Ep.221 - ประตูหิน

3/4

Ep.221 - ประตูหิน

เมื่อแมงมุมใยเหนียวส่วนใหญ่ถูกกำจัด

แม้จะมีบางตัวเล็ดลอดไปได้ แต่ก็ไม่ใช่ภัยคุกคามอีกต่อไป

ทีมเจ็คนหนึ่งสุนัขได้แต้มวิญญาณเฉลี่ยกันคนละ 80 แต้ม ภายในถ้ำเต็มไปด้วยซากแมงมุม ศพของพวกมันกองพะเนิน ทว่ากลับไม่มีแม้แต่ขนซักเส้นเดียวดรอปออกมา ถ้าไม่จำเป็นต้องผ่านทางนี้จริงๆ เกรงว่าคงไม่มีใครมาล่าพวกมัน

นั่นเพราะกำไรที่ได้ต่ำเตี้ยเกินไป!

“มาเถอะเสี่ยวฮัง มีประตูใหญ่อยู่ที่นี่”

เห็นได้ชัดว่าจ้าวหมิงค้นพบอะไรบางอย่าง เขานำคนอื่นๆผ่านถ้ำแมงมุมอันมืดมิด แสงสว่างกลับมาอีกครั้ง และพบว่าบริเวณโดยรอบเต็มไปด้วยเถาวัลย์สีเขียวสดใส พุ่มไม้ และเชื้อราเรืองแสง

และประตูหินขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ที่นี่

ตามผิวของประตูหินถูกปกคลุมไปด้วยตะไคร่น้ำและเถาวัลย์ รูปลักษณ์ดั้งเดิมแทบมองไม่ออก เหมือนกับเป็นซากปรักหักพังที่ถูกทิ้งบนเกาะร้างที่สูญหายไปนับพันปี ชวนให้ผู้มองรู้สึกว่ามันดูลึกลับ

“จะมีประตูธรรมดาๆอยู่ในเขาวงกตได้ยังไง”

ดวงตาสดใสของเจียงหนานเต็มไปด้วยความใคร่รู้

เธอมีความรู้สึกเหมือนได้ดูหนังผจญภัยที่ตัวเอกต้องฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆ นานา และในที่สุดก็ค้นพบประตูสู่ขุมทรัพย์

หลังประตูบานนี้

จะต้องมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่แน่ๆ

นี่ยิ่งทำให้ความปรารถนาที่จะสำรวจแรงกล้าขึ้น

จ้าวหมิงกล่าวว่า “ข้างในควรเป็นที่หลบภัยของโนมส์”

ฉูเทียนหัวจ้องมองไปยังประตูสูงตระหง่าน “จากสภาพ เหมือนกับว่ามันไม่เคยถูกเปิดมาก่อนเลย”

บางคนลองเดินเข้าไปเคาะๆประตูหิน

และพบว่ามันหนาและแข็งมาก

เจ้าสิ่งนี้เข้ามาอยู่ข้างในวงกตได้อย่างไร? เรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ยิ่งสถานที่หลบภัยของโนมส์เข้าไปได้ยากเท่าไหร่ ความปรารถนาที่อยากจะสำรวจของคนในทีมก็ยิ่งมีมากขึ้นเท่านั้น

นั่นเพราะความยากมักสัมพันธ์กับสัดส่วนของรางวัลที่จะได้รับ!

“มันเป็นไปไม่ได้ที่จะฝืนเปิดออกด้วยพละกำลังของพวกเรา ฉันคิดว่าต้องมีวิธีที่ใช้เปิดมัน” จ้าวหมิงมองมายังฮังอวี่ “หัวหน้าทีมฮังมีความคิดว่ายังไง?”

ฮังอวี่กล่าว “ขั้นแรกคงต้องทำลายวัชพืชที่เกาะอยู่รอบๆ”

จางเสี่ยวเฉียงก้าวออกมาข้างหน้า “ให้ฉันทำเอง!”

เขายกคทาในมือขึ้นและโจมตีด้วยเวทย์ไฟหลายครั้งติดต่อกัน หลังจากนั้นไม่นาน พืชส่วนใหญ่ก็ถูกเผา แต่สิ่งที่น่าแปลกใจก็คือ ประตูหินนี้ดูเหมือนจะไม่ได้รับผลกระทบใดๆเลย

หลังจากเก็บกวาดเศษซากแล้ว

พื้นผิวของประตูหินที่มีลวดลายและสัญลักษณ์อันซับซ้อนก็ปรากฏขึ้น

ฮังอวี่ชี้ไปยังช่องสามช่องบนประตูหินแล้วกล่าวว่า “เห็นสามช่องนั่นไหม พวกเราน่าจะต้องค้นหาบางอย่างไปใส่ข้างในนั้น แล้วถึงจะเปิดประตูได้”

“ในเมื่อมีประตูหินอยู่ที่นี่ แสดงว่ากุญแจที่ใช้เปิดมันก็น่าจะอยู่ใกล้ๆแถวนี้” จ้าวหมิงลองแตะตรงรูที่ว่างเปล่าดู “พวกเราคงต้องแยกกันตามหามัน”

ฮังอวี่พยักหน้าและกล่าว “เจ้าหมาถึงตานายแล้ว!”

ฮัสกี้ปล่อยร่างแยกทั้งสองออกมา พวกมันกระดิกหาง กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว คนอื่นๆแยกออกเป็นกลุ่มๆ ตามร่างแยกสุนัขเพื่อออกค้นหา

เจียงหนานคิดว่ามันน่าสนใจ

นี่เหมือนกับการเล่นเกมปริศนา

สิ่งสำคัญที่สุดคือเธอสามารถคว้าโอกาสได้อยู่กับมหาเทพฮัง ... แน่นอนว่ายังมีหวังเอ๋อด้วย

พลังงานของฮัสกี้นั้นไร้ที่สิ้นสุด

เดินตามหลังมันเหมือนมีพัดลมค่อยเป่าให้ตลอดเวลา

ระหว่างค้นหา เจียงหนานเอ่ยถามด้วยความสงสัย “มหาเทพฮัง พวกเราก็รู้จักกันมานานแล้ว ทำไมฉันไม่เคยได้ยินพี่พูดถึงครอบครัวเลย?”

ฮังอวี่เหลือบมองเธอ “ทำไมถึงถามเรื่องนี้?”

“ก็ฉันอยากรู้!” เจียงหนานยิ้มหยี “อยากรู้ว่าครอบครัวแบบไหนกันที่สามารถสร้างคนยอดเยี่ยมอย่างพี่มหาเทพได้”

เจียงหนานเป็นแฟนตัวยงอันดับหนึ่งของเขา

ไอดอลในสายตาแฟนๆนั้นมักยอดเยี่ยมและสมบูรณ์แบบไม่ใช่หรือ?

ฮังอวี่อดยกนิ้วขึ้นปาดจมูกไม่ได้ ท่าทางของเราราวกับกำลังย้อนนึกถึงเหตุการณ์ในอดีต

“เดิมทีครอบครัวของฉันค่อนข้างมั่งคั่ง พ่อแม่มีธุรกิจเป็นของตัวเอง แต่วันหนึ่ง ตอนนั้นฉันอยู่มัธยมต้น ระหว่างเดินทางพวกเราประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ฉันนอนอยู่ในห้อง ICU นานเจ็ดวันเจ็ดคืน แต่พอตื่นขึ้นมาพวกเขาก็ไม่อยู่แล้ว”

“และด้วยเหตุผลบางอย่าง ญาติคนอื่นๆแทบไม่แวะมาเยี่ยมเยือนเลยในช่วงหลายปีมานี้”

“ว่ากันตามตรง ฉันเหมือนไม่มีครอบครัวเหลืออยู่อีกแล้ว”

เจียงหนานชะงักไปเมื่อได้ยินเรื่องนี้

เธอลดศีรษะลง กล่าวเสียงกระซิบ “ฉันขอโทษ”

ฮังอวี่ยิ้มให้นักศึกษาสาว “ไม่เป็นไรหรอกน่า”

เจียงหนานเงยหน้าขึ้น จ้องมองไปยังใบหน้าด้านข้างของฮังอวี่ แอบคิดในใจ : ที่เขาดูเป็นผู้ใหญ่และแข็งแกร่งกว่าคนอื่นๆเป็นเพราะมีอดีตอันขมขื่นนี่เอง

อายุยังน้อย

แต่ต้องประสบกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิต

แต่สุดท้ายสามารถฟันฝ่าความมืดมิด พยายามดิ้นรนเอาชีวิตรอด

และในที่สุดก็สามารถกลับมายืนหยัดได้

มีทั้งความแข็งแกร่ง อ้างว้าง และทรหดอยู่ในคนๆเดียว สมกับเป็นมหาเทพผู้ยิ่งใหญ่!

“พี่มหาเทพจะรังเกียจไหมถ้าฉันร้องเพลงให้ฟัง”

เจียงหนานรีบเปลี่ยนบรรยากาศอย่างรวดเร็ว

เธอฮัมเพลงเบาๆ

จอกหนึ่งคารวะแสงอาทิตย์ยามเช้า จอกหนึ่งคารวะแสงจันทรา

ที่ปลุกเรียกให้ฉันตื่นมาพบสิ่งที่ใฝ่ฝัน ให้ความอบอุ่นกับชีวิตที่ยากลำบาก

ทำให้โบยบินต้านลมต่อไปได้ โดยไม่หันหลังกลับ

ไม่เกรงหยาดฝนพร่างพรมในหัวใจ ไม่กลัวน้ำค้างร่วงหล่นที่หางตา

จอกหนึ่งคารวะให้บ้านเกิด จอกหนึ่งคารวะให้หนทางไกล

ที่ถนอมรักษาความดีงามของฉัน ทำนุบำรุงให้ฉันเติบโต

เสียงของหญิงสาวนุ่มนวลและไพเราะ

“เซียวโฉว(消愁)ของเหมาปู้อี้? (毛不易)”

“เป็นเพลงที่ดี ฉันก็ชอบเพลงนี้”

ฮังอวี่รู้สึกว่ามีขนยาวๆมาถูไปถูมาตรงมือเขา

“ฮ่ง เจ้านาย เปิ่นหวังได้ยินหมดแล้ว เปิ่นหวังขอบอกว่าสิ่งที่เจ้านายพูดน่ะมันผิด!” หวังเอ๋อแลบลิ้น เงยหน้าขึ้น จ้องเขาด้วยดวงตาสุนัข “แม้เจ้านายจะไม่มีครอบครัว แต่อย่างน้อยยังมีหมารูปหล่ออยู่ข้างกาย!”

“แกพูดมากไปแล้ว”

ฮังอวี่เขกลงบนหัวสุนัข

แต่ครั้งนี้หวังเอ๋อหลบได้ แล้วรีบพูดว่า “ฮ่ง เปิ่นหวังเจออะไรบางอย่างแล้ว มาดูนี่สิ”

ฮังอวี่คิดว่าที่หวังเอ๋อพูดก็จริง

เขาไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว นอกจากสุนัขที่มักทำตัวป่วนตลอดเวลาแล้ว เขายังมีน้องสาวทึ่มอยู่ที่บ้าน ดังนั้นไม่สามารถพูดได้ว่าปราศจากครอบครัว

“นายเจออะไร ขอฉันดูหน่อย”

หวังเอ๋อพบหีบสมบัติซ่อนอยู่

หีบสมบัตินี้ต่างจากที่เคยเห็นมา มันทำจากหิน ดูไม่โดดเด่น และไม่เรืองแสง หากไม่สังเกตดีๆคงไม่มีทางหาเจอ

เจียงหนานเปิดหีบ

และต้องรู้สึกหดหู่ใจเมื่อพบว่าข้างในไม่มีของดีอะไรเลย

มีเพียงหินคริสตัลขาวนิดหน่อยกับกระดานหิน

ตรงกันข้าม ฮังอวี่ไม่ได้รู้สึกผิดหวัง

“นี่ไม่ใช่หีบสมบัติ”

“เป็นเรื่องปกติที่จะไม่มีของดีอยู่ข้างใน”

“กระดานหินนี้ควรเป็นกุญแจในการเปิดประตูหิน ส่วนหินคริสตัลพวกนี้เป็นของแถมเล็กๆน้อยๆ พวกเรากลับกันเถอะ”

คนอื่นๆก็ค้นพบกระดานหินแล้วเช่นกัน

พวกมันแต่ละชิ้นถูกเก็บไว้ในหีบหิน และนอกจากกระดานหินกับหินคริสตัลแล้ว ข้างในก็ไม่มีอะไรที่มีค่าอีกเลย

ทุกคนมอบกระดานหินทั้งหมดให้ฮังอวี่

เฉินหยูกล่าว “กระดานหินทั้งสามแผ่นไม่เหมือนกัน”

“นี่หมายความว่าต้องเรียงลำดับให้ถูกต้องเพื่อเปิดประตู” สีหน้าของจ้าวหมิงเคร่งเครียดขึ้น “ถ้าวางผิดกับดักอาจทำงาน ทุกคนระวังตัวด้วย”

“การคาดเดาของลุงจ้าวถูกต้องแล้ว” ฮังอวี่พยักหน้า “ถ้าวางผิดตำแหน่ง ไม่ใช่แค่กระตุ้นกับดักให้ทำงานเท่านั้น แต่กระดานหินยังถูกทำลายด้วย และหลังจากนั้นทำได้แค่รอให้หีบหินรีเฟรชอีกครั้ง ถึงจะไปเก็บกระดานหินมาใส่ประตูใหม่ได้”

ท่าทีของฉูเทียนหัวเคร่งขรึม “มีแค่โอกาสเดียว?”

“ใช่ โชคดีที่ปริศนานี้ง่ายมาก และผมก็รู้จักคำพังเพยของพวกโนมส์” สายตาของ ฮังอวี่จับจ้องไปยังประตูหิน “สามรูปแบบนี้เป็นโทเท็มของโนมส์ที่แสดงถึงความจริง ปัญญา และการแลกเปลี่ยน ซึ่งตรงกันกระดานหินสามแผ่นในมือของพวกเรา”

ระหว่างกล่าว

เขาค่อยๆบรรจุกระดานหินทั้งสามแผ่นลงไป

ทุกคนกลั้นหายใจจ้องตาไม่กะพริบ ในหูได้ยินถึงเสียงดังก้องจากใต้ฝ่าเท้า บ่งบอกถึงกลไกเปิดใช้งาน ประตูหินเริ่มแยกออกจากกัน เปิดทางเข้าสู่ภายในอย่างช้าๆ

มันเปิดจริงๆ!

ทุกสายตามองมาทางฮังอวี่ด้วยความประหลาดใจ

เหล่าจ้าวอุทานด้วยความชื่นชมจริงใจ “ภายใต้การนำของหัวหน้าทีมฮัง อัตราล้มเหลวแทบเป็นศูนย์ พวกเราสามารถผ่านมันมาได้อย่างง่ายดาย!”

หวังเอ๋อกระดิกหางอย่างภูมิใจ “ฮ่ง แน่นอน ชายที่สามารถเป็นเจ้านายของเปิ่นหวัง ย่อมไม่ใช่คนธรรมดา”

“อย่าเสียเวลาอยู่เลย พวกเราเข้าไปกัน”

“ใจเย็นก่อน อย่าพึ่งประมาท”

หลังจากเอ่ยเตือน ฮังอวี่ก็นำทีมเข้าไป

นี่ยังคงเป็นส่วนหนึ่งของเขาวงกต มันคือพื้นที่อิสระที่ปิดสนิท ซึ่งสามารถเข้ามาได้ทางประตูหินเท่านั้น และพื้นที่ภายในก็ไม่ใหญ่มาก

นอกจากแสงธรรมชาติแล้ว ยังมีเตาที่ลุกไหม้ด้วยไฟเย็นจากการเล่นแร่แปรธาตุ มันคล้ายสามารถแผดเผาได้ตลอดเวลา นอกจากนี้ รากไม้ส่วนใหญ่ในที่นี้ยังได้รับการตกแต่งไปด้วยลวดลายแปลกๆ มองคล้ายงานแกะสลัก

ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการเข้ามา

สถานที่แห่งนี้ไม่เหมือนกับภายนอก

ไม่ทราบว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นต่อไป

ทุกคนไม่มีเวลาทันได้สังเกตอย่างรอบคอบ เสียงสุนัขพลันดังขึ้น

“ฮ่ง ระวัง! มีกลุ่มอะไรบางอย่างกำลังเข้ามา แถมยังมีจำนวนเยอะมากด้วย!”