เล่มที่ 1: ถิ่นทุรกันดาร – บทที่ 1: ดาวตก [อ่านฟรี]

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ใครบางคนกำลังเคาะประตูไม้บานหนึ่ง

ไม่มีเสียงตอบรับ

แอ๊ด

ประตูถูกเปิดออกอย่างช้า ๆ และชายที่แต่งตัวสะอาดสะอ้านคนหนึ่งก็เข้ามา เขาคือชายที่มีผมสีขาว แต่เป็นการยากหากจะเดาอายุของเขา แม้ว่าเขาจะมีผมสีขาวซึ่งก็ชัดเจนว่าต้องอายุมาก แต่บนใบหน้าของเขากลับไม่มีรอยเหี่ยวย่นเลยแม้แต่จุดเดียว หากมองเพียงใบหน้า ก็อาจเชื่อได้ว่าเขาหนุ่มกว่าตัวเลขอายุ

เพียงแค่รูปลักษณ์ภายนอกก็อาจหลอกตาผู้ที่พบเห็นได้

หากมีใครทราบอายุของเขา พวกเขาคงไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

ชายคนนั้นมองไปรอบ ๆ ห้องด้วยท่าทีที่ชัดเจน

มันเป็นห้องค้นคว้าที่เต็มไปด้วยหนังสือ พระคัมภีร์ หนังสือเล่มหนา และเอกสารทุกประเภท พรมสีม่วงที่นุ่มมากจนไม่น่าเชื่อปูทอดยาวอยู่บนพื้น และไฟอันอบอุ่นที่กำลังปะทะอยู่ในเตาผิง

ดวงตาของชายคนนั้นเคลื่อนไปยังหลังห้อง

มีชายอีกคนกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าโต๊ะไม้มะฮอกกานีตัวหนึ่ง เอกสารหลายฉบับกระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะ และชายคนนั้นก็มีท่าทางเหมือนจะหลับอยู่บนเก้าอี้ของเขา ด้วยศีรษะที่แหงนมองข้างบน

ชายที่ยืนอยู่ตรงประตูส่ายหน้าเล็กน้อยและเดินเข้ามา

ตึ้ง!

เขาเตะโต๊ะ

“โอ้ อะไร... หา? โอ้ อรุณสวัสดิ์ เวสเตอร์” ชายที่กำลังนอนหลับอยู่พูดขึ้นหลังจากที่หายจากอาการตกใจ เขาเป็นชายชราที่มีใบหน้าที่อ่อนโยน และทุกคนที่เห็นเขาก็จะเชื่อสายตาทันทีว่าเขาคือคุณปู่ที่ใจดีคนหนึ่ง

“เย็นแล้วขอรับท่าน” เวสเตอร์ พ่อบ้าน พูดกับชายชรา

“โอ้ เย็นแล้วรึ?” ชายชราถามในความสับสนขณะมองไปรอบ ๆ ห้อง “ข้ากำลังทำรางวัลทัวร์นาเมนต์ตระกูลสำหรับปีนี้อยู่ ทำจนลืมเวลาไปเลย” เขาว่า

“ฮึม” เวสเตอร์ทำเสียง ตัดสินใจที่จะไม่พูดว่าเขาพบว่านายท่านกำลังงีบอยู่

“อะไร? เจ้าไม่เชื่อข้ารึ?” ชายชราถามด้วยสีหน้าที่ดูขุ่นเคือง “ดูนี่! มันอยู่ตรงนี้ไง” เขาว่า

หนังสือเล่มหนาลอยจากโต๊ะมาหยุดตรงหน้าเวสเตอร์

เวสเตอร์มองหนังสือ เขาเปิดมันและเริ่มอ่าน

“คาถาจัดอับดับราชาผู้ไร้ธาตุ” เวสเตอร์เสริม “ท่านยังไม่ได้อ่านเอกสารของผู้สมัครหรือ?” เวสเตอร์ถาม

ชายชรารู้สึกว่าเขาถูกจับได้

ตึ้ง!

เวสเตอร์วางมือลงบนกองเอกสารที่วางซ้อนกันอยู่บนโต๊ะ ไม่ให้ชายชราแอบเหลือบตามอง

ชายชราคร่ำครวญ “ก็ได้! ก็ได้! แต่มันก็ไม่ได้สำคัญขนาดนั้นนี่ ไม่ใช่รึ? ยังไงซะคาถาไร้ธาตุก็มีค่ากว่าคาถาเฉพาะธาตุอยู่ดี”

“นายท่าน ถ้าท่านยังเอาแต่สร้างคาถาไร้ธาตุขึ้นมาในทุกทัวร์นาเมนต์อยู่แบบนี้ ตระกูลอื่น ๆ จะเชื่อว่าเราไม่สนใจทัวร์นาเมนต์เลยแม้แต่นิด” เวสเตอร์ออกความเห็น

ชายชราโอดครวญอีกครั้ง “ก็ได้! ข้าจะสร้างอันหนึ่งขึ้นมาสำหรับทุกธาตุ แล้วเจ้าก็เลือกที่ต้องการแจกในทัวร์นาเมนต์หน้า ๆ แล้วกันนะ”

เวสเตอร์เหน็บคาถาจัดอันดับราชาผู้ไร้ธาตุไว้ใต้แขนแต่ไม่ได้ตอบกลับคำพูดของชายชรา

ห้องเงียบสงัด

ชายชรารู้สึกอึดอัดเล็กน้อยขณะที่พ่อบ้านเพียงยืนอยู่ต่อหน้าเขาโดยไม่พูดอะไรเลย

“ยังมีเรื่องอะไรอีกล่ะ?” ชายชราถาม

ห้องเงียบไปครู่หนึ่ง

“บุตรแห่งหายนะหายตัวไป” เวสเตอร์พูด

ชายชราตกใจเล็กน้อยขณะมองเวสเตอร์ด้วยความสงสัย “หายตัวไป? เขาหนีไปรึ? ทำไมกัน? ทั้ง ๆ ที่เขาก็มีทั้งเงิน อิสรภาพ สถานะ ครอบครัว มีทุกอย่างพร้อม เกิดอะไรขึ้น?”

“เราเองก็ยังไม่ทราบ” เวสเตอร์พูด “ตอนที่คนของเราไปถึงบ้านหลังนั้นในการตรวจเยี่ยมเดือนละครั้ง เขาก็ไม่อยู่แล้ว”

“เจ้าได้ออกค้นหาเขาหรือยัง?” ชายชราถาม

“ทำแล้วขอรับ” เวสเตอร์ตอบ “กระผมส่งกองพันที่เจ็ดออกค้นหาทั่วทั้งบริเวณโดยรอบรัศมีห้าหมื่นกิโลเมตร เขาเป็นเพียงแค่ผู้ฝึกหัด ไม่น่าจะออกไปได้ไกลนัก และเราสังเกตเห็นความผันผวนของอากาศ แต่ก็ยังหาเขาไม่พบอยู่ดี”

ชายชราพลางลูบคางขณะคิด “ตระกูลอื่น ๆ ไม่น่าพาเขาไปซ่อนได้ อีกอย่าง การลักพาตัวเขาไปก็เป็นการแกว่งเท้าหาเสี้ยนเปล่า ๆ ข้ามั่นใจว่าเขาทำทั้งหมดนี้โดยไม่มีความช่วยเหลือใด ๆ”

“เป็นไปได้อย่างเดียวก็คือคุณสมบัติของเขา เอาชีวิตเขาไปแล้ว นั่นก็จะช่วยอธิบายได้ว่าทำไมเจ้าจึงไม่พบร่องรอยของเขาเลย”

เวสเตอร์พยักหน้า “นั่นก็เป็นหนึ่งในสมมติฐานของเราด้วย”

ชายชราพยักหน้าเช่นกัน “ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็คงต้องการตราประทับสินะ?” เขาถาม

“ใช่ขอรับ”

ชายชราโบกมือให้เวสเตอร์มอบบางสิ่งให้เขา และเอกสารฉบับหนึ่งก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศ จากนั้นก็ลอยมาที่โต๊ะ

ชายชรามองเอกสารและอ่าน

จากนั้นเขาก็ประทับนิ้วมือลงบนด้านล่างของกระดาษ และนิ้วของเขาก็ประกายสายฟ้าสีม่วงวาบขึ้นมาในทันที

“เสมอมา” ชายชราพูดขณะที่เอกสารฉบับนั้นลอยกลับไปหาเวสเตอร์

“เสมอมา” เวสเตอร์รับ

เวสเตอร์หันหลัง เขาออกไปจากห้องค้นคว้า และสายัณห์สวัสดิ์แก่ชายชรา

หลังจากเวสเตอร์ออกไปจากห้อง ชายชราก็มองไปยังกลางห้องด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม

ชายชราขยับนิ้วมือ แล้วน้ำก็มารวมกันในอากาศกลายเป็นสระน้ำที่สะอาด

ชายชรามองเข้าไปในสระน้ำ และสระน้ำก็สะท้อนให้เห็นโลกที่ดูเหมือนจะไม่ที่สิ้นสุด

ดวงตาของชายชราเคลื่อนไปด้วยความรวดเร็วขณะตรวจสอบทุกซอกทุกมุมของโลกในสระน้ำ

สิบวินาทีต่อมา สระน้ำหายวับไป และชายชราก็เอนหลังพิงพนักเก้าอี้

“เขาหายไปจริง ๆ ไม่มีแม้แต่ร่องรอย นั่นคนใหม่ด้วย” ชายชราพึมพำกับตัวเอง “คุณสมบัติเอาเขาไปจริง ๆ หรือ ไม่น่าเชื่อเลย เรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับบุตรแห่งหายนะมากว่าหนึ่งแสนปีแล้ว ต้องมีเงื่อนงำอะไรแน่ ๆ! ครั้งนี้มีอะไรที่แปลกไป!”

ชายชราลูบคางอยู่นาน หลังจากนั้นเขาก็พาดศีรษะกลับไปตำแหน่งเดิมที่เขาหลับ

“ช่างมันเถอะ ยังไงซะกองพันก็จะหาบุตรแห่งหายนะคนใหม่มาแทนที่อยู่ดี” เขาบอกกับตัวเองขณะค่อย ๆ หลับตาลง

ขณะเดียวกันนั้น เวสเตอร์กำลังเดินไปตามโถงทางเดินหินที่มีแสงสลัว ทุกย่างก้าวของเขาดูเหมือนจะดึงเขาไปข้างหน้าหลายร้อยเมตร เป็นการยากที่จะแยกแยะว่าอะไรกันที่น่าประหลาดใจมากกว่าระหว่างการที่เวสเตอร์เคลื่อนไหวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วหรือทางเดินบนโถงทางเดินที่ทอดยาวออกไปไกลมาก

หลังจากนั้นไม่นาน เวสเตอร์ก็มาถึงประตูไม้บานหนึ่ง เขารีบเปิดและเดินเข้าไปข้างในทันที

เวสเตอร์มาถึงห้องโถงใหญ่

ห้องโถงแห่งนี้ยาวสองกิโลเมตรและสูงสามร้อยเมตร อาวุธและเครื่องประดับอันทรงพลังแขวนอยู่บนกำแพงอย่างสง่างาม มีธงสีม่วงห้อยลงมาจากเสาทุกต้น บนธงมีลวดลายของสายฟ้าสีขาวปักอยู่ และมีโต๊ะขนาดใหญ่ยักษ์ตั้งอยู่กลางห้องโถงพร้อมเก้าอี้จำนวนหนึ่งที่ตั้งล้อมรอบ

ตอนนี้ห้องโถงนั้นว่างเปล่าไม่มีใคร

เวสเตอร์เปิดประตูอีกบานและตรงไปยังโถงทางเดินอีกจุด โถงทางเดินนี้ใหญ่กว่าและอลังการกว่าโถงทางเดินก่อนหน้านี้มาก

เวสเตอร์ผ่านประตูอีกบาน

ห้องนี้มีโต๊ะพร้อมเก้าอี้หลายตัว มีอุปกรณ์เวทมนตร์หลายชนิดในห้อง มีกองเอกสารและสิ่งของหลายชนิดวางอยู่บนโต๊ะ

“สายัณห์สวัสดิ์ค่ะ ท่านมีอะไรให้ข้าช่วยรึ?”

ผู้หญิงผมบลอนด์ในชุดคลุมสีม่วงสง่างามค่อย ๆ ยืนขึ้น รอบตัวของเธอมีประกายไฟฟ้าแล่บอยู่เป็นระยะ และพื้นที่รอบ ๆ เธอก็ดูเหมือนจะโค้งงอ

เธอปลดปล่อยพลังอันน่าเหลือเชื่อออกมา

“โอ้ ซาร่า ยอดไปเลย กระผมกำลังตามหาคุณอยู่พอดี ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม?” เวสเตอร์ถามอย่างสุภาพ

“เรียบร้อยดีค่ะ ขอบคุณที่ถาม” ผู้หญิงตอบอย่างสุภาพ

“ซาร่า กระผมมีเรื่องอยากให้ช่วย” เวสเตอร์พูดอย่างสุภาพขณะหยิบเอกสารที่ชายชราประทับให้ก่อนหน้านี้ออกมา

เอกสารลอยออกมาและผู้หญิงคนนั้นก็มอง

ดวงตาของเธอยิ่งกว้างขึ้นทุกครั้งที่ได้อ่านเนื้อความ “รับทราบค่ะ” เธอว่า

จากนั้นเธอก็รับเอกสารแผ่นนั้นและเดินไปที่กำแพง เธอเอ่ยคำพูดที่ฟังดูซับซ้อนและไม่คุ้นหูเปลี่ยนให้สภาพแวดล้อมรอบ ๆ เธอบิดเบี้ยว

สิบวินาทีต่อมา บางสิ่งที่ลักษณะเหมือนกับกระดาษแผ่นหนึ่งก็โผล่ออกมาจากกำแพง

ซาร่าหยิบกระดาษที่โผล่ออกมาและไหม้ไปในพริบตา

ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง!

เสียงระฆังดังขั้นสามครั้งไปตลอดเส้นทางที่เสียงไปถึง เสียงเดินทางไปโดยไม่สนขีดจำกัดความเร็ว

“ขอให้สนุกกับการล่านะ” เวสเตอร์พูดอย่างสถภาพขณะเดินออกจากห้อง

“ขอบคุณค่ะท่าน” ซาร่าพูดพร้อมโค้งคำนับ

ชิ้ง!

เกิดแสงจ้าวาบขึ้นมาบดบังซาร่า ในพริบตาเดียวแสงนั้นก็หายไปเร็วพอ ๆ กับตอนที่มันวาบขึ้นมา

ซาร่าหายไปผ่านการเปลี่ยนแปลงที่เขย่าโลก

เสื้อคลุมสีม่วงของเธอถูกแทนที่ด้วยเกราะสีเงินวาววับ ที่เต็มไปด้วยอักษรรูนชนิดต่าง ๆ กระดูกปีกสีทองอยู่ข้างหลังชุดเกราะ ซึ่งปีกถูกเติมเต็มด้วยสายฟ้าอย่างรวดเร็วคล้ายกับขนนก

หอกที่ยาวกว่าสองเมตรปรากฏในมือทั้งสองข้างของเธอ ประกอบด้วยสายฟ้าที่กำลังวิ่งไปตามหอกอย่างบ้าคลั่ง

ชิ้ง!

จากนั้นซาร่าก็หายวับไป

เธอเทเลพอร์ทไปแล้ว!

ชิ้ง!

ซาร่าปรากฏตัวอีกครั้ง ณ ห้องโถงใหญ่ที่เวสเตอร์เพิ่งผ่านมา

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ในห้องโถงขนาดใหญ่นี้ไม่ได้ว่างเปล่าอีกต่อไป

คนในชุดเกราะสีทองพร้อมกับคทาสีทองกว่าหนึ่งหมื่นคนยืนอยู่ในห้องโถงอย่างเป็นระเบียบ

“ทำความเคารพท่านนายพล!” คนสิบคนที่อยู่ตรงหน้ากองพันพูดพร้อมกัน

ซาร่าปลดปล่อยพลังที่ไม่อาจต้านทานได้ขณะที่เธอกำลังมองดูกองทัพที่มารวมตัวกัน

นี่คือกองพันที่หก ซึ่งมีหน้าที่รับผิดชอบในการลาดตระเวน

“สุภาพบุรุษและสุภาพสตรีกองพันที่หกทั้งหลาย” ซาร่าพูด เสียงของเธอดังก้องไปทั่วห้องโถง “ท่านต้นตระกูลได้ออกคำสั่ง!”

ทั้งห้องเงียบสงัด

“บุตรแห่งหายนะได้หายตัวไป และบุตรแห่งหายนะคนใหม่จำเป็นต้องปรากฏตัวบนโลก กองพันที่หกจะท่องออกไปทั่วโลก เด็กทุกคนบนโลกที่อายุต่ำกว่าหนึ่งปีจะต้องได้รับการทดสอบคุณสมบัติด้วยการตรวจเลือด! หากตรวจพบว่าเด็กคนใดมีคุณสมบัติไม่ทราบที่มา เด็กคนนั้นจะต้องถูกพามาพบข้าเป็นการส่วนตัว!”

“ข้าหวังว่าภารกิจจะเสร็จสิ้นก่อนรุ่งสาง!”

“รับทราบ! ท่านนายพล!” บรรดาทหารตะโกนกึกก้อง

“ไปได้!”

ชิ้ง! ชิ้ง! ชิ้ง!

ทหารทั้งหมดกว่าหนึ่งหมื่นนายเทเลพอร์ทออกไปจากห้องโถงและปรากฏตัวกลางอากาศด้านนอกอาคาร

เบื้องล่างพวกเขาคือปราสาทสีม่วงอันงดงาม ตั้งอยู่เหนือภูเขาสูงหลายลูกที่หยั่งไปไม่ถึง

ตัวปราสาทกว้างออกไปหลายกิโลเมตร!

สายฟ้าฟาดอย่างรุนแรงบนเมฆพายุใต้ภูเขาที่ตั้งปราสาท

ไม่มีอะไรอื่นนอกจากทะเลก้อนเมฆที่ไม่มีที่สิ้นสุดซึ่งเต็มไปด้วยสายฟ้าที่สามารถมองเห็นได้

ทหารกว่าหมื่นนายในอากาศมีประกายสายฟ้าขณะที่ร่างกายส่องแสงสีทองอร่าม

ตู้ม!

จากนั้นก็เกิดการระเบิดขึ้น ทหารทั้งหมดกลายเป็นสายฟ้าขณะพุ่งตัวออกไปยังเส้นขอบฟ้า

ความเร็วของพวกเขาสูงมาก เป็นไปไม่ได้ที่สายตาของคนคนหนึ่งจะจับได้ทัน

ค่ำคืนนี้ มนุษย์หลายคนจะได้เห็นดาวตกสีทองพุ่งผ่านท้องฟ้า

ค่ำคืนนี้ ทารกทุกคนที่อายุต่ำกว่าหนึ่งปีจะมีจุดสีแดงเล็ก ๆ ปรากฏที่ปลายนิ้วชี้

นี่คือจุดที่ถูกเจาะเลือดไปเพื่อทดสอบ

ไม่มีใครนอกจากผู้ที่มีพลังสูงสุดจะสังเกตเห็นว่าสิ่งนี้ได้เกิดขึ้นแล้ว

เด็กทารกทุกคนบนโลกถูกตรวจสอบภายในค่ำคืนเดียวและจะไม่มีใครสังเกตเห็น

แต่ก็ยังไม่พบบุตรแห่งหายนะ