STY-ตอนที่ 60 ข้าไม่ได้ชอบเจ้า!

ที่ด้านหน้าถ้ำ เย่เฉิน ในชุดยาวสีขาวได้ปรากฏตัวขึ้น

ในเวลานี้ ชายสองคนได้มองไปที่ เย่เฉิน ด้วยความประหลาดใจ พวกเขาชี้ไปที่ เย่เฉิน และ ตะโกนออกมา“เจ้า…เจ้าเป็นใคร?”

“แล้วนายน้อยของพวกเราอยู่ที่ไหน?”

ชายสองคนนี้รู้สึกตกใจ

เดิมสถานที่แห่งนี้คือสถานที่นัดพบกันระหว่างนายน้อยของเขา อย่างไรก็ตาม นายน้อยของพวกเขากลับไม่ปรากฏตัว กลับกัน ชายหนุ่มคนนี้ กลับปรากฏตัวขึ้นที่นี่ สิ่งนี้มันก็แสดงให้เห็นแล้วว่ามีบางสิ่งเกิดขึ้นกับ นายน้อยของพวกเขา

เย่เฉิน ยิ้มและมองไปที่พวกเขาพร้อมกับตอบกลับ “เจ้าหมายถึงไอ้ตาหวานนั่น?ข้าฆ่ามันไปแล้ว!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ทั้งสองก็ตกใจยิ่งกว่าเดิม

“ฆ่า…ฆ่า!”

ไม่ว่าจะอย่างไร นายน้อยของพวกเขาก็ยังเป็นผู้เชี่ยวชาญในอาณาจักรก่อตั้งจิตวิญญาณที่ทรงพลัง อีกฝ่ายจะถูกฆ่าตายโดยง่ายได้อย่างไร?

“เจ้า…เจ้าเป็นใคร?”

เย่เฉิน มองไปที่ พวกเขาอย่างเย็นชา

ในขณะนี้ ราวกับว่าความเย็นจากร่างกายของเขาได้บุกคลุมไปทั่วโลก

“พวกเจ้าไม่จำเป็นจะต้องรู้ว่าข้าเป็นใคร สิ่งที่พวกเจ้าควรรู้มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น ใครก็ตามที่มันบังอาจคิดร้ายกับศิษย์พี่หญิงของข้า พวกมันล้วนไม่มีจุดจบที่ดี!”

ขณะที่ เย่เฉิน พูด เขาก็เคลื่อนไหวในทันที

ที่นี่คือถ้ำ ดังนั้น เย่เฉิน จึงไม่มีความลังเลเลยแม้แต่น้อย

ยิ่งไปกว่านั้น ทั้งสองคนนี้ก็ได้ตกตายไปแล้วในสายตาของ เย่เฉิน ดังนั้นเขาจึงไม่กลัวที่จะเปิดเผยตัวตนของเขา

ขณะที่เขาพูด เย่เฉิน ก็ได้โบกมือเบา ๆ

ทันใดนั้น กระบี่พลังปราณ 2 สาย ก็พุ่งเข้าหาชายชราทั้ง 2 ที่มีพลังในอาณาจักรแห่งการตระหนักรู้ที่ว่างเปล่า

เจตจำนงค์กระบี่ที่รุนแรงได้ปรากฏขึ้นในทันที

ในตอนแรกชายชราทั้ง 2 ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่หลังจากที่เจตจำนงค์กระบี่เจาะเข้าไปที่ตรงช่องว่างระหว่างคิ้วของพวกเขา

พวกเขาก็ตกตะลึงโดยสมบูรณ์

พวกเขาแทบจะไม่สามารถหลบเลี่ยงการโจมตีของเจตจำนงค์กระบี่นี้ได้เลย

ชายหนุ่มคนนี้เป็นใคร?

ผู้เชี่ยวชาญอาณาจักรมหายาน?

ผู้เชี่ยวชาญอาณาจักรเทวะ?

เป็นไปได้หรือไม่ว่าเขาคือ…ปรมาจารย์ยุทธ์ผู้อยู่ยงคงกระพัน?

หลังจากที่เจตจำนงค์กระบี่แทงทะลุระหว่างคิ้วของพวกเขา ทันใดนั้น ชายขราทั้งสองคนก็กลายเป็นศพและล้มลงกับพื้น

เย่เฉิน ได้เดินมาที่หน้าศพของทั้งสองและใช้ฝ่ามือแปลงศพเพื่อลบร่องรอย

เย่เฉิน ที่รู้สึกกังวล

เขาได้ใช้ยันต์ไฟ 2-3 อัน เพื่อเผาเศษซากและทำลายหลักฐานทั้งหมด

ในขณะนี้ จ้าวซือเหยา ได้มองไปที่ เย่เฉิน ด้วยความประหลาดใจ

เย่เฉิน ฆ่าคนเหล่านี้…เพื่อนาง?

หลังจากที่ เย่เฉิน จัดการเสร็จแล้ว เขาก็ไปปรากฏตัวที่ด้านหน้าของ จ้าวซือเหยา

เขาได้แก้มัดให้ศิษย์พี่หญิงเจ็ดของเขาในทันที

ในเวลานี้ จ้าวซือเหยา ก็ได้ตกลงมาบนอ้อมแขนของ เย่เฉิน และใช้ กำปั้นเล็ก ๆ ของนางทุบไปที่หน้าอกของ เย่เฉิน

“เจ้าสารเลวเย่เฉิน เจ้าคนเลว คนปลิ้นปล้อน คนบ้า…”

“ใครขอให้เจ้ามาช่วยข้ากัน!”

“หึ่ม แม้ว่าข้าจะต้องตายที่นี่ ข้าก็ไม่ต้องการให้เจ้ามาช่วยข้า!”

นางได้ผลัก เย่เฉิน ออกไป แต่หลังจากผลักไปได้ครึ่งทางนางก็ดูเสมือนผู้หญิงตัวเล็ก ๆ

เย่เฉิน มองไปที่ ศิษย์พี่หญิงเจ็ดของเขาและรู้สึกว่านางในตอนนี้น่ารักเป็นอย่างมาก

เย่เฉิน รู้บุคลิกของศิษย์พี่หญิงเจ็ดของเขาเป็นอย่างดี ดังนั้น เขาจึงรู้โดยธรรมชาติว่านางไม่ได้คิดอย่างที่นางพูดออกมา

ในขณะนี้ ใบหน้าของ จ้าวซือเหยา ได้แดงเล็กน้อย โอสถทิพย์ที่ชายทั้ง 2 ให้นางกินไปกำลังเริ่มออกฤทธิ์

โดยยาตัวนี้ทำให้หลงเสน่ห์คนได้โดยง่าย

อย่างไรก็ตาม ยาชนิดนี้ไม่เหมือนกับ ผนงเสน่ห์ ที่หาซื้อที่ไหนก็ได้ซึ่งจะส่งผลต่อทุกคนที่กินมัน

ถ้าเป็นคนธรรมดา สรรพคุณทางตัวยาของยานี้ก็คงไม่แรง แต่ถ้าเป็นคนที่นางประทับใจ สรรพคุณของตัวยานี้จะแรงยิ่งกว่าผงเสน่ห์หลายเท่าตัว

ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าหลังจากที่นางตื่นขึ้น มันก็เป็นเพียงพรของความประทับใจที่ดี ซึ่งมันทำให้นางรู้สึกว่านางเต็มใจ

ดังนั้น ประมุขน้อยนิกายหยางแท้จริง จึงได้คิดแผนวีรบุรุษช่วยสวยงามขึ้นมาเพื่อที่จะได้รับความประทับใจที่ดีจาก จ้าวซือเหยา

เมื่อ โอสถทิพย์เริ่มออกฤทธิ์ แผนของเขาก็อาจจะเป็นจริงได้

อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่ได้คาดหวังเลยว่า เย่เฉิน จะปรากฏตัวออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ ไม่เพียงแต่แผนของเขาต้องมาล้มเหลว แต่พวกเขาทั้ง 3 คน ยังต้องมาเสียชีวิตอีกด้วย

จ้าวซือเหยา ที่หน้าแดง นางมองไปที่ เย่เฉิน

“เหม็น…เจ้าคนตัวเหม็น!”

นางได้ทุบหน้าอกของ เย่เฉิน

เย่เฉิน ได้มองไปที่ ศิษย์พี่หญิงเจ็ดของเขาที่มีอาการแปลก ๆ

“เจ้าอันธพาลตัวเหม็ด จูบ…จูบข้าที!”ใบหน้าของ จ้าวซือเหยา แดงเหมือนกับลูกแอปเปิ้ล นางได้กล่าวพูดคำเหล่านี้ออกมาอย่างยากลำบาก

เย่เฉิน เอง ก็รู้สึกตกใจกับสิ่งนี้

จูบ จูบ งั้นหรือไม่?

วันนี้ ศิษย์พี่หญิงเจ็ดของเขากินยาผิดขวดมาหรือเปล่า?

ก่อนที่ เย่เฉิน จะได้ทำอะไร จ้าวซือเหยา ก็พุ่งตัวเข้าหาเขาและจูบเขาในทันที

สิ่งนี้ทำให้ เย่เฉิน รู้สึกตกใจ

อีกฝ่ายเรียกเขาว่าอันธพาล และ ปฏิเสธเขา แต่ถึงกระนั้น นางในเวลานี้ กลับจูบเขาโดยตรงงั้นหรือไม่?

เย่เฉิน เข้าใจในทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ดูเหมือนว่า ศิษย์พี่หญิงเจ็ดของเขาจะได้รับยาเสน่ห์บางอย่างเข้าไป

“เจ้าพวกคนน่ารังเกียจพวกนี้!”หัวใจของ เย่เฉิน ได้พยายามสงบลง

หากมีอะไรเกิดขึ้นกับศิษย์พี่หญิงเจ็ดของเขา แม้ว่า เย่เฉิน จะต้องเปิดเผยตัวเอง เขาก็จะต้องหาทางฆ่าล้างตระกูลของพวกมันทั้งหมด จากนั้นเขาจะขุดหลุมบรรพบุรุษของพวกมันขึ้นมา และ เผาศพของพวกมันทุกตัวให้กลายเป็นขี้เถ้า

ในปัจจุบัน จ้าวซือเหยา ได้ลูบไล้ไปทั่วร่างของ เย่เฉิน

เย่เฉิน รู้สึกตกใจและกล่าวออกมา “ศิษย์พี่ ท่านลองคิดให้ดีก่อนที่จะทำอะไร!”

“คิดให้ดี?”

เย่เฉิน ได้สัมผัสไปที่เรือนร่างของศิษย์พี่หญิงเจ็ด ทันใดนั้น ร่างกายของนางก็สั่นเล็กน้อย

ทว่า เย่เฉิน ก็ไม่ได้คิดไม่ดีอะไร

เขาค่อย ๆ ฉีดพลังปราณแท้จริงและบังคับให้ผลของตัวยาถูกขับออกมาจากร่างกายของศิษย์พี่หญิงเจ็ด

แม้ว่า ศิษย์พี่หญิงเจ็ดจะหยอกล้อเขาอย่างต่อเนื่อง แต่เหตุผลของ เย่เฉิน ก็อยู่เหนือสัญชาตญาณของเขา

แม้ว่าในร่างกายของเขาจะเดือดพล่าน แต่ด้วยความแข็งแกร่งในอาณาจักรเทวะ เขาก็สามารถปราบปรามมันได้สำเร็จ

พลังปราณแท้จริงได้ถูกฉีดเข้าไปในร่างกายของศิษย์พี่หญิงเจ็ดอย่างช้า ๆ

ผลของตัวยาค่อย ๆ ถูกขับออกมาโดย เย่เฉิน

จากนั้น สีหน้าของ จ้าวซือเหยา ก็ได้กลับมาเป็นปกติ

นางในเวลานี้ พอรู้ตัวว่าตกอยู่ในอ้อมกอดของ เย่เฉิน หัวใจของนางก็เต็มไปด้วยความละอายใจในทันที

นางรีบกล่าวพูดด้วยความเขินอายอย่างรวดเร็ว “เย่…เย่เฉิน…ทำไมถึงเป็นเจ้า?”

“ข้า…ข้าไม่ได้ชอบเจ้า!”

“เจ้าอันธพาล!”

“คนปลิ้นปล้อน!”

“ข้าไม่มีทางประทับใจเจ้าเพียงเพราะเจ้าช่วยข้า เจ้าจะยังคงเป็นจอมวายร้ายใจใจของข้าเสมอ!”

จ้าวซือเหยา ได้กล่าวพูดต่อไป เย่เฉิน มองไปที่ ศิษย์พี่หญิงเจ็ดของเขาและกอดนางไว้ในอ้อมแขนของเขา

“ศิษย์พี่ ข้าขอโทษ ข้าผิดไปแล้ว ดังนั้น ข้าจะไม่โกหกท่านอีกในอนาคต!”

จ้าวซือเหยา รู้สึกตกใจ

หัวใจของนางได้เต้นแรงไม่หยุด

ความรู้สึกนี้…

ความรู้สึกนี้คือ?

นางได้สั่นศีรษะและกล่าวพูดในใจ

‘ไม่ ข้าไม่มีทางชอบเขา’

‘ข้าไม่เคยชอบเขา’

เย่เฉิน ได้พา ศิษย์พี่หญิงเจ็ดของเขาออกจากถ้ำ โดยใบหน้าของ ศิษย์พี่หญิงเจ็ดของเขาได้แดงก่ำเล็กน้อย ในขณะที่ นางนอนซบอยู่บนแผ่นหลังของ เย่เฉิน

หลังจากที่เดินไปได้ไกลพอสมควร ศิษย์พี่หญิงเจ็ดก็ผล็อยหลับไป

ทันใดนั้น นางก็หลุดละเมอออกมา

“เย่เฉิน เจ้าแข็งแกร่งมาก สิ่งนี้มันทำให้ข้ารู้สึกมีความสุข อันที่จริงข้าไม่ได้อิจฉาเจ้า…ข้าแค่อยากจะแข็งแกร่งขึ้น และ อยู่เคียงข้างเจ้า…”

“นั่นก็เพราะว่าข้าชอบเจ้า!”

เย่เฉิน ที่อุ้มศิษย์พี่หญิงเจ็ดไว้บนหลัง เขาได้ฟังคำพูดของนางในขณะที่นางหลับอยู่

เย่เฉิน ไม่รู้ว่า นี่เป็นการพูดคุยในฝันหรือว่าศิษย์พี่หญิงเจ็ดจงใจบอกเขา อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดนี้ก็ไม่สำคัญอีกต่อไป เพราะสิ่งสำคัญที่สุดก็คือ เขาเข้าใจเจตนาที่แท้จริงของศิษย์พี่หญิงเจ็ดแล้ว