772 - เบื่อที่จะเล่นแล้ว
772 - เบื่อที่จะเล่นแล้ว
“ปึก!”
จินฉีเซียวปลิวกระเด็นกลับหลัง ใบหน้าของเขาซีดขาวไร้สีเลือด การโจมตีครั้งนี้แทบจะบดขยี้กระดูกของเขาให้แหลกเป็นผุยผง
“บูม!”
ดอกบัวสีเขียวที่เต็มไปด้วยพลังแห่งความโกลาหลปรากฏขึ้นรอบๆ เย่ฟ่าน และหมอกที่ไม่มีที่สิ้นสุดก็สั่นสะเทือนก่อนจะปกคลุมทุกสิ่งทุกอย่างในทันที
เมื่อเห็นเช่นนั้นบุตรศักดิ์สิทธิ์ทุกคนก็ผลัดกันโจมตีอย่างเป็นจังหวะ ทุกคนต่างเร่งเร้าพลังศักดิ์สิทธิ์ของตัวเองเพื่อช่วงชิงโอกาสในการสังหารร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณคนนี้
แต่ทว่าความสามารถของพวกเขาไม่มีอะไรเลย เย่ฟ่านจัดการพวกเขาทีละคนจนไม่มีผู้ใดสามารถตรวจผลอาการบาดเจ็บไปได้
“พวกเจ้า เข้ามาพร้อมกันดีกว่า!” เย่ฟ่านหัวเราะอีกครั้ง
“ฆ่าเขาซะ!”
ในที่สุดแม้แต่ผู้อาวุโสระดับครึ่งก้าวผู้สูงสุดบางคนก็ยังเข้าร่วมการโจมตีด้วย
“พัฟ”
“อา...”
แขนข้างหนึ่งของสตรีศักดิ์สิทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดถูกฉีกออกจากกันโดยการเคลื่อนไหวผ่านความว่างเปล่าของเย่ฟ่าน
“เจ้า…”
สตรีศักดิ์สิทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดเกือบจะหมดสติ นางถอยกลับเข้าไปในฝูงชน ใบหน้าของนางซีดเผือดทั้งตกใจและโกรธแค้น
“พวกเจ้าพร้อมแล้วหรือไม่ ถ้าพร้อมแล้วข้าก็จะเลิกเล่นเช่นกัน!”
เย่ฟ่านกล่าวอย่างเย็นชาและเผชิญหน้าทุกคนด้วยรอยยิ้มเย็นเยียบ
ชายชราคนหนึ่งเดินไปข้างหน้าอย่างเฉยเมย และตัดสินใจที่จะตัดสินชีวิตของเย่ฟ่านทันที
“ไอ้แก่เจ้าคิดจะทำอะไร เจ้าไม่เห็นหรือว่าจักรพรรดิคนนี้ยังคงอยู่ที่นี่!” กรงเล็บขนาดใหญ่ของจักรพรรดิดำกดลงบนพื้นและเย้ยหยันออกมาเบาๆ
ในฐานะผู้อาวุโสสูงสุดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ชายชราคนนี้เป็นคนที่มีความหยิ่งผยองอย่างยิ่ง เมื่อได้รับการเยาะเย้ยจากสุนัขตัวหนึ่งมันจึงทำให้เขาโกรธเกรี้ยวอย่างถึงที่สุด
“จักรพรรดิคนนี้กำลังพูดกับเจ้า หูแตกหรืออย่างไร?” จักรพรรดิดำหรี่ตามองไปข้างหน้าและกล่าวว่า “ด้วยนิสัยของข้านั้นไม่ต้องการที่จะลงโทษผู้คน ข้าจะให้เจ้ามาเป็นสัตว์เลี้ยงของข้าดีไหม? มาเถอะ!”
“ข้าจะฆ่าเจ้า!”
“ถ้าทำได้เจ้าก็เข้ามา!” จักรพรรดิดำยื่นอุ้งเท้าขนาดใหญ่ไปข้างหน้าและกล่าวว่า “เจ้าชอบสู้แบบตัวต่อตัวหรือการต่อสู้แบบกลุ่ม?”
“ฆ่าสุนัขตัวนี้ก่อน”
“เจ้าแก่ชราจนถึงขนาดนี้แล้วยังคิดจะเล่นหมาหมู่ ?” จักรพรรดิดำยั่วยุ
“บัดซบ ข้าจะฆ่าเจ้าเดี๋ยวนี้!” ในที่สุดชายชราคนนั้นก็ทนไม่ไหว
“ใครบอกให้เจ้าอดกลั้น เข้ามาสิจักรพรรดิคนนี้กำลังรออยู่เลย” จักรพรรดิดำกล่าว
“ตาย!”
ชายชราชี้นิ้วออกไปข้างหน้า แสงสีดำพุ่งเข้าหาศีรษะของจักรพรรดิดำอย่างรวดเร็ว
“ไร้ยางอายจริงๆ เจ้ากล้าลอบโจมตีข้าหรือ?!” จักรพรรดิดำตะโกนและกล่าวว่า
“จักรพรรดิคนนี้ต้องการต่อสู้กับเจ้าอย่างตรงไปตรงมาแต่เจ้ากลับไม่รักศักดิ์ศรีของตัวเอง!”
ทุกคนรู้สึกปวดหัว สุนัขตัวนี้ซับซ้อนเกินไป บางคนแทบรอไม่ไหวที่จะใส่มันลงในหม้อต้ม
“เพื่อความยุติธรรมเราควรออกไปสู้กันข้างนอกดีกว่า ขอให้เชื่อข้า สถานการณ์ต่อไปนี้จะเป็นสิ่งที่พวกเจ้าไม่สามารถทนรับไหวอย่างแน่นอน”
จักรพรรดิดำหลบหลีกการโจมตีพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะอยู่ตลอดเวลา กางเกงลายดอกของมันดูน่าขบขันเป็นอย่างมาก
“บัดซบ หยุดสุนัขตัวนั้นให้ข้า!” ชายชราโกรธจัดจนมีเส้นสีดำปรากฏขึ้นบนหน้าผาก
“เจ้าคิดว่าจักรพรรดิคนนี้กลัวเจ้าจริงๆ? ช่างเถอะข้าไม่มีเวลามาเล่นกับเจ้า แล้วพบกันใหม่ในอีกห้าร้อยปี!” จักรพรรดิดำวิ่งอย่างดุเดือดคล้ายกับกำลังหวาดกลัวอะไรบางอย่าง
“โอ้... ..”
มันวิ่งเข้าหาหลิวอี้อี้ก่อนจะโยนนางไว้บนหลังและวิ่งต่อไปคล้ายกับหายาละกำลังจะมาถึงจริงๆ
“รีบหนีไป!” เย่ฟ่านแอบส่งเสียง
ในขณะนั้นมีชายชราที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว มือใหญ่ของเขาเคลื่อนเข้าหาจักรพรรดิ์ดำ
“เจ้าคิดว่าจักรพรรดิคนนี้กลัวเจ้า!”
ทันใดนั้นก็มีกล่องไม้ลึกลับพุ่งออกมาจากปากของสุนัขสีดำตัวใหญ่
“นั่นอะไรน่ะ!?” ทุกคนตกใจ
จักรพรรดิดำกำลังเหยียบกล่องไม้สีดำอยู่ที่อุ้งเท้าของมัน และในนั้นก็มีกระบี่ยาวหนึ่งเล่มก็กวาดเข้าหาศีรษะของชายชราที่ไล่ตามมาด้านหลังอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า
“ชัวะ”
ศีรษะของชายชราหลุดร่วงลงกับพื้นวิญญาณของเขาดับสูญทันที
“ไม่คิดว่าสมบัติที่เก็บได้เมื่อครั้งอดีตจะสามารถใช้งานได้ดีแบบนี้”
ไม่จำเป็นต้องกล่าวสิ่งใด เย่ฟ่านรู้ทันทีว่าสิ่งนี้ถูกนำมาจากภูเขาสีม่วง
แต่สุดท้ายจักรพรรดิดำก็ไม่สามารถหลบหนีออกจากสนามรบได้เช่นกัน ยอดฝีมือรุ่นอาวุโสหลายร้อยคนต่างเปิดเผยตัวเองออกมาและทำการปิดล้อมยอดเขาอย่างแน่นหนา
สตรีศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน ใบหน้าของนางซีดเผือด แขนของนางฉีกขาด ใบหน้าอิดโรยเต็มไปด้วยเหงื่อ
“พวกเจ้าไม่มีใครกล้าเผชิญหน้ากับข้าหรือ?” เย่ฟ่านมองดูบุตรศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบสามคนด้วยใบหน้าเย้ยหยัน
บุตรศักดิ์สิทธิ์ทุกคนในปัจจุบันสีหน้าเปลี่ยนไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง ทั้งชีวิตพวกเขาไม่เคยมีใครกล้าดูถูกพวกเขาเช่นนี้
พวกเขาเป็นบุตรศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นความภาคภูมิใจของดินแดนรกร้างตะวันออก พวกเขาได้รับความสนใจจากโลกมาโดยตลอด และมีความภาคภูมิใจในตัวเองเกินกว่าที่จะปล่อยให้ใครดูหมิ่นได้
แต่ในเวลานี้ ไม่มีใครก้าวไปข้างหน้า ภายใต้การลงมือเพียงกระบวนท่าเดียวของเย่ฟ่านทุกคนต่างหวาดกลัวจับใจ
“ฮ่าฮ่า...”
เย่ฟ่านหัวเราะและมองไปรอบๆด้วยดวงตาคมกริบราวกับสายฟ้า
การกระทำของเขาทำให้ผู้คนรู้สึกรำคาญเป็นอย่างมาก แต่สุดท้ายกลับไม่มีผู้ใดกล้าบุกเข้าโจมตีเป็นคนแรก ไม่เว้นแม้แต่ครึ่งก้าวผู้สูงสุด
ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณได้พัฒนาขึ้นมาจนถึงปัจจุบันและในบรรดาคนรุ่นเยาว์ของดินแดนรกร้างตะวันออกมีไม่กี่คนที่สามารถเป็นคู่ต่อสู้กับเขาได้
นอกจากบุตรศักดิ์สิทธิ์เหยากวง ฮั่วอวิ๋นเฟย จี้ฮ่าวเยว่ มีใครอีกบ้างที่สามารถจัดการเขาได้? ทุกคนคิดไม่ออกจริงๆ
“ถ้าอย่างนั้นก็ให้ข้าส่งพวกเจ้าออกเดินทางเถอะ!”
เย่ฟ่านมองดูทุกคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชามากขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับส่งเสียงหัวเราะดังลั่น
“ฆ่าเขา!”
ผู้อาวุโสอาณาจักรแปลงมังกรครั้งที่หกจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดก้าวไปข้างหน้า เขามั่นใจว่าด้วยพลังของเขาจะสามารถสังหารเย่ฟ่านได้อย่างแน่นอน
“ปัง!”
เย่ฟ่านทะยานขึ้นไปในอากาศราวกับมังกร ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ ในขนาดนั้นเมฆสายฟ้าก็ถูกดึงดูดเข้ามาให้ปกคลุมพื้นที่กว่าร้อยลี้อย่างรวดเร็ว!
“ครืน!”
ท้องฟ้าส่งเสียงคำรามลั่น แต่ก่อนที่เย่ฟ่านจะมีโอกาสได้ทำอะไรเจดีย์ลึกลับโบราณก็ดูดเขาเข้าไปข้างในภายใต้เสียงโห่ร้องของผู้คนมากมาย
ปัง!
แต่ในขณะที่เสียงโห่ร้องยังไม่จางลงกำปั้นของเย่ฟ่านก็แทงทะลุผนังเจดีย์ และมือสีดำอันใหญ่โตของเขาได้ยื่นเข้าหาผู้อาวุโสที่ยืนอยู่บนยอดหอคอย!
บูม!
ร่างของเขาชายชราถูกกำปั้นบดขยี้กลายเป็นกองเลือด เศษเนื้อของเขากระจัดกระจายทั่วท้องฟ้า ยอดฝีมือการแปลงมังกรครั้งที่หกถูกเย่ฟ่านทำลายด้วยหมัดเดียว
