บทที่ 11 ฉันมาผิดที่หรือเปล่า
“???”
ฉันยังไม่ได้ทำอะไรมันเลยนะ มันตายได้ยังไง?
เกิดบ้าอะไรขึ้น
ก๋วยเตี๋วยเนื้อทำหน้าเหมือนมีเครื่องหมายคำถามประทับตราที่หน้า
หรือว่านี่คือพรสวรรค์พิเศษที่เกมให้มาตอนสร้างตัวละคร?
ก๋วยเตี๋ยวเนื้อมาถึงที่เกิดเหตุ เขาก็ยิ่งตะลึง
สัตว์อสูรมันตายไปแล้วจริงๆ ปากของมันเป็นฟองและหน้าของมันก็ดำคล้ำ มันยังคงนอนอยู่ในหลุมเหมือนตอนที่เขายังอยู่ ร่างของมันเริ่มที่จะเย็นลงแล้ว
ไม่มีอะไรต้องสงสัยเลย
แม้แต่ลิงยังดูออกว่ามันโดนยาพิษที่อันตรายมากๆ เข้าไป
“เท้าของฉันเหม็นขนาดนั้นเลยเหรอ? หลังจากที่มันกินร่างกายของฉันเข้าไป มันก็ถูกวางยาพิษจนตาย? หรือร่างกายที่เกมนี้สร้างให้จะมีคุณสมบัติเป็นพิษต่อมอนสเตอร์ แต่ก็ไม่น่าเป็นได้ ก่อนหน้านี้อสูรตัวนี้ก็เคยกินผู้เล่นคนอื่นมันก็ยังสบายดี”
ด้วยความสงสัยก๋วยเตี๋ยวเนื้อจึงเริ่มตรวจสอบร่างของสัตว์อสูร เขาเปิดปากของมันที่เต็มไปด้วยฟองน้ำลายที่กำลังไหลออกมา เขาเอามือป้ายคลาบบางอย่างที่ติดอยู่ในปากของมันออกมา
คลาบสีดำ
“หรือว่านี่จะเป็น” ก๋วยเตี๋ยวเนื้อก้มลงและมองคลาบสีดำคล้ำที่มือของเขา นี่น่าจะเป็นสิ่งที่เขาพบเจอจากหม้อต้มยาใบเก่าในห้องเก็บของ
หรือว่ายานี้จะเป็นยาพิษ?
หลังจากที่เขาครุ่นคิดอย่างหนัก
“ฉันเกลียดความคิดตัวเองที่เข้ามาในตอนนี้ชะมัดเลย แต่มันจะมีวิธีไหนดีกว่านี้อีกแล้วล่ะ?” ก๋วยเตี๋ยวเนื้อเริ่มยกมือที่เปื้อนคลาบสีดำ เขาใช้ลิ้นแตะไปที่มันด้วยท่าทีที่ฝืนทน
เขายืนนิ่งอยู่หนึ่งลมหายใจ ภาพที่เขามองอยู่ตรงหน้าเริ่มเป็นคลื่นส่ายไปมา ร่างกายเขาไม่รู้สึกไปทั้งร่าง และโลกก็ค่อยๆกลายเป็นสีดำ
ก๋วยเตี๋ยวเนื้อลืมตา ภาพสถานที่ที่คุ้นเคยก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขาอีกครั้ง โถงแห่งการฟื้นคืนชีพ
แม้ว่าเขาจะตายด้วยความรวดเร็วจากยาพิษ แต่ครั้งนี้เขารู้สึกมีความสุขอย่างที่อธิบายไม่ได้มาก่อน
“ดูเหมือนว่าฉันจะพบช่องโหว่ของเกมนี้ซะแล้ว…”
ในถ้ำที่อยู่อีกฟากของภูเขา ร่างของอสูรอูฐสงครามสี่ตัวนอนอยู่เรียงรายตามพื้น ห่างออกไปสองถึงสามเมตรหัวหน้านิกายกำลังต่อสู้กับอสูรตัวที่ห้า
เหออี้หมิงสูดหายใจเข้าลึก และลืมตาขึ้น หลังจากปิดชีวิตสัตว์ตัวที่ห้าได้
ถึงตอนนี้ก็น่าจะสายไปซะแล้ว เขาสามารถสังหารสัตว์ร้ายได้เพียงห้าตัวเท่านั้น โดยใช้เวลาถึงสามชั่วโมง และเขายังบาดเจ็บสาหัสจากการต่อสู้ครั้งนี้อีกด้วย เขาเดินเข้าไปในถ้ำเพื่อหาที่ที่เหมาะสมสำหรับพักฟื้นร่างกาย
ทันทีที่เขาหลับตา เวลาก็ร่วงเลยมาถึงครึ่งวัน
“ดูเหมือนว่าวันนี้จะทำได้เพียงเท่านี้สินะฉันเองสังหารไปได้แค่ห้าตัว ส่วนผู้เล่นหมีผู้ไม่ย่อท้อก็น่าจะไม่เกินสองถึงสามตัว มันยังห่างไกลจากคำว่าสำเร็จจริงๆ”
เขาคิดกับตัวเอง จากนั้นเขาก็เปิดแผงระบบและตรวจสอบสถิติภารกิจ
เขาจ้องดูหน้าต่างที่แสดงการแจ้งเตือน หน้าตาของเหออี้หมิงก็งุนงงกับสิ่งที่เขาได้เห็น
“ผู้เล่น ก๋วยเตี๋ยวเนื้อ ได้สังหารอสูรอูฐสงครามสำเร็จและเสร็จสิ้นภารกิจที่ได้รับมอบหมาย”
“รางวัล : 100 คะแนนสมทบนิกาย”
“ผู้เล่น ก๋วยเตี๋ยวเนื้อ ได้สังหารอสูรอูฐสงครามสำเร็จและเสร็จสิ้นภารกิจที่ได้รับมอบหมาย”
“รางวัล : 100 คะแนนสมทบนิกาย”
“ผู้เล่น ก๋วยเตี๋ยวเนื้อ ได้สังหารอสูรอูฐสงครามสำเร็จและเสร็จสิ้นภารกิจที่ได้รับมอบหมาย”
“รางวัล : 100 คะแนนสมทบนิกาย”
_
มีการแจ้งเตือนมากมาย ทั้งหมดระบุว่าก๋วยเตี๋ยวเนื้อได้สังหารอสูรอูฐสงคราม
และหลังจากนั้นก็มีไอดีของผู้เล่นคนอื่นๆปรากฏขึ้นมา
“ผู้เล่น หวางลู่เฟย ได้สังหารอสูรอูฐสงครามสำเร็จและเสร็จสิ้นภารกิจที่ได้รับมอบหมาย”
“รางวัล : 100 คะแนนสมทบนิกาย”
“ผู้เล่น ซิงเฉิน ได้สังหารอสูรอูฐสงครามสำเร็จและเสร็จสิ้นภารกิจที่ได้รับมอบหมาย”
“รางวัล : 100 คะแนนสมทบนิกาย”
“ผู้เล่น Nation's First Ice Service ได้สังหารอสูรอูฐสงครามสำเร็จและเสร็จสิ้นภารกิจที่ได้รับมอบหมาย”
“รางวัล : 100 คะแนนสมทบนิกาย”
_
เหออี้หมิงมึนงง และสับสน ขณะที่เห็นการแจ้งเตือนที่ยาวเหยียดเหล่านี้
99/100
“เกิดอะไรกันขึ้น” เขายังนอนไม่ตื่นอีกครั้งอย่างงั้นเหรอเนี่ย?”
เกิดอะไรขึ้นขณะที่เขากำลังพักฟื้น
ทำไมผู้เล่นที่เคยอ่อนแอกลับกายเป็นคนสังหารสัตว์ร้ายกว่าสิบเก้าตัวในเวลาอันสั้นเช่นนี้
สาวกที่อ่อนแอเหล่านี้ไม่มีแม้แต่อาวุธที่ดี
ในเวลาอันสั้นพวกเขาฆ่าอสูรอูฐสงครามได้มากกว่าจำนวนที่เขาทำได้ซะอีก
เหลือสัตว์ร้ายอีกเพียงตัวเดียวก่อนที่ภารกิจจะเสร็จสิ้น เหออี้หมิงสูดหายใจรวบรวมกำลังที่มีรีบวิ่งกลับไปที่นิกาย
สิ่งที่เขาอยากรู้อย่างยิ่งในตอนนี้คือ เหล่าสาวกสังหารอสูรอูฐสงครามได้ยังไง?
ทันที่เขากลับไปที่จตุรัสนิกาย เหออี้หมิงเห็นภูเขาซากสัตว์อยู่ตรงหน้า เนื้อของพวกมันกำลังถูกทยอยแล่ออกมาโดยเหล่าผู้เล่น มีหม้อไฟที่ถูกวางถัดออกไปไม่ไกลนักแต่ครั้งนี้มันมีถึงสิบสองหม้อ ยังมีตะแกรงสำหรับย่าง และกระทะร้อน
ที่แห่งนี้ได้เปลี่ยนจากจตุรัสนิกายเป็นตลาดกลางคืนอย่างว่องไว
“หม้อไฟอสูรอูฐสงคราม รีบเข้ามากินกันซะ”
“สะอาด เผ็ดร้อน อร่อย โฮมเมด ห้ามพลาด”
“ที่ว่างสำหรับ Midnight Battle Team เปิดให้สมัครกันแล้ว เราจะจัดเตรียมยาและพลั่ว(อาวุธ) สำหรับสองคนแรกเท่านั้น! มาเป็นส่วนหนึ่งของทีมเรากันเถอะ!”
ไม่เพียงแต่ผู้เล่นจะตั้งแผงขายของเท่านั้น ยังมีหาบเร่ที่กำลังตะโกนเพื่อขายสินค้า
???
เหออี้หมิงรู้สึกว่ากำลังมาผิดสถานที่
เขากลับชาติมาเกิดอีกครั้งแล้วเหรอ?
“พี่หมิงมาแล้ว” ผู้เล่นคนหนึ่งตะโกน หลังจากเห็นเหออี้หมิงกำลังเดินเข้ามากลางจตุรัส
ทันใดนั้นกลุ่มผู้เล่นก็เริ่มเดินเข้ามาหาเขา และล้อมเขาไปในทุกทิศทุกทาง
มีผู้เล่นคนหนึ่งเข้ามาสวมกอดเขา
เหออี้หมิงก้มศรีษะลง และได้เห็นว่าคือผู้เล่นก๋วยเตี๋ยวเนื้อ
“พี่หมิง เจ้าพวกนี้มันน่าไม่อาย พวกมันพยายามลอกเลียนวิธีการของข้า พวกเขาต้องถูกลงโทษ!!” น้ำตาของก๋วยเตี๋ยวเนื้อไหลออกมา หน้าตาของก๋วยเตี๋ยวเนื้อตอนนี้ดูเศร้าโศกและน่าเวทนา
“???” เหออี้หมิง ยังมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้
“พี่หมิง เราจะหาเจ้าสัตว์อสูรนั่นได้อีกที่ไหน”
“ใช่พี่หมิง ทำไมเจ้าสัตว์ตัวนั้นถึงหายากจัง”
“ฉันได้ออกไปตามหาพวกมันมาเป็นชั่วโมง แต่ก็กลับมามือเปล่าเช่นกัน”
_
ผุ้เล่นทั้งหมดกำลังบ่นว่าหาสัตว์อสูรยากอย่างงั้นเหรอ?
“???” เหออี้หมิงยังคงมึนงงต่อเนื่อง
การฆ่าอสูรอูฐสงครามห้าตัวด้วยร่างกายที่มีขอบเขตพลังชีพจรวิญญาณยังได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้
แต่เกิดอะไรขึ้นกับผู้เล่นขอบเขตพลังหลอมรวมกายาขั้นแรกเหล่านี้?
“ก๋วยเตี๋ยวเนื้อ ในเมื่อเจ้าบอกข้าว่าผู้เล่นเหล่านี้ได้ลอกเลียนวิธีการสังหารของเจ้า ไหนเจ้าลองอธิบายให้ข้าฟังหน่อยได้ไหม” เหออี้หมิงพูดด้วยท่าทีที่กำลังเก็บอาการความตกใจเอาไว้