SWO ตอนที่ 43 สังหาร!

นักเรียนนับไม่ถ้วนต่างโห่ร้องอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาของพวกเขาเผยให้เห็นความชื่นชม และความกตัญญู

เมื่อเห็นว่าไม่มีอันตรายซูเจิ้งกั๋ว และผู้นำบางคนจึงรีบเข้าไปช่วยเสิ่นจิงขึ้นมา

“แค่ก แค่ก…”

เสิ่นจิงถอดเกราะ และหน้ากากออกเผยใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดของเขา

“รีบไปเอาน้ำกับผ้าเช็ดตัวมาเร็วเข้า!” หัวหน้าสำนักตะโกนขึ้น

เมื่อมีโจวเฮาอยู่ข้างหน้า พวกเขาจึงรู้สึกผ่อนคลาย และมีเวลาสำหรับจัดการเรื่องอื่น ๆ

เสิ่นจิงโบกมือขณะพยายามอดทนต่อความเจ็บปวด “ข้า ข้าสบายดี พวกเจ้ารีบไปอพยพพวกนักเรียนก่อนเถอะ ย้ายพวกเขาออกไปเพื่อป้องกันอุบัติเหตุ!”

หัวหน้าสำนักทำตาม และส่งครูไปจัดระเบียบนักเรียนให้ออกจากสนามฝึกโดยไว

นักเรียนหลายคนไม่อยากจากไป พวกเขาต้องการเห็นอัจฉริยะไร้เปรียบฆ่าแม่ทัพอสูรขั้นสูงด้วยตาของพวกเขาเอง แต่ภายใต้แรงกดดันอย่างหนักจากเหล่าอาจารย์ และผู้ฝึกยุทธ พวกเขาจึงจำใจต้องจากไปอย่างเชื่อฟัง

นักรบอสูรที่หลั่งไหลออกมาจากอุโมงค์จำนวนมากนั้นถูกโจวเฮาจัดการเกือบหมด ดังนั้นนักเรียนที่ช่วยสู้จึงถูกย้ายออกไปทีละคน

ผู้อำนวยการฝ่ายหงพยุงเสิ่นจิง และกล่าวโทษตัวเอง “ข้าไม่นึกเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”

เสิ่นจิงส่ายหัว “มันไม่ใช่ความผิดเจ้า เป็นเผ่าแมลงต่างหากที่ลงแรงไปมากเพื่อแทรกซึมเข้ามาในโรงเรียนโดยหลีกเลี่ยงแนวป้องกันหลัก”

ขณะกล่าวเขาได้มองไปยังโจวเฮาที่ซึ่งยังคงต่อสู้กับแม่ทัพอสูรทั้งสอง ก่อนกล่าวเสียงต่ำ “เขาเป็นอัจฉริยะคนนั้น เป็นอัจฉริยะไร้เปรียบที่เรากำลังตามหาอย่างแน่นอน! คราวนี้ข้าคิดถูก ดูจากกลิ่นอายของเขา ดูเหมือนเขาจะยังคงอยู่ในขั้นผู้ฝึกยุทธเท่านั้น แต่ความแข็งแกร่งของเขานั้นกลับนำไปไกลแล้ว นอกจากนี้ ข้ายังไม่เคยเห็นเทคนิคกระบี่เช่นนี้มาก่อน มันมีเค้าของกระบี่เงา แต่แข็งแกร่งกว่า แข็งแกร่งกว่ามาก!”

ผู้อำนวยการฝ่ายหงอดกล่าวด้วยความตกใจไม่ได้ “อาจารย์ ทะ ท่านกำลังจะบอกว่าเขาสามารถจัดการแม่ทัพอสูรทั้งสองได้ด้วยกระบี่ในมืองั้นรึ?”

"อืม"

เสิ่นจิงพยักหน้าอย่างหนักแน่น “เทคนิคกระบี่ของเขาเวลานี้ควรถึงขอบเขตระดับสูง อีกทั้งเทคนิคเคลื่อนไหวของเขายังดูคาดเดาไม่ได้ แม้แม่ทัพอสูรขั้นสูงทั้งสองจะดุร้ายและทรงพลัง แต่พวกมันไม่สามารถแม้แต่จะสัมผัสเงาของเขาได้”

“ข้าเห็นด้วย เทคนิคเคลื่อนไหวนั่นน่าทึ่งมาก!”

ผู้อำนวยการฝ่ายหงเห็นด้วย แม้ว่าเขาจะมองไม่เห็นกระบี่ แต่เขาก็ยังรู้ว่าเทคนิคเคลื่อนไหวลึกลับนั้นน่าประทับใจเพียงใด

ท้ายที่สุดนี่ก็ผ่านมาสามถึงสี่นาทีแล้วที่อัจฉริยะไร้เปรียบเริ่มเคลื่อนไหว แต่แม่ทัพอสูรขั้นสูงยังแตะต้องเขาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ!

การต่อสู้ดำเนินต่อไปขณะเริ่มมีบาดแผลจากกระบี่ปรากฏบนตัวพยัคฆ์ปีศาจสามตา และงูหลามปีศาจเกล็ดดำมากขึ้นเรื่อย ๆ

พวกมันปล่อยเสียงคำรามออกมาอย่างต่อเนื่อง และไล่ตามโจวเฮาอย่างบ้าคลั่ง ทุบทำลายทุกสิ่งโดยรอบออกเป็นชิ้น ๆ

หัวใจของโจวเฮาเจ็บปวดเมื่อเห็นสิ่งนี้ ถึงอย่างไรโรงเรียนได้ลงแรงไปมากเพื่อสร้างอาคารพวกนี้

“บัดซบ ถ้าไม่ใช่เพราะข้าไม่ต้องการเปิดเผยตัวตน ข้าคงจัดการพวกเจ้าไปนานแล้ว… แต่ก็อยู่ได้อีกไม่นานหรอก!” ไม่ใช่ว่าคุณภาพกระบี่ในมือของเขาย่ำแย่เกินกว่าจะทำลายการป้องกันของแม่ทัพอสูรทั้งสอง แต่เป็นเพราะเขาใช้กำลังมากไม่ได้

ที่โจวเฮาไม่กล้าใช้กำลังมากเกินไปเหตุเพราะกระบี่ไม่สามารถรองรับพลังของเขาได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงจำกัดความแข็งแกร่งของตัวเอง และทำทุกอย่างให้ช้าลง

เมื่อเวลาผ่านไปความเร็วของแม่ทัพอสูรขั้นสูงทั้งสองเริ่มช้าลง

เนื่องจากพวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ฉลาด พวกมันจึงค่อย ๆ ได้สติ และสงบลงภายใต้ความเจ็บปวดที่รุนแรง

ดังนั้นหลังจากพลาดการโจมตีครั้งสุดท้าย พวกมันจึงเปลี่ยนใจ และรีบมุ่งหน้าไปยังอุโมงค์ที่พวกมันขุดเข้ามาทันที

เมื่อเห็นสิ่งนี้ โจวเฮาจึงเย้ยหยัน “คิดหนี?”

หากแม่ทัพอสูรทั้งสองพยายามหนีตั้งแต่แรก เว้นแต่เขาจะเปิดเผยความแข็งแกร่งที่แท้จริง เขาไม่สามารถทำอะไรกับมันได้จริง ๆ

แต่ตอนนี้มันต่างกัน

พัฟ!

หลังจากตามทัน โจวเฮาก็ยกกระบี่ขึ้น และฟันไปทางหัวของงูหลามปีศาจเกล็ดดำ

งูหลามปีศาจเกล็ดดำซึ่งตอบสนองช้าถูกฟันเข้าตรงแผลบริเวณคอก่อนถูกตัดออกเป็นสองส่วน ร่างใหญ่ของมันกระแทกเข้ากับสนามฝึกอย่างแรง

พยัคฆ์ปีศาจสามตาที่อยู่ไม่ไกลหวาดกลัวจนวิญญาณแทบหลุดออกจากร่างขณะเร่งรีบพุ่งไปทางอุโมงค์อย่างบ้าคลั่ง

หลังจากจัดการงูหลามปีศาจเกล็ดดำเสร็จ โจวเฮาจึงไล่ตามพยัคฆ์ปีศาจสามตาไปทันที

เมื่อเห็นพยัคฆ์ปีศาจสามตากระโดดเข้าไปในอุโมงค์ เขาก็กระโดดตามเข้าไปโดยไม่ลังเล

"ระวังตัวด้วย!"

เสียงตะโกนของเสิ่นจิงดังขึ้นจากสนามฝึก แต่โจวเฮาไม่สนใจ และยังคงไล่ตามพยัคฆ์ปีศาจสามตาไปตามทางเดิน ก่อนฟันออกไปทันทีเมื่อเห็นก้นมัน

โฮก!!

พยัคฆ์ปีศาจสามตาคำรามด้วยความเจ็บปวด

โจวเฮาไม่ได้แสดงความเมตตา เขายังคงฟันออกไปด้วยกระบี่ของเขา และจัดการพยัคฆ์ปีศาจสามตาได้ในที่สุด

"หืม?"

หลังจากฆ่าพยัคฆ์ปีศาจสามตา หูของเขาก็กระตุก เขาสัมผัสได้ถึงหนอนเกราะเหล็กที่หนีไปก่อนหน้า เวลานี้มันกำลังขุดอย่างบ้าคลั่งอยู่ไม่ไกล

เขาเริ่มไล่ตามด้วยความเร็วเต็มที่

สองถึงสามนาทีต่อมา เขาพบร่างอ้วนของหนอนเกราะเหล็ก

ราวกับว่าสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของโจวเฮา หนอนเกราะเหล็กยิ่งรีบเร่งมากขึ้น

น่าเสียดายที่มันเป็นเพียงแมลงแม่ทัพอสูรขั้นสูงเท่านั้น แม้ว่ามันจะขุดลึกลงไปใต้ดิน แต่ก็ยังไม่สามารถหนีโจวเฮาที่ซึ่งมีความแข็งแกร่งระดับสูงสุดของปรมาจารย์ผู้เยี่ยมยุทธได้

ไม่นานหนอนเกราะเหล็กก็ตายอย่างอนาถภายใต้คมกระบี่ของโจวเฮา

ณ จุดนี้ เผ่าพันธุ์ภายนอกระดับสูงทั้งสามตัวที่โจมตีโรงเรียนมัธยมเมืองฉูถูกโจวเฮากำจัดหมดสิ้น!

โจวเฮายืนอยู่ข้างศพของหนอนเกราะเหล็ก เปิดหน้าจอเสมือนจริงและกวาดตามองแต้มโชค

แต้มโชค: 67,200 (ระดับปัจจุบัน: โชคท่วมท้น)

"ไม่เลว!"

โดยรวมแล้วเผ่าพันธุ์ภายนอกพวกนี้ให้แต้มโชคเขาเกือบ 70,000 แต้ม นอกจากนี้โจวเฮายังได้มีโอกาสทดสอบความแข็งแกร่งของ ‘เจ็ดเงากระบี่’ อีกด้วย

เทคนิคลับกระบี่ที่ได้รับการปรับปรุงโดยกล่องปริศนาสีเงินนั้นทรงพลังกว่าที่เขาคิดไว้มาก!

ต้องรู้ว่าโจวเฮาได้ระงับความแข็งแกร่งของเขาตลอดเวลา และอาศัยเพียงกระบี่ของเขาเพื่อฆ่าแม่ทัพอสูรขั้นสูงสองตัวบวกกับแมลงระดับแม่ทัพอสูรอีกหนึ่ง!

ทันใดนั้น เขาสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวในอุโมงค์

มันเป็นกลิ่นอายปรมาจารย์ผู้เยี่ยมยุทธของมนุษย์!

....................

TL: ขอโทษที่เมื่อวานไม่ได้ลงครับ ตอนแรกผมกะจะนอนตอนบ่ายสักชั่วโมง เพราะแถวบ้านจัดงานเปิดเพลงเสียงดังทำให้นอนได้ไม่เต็มอิ่ม แต่ตื่นอีกทีข้างนอกก็มืดแล้ว เลยไม่ได้แปลสักตัว ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ ครับ