773 - ทะเลสายฟ้า
773 - ทะเลสายฟ้า
“เขาอยู่ในอาณาจักรสี่สุดขั้วจริงๆหรือ?”
“เขาอยู่ในอาณาจักรสี่สุดขั้วขั้นที่สามยังไม่ถึงระดับสมบูรณ์แบบ!” มีคนเห็นเบาะแส
“แต่ทำไมข้าถึงรู้สึกว่าเขาอยู่ในอาณาจักรแปลงมังกร?” มีคนไม่เห็นด้วย
พวกเขาไม่กลัวพลังการต่อสู้ของเย่ฟ่านในเวลานี้ แต่รู้สึกประหลาดใจกับระดับการฝึกฝนของเขา
“ถ้าเจ้าไม่มั่นใจก็เข้ามาพิสูจน์พร้อมกัน แล้วข้าจะฆ่าพวกเจ้าให้หมด!” ความมั่นใจของเย่ฟ่านยิ่งสุมไฟแค้นให้ทุกคน
“เคร้ง!”
เหนือศีรษะของเย่ฟ่านหม้อโบราณปรากฏขึ้น ทำให้เกิดการสั่นสะเทือนราวกับเสียงกลองยามค่ำคืน มันเขย่าจิตวิญญาณของผู้คนและหม้อปราณปัฐพีต้นกำเนิดก็ร่วงหล่นลงมาปกป้องร่างเขาไว้อย่างแน่นหนา
ในขณะนี้ ดวงตาของทุกคนลุกเป็นไฟอย่างหาที่เปรียบไม่ได้และพวกเขาทั้งหมดได้เห็นหม้อปราณปัฐพีต้นกำเนิดวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่จักรพรรดิโบราณทิ้งไว้!
“เลือกมาว่าเจ้าจะยอมคุกเข่าหรือตาย!” ผู้อาวุโสคนหนึ่งเยาะเย้ยก่อนจะเอื้อมมือใหญ่คว้าไปข้างหน้าพยายามแย่งชิงวัตถุศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนี้
“อา...”
ทันใดนั้น มือใหญ่ของเขาก็ระเบิดออกจากกัน และก่อนที่เขาจะมีโอกาสหลบหนีก็มีแสงบางอย่างพุ่งออกมาตัดร่างกายของเขาออกเป็นสองท่อน
“เจ้า... มีอะไรอยู่ในหม้อ!”
ยอดฝีมือระดับครึ่งก้าวผู้สูงสุดตื่นตระหนก เขาถอยกลับด้วยความกลัว
สิ่งที่โจมตีออกมาย่อมเป็นคัมภีร์เซียน แม้แต่เย่ฟ่านก็รู้สึกเหมือนกับว่าร่างกายของเขากำลังจะแตกออกเมื่อเขาเข้าใกล้มัน ไม่ต้องกล่าวถึงร่างเนื้อของคนอื่น
ปรมาจารย์ครึ่งก้าวผู้สูงสุดหลายคนต่างเร่งรุดไปข้างหน้าเพื่อร่วมมือกันจัดการกับเย่ฟ่าน ในขณะที่ผู้สูงสุดหลายคนยังคงจับจ้องอยู่ด้านข้างเพราะเกรงว่านักพรตมังกรแดงและคนอื่นๆจะตรวจจับรัศมีพลังของพวกเขาเจอ
“โอ๊ย…”
อีกด้านหนึ่งจักรพรรดิดำกรีดร้อง และกล่องไม้สีดำในอุ้งเท้าของมันก็ตกลงไปในหน้าผากที่ลึกราวกับขุมนรก โชคดีที่มันสามารถคว้าตัวหลิวอี้อี้ได้ก่อนที่นางจะตกลงไปในหน้าผาด้วย
สตรีศักดิ์สิทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดรีบเข้าไปชิงตัวอี้อี้มาและเยาะเย้ยอย่างโหดเหี้ยม
“เย่ฟ่าน คุกเข่าลงต่อหน้าข้าและขอความเมตตาเหมือนสุนัข!”
นางเสียแขนไปและถึงแม้นางจะมีทางรักษาได้ในอนาคต แต่นางแทบจะกลายเป็นบ้าไปแล้วในเวลานี้
“ให้ข้าคุกเข่าต่อหน้าเจ้าหรือ? เจ้าจะมีโอกาสได้เห็นหรือไม่” เย่ฟ่านแค่นเสียงอย่างเย็นชา
“ถ้าเจ้าไม่คุกเข่า ข้าจะให้เจ้าดูนางตายต่อหน้าต่อตาเจ้าเดี๋ยวนี้!”
นัยน์ตาของสตรีศักดิ์สิทธิ์ศักดิ์สิทธิ์เป็นประกายด้วยแสงอันเย็นยะเยือก
คราบเลือดปรากฏขึ้นที่คออันเรียวยาวของหลิวอี้อี้ มีดเงินจี้คอของนางอยู่ เลือดสีแดงสดไหลออกมาอย่างช้าๆ ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความงุนงง และเวลาดูเหมือนจะหยุดนิ่ง
เย่ฟ่านโกรธมาก หัวใจของเขาแทบหยุดเต้น เขากำหมัดแน่นจนนิ้วมือของเขาเปลี่ยนเป็นสีเขียวด้วยความโกรธแค้น
“คุกเข่าและขอร้องข้า ..” สตรีศักดิ์สิทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดเยาะเย้ยซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“เย่ฟ่าน ไปเถอะ…” หลิวอี้อี้กล่าว
เย่ฟ่านสงบลง เขาปล่อยหม้อศักดิ์สิทธิ์ออกจากศีรษะ หลังจากกวาดตามองทุกคนก็กล่าวว่า
“ใครก็ตามที่ฆ่าสตรีคนนั้นและปลดปล่อยอี้อี้ออกมาได้ ข้าโยนหม้อศักดิ์สิทธิ์นี้ให้?”
เมื่อคำพูดนี้ดังขึ้นสถานการณ์ก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ใครบ้างที่ไม่ต้องการวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก?
“เจ้า…”
สตรีศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดผลักหลิวอี้อี้ออกไปด้วยความกลัวและสุนัขสีดำตัวใหญ่ก็รีบเข้ามารับนางอีกครั้ง
“วัตถุศักดิ์สิทธิ์จะไม่ใช่ของเจ้าอีกต่อไป ฆ่าเด็กน้อยคนนี้ก่อน!”
ผู้อาวุโสคนหนึ่งที่เรียกระดมผู้คนอีกครั้ง
“เคร้ง!” เย่ฟ่านโยนหม้อศักดิ์สิทธิ์ลงบนพื้น ซึ่งทำให้คนเหล่านี้ส่งเสียงฮือฮาทันที
“ทุกคนเข้ามาพร้อมกัน ข้าจะได้ส่งพวกเจ้าไปตามทางสักที!” เย่ฟ่านหัวเราะ
เขามีไพ่ลับอยู่ในมือ แน่นอนว่าเขาจะไม่มาที่นี่เพื่อตายเปล่า และเขาจะไม่เสียสละชีวิตอย่างเปล่าประโยชน์
“บูม!”
ทำใดนั้นสายฟ้าก็ร่วงลงมาจากด้านบนอย่างรวดเร็ว เมฆสีดำเคลื่อนที่ออกไปปกคลุมทั้งหุบเขาเป็นระยะทางกว่าพันลี้!
“บัดซบ เจ้าลืมข้าไปแล้วหรือ!” จักรพรรดิดำกรีดร้องอย่างหมดหวังและพยายามปกป้องอี้อี้
เย่ฟ่านยิ้มอย่างเย็นชา ในที่สุดไพ่ลับของเขาก็ถูกใช้ออกมาแล้ว!
ภัยพิบัติสายฟ้าไม่มีที่สิ้นสุดและภูเขาทั้งลูกก็จมอยู่ใต้สายฟ้าอย่างสมบูรณ์ นี่ไม่ใช่แค่สายฟ้าธรรมดา แต่เป็นทะเลแห่งสายฟ้า
ไม่ต้องพูดถึงคนที่อยู่ท่ามกลางการโจมตีของมัน ความรู้สึกราวกับจะขาดอากาศหายใจอยู่ตลอดเวลา ทำให้ผู้คนสั่นสะท้าน
“อา...”
เสียงกรีดร้องที่บีบหัวใจดังขึ้นทันที มีคนไม่น้อยถูกสังหาร ร่างสลายกลายเป็นเถ้าถ่าน และถูกลบออกจากโลกนี้ไปตลอดกาล
“เย่ฟ่านจักรพรรดิคนนี้กำลังต่อสู้อยู่ เจ้าไม่เห็นหรือ?” จักรพรรดิดำสาปแช่งอย่างต่อเนื่องและมันก็จมอยู่ในนั้นเช่นกัน
“อา…”
ที่แห่งนี้กำลังชุลมุน หลายคนกรีดร้องด้วยความกลัว จะมีสักกี่คนที่สามารถต้านทานภัยพิบัติที่ทรงพลังเช่นนี้ได้? ไม่มีใครคาดคิดว่าเย่ฟ่านจะลงมือครั้งเดียวก็สามารถจบการต่อสู้อย่างเด็ดขาด
“บัดซบ... เย่ฟ่าน เจ้า”
แม้แต่จักรพรรดิดำก็ยังสาปแช่งเขา สามารถจินตนาการถึงความรู้สึกของคนเหล่านั้นได้
ทุกคนแทบรอไม่ไหวที่จะฉีกทึ้งเย่ฟ่าน นี่เป็นการเคลื่อนไหวที่โหดเหี้ยมและไม่สามารถคาดการณ์ได้ พวกเขาไม่คาดคิดว่าเย่ฟ่าจะโต้ตอบเช่นนี้
ทุกคนที่นี่รู้ว่าค่ายกลเคลื่อนย้ายของจักรพรรดิดำนั้นไม่มีใครเทียบ และพวกเขาได้เลือกสถานที่ที่เซียนโบราณสิ้นชีพเพื่อทำให้ค่ายกลไร้ประโยชน์
ผู้คนต่างสาปแช่งเขา พลังเช่นนี้สามารถสังหารทุกคนได้ ไม่มีใครที่ไม่เกรงกลัว ภัยพิบัติในตำนานทั้งแปลกประหลาดและน่าสยดสยองที่สุด
“บูม”
พายุสายฟ้าลูกใหญ่ขนาดหมื่นจั้งฟาดลงมา ไม่รู้ว่าทิวเขาจมลงที่นี่ไปกี่ลูก ปราณสีม่วงหมุนวนอยู่บนท้องฟ้า และพื้นที่ทุกตารางนิ้วเป็นพายุลูกใหญ่ก็น่ากลัวมาก
“มันโหดร้ายเกินไป ข้ายังไม่อยากตาย อ่า...” เสียงกรีดร้องดังขึ้นเป็นครั้งคราว
“เย่ฟ่าน ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปแม้ว่าข้าจะกลายเป็นผี อ่า...” เสียงร้องโหยหวนดังก้องไปทั่วทะเลสายฟ้า นี่คือการสังหารหมู่ครั้งใหญ่
ในวันนั้น หลังจากที่อี้อี้ถูกจับตัวไว้ เขาก็เริ่มการฝึกฝนเพื่อให้เตรียมพร้อมสำหรับการฝ่าทะลุ อันที่จริงเขาอาจจะทะลวงผ่านมานานแล้ว แต่เขาได้ปิดปังระดับการบ่มเพาะของตัวเองไว้เพียงเพื่อรอวันนี้
เขาต้องการพานักพรตมังกรแดงและราชานกยูงมาด้วย แต่ถูกอีกฝ่ายสังเกตเห็นเสียก่อน แต่นั่นไม่ใช่ทางเลือกสุดท้าย การท้าทายสวรรค์คือเป้าหมายการเดินทางของเขา
ในช่วงเวลาแห่งชีวิตและความตายเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องผลักดันตัวเองเข้าสู่อาณาจักรสี่สุดขั้วระดับสมบูรณ์แบบ ศัตรูคนอื่นๆ จะถูกกำจัดออกไป
การใช้พายุสายฟ้าโจมตีพวกเขาทุกคนพร้อมกันเช่นนี้ สามารถพูดได้ว่าเป็นการเคลื่อนไหวที่โหดเหี้ยม และเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากคิดกลยุทธ์ดังกล่าวเพื่อจบหายนะครั้งใหญ่
“บูม”
สวรรค์และพิภพถูกแผดเผา ภูเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะละลาย และไม่มีส่วนใดของภูเขาที่ไม่เสียหาย
“เจ้าช่างโหดเหี้ยมเหลือเกิน...” บุตรศักดิ์สิทธิ์คนหนึ่งตะโกน ทั่วทั้งร่างของเขาถูกปกคลุมด้วยเลือด
“นี่เป็นเรื่องดีสำหรับเจ้า หากเจ้ามีความสามารถก็จงใช้สายฟ้าเหล่านี้ขัดเกลาตัวเอง” เย่ฟ่านเดินไปข้างหน้าทีละก้าวพร้อมกับเยาะเย้ยที่มุมปากของเขา
ในตอนนี้ เขาเป็นศูนย์กลางของพายุพิโรธและแสงที่ไม่มีที่สิ้นสุดก็พุ่งเข้ามาหาเขา
“อ่า…” บุตรศักดิ์สิทธิ์ตะโกน เขาไม่สามารถหยุดการโจมตีดังกล่าวได้เลย และทุกตารางนิ้วของเนื้อและเลือดก็ไหม้เกรียม