774 - กวาดล้างสิ้นซาก
774 - กวาดล้างสิ้นซาก
“ให้ข้าดูว่าเจ้าเป็นใคร”
เย่ฟ่านก้าวไปข้างหน้าแม้ว่าสายฟ้าจะโจมตีลงมาไม่หยุดแต่เขาก็ไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลย
“กึก”
สมบัติลับของชายผู้นี้แตกสลายในพายุ เผยให้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยเต็มไปด้วยความสยดสยอง
“เจ้า...” เย่ฟ่านประหลาดใจ
คนคนนี้คือหลี่รุ่ยบุตรศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงสำรอง ซึ่งครั้งหนึ่งเคยถูกเย่ฟ่านจับตัวได้ ภายหลังได้รับการปล่อยตัวในเมืองศักดิ์สิทธิ์
“ครืน”
สายฟ้าพุ่งมาที่หัวของหลี่รุ่ย ศีรษะของเขาแตกออก ของเหลวในสมองของเขาไหลออกมา และจิตวิญญาณของเขาก็สลายไป จากสายฟ้านั้น
เย่ฟ่านไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย เขารู้ดีว่าผู้อาวุโสไท่ซางของดินแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงจะต้องมากับหลี่รุ่ยอย่างแน่นอน
“อา...”
ในอีกด้านหนึ่ง ตัวตนระดับผู้อาวุโสอาณาจักรลับแปลงมังกรกรีดร้อง ผิวหนังของเขาถูกฉีกเป็นชิ้นๆ กระดูกของเขาแหลกละเอียด เนื้อและเลือดของเขาก็มีกลิ่นเหม็นไหม้
พวกเขามีพลัง แต่ไม่ได้แข็งแกร่งไปกว่าบุตรศักดิ์สิทธิ์ และพวกเขาต้องการสมบัติลับเพื่อต่อสู้กับภัยพิบัตินี้
บุตรศักดิ์สิทธิ์ส่วนใหญ่มีอาวุธที่ผูกติดกับจิตวิญญาณอยู่ในมือ หลายคนจึงไม่ได้ถูกฆ่าตายในทันที แต่พวกเขาก็พยายามต่อสู้อย่างยากลำบากและไม่มีทางที่จะออกจากทะเลสายฟ้านี้ได้
“เจ้ามาจากคฤหาสน์ม่วง ข้าเคยเห็นเจ้าที่ทะเลสาบหยก”
เย่ฟ่านกระทืบศีรษะของชายชราคนหนึ่งจนแหลกละเอียด
นี่คือทะเลแห่งสายฟ้าพิฆาต ไม่มีทางที่จะหลีกเลี่ยงมันได้ ทุกคนจมอยู่ใต้สายฟ้า และหากพวกเขาใช้พลังศักดิ์สิทธิ์มีแต่จะกระตุ้นให้สายฟ้ามากมายกว่าเดิมโจมตีพวกเขา
“ไม่มีเหตุผล!”
ผู้อาวุโสหลายคนร้องออกมาอย่างน่าสมเพช เมื่อเห็นเย่ฟ่านเดินอยู่ในพายุโดยไม่มีความเสียหายใดเลย
“เขาคือผู้รอดจากภัยพิบัติ เขาไม่กลัวอะไรเลย แต่เราจะทนไม่ไหวแล้ว”
“สายฟ้าฟาดลงมาที่เขา แต่ทำไมเขาถึงไม่ตาย สัตว์ประหลาดเช่นนี้ไม่ควรมีอยู่ในโลก”
หลายคนโกรธแค้นเขา
“ฮึก” “ฮึก”...
เย่ฟ่านเปรียบเสมือนเทพแห่งความตายที่เดินอยู่ในความมืด เขาเก็บเกี่ยวชีวิตผู้คนที่เขาเดินผ่าน ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนทุกชีวิตจะล้มลงและกลายเป็นเถ้าถ่าน
ที่จริงแล้วเขาไม่ต้องลงมือทำอะไร ทุกที่ที่เขาเดินไปเขาจะเป็นศูนย์กลางของทะเลสายฟ้า และพลังแห่งการทำลายล้างนั้นแข็งแกร่งที่สุด
เย่ฟ่านสามารถทะลวงขั้นและประสบกับพายุทะเลสายฟ้าครั้งแรกเกิดขึ้นในเมืองศักดิ์สิทธิ์ เขาได้ดึงดูดสายฟ้าแห่งสวรรค์ห้ารอบซึ่งแม้แต่ปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ก็ยังเกรงกลัว
หลังจากนั้น ทุกครั้งที่อาณาจักรบ่มเพาะของเขาถูกยกระดับขึ้น ความหายนะที่ตามมาจะน่ากลัวมากขึ้นเรื่อยๆ และตอนนี้มีน้อยคนที่จะทนได้
ตัวเย่ฟ่านเองก็เช่นกัน เขาพยายามอย่างเต็มที่ในการต่อสู้ โดยรู้ว่าความแข็งแกร่งทางร่างกายของเขานั้นเหนือกว่าปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์แล้ว
ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากหนี แต่หนีไม่พ้น หลายคนกำลังติดอยู่ในภัยพิบัตินี้และไม่มีใครสามารถออกไปได้
เย่ฟ่านเข้าใจสถานการณ์นี้แล้ว เพราะเมื่อเขาผ่านความทุกข์ยากของทะเลสายฟ้าเป็นครั้งแรก จักรพรรดิดำกล่าวว่าถ้ามีใครพยายามใช้พลังศักดิ์สิทธิ์เขาจะเป็นคนแรกที่ถูกโจมตี
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่อู๋เป่ยมักถูกสายฟ้าโจมตีและเมื่อเขาก้าวข้ามหายนะไปได้ ก็มีคนที่ไม่เกี่ยวข้องจะได้รับความเสียหายไปด้วย
หากผู้ที่มีระดับการฝึกฝนในระดับสูงช่วยต่อต้าน มันจะเรียกสายฟ้าที่น่ากลัวยิ่งกว่าลงมา
ด้วยเหตุผลนี้ จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่อู๋เป่ยจึงสร้างค่ายกลปิดผนึกบนท้องฟ้าเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ผู้บริสุทธิ์ที่ไม่เกี่ยวข้องหลงเข้ามารับชะตากรรมอันโหดร้ายนี้
แต่น่าเสียดายที่คนที่อยู่ข้างหน้าเย่ฟ่านไม่มีประสบการณ์ในเรื่องนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงขาดความระมัดระวังตัว
“อา...”
บุตรศักดิ์สิทธิ์เต๋าสะอื้นไห้และตะโกนด้วยความตกใจ เรือรบสีทองของเขาถูกทำลาย เขากระตุ้นอาวุธวิเศษที่อยู่ในตัวออกมาต่อต้านภัยพิบัติครั้งนี้
“ตอนนี้เจ้าไม่กลัวที่จะเปิดเผยตัวตนแล้วหรือ?” เย่ฟ่านเผชิญหน้ากับเขาและเดินเข้ามาทีละก้าว
“เย่ฟ่าน เจ้าเลือดเย็นเกินไปรู้ไหมว่าใครอยู่ที่นี่บ้าง เจ้าต้องการจะฆ่าทุกคนหรือ?” บุตรศักดิ์สิทธิ์เต๋าตกใจ
“ไม่สำคัญหรอกว่าเจ้าเป็นใคร ถ้าเจ้าขวางทางข้า เจ้าต้องถูกทำลาย พูดมาสิใครเป็นผู้นำทั้งหมดนี้?” เย่ฟ่านถาม
“บูม!”
สายฟ้าแปดสิบเอ็ดสายตกลงมาติดต่อกัน สายฟ้าเหล่านี้เป็นสีแดงเพลิงที่น่ากลัวกว่าเดิมหลายเท่า มันโจมตีเข้าหาทุกคนที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงแม้แต่เย่ฟ่านก็ยังเซไปด้านข้าง
“มันไม่มีเหตุผลจริงๆ”
บุตรศักดิ์สิทธิ์เต๋าแทบจะบ้า แต่เขาไม่ได้รับอนุญาตให้คิดเรื่องนี้ บาดแผลจากสายฟ้าลุกลามตัว กระดูกของเขาโผล่ออกมาและเขาไม่มีพลังที่จะต่อต้าน
ร่มเทียนหลัวของเขาถูกทำลาย ไม่มีสิ่งใดป้องกันได้อีกต่อไป และเขาไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้นานนัก ด้วยร่างกายที่พังยับเยินในที่สุดเขาก็ล้มลงกับพื้น
“บอกมาเถอะ อย่าให้คนคนนั้นมีชีวิตอยู่อย่างสุขสบายในขณะที่พวกเจ้าถูกฆ่าตายที่นี่” เย่ฟ่านดึงเขาขึ้นมา
“ข้าไม่รู้จริงๆ ในทันทีที่ได้รับข่าวพวกเราก็รวมตัวกันอย่างรวดเร็ว เราไม่รู้ว่าใครเป็นคนออกความคิดเรื่องนี้” บุตรศักดิ์สิทธิ์เต๋าตกใจและสารภาพทุกอย่าง
“เจ้าหนูเย่รีบมาช่วยข้า จักรพรรดิคนนี้ทนไม่ไหวแล้ว!” จักรพรรดิดำร้องโหยหวน
เย่ฟ่านรู้ว่ามันไม่เป็นไรเพราะในมือของมันมีราชโองการจักรพรรดิอมตะอยู่ ในขณะเดียวกันหลิวอี้อี้ก็ไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลย
“อา... มันทำให้จักรพรรดิคนนี้เจ็บแทบตาย!” จักรพรรดิดำกรีดร้องพยายามต่อต้านอย่างหนัก
เดิมทีมันไม่มีปัญหาอะไรในการต่อต้านสายฟ้า แต่เย่ฟ่านคือศูนย์กลางของพายุทะเลสายฟ้า เมื่อเขาใกล้เข้ามาจึงมีพายุสายฟ้าตามมาด้วย
“เปรี้ยง”
“ไปให้พ้น ไปให้พ้น” จักรพรรดิดำกรีดร้อง แบกอี้อี้ไว้บนหลังของมันและวิ่งล้มลุกคลุกคลานไปกับพื้น
“ไอ้เฒ่าเหล่านี้มีสมบัติมากมายแค่ไหน”
แม้ว่าจักรพรรดิดำจะรีบวิ่งออกไป แต่ก็เหมือนกับครั้งก่อนมันยังคงค้นหาสมบัติจากซากศพและผู้ได้รับบาดเจ็บที่อยู่บนพื้น
เย่ฟ่านสั่งให้หม้อปราณปัฐพีต้นกำเนิดลอยอยู่เหนือศีรษะของเขาเพื่อให้มันผ่านพ้นภัยพิบัติไปด้วยกัน
เพราะเขาพบว่าทุกครั้งที่เขาก้าวข้ามหายนะ หม้อศักดิ์สิทธิ์นี้จะผสานรอยประทับแห่งเต๋า ซึ่งเป็นขั้นตอนที่จำเป็นสำหรับการวิวัฒนาการเป็นอาวุธเต๋าสุดขั้ว
ไม่เพียงเท่านั้น เย่ฟ่านยังปลดปล่อยทะเลแห่งสัมผัสศักดิ์สิทธิ์สีทองออกมาเพื่อเสริมสร้างความแข็งแกร่งทางวิญญาณพร้อมกันอีกด้วย
“อา...”
เสียงกรีดร้องดังขึ้นไม่หยุด สถานที่แห่งนี้เป็นเหมือนนรกบนดิน หายนะของเย่ฟ่านน่ากลัวเกินไป แม้แต่ปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดก็ยังถูกฆ่าตายไปพร้อมกัน
เย่ฟ่านยังคงวิ่งไปทั่ว เขาได้สังหารผู้สูงสุดไปแล้วสองคน มันทำให้เขาเกิดความตื่นเต้นอย่างถึงที่สุด
“อา...”
ในเวลานี้จ้าวเหยียนหรันที่อยู่ภายใต้การปกป้องของผู้อาวุโสสองคนก็ไม่สามารถประคองตัวเองต่อไป และร่างกายของนางถูกระเบิดเป็นผุยผง
“เจ้า...”
ทุกคนหน้าเปลี่ยนสี เมื่อเห็นเย่ฟ่านกำลังมา พวกเขาเริ่มสั่นกลัวพยายามตะเกียกตะกายหลบหนี
“จะรีบไปไหน”
เย่ฟ่านลงมือสังหารอย่างไร้ความปรานีด้วยหม้อปราณปัฐพีต้นกำเนิดที่อยู่เหนือศีรษะของเขา ทุกครั้งที่กำปั้นของเขากวาดออกไปจะมีบุตรศักดิ์สิทธิ์คนหนึ่งเสียชีวิตทันที
“ปัง”
ซากศพหัวขาดถูกสายฟ้าฟาดลงมาและเปลี่ยนให้มันกลายเป็นซากศพที่ไหม้เกรียมโดยสมบูรณ์
“สตรีศักดิ์สิทธิ์”
ผู้อาวุโสสูงสุดสองคนของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดตะโกน แต่น่าเสียดายที่พวกเขาไม่สามารถหนีจากหายนะนี้ได้เช่นกัน
“ปัง”
ร่างทั้งสองไหม้เกรียมกลายเป็นเถ้าถ่านโดยสายฟ้าที่นำมาโดยเย่ฟ่าน
“กลายเป็นว่าแม้แต่น้องชายของปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์เต๋าก็มาด้วย เจ้าคือหลี่มู่ชิงหรือ? ข้าเคยเห็นเจ้าที่ทะเลสาบหยก” เย่ฟ่านเย้ยหยัน
“อา...”
สายฟ้าอันวุ่นวายแปดสิบเอ็ดสายฟาดฟันลงมาต่อเนื่อง และทำลายปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์หลี่มู่ชิงให้กลายเป็นเถ้าถ่าน
หลังจากนั้นไม่นานเย่ฟ่านก็หลบซ่อนตัวเองในหม้อปราณปฐพีต้นกำเนิดชั่วครู่ เมื่อฟื้นฟูอาการบาดเจ็บเป็นที่เรียบร้อยเขาก็ออกมาจากหม้ออีกครั้ง
“เจ้า...เจ้าเป็นปีศาจ เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้าสังหารคนไปกี่คนและตัวตนของพวกเขาเป็นอย่างไร จะเกิดความวุ่นวายครั้งใหญ่ในดินแดนรกร้างตะวันออก”
“เรื่องนั้นไม่เกี่ยวข้องกับข้า” เย่ฟ่านไม่หวั่นไหว
เขายังคงลงมือสังหารปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงซึ่งไม่สามารถใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ได้