STY-ตอนที่ 53 ลงอย่างอย่างเงียบเชียบ!

อันเหมี่ยวหานได้พา เย่เฉิน ไปสถานที่ที่ถูกเรียกว่า ย่านเริงรมย์เฟิงหยา

ในขณะนี้นางได้แปลงกายเป็นผู้ชายและได้ยืนร่วมกับ เย่เฉิน

และต่อหน้าของ เย่เฉิน ก็ได้ปรากฏ หญิงสาวที่สวยและมีเสน่ห์มากมาย

เย่เฉิน ได้เบิกตากว้างจนลูกตาแทบถลน

หรือว่า…นีคือสถานที่ท่องเที่ยวในตำนาน…ซ่องโสเภณี?

นี่มันไม่ถูกต้อง ศิษย์พี่ของเขาเป็นสตรี แล้ว เหตุใดนางถึงพาเขามายังสถานที่แห่งนี้?

เป็นไปได้หรือไม่ว่า?

ดอกลิลลี่ของศิษย์พี่หญิงสามของเขากำลังเบ่งบาน?

เย่เฉิน มองไปที่ ศิษย์พี่หญิงสามของเขาและกล่าวถามด้วยเสียงต่ำ “ศิษย์พี่ สถานที่แห่งนี้คงไม่ใช่สถานที่แบบนั้นใช่หรือไม่?”

“มิผิด มันเป็นสถานที่แบบนั้น!”อันเหมี่ยวหาน ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

“ข้า…ยังเด็กอยู่ ข้าไม่คิดว่าตัวเองควรจะเข้าไป!”เย่เฉิน ได้เดินถอยห่าง

“หึ่ม เจ้าเองก็เป็นผู้ชาย เหตุใดถึงได้ทำตัวขี้ขลาดจัง?”อันเหมี่ยวหาน ได้ดึง เย่เฉิน มา และ เดินเข้าไปในย่านเริงรมย์เฟิงหยา ในทันที

หลังจากที่ เดินเข้าไปใน ย่านเริงรมย์เฟิงหยา แล้ว อันเหมี่ยวหาน ก็ราวกับคุ้นเคยสถานที่แห่งนี้มาก

ในเวลานี้ มีหญิงสาววัยกลางคนเดินส่ายก้นขึ้นมา

“นายน้อย เชิญทางนี้!”

เย่เฉิน ได้มองไปที่ท่าทางยั่วยวนเหล่านั้นและตระหนักได้ว่าสถานที่แห่งนี้เป็นแบบนั้นจริง ๆ

เมื่อหญิงสาววัยกลางคนเห็นว่า เย่เฉิน และ อันเหมี่ยวหาน เหมือนกับนายน้อยผู้ร่ำรวย นางก็รีบกล่าวเชิญพวกเขา “เชิญนายน้อยทั้ง 2 ขึ้นไปที่ห้องส่วนตัวชั้นบน!”

เย่เฉิน ได้เดินตามศิษย์พี่หญิงสามของเขาขึ้นไปที่ชั้น 2

เมื่อพวกเขามาถึงชั้น 2 เย่เฉิน ก็ตระหนักได้ว่าสถานที่แห่งนี้ค่อนข้างแตกต่างไปจากสิ่งที่เขาจินตนาการเอาไว้

นี่ไม่ใช่ซ่องอย่างที่เขาคิด แต่เป็นสถานที่ที่เอาไว้ดื่มและฟังเพลง

ในเวลานี้ พนักงานเสิร์ฟสาวก็ได้นำเหล้าชั้นดีมา 2 ขวด พร้อมกับ ยื่นส่งให้กับ เย่เฉิน และ อันเหมี่ยวหาน โดยพวกเขาได้นั่งอยู่บนที่นั่งในขณะที่ข้างหน้าของพวกเขาเป็นเวทีขนาดใหญ่ ที่มีหญิงงามกำลังร่ายรำให้พวกเขาดู

ข้างหญิงงามที่กำลังรำ ก็มีหญิงสาวในชุดเขียวกำลังเล่นพิณอยู่

นางเล่นพิณได้ดีมาก ซึ่ง เย่เฉิน ที่มีความชำนาญเกี่ยวกับทฤษฏีการเล่นดนตรี มันทำให้เขาเข้าใจเสียงพิณโดยธรรมชาติ

อีกทั้ง หญิงสาวที่กำลังร่ายรำ ก็ยังเต้นเก่งอีกด้วย ปัจจุบัน อันเหมี่ยวหาน ได้เทเหล้าสองแก้วและยื่นให้กับ เย่เฉิน “ศิษย์น้องเล็ก เป็นยังไงบ้าง? สถานที่แห่งนี้ไม่เลวเลยใช่หรือไม่?”

เย่เฉิน ได้พยักหน้า

บนเวที หญิงนักเต้น ก็กำลังร่ายรำด้วยท่าทีที่สง่างาม

แขนที่เรียวยาวของนางได้เลื่อนลงจากบนไหล่ลงมาด้านล่าง ซึ่งมันทำให้นางดูมีเสน่ห์เป็นอย่างมาก

ที่ต้นขายาวของนาง กระโปรงของนางได้สั่นกระพือเล็กน้อย จนทำให้เผยให้เห็นต้นขาที่มีสีขาวนวลหิมะ จนผู้คนรู้สึกเคลิบเคลิ้มได้อย่างรวดเร็ว

แม้ว่า นักเต้น คนนี้จะสวยมาก แต่นางก็ไม่สามารถเปรียบเทียบกับศิษย์พี่หญิงของเขาได้

เย่เฉิน ได้มองไปที่ ศิษย์พี่ของเขาขณะที่นางกำลังรินเหล้า

พร้อมกับสังเกตุรูปลักษณ์ที่นางแปลงกายเป็นบุรุษ

แม้ว่า ศิษย์พี่หญิงสามของเขาจะปลอมตัวเป็นบุรุษ แต่มันก็ไม่อาจปกปิดเสน่ห์ที่ยากจะเกินต้านทานของนางได้

ไม่สิ ควรจะกล่าวว่า เป็นเพราะว่านางสวมใส่ชุดบุรุษทำให้ เสน่ห์ของศิษย์พี่หญิงสามของเขาได้เพิ่มมากยิ่งขึ้น

หรือถ้าจะให้พูดมากกว่านี้ หากนางแต่งตัวเหมือนกับ นักเต้น บนเวที นางจะไม่ดูเซ็กซี่มากกว่านี้เลยงั้นเหรอ?

“ศิษย์น้องเล็ก เหตุใดเจ้าถึงไม่ดูนางรำที่รำอยู่บนเวที และ มาจ้องข้าแทนเล่า?”อันเหมี่ยวหาน ได้กล่าวถาม

“แม้ว่านางรำจะดูน่าดึงดูดแต่นางก็ไม่ได้มีเสน่ห์เท่ากับศิษย์พี่”เย่เฉิน ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

“เจ้ากำลังจะบอกว่าข้างดงามมากกว่านางรำคนนั้นสินะ?”อันเหมี่ยวหาน กล่าวถามด้วยรอยยิ้ม

“ย่อมแน่นอน ท่านงดงามยิ่งกว่านางรำคนนี้สัก 100 เท่าเห็นจะได้!”เย่เฉิน ได้ตอบกลับอย่างรวดเร็ว

“ปากหวานจริงนะ รอให้เรากลับกันก่อนแล้วพี่สาวคนนี้จะสอนบทเรียนให้เจ้า!”อันเหมี่ยวหาน ได้กล่าวล้อเล่น

โดย เย่เฉิน ได้มองดูนางรำบนเวที และ ยกแก้วเหล้าขึ้นมากระดก 2-3 ครั้ง

ในขณะนี้ ก็มีคน 2-3 คนเดินขึ้นมายังห้องส่วนตัวที่ชั้น 2 พวกเขาได้พกกระบี่ขนาดใหญ่ไว้ในมือ ซึ่งแต่ละคน ก็มีกล้ามเนื้อที่หนาแน่น เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นชายร่างกำยำที่ฝึกฝนการบ่มเพาะพลังมา

พวกเขาได้มองหาที่นั่งและตะโกนเสียงดัง “ขอเหล้าชั้นดีและอาหารชั้นเลิศให้พวกเราโดยด่วน!”

ทันใดนั้น หญิงสาวก็เดินเข้ามาและตอบกลับ “นายท่านโปรดรอสักครู่ ข้าจะรีบไปเตรียมพวกมันมาเดี๋ยวนี้!”

ในขณะนั้น ชายร่างกำยำก็มองไปที่นางและกล่าวออกมา “โอ้ ใช่แล้ว เรียกผู้หญิงมานั่งดื่มกับเราด้วย จริงสิ ข้าอยากจะได้คนที่เต้นอยู่บนเวที!”

ในเวลานี้ มาดามคนนี้ได้เผยสีหน้าที่ลำบากใจออกมา

“นายท่าน ร้านของพวกเราขายงานศิลป์ ไม่ขายเรือนร่าง!”

“หึ่ม ถ้าไม่คิดจะขายเรือนร่าง แล้วจะเปิด ซ่องไปทำไม?”ชายร่างกำยำ ได้กล่าวพูดอย่างเย็นชา

“นายท่าน ข้าคิดว่าท่านคงมาผิดที่แล้ว ที่นี่ไม่ใช่ซ่อง แต่เป็น หอศิลป์ ส่วนซ่องที่ท่านต้องการอยู่ทางด้านนู้น”หญิงสาวรีบตอบกลับ

“หึ่ม เจ้าคิดว่าข้าโง่นักหรือไม่? ถ้าไม่ใช่เพราะซ่องโสเภณีนั่นถูกสงวนเอาไว้ ข้าคนนี้จะมาที่นี่งั้นหรือไม่? เร็วเข้ารีบไปพาตัวนางมาให้ข้าอย่าทำให้ข้าอารมณ์เสีย มิฉะนั้น ข้าจะทุบห้องแสดงงานศิลป์ของพวกเจ้าซะ!”

เย่เฉินที่ได้ยินได้มองผ่านไป

เขาเห็นว่า ฐานการบ่มเพาะพลังของชายฉกรรจ์เหล่านี้ไม่ได้สูงมากนัก พวกเขาอยู่ในขอบเขตอาณาจักรสร้างแกนกลางเพียงเท่านั้น

แม้ว่า ในสายตาของ เย่เฉิน สถานะฐานการบ่มเพาะพลังของพวกเขาจะไม่ค่อยสูงนัก แต่ในเมืองเล็ก ๆ เช่นเมืองฉิงซาน ผู้เชี่ยวชาญอาณาจักรสร้างแกนกลาง ก็ถือว่าเป็นตัวตนที่ทรงพลังมาก

จากบทสนทนา ดูเหมือนว่า ชายร่างกำยำเหล่านี้ต้องการที่จะไปที่ซ่องโสเพณี เพื่อมีเพศสัมพันธ์

แต่ ซ่องโสเพณี ได้ถูกสงวนเอาไว้ ทำให้พวกเขาได้ตัดสินใจมาที่นี่

เพราะว่าซ่องได้รับการสงวน พวกเขาจึงทำได้เพียงมาที่นี่อย่างเชื่อฟัง สิ่งนี้มันก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ว่าพวกเขาไม่สามารถทำร้ายผู้ที่จองซ่องโสเพณีเอาไว้ได้

เย่เฉิน ได้ยิ้มให้กับตัวเอง สิ่งเหล่านี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเขา

อีกทั้งเขาก็ไม่อยากที่จะสร้างปัญหา

“นายท่าน สถานที่แห่งนี้ล้วนมีกฏเกณฑ์ของมัน สาว ๆ ที่นี่ล้วนขายงานศิลป์ ไม่ขายเรือนร่าง ดังนั้นได้โปรดยกโทษให้พวกเราด้วย!”

ทันทีที่ นายหญิงคนนี้ พูดจบ ชายร่างกำยำ ที่อยู่ด้านหน้า ก็ได้ลุกขึ้นในทันที

เพี๊ยะ—-

ทันใดนั้นฝ่ามือก็ได้ตบลงไปที่ใบหน้าของนางจนทำให้นางบินลอยไป

จากนั้น เขาก็กระโดดขึ้นไปบนเวที

และคว้ามือที่เรียวยาวของนางรำพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง “ฮ่าฮ่าฮ่า…ไม่ต้องเต้นมันแล้ว มาสนุกกับข้าจะดีกว่า!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า…”

ในขณะนี้ ลูกน้องของชายร่างกำยำ ก็ได้หัวเราะออกมา

โดย ลูกน้องของคน ๆ นี้ก็ได้หัวเราะออกมาเสียงดัง “หัวหน้า ถ้าท่านจัดการงานเสร็จแล้ว ให้พวกเราต่อจะได้หรือไม่?”

“หึ่ม ข้าที่ได้ชื่อว่าเป็นราชาสิบสามยกในคืนเดียว ถ้ารอได้ก็รอ ถ้าไม่ได้ก็ไม่ต้องรอ!”หัวหน้าคนนี้ได้หัวเราะออกมาเสียงดัง

“ฮ่าฮ่า…”ทุกคนได้หัวเราะออกมา

ในขณะนั้นเอง ลูกน้องอีกคนของเขาก็ได้ขึ้นไปจับหญิงสาวในชุดเขียวที่กำลังเล่นพิณ “เจ้าเองก็งดงามไม่เลวอีกทั้งมือของเจ้ายังสวยมาก มันเหมาะที่จะใช้จับของสิ่งนั้นของข้ามากกว่าจะมาใช้เล่นพิณนี้!”

ในขณะนี้ หญิงสาวในชุดเขียว และ นางรำในชุดแดงก็ได้ร้องไห้ออกมา

เมื่อ อันเหมี่ยวหาน เห็นสิ่งนี้ นางได้กลายเป็นโกรธในทันที

นางกำลังจะลุกขึ้นและต้องการที่จะฆ่าคนเหล่านี้

แต่ในขณะนั้นเอง เย่เฉิน ก็ได้จับมือศิษย์พี่หญิงสามเอาไว้และกล่าวออกมา “ศิษย์พี่ เดี๋ยวข้าจัดการเอง เกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ต้องทำให้มือของท่านแปดเปื้อนด้วยตัวเองหรอก!”

เย่เฉิน ที่นั่งลง เขาค่อย ๆ บดถ้วยในมือขวาของเขา

จากนั้นเขาก็ยกมันขึ้นอย่างเบามือ

ทันใดนั้น เศษถ้วยในมือของ เย่เฉิน ก็พุ่งออกไปอย่างเงียบ ๆ

ไม่มีใครเห็น เย่เฉิน เคลื่อนไหว และ ไม่มีใครพบเส้นทางของเศษถ้วยเหล่านี้ ทว่า พวกเขาเห็นเพียงแค่ว่า มีเศษเสี้ยวบางอย่างได้พุ่งเข้าไปที่ลำคอของชายร่างกำยำ 2-3 คน อย่างรวดเร็ว

“ศิษย์พี่ ไปกันเถอะ ข้าไม่อยากจะถูกรบกวนโดยพวกเขา!”อันเหมี่ยวหาน ที่รู้ว่า เย่เฉิน เคลื่อนไหว นางได้พยักหน้าในทันที

เมื่อ เย่เฉิน และ คนอื่น ๆ ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน พวกเขาก็พบว่าคอของชายฉกรรจ์เหล่านี้ได้ชุ่มไปด้วยเลือดในขณะที่พวกเขาล้มลงกับพื้นทีละคน

จากนั้นในเวลานี้ทั่วทั้งสถานที่ก็ได้กลายเป็นเงียบสงัด!