บทที่ 13 สวัสดีตอนเช้า เหล่าแรงงานทั้งหลาย

บทที่ 13

สวัสดีตอนเช้า เหล่าแรงงานทั้งหลาย

“เหมือนเทพีแห่งโชคลาภกำลังเข้าข้างฉันเลย ไม่เพียงแต่ผู้เล่นต่างทำงานให้กับฉันเพียงอย่างเดียว แต่ยังทำงานเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับฉันไปพร้อมกันอีกด้วย” เหออี้หมิงมองเห็นถึงคุณค่าอันน่าทึ่งของอาณัติสวรรค์ได้ในพริบตา

แน่นอนตอนนี้ ในมุมมองของผู้เล่นเขายังมองภาพเหออี้หมิงกำลังนิ่งสงบ

“ระบบตรวจดูว่าตอนนี้คะแนนชะตากรรม ของฉันมีกี่คะแนน” เหออี้หมิงยิงคำถามไปที่ระบบในทันที

“101 คะแนน” ระบบทำการตอบกลับอย่างทันท่วงที เห็นได้ชัดว่าเหออี้หมิงได้รับคะแนนเหล่านี้มาจากที่ผู้เล่นรวบรวมมาได้

เนื่องจากมีคะแนนชะตากรรมที่มากพอสมควร เค้าจึงไม่คิดที่จะตระหนี่

“เหล่าสาวก พวกเจ้าทำงานอย่างหนักเพื่อสังหารเจ้าอูฐสงคราม เพื่อช่วยเหลือนิกายของเรา ผู้นำนิกายยินดีเป็นอย่างยิ่ง”

“เพราะฉะนั้น ข้าจะทำการสอนเทคนิคฝึกฝนของนิกายให้กับทุกท่าน อย่างเป็นทางการ”

“กายานิรันดร์ของอาซัวอ์ เป็นเทคนิคการฝึกฝนในขอบเขตพลังของพวกเจ้า!”

เหออี้หมิงพูดอย่างสงบ

“เปิดใช้งานอาณัติสวรรค์” เหออี้หมิงได้เปิดความสามารถของระบบเพื่อถ่ายทอดเทคนิคฝึกฝนกายานิรันดร์ของอาซัวอ์ให้แก่สาวกของเขา

ผู้เล่นทั้ง 88 คนรู้สึกว่าดวงตาของพวกเขากำลังมีความมืดครอบงำ

เช่นเดียวกับการใช้แผ่นหยกฝึกฝน ผู้เล่นจะได้รับการฝึกฝนผ่านร่างมายาในอาณาเขตฝึกฝนซ้ำแล้วซ้ำอีก

ผู้เล่นที่ความสามารถในการเรียนรู้ก็จะเข้าใจสิ่งนี้ได้อย่างว่องไว ผู้เล่นทุกคนต่างฝึกฝนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ต่อไปเรื่อยๆ

ส่วนผู้เล่นที่มีความสามารถในการเรียนรู้ที่น้อยอย่างน่าสงสารก็ต้องใช้เวลาเยอะกว่าปกติหลายเท่า

พวกเขาใช้เวลากว่าหนึ่งชั่วโมงก่อนที่ผู้เล่นทุกคนจะทำการฝึกฝนจนสำเร็จ

ผู้เล่นต่างกำลังสนใจกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ร่างกายที่เปล่งแสง

ออกมาชั่วขณะหนึ่ง และรับรู้ถึงพลังที่เพิ่มขึ้นและกำลังหมุนเวียนอยู่ภายในร่างกายของพวกเขา

ร่างกายของพวกเขาถูกพัฒนาขึ้นอย่างก้าวกระโดด

ด้วยความช่วยเหลือของอาณัติสวรรค์ความเร็วในการฝึกฝนได้ถูกเร่งขึ้นอย่างมาก

ถึงผู้เล่นเหล่านี้ได้เรียนรู้กายานิรันดร์ของอาซัวอ์แล้วก็ตาม แต่ถึงยังไงมันก็ยังเป็นเพียงคุณสมบัติพื้นฐานและยังต้องการการพัฒนาไปอีกมาก

แต่ช่องว่างความห่างของพลังเหออี้หมิงกับเหล่าสาวกก็ยังมีอยู่มาก

ไม่เพียงแต่คุณสมบัติของเขาเองจะเพิ่มเป็นสองเท่า แต่ร่างกายของเขายังได้มีการพัฒนามาอย่างก้าวกระโดด

ความห่างชั้นของผู้เล่นกับเขาตอนนี้เหมือนกับสวรรค์ และ นรก

“ว้าว สิ่งนี้นี่มันสุดยอดไปเลย”

“กายานิรันดร์ของอาซัวอ์? ถ้าได้รับการฝึกฝนนี้แต่แรกเจ้าสัตว์อสูรก็คงเป็นแค่วัวที่พร้อมจะโดนเชือด”

_

ผู้เล่นต่างกำลังมีความสุขถึงร่างกายที่ถูกพัฒนามา

แต่ยังไม่จบ!

เหออี้หมิง ออกประกาศการแจ้งเตือนใหม่ให้กับผู้เล่น ซึ่งนั่นจะเป็นข่าวดีอีกเรื่อง

ติ๊ง!

“ฟังก์ชั่นการแลกของรางวัลได้เปิดใช้งานเรียบร้อยแล้ว”

“ถึงผู้เล่น : ตอนนี้คุณสามารถลงชื่อเข้าใช้ผ่านระบบเพื่อแลกของนิกายโดยใช้คะแนนสมทบได้แล้ว”

_

ผู้เล่นต่างพากันอยากรู้อยากเห็นและสงสัยหลังจากได้อ่านการแจ้งเตือนพวกเขาต่างเรียกหน้าต่างแลกของนิกายขึ้นมา และทำการลงชื่อเข้าใช้อย่างว่องไว

ในตอนนี้มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นที่สามารถแลกเปลี่ยนได้

“1 คะแนนการฝึกฝนขอบเขตพลังหลอมรวมกายา = 200 คะแนนสมทบ”

(คำอธิบาย : การพัฒนาขอบเขตพลังหลอมรวมกายา 

ขั้นที่ 1 ไปขั้นที่ 2 ต้องใช้ 1 คะแนน

ขั้นที่ 2 ไปขั้นที่ 3 ต้องใช้ 2 คะแนน

ขั้นที่ 3 ไปขั้นที่ 4 ต้องใช้ 3 คะแนน

ไปจนถึง

ขั้นที่ 9 ไปขั้นที่ 10 ต้องใช้ 9 คะแนน)

“เราสามารถพัฒนาขอบเขตพลังโดยใช้แต้มสมทบนิกาย?”

“โอ้ไม่นะ! แสดงว่าการสังหารมอนสเตอร์ไม่ได้เพิ่มค่าประสบการณ์?

เราจำเป็นต้องซื้อคะแนน EXP (คำย่อของประสบการณ์ในภาษาอังกฤษ) หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจสินะ”

_

ผู้เล่นเริ่มกิจวัตรปกติของตนเองบางคนที่ไม่มีแต้มสำหรับแลกเปลี่ยนก็เริ่มทำการปรุงอาหารเพื่อหารายได้ บ้างบ่นถึงความยากจนของตัวเอง บ้างก็ตื่นเต้นในระบบใหม่นี้

ก๋วยเตี๋ยวเนื้อไม่รอช้าจิ้มลงไปในอากาศไปมา เขาทำการใช้ 200 แต้ม เพื่อแลกกับคะแนนการฝึกฝนทันที

ทันใดนั้นเขาก็อยู่ในระดับที่สองของหลอมรวมกายาเป็นที่เรียบร้อย

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฉันนี่แหละผุ้เป็นอมตะ” หลังกระโดดโลดเต้นและคำรามคำพูดอันโอ้อวดออกมา ก๋วยเตี๋ยวเนื้อก็ได้วิ่งลงจากเขาไปหามอนสเตอร์ที่ใกล้ที่สุดในทันที

“ให้ตายสิ” เสียงของก๋วยเตี๋ยวที่กำลังเดินออกมาจากโถงฟื้นคืนชีพ เขาถูกสังหารอีกครั้ง และพบว่าขอบเขตพลังได้ถูกรีเซ็ตกลับมาสู่ขั้นแรกอีกครั้ง

โชคดีที่เทคนิคฝึกฝนกายานิรันดร์ของอาซัวอ์ไม่ได้ถูกรีเซ็ตไปด้วย

“เหล่าสาวกของข้า” เหออี้หมิงทำการพูด

“เมื่อเห็นการพัฒนาที่แข็งแกร่งของพวกเจ้า ข้านั้นก็ยินดีเป็นอย่างยิ่ง จึงขอประกาศว่า ข้าทำการเปิดพื้นที่ทั้งหมดสำหรับพวกเจ้า”

“มีหลายสถานที่ให้ทำการสำรวจ ภูเขาแห่งนี้ยังเต็มไปด้วยอสูรอูฐสงครามอีกมากมาย และเจ้าอาจได้พบพวกมันอาสัยอยู่เป็นฝูงในบางพื้นที่อีกด้วย”

“จงออกไปต่อสู้และฝึกฝนความแข็งแกร่งของพวกเจ้า” เหออี้หมิงกล่าวปลุกใจสำหรับสาวกของเขา

“คำแนะนำ : คะแนนสมทบนิกายจะอยู่อย่างถาวรและไม่โดนรีเซ็ตจากการตาย ผู้เล่นสามารถสะสมและใช้พวกมันเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งได้”

“ทุกพื้นที่เปิดแล้วแปลว่าเราไปที่ไหนก็ได้สินะ”

“ไปลงนรกซะ ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเรา ถ้าเจอสัตว์อสูรนั่นมัน GG แน่”

(Good game มีความหมายว่าเป็นเกมที่ดี มักใช้เมื่อสิ้นสุดการแข่งขัน แต่ผู้เล่นบางคนนำมาเป็นแสลงใช้ในความหมายเชิงลบ)

“แปลว่าคะแนนสมทบนี้สามารถนำไปใช้ได้ในการอัพเดตเวอร์ชันต่อไปในอนาคตได้?”

_

ตอนนี้เหล่าผู้เล่นได้เป็นมากกว่าผู้เล่น

“ไปกันเถอะเหล่าสาวก” เหออี้หมิงพูดเบาๆ

“อรุณสวัสดิ์ เหล่าคนงานของข้า” เหออี้หมิงคิดอยู่ในใจ

นี่ไม่ใช่สาวกของเหออี้หมิง แต่คือคนงานของเขา

ยิ่งผู้เล่นฆ่ามอนสเตอร์เท่าไหร่ พวกเขาก็จะยิ่งนำความแข็งแกร่งมาให้เขา

หากผู้เล่นสังหารอูฐสงครามสองตัว พวกเขาจะได้รับ 200 คะแนนสมทบ และก็จะเพิ่มแต้มชะตากรรมให้เขา 2 แต้ม

พูดง่ายๆ พวกเขามีหน้าที่ในการผลิดแต้มชะตากรรมให้กับเหออี้หมิง เพื่อแลกกับคะแนนสมทบ

ด้วยแผนนี้เขาสามารถพัฒนาการฝึกฝนของเขาได้อย่างดีเลยทีเดียว

แม้ตอนนี้เหออี้หมิงจะอยู่ในช่วงแรกของขอบเขตพลังชีพจรวิญญาณ แต่ได้จินตนาการถึงตัวเองเมื่ออยู่ระดับที่ห้าของชีพจรวิญญาณไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ทำแบบนี้มันไร้คุณธรรมจริงๆ แต่เขาแสดงความรู้สึกว่าชอบกับวิธีนี้เป็นอย่างมาก

ในขณะที่ตอนนี้ ผู้เล่นต่างเริ่มเดินทางลงจากเขากันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว