเมืองคุณยังพัฒนาไม่เพียงพอและดังนั้นผมจึงไม่คิดว่ามันจะมีอะไรที่น่าสนใจให้ผมเข้าไปลงทุน”
หวู่เจิ้งยี่คิดว่าคำพูดของเขานั้นก็มากเพียงพอที่จะทำให้หยางลู่ซานรู้แล้วว่าเขานั้นไม่ได้วางแผนที่จะลงทุนในเหลียงเฉิง
หยางลู่ซานรู้สึกกังวลขึ้นมาทันที!
เพื่อที่จะต่อสู้กับจียงเฉินเขาจะต้องต่อสู้อย่างหนัก!
ในฐานะของรองนายกเทศมนตรีที่รับผิดชอบด้านการลงทุน เขามีอำนาจบางอย่างที่จะสามารถอำนวยความสะดวกและเอื้อประโยชน์ให้กับหวู่เจิ้งยี่ได้!
“ผม ผมจะให้เงื่อนไขที่ดีที่สุดกับคุณ! ผมจะให้ราคาที่ดินแก่คุณในราคาที่ถูกถึงห้าแสนหยวนต่อเอเคอร์! หากคุณมีความต้องการอื่นๆก็บอกผมมาได้เลย!”
หยางลู่ซานพูดอย่างกระตือรือร้น
“ที่ดินห้าแสนหยวนต่อเอเคอร์?”
ดวงตาของหวู่เจิ้งยี่เปลี่ยนไป....
ราคานี้ดึงดูดใจเขามาก!
เพราะถึงแม้ว่าเศรษฐกิจของเหลียงเฉิงจะยังไม่ได้พัฒนาไปมากนัก แต่ราคาที่ดินธรรมดานั้นก็มีราคามากกว่าหนึ่งล้านหยวนต่อเอเคอร์แล้ว!
และในส่วนของอุตสาหกรรมขนาดใหญ่มันก็มักจะต้องใช้พื้นที่หลายร้อยหรือหลายพันเอเคอร์!
ด้วยวิธีนี้เขาจะสามารถสร้างโรงงานอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ด้วยทุนที่น้อยลงเพราะราคาที่ดินที่ต่ำและทำให้บริษัทของเขานั้นมีกำไรหลายร้อยล้านได้อย่างง่ายดาย!
นี่มันราวกับเค้กที่ตกมาจากท้องฟ้า!
แต่หวู่เจิ้งยี่ก็ยังไม่พอใจ
เขายิ้มออกมาด้วยความโลภ “รองนายกเทศมนตรีหยาง มันเกิดอะไรขึ้นกับคุณหรอทำไมคุณถึงกระตือรือร้นที่จะให้ผมเข้าไปลงทุนขนาดนี้ ผมจำได้ว่าตอนที่เราพบกันก่อนหน้านี้คุณยังไม่กระตือรือร้นขนาดนี้เลยนะ”
หยางลู่ซานลดเสียงลงและพูดว่า “พูดตามตรงตอนที่ผมเจอกับคนที่น่ารำคาญอยู่คนนึงและเขาต้องการที่จะลงทุนในเหลียงเฉิง แต่ว่าผมไม่ต้องการให้พวกเขาประสบความสำเร็จดังนั้นผมจึงต้องการเชิญคุณเข้ามาแทน”
“อ่อ เข้าใจแล้ว”
หวู่เจิ่งยี่ยิ้มอย่างเย้ยหยันออกมา
เขาเป็นจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์และตระหนักได้ทันทีว่านี่คือโอกาสที่ดีสำหรับเขา!
......
เพื่อปราบปรามคนที่เขาไม่ชอบหยางลู่ซานถึงกับยอมลดราคาที่ดินให้ต่ำลงมามาก!
นี่มันเทียบได้กับการส่งเงินให้กับหวู่เจิ้งยี่โดยเปล่าประโยชน์!
ดวงตาของหวู่เจิ้งยี่เปลี่ยนไปในทันทีและเค้าได้ตัดสินใจแล้วว่า ในเมื่ออีกฝ่ายกระตือรือร้นที่จะจัดการกับฝ่ายตรงข้ามขนาดนี้ เขาก็จะขอเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ให้ได้มากที่สุด!
“แน่นอนว่านี่คือโอกาสที่ดี แต่ว่าเงื่อนไขของเหลียงเฉิงนั้นยังคงแย่เกินไป ผมต้องการเงื่อนไขการลงทุนที่เอื้ออำนวยมากกว่านี้!”
หยางลู่ซานที่คิดเพียงแค่ว่าเขาต้องการขับไล่เจียงเฉินออกไปก็พูดออกมาทันทีว่า “คุณหวู่ ถ้าคุณมีคำขออะไรก็พูดออกมาเลย ผมพร้อมที่จะตกลงทันที!”
“เฮ้ พูดน่ะมันง่าย ตัวอย่างเช่น ถ้าหากว่าฉันเข้าไปลงทุนในเหลียงเฉิง ฉันก็ต้องการเงินทุนและฉันก็คงต้องทำการกู้ยืมเงินจากธนาคารในประเทศจีน! ฉันต้องการดอกเบี้ยที่ต่ำกว่า 3%! โดยที่ทางคุณจะต้องเป็นผู้ค้ำประกัน!”
หวู่เจิ้งยี่พูดออกมา
หยางลู่ซานตกใจมาก!
พระเจ้า!
เขาจะโลภเกินไปหรือเปล่า?!
นี่ขนาดเขาดึงดูดการลงทุนและเชิญชวนให้อีกฝ่ายลงทุนด้วยการลดราคาที่ดินให้ต่ำกว่าราคาปกติถึงครึ่งหนึ่งมันก็ควรทำให้เขามีกำไรอย่างน้อยหลายร้อยล้านแล้วแต่เขายังต้องการกู้เงินอีกงั้นเหรอ?
เงินทั้งหมดที่หวู่เจิ่งยี่จะใช้ลงทุนในเหลียงเฉิงก็จะถูกยืมมาจากธนาคารของเหลียงเฉิงและทางเหลียงเฉิงก็จะมอบที่ดินให้เขาอย่างเปล่าประโยชน์....
หวู่เจิ้งยี่จะจ่ายอะไรบ้าง?
เขาแทบไม่ต้องจ่ายอะไรเลย!
เพียงแค่นั่งรอรับเงินเท่านั้น!
และที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือถ้าหากว่าหวู่เจิ้งยี่หักหลังขึ้นมาเขาก็สามารถเอาที่ดินนี้มาขายได้แถมยังไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบเรื่องเงินกู้อีก
และเมื่อถึงเวลานั้นเหลียงเฉิงก็จะสูญเสียเงินเป็นจำนวนมาก พวกเขาจะไม่ได้อะไรเลยและได้เพียงแต่ร้องไห้โดยที่ไม่มีน้ำตา!
ไม่ว่าใครต่างก็รู้ดีว่านี้มันอันตรายมากและไร้ประโยชน์สิ้นดี!
หยางลู่ซานที่เป็นถึงรองนายกเทศมนตรีได้ แน่นอนว่าเขาไม่ได้โง่เขาเองก็มองเห็นถึงช่องโหว่นี้อย่างชัดเจน
แต่ปัญหาก็คือ....
ตอนนี้เขาต้องการที่จะปราบปรามเจียงเฉิน
เจียงเฉินนั้นมีความขัดแย้งกับลูกชายของเขาและตอนนี้เขาเป็นถึงแขกผู้มีเกียรติของนายกเทศมนตรีหยุนชางเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และถ้าหากว่าการลงทุนในครั้งนี้ประสบความสำเร็จก็เป็นไปได้มากว่าเขาจะมีสิทธิ์มีเสียงขึ้นมาในเหลียงเฉิงทันที!
เมื่อถึงเวลานั้นหยางลูซานก็จะไม่สามารถทำอะไรกับเจียงเฉินได้อีกแถมยังจะมีคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งสำหรับตัวเองด้วย!
ดังนั้นไม่ว่าผลประโยชน์ของเหลียงเฉิงจะเสียหายไปมากเท่าไหร่ แต่ในเวลานี้เขาก็ยังต้องการล่อหมาป่าเข้าบ้านตัวเอง!
บริษัทหรวนฟานของหวู่เจิ้งยี่นั้นมีอิทธิพลเป็นอย่างมาก!
หยางลู่ซานในตอนนี้ก็ทำได้แค่ตกลงเท่านั้น!
