ตอนที่ 070 หญิงสาวที่น่าอิจฉา

ซูแคนรู้สึกว่าเมื่อพวกเขาเดินไปไหน จะมีคนคอยมองและชี้พวกเขาตลอดทาง

ส่วนจะเป็นพนักงานในห้าง

ไม่เพียงเท่านั้น ซูแคนก็เห็นลูกค้าบางคนมอง และแสดงท่าทางแปลกๆด้วย

"พี่สามครับ ผมรู้สึกว่าทุกคนมองมาที่พวกเราเลย"

"ผมก็รู้สึกครับพี่"

ลู่กั๋วเฉียง และหวงเสี่ยวเว่ยกระซิบข้างๆซูแคน

ต้าเฟยพูดขึ้นอย่างเคร่งขรึม

"เหมือนพวกเราจะเป็นดาราดังเลย ทุกคนกำลังจับตามอง"

"อย่าสนใจเลย"

ซูแคนส่ายหัว

ซูแคนเป็นคนฉลาด เขาพอเดาได้ว่าเหตุการณ์วันก่อนน่าจะแพร่กระจายไปทั่วทั้งห้าง

ไม่นานซูแคนและคนอื่นก็มาเดินมาถึงร้านเสื้อผ้าที่เคยมาวันก่อน

"อ๊ะ นั่น!!"

ทันใดนั้น ในร้านก็มีเสียงเอะอะโวยวาย

เมื่อซูแคนมองเข้าไป ก็เป็นพนักงานที่ดูถูกพวกเขาในวันนั้น เอามือปิดปากและมองพวกเขาด้วยความประหลาดใจ

ซูแคนก้าวเท้าเดินเข้าร้าน

พนักงานทุกคนในร้านแทบจะออกมาเพื่อต้อนรับซูแคน

"เสี่ยวเยว์อยู่ไหม?"

ซูแคนขมวดคิ้วเล็กน้อย

เมื่อได้ยินคำพูดของซูแคน พนักงานในร้านก็แสดงสีหน้าอิฉาออกมา

พวกพนักงานไม่คิดว่าชายที่พวกเขาดูถูกจะกลับมาหาเสี่ยวเยว์อีกครั้ง

ครั้งก่อนเธอได้สามารถทำยอดขายได้ทะลุเป้าของทางร้าน ทำให้เธอได้รับเงินโบนัสเป็นรางวัล

แล้วตอนนี้ชายคนดังกล่าวกลับมา แล้วถามหาเธออีกครั้ง

น่าหงุดหงิด และน่าอิจฉาไปพร้อมกัน

"อ๊ะ คุณผู้ชาย คุณมาอีกแล้ว"

ในขณะนั้น ใบหน้าที่คุ้นเคยปรากฏขึ้น

ซูแคนมองไปด้านหลังพนักงานที่มาต้อนรับเขา ก็เห็นหญิงสาวที่ชื่อเสี่ยวเยว์ เขาพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า

"วันนี้ผมจะซื้อเสื้อผ้าเพิ่มหน่อย คุณช่วยเลือกให้ที"

"ได้ค่ะ"

เสี่ยวเยว์ก้มหัวลงเล็กน้อย และยิ้มให้กับซูแคน

คำพูดของซูแคนทำให้พนักงานในร้านคนอื่น ต่างอิจฉาเสี่ยวเยว์ยิ่งกว่าเดิม

ชายคนนี้มาซื้อเสื้อผ้าอีกแล้ว

พระเจ้าช่วย เสี่ยวเยว์จะได้ยอดเพิ่มอีกแล้วอย่างงั้นเหรอ

"ไม่ทราบว่า ซื้อให้ท่านไหนเหรอคะ?

เสี่ยวเยว์ถามพร้อมมองไปที่คนข้างๆซูแคน เธอคิดว่าน่าจะซื้อให้ ลู่กั๋วเฉียงไม่ก็หวงเสี่ยวเว่ย

"ไม่ๆ"

"ฉันต้องการเสื้อผ้าสำหรับผู้ใหญ่ อายุประมาณ 40 สูงพอๆกันฉันนี่แหละ ของผู้ชายและผู้หญิงเลยนะ ขอเป็นสีที่สุภาพหน่อยละกัน"

ซูแคนคิดถึงพ่อ และแม่ ทั้งสองคนต่างทำงานในหน่วยงานราชการ หากใส่สีที่ฉูดฉาดเกินไปเกรงว่าไปทำงานอาจจะมีปัญหาตามมาได้

แถมในหนานจิง เสื้อผ้าส่วนใหญ่ยังไม่ค่อยมีสีสดใสเท่ากับที่เซียงเจียง

การใส่ชุดแปลกๆเดินในหนานจิง อาจทำให้ดูประหลาดมากกว่าสวยงามได้

"ได้ค่ะ"

เสี่ยวเยว์พูดพร้อมยิ้ม

"ใช่สิ"

ซูแคนครุ่นคิดสักครู่แล้วก็พูดอย่างรวดเร็ว

"เธอไม่ต้องสนใจเรื่องราคา เลือกที่แพงๆมาได้เลย"

"รับทราบค่ะ"

เสี่ยวเยว์พยักหน้า

เธอเริ่มเลือกเสื้อผ้าให้ซูแคน พนักงานข้างๆก็มองดูเสี่ยวเยว์ทำงาน แววตาเต็มไปด้วยความอิจฉา

เวลาผ่านไปไม่นาน เสี่ยวเยว์ก็หยิบเสื้อผ้ามาอย่างละ 6 ชุด

"คุณผู้ชายคะ ฉันเลือกมาอย่างละ 6 ชุด คุณผู้ชายเลือกได้เลยค่ะ"

ซูแคนมองเสื้อผ้าทั้ง 12 ชุด เขาเห็นว่ามันดูสุภาพ และเรียบง่ายเหมาะสมกับที่หนานจิงมาก

คนที่นั่นยังไม่ค่อยรู้จักแบรนด์นี้ด้วย

"เอาหมดนี่เลย"

"ทะ..ทั้งหมดเลยเหรอคะ?"

"ใช่ หมดเลย ทั้งหมดราคาเท่าไหร่"

ซูแคนหยิบบัตรออกมาเป็นเป็นบัตรธนาคาร HSBC ของบริษัทเขา

ดูเหมือนบัตรใบนี้จะเงินข้างในประมาณ 50 ล้าน

"เอ่อ…รวมเป็นเงิน 56,000 ดอลล์ล่าฮ่องกงค่ะ เชิญคุณผู้ชายชำระที่แคชเชียร์เลยค่ะ"

ซูแคนมาที่แคชเชียร์จ่ายเงิน พนักงานก็หยิบเสื้อผ้าแล้วสแกนบาร์โค้ด

หลังสแกนเสื้อผ้าทั้งหมด พนักงานก็เบิกตากว้างเป็นไข่ห่าน

ซูแคนไม่ได้สนใจ เขายื่นบัตรไปยังพนักงาน

จากนั้นพนักงานคนนั้นก็หยิบบัตรไปทำอะไรบางอย่างกับเครื่องคิดเงิน

จากนั้นตาของพนักงานก็เบิกกว้างยิ่งกว่าเดิม อ้าปากค้าง มือที่จับถุงใส่เสื้อผ้าก็สั่น

นี่คงเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเงินจำนวนมากในบัตรของซูแคน พนักงานมองไปที่ซูแคนและมองไปยังเสี่ยวเยว์ด้วยความอิจฉา

โชคดีของเสี่ยวเยว์จริงๆ เธอจะได้โบนัสจากยอดขายอีกแล้ว ครั้งนี้เธอทำได้ถึง 56,000 มากกว่าครั้งที่แล้วเกือบเท่าตัว

พนักงานคิดเงินได้แค่คิดแล้วก็กลืนน้ำลายลง

เธอไม่รู้จะอิจฉาเสี่ยวเยว์ดี หรือจะตกใจกับเงินในบัตรดี

ต้องทำงานอีกกี่ชาติถึงจะมีเงินในบัตรเหมือนกันชายคนนี้กันนะ

10 ชาติก็คงยังไม่พอ…